Πόσο απαραίτητη είναι η 11η Φεβρουαρίου, μια ημέρα αφιερωμένη στις Γυναίκες στην Επιστήμη; Η απάντηση που δίνουν τα στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών είναι ξεκάθαρη: Οι γυναίκες κατά κανόνα εξασφαλίζουν χαμηλότερα ερευνητικά κεφάλαια από τους άντρες συναδέλφους τους και, ενώ εκπροσωπούν το 33,33% των ερευνητών παγκοσμίως, μόλις το 12% του επιστημονικού προσωπικού σε ακαδημαϊκά ιδρύματα είναι γένους θηλυκού. Μάλιστα σε νέα επιστημονικά πεδία όπως η τεχνητή νοημοσύνη μόλις μία στους πέντε επαγγελματίες είναι γυναίκα.
Πέρα από τους αριθμούς, ωστόσο, υπάρχει η καθημερινότητα μιας ερευνήτριας που έχει βιώσει διακρίσεις λόγω φύλου, έμμεσα ή άμεσα. Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζει να αγωνίζεται να αξιοποιήσει την απεριόριστη δύναμη της επιστήμης της ώστε να κάνει τη διαφορά στην κοινότητά της, στην αγορά, σε ολόκληρο τον κόσμο. Με αφορμή λοιπόν τη σημερινή ημέρα, τρεις επιστήμονες, η καθεμία ξεχωριστή στον τομέα της, μοιράζονται τη δική τους εμπειρία με το Marie Claire.
Δρ. Αγλαΐα (Λίνα) Ντόκου: «Στο ακαδημαϊκό σύστημα περιμένει κανείς από τις γυναίκες να αναλάβουν όλες τις “επιπλέον” δραστηριότητες»
Μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Κέντρο Καρδιαγγειακών Ερευνών του Πανεπιστημίου του Γέιλ και ιδρύτρια του Οργανισμού Greek Women in STEM
Τι σας γοητεύει περισσότερο στην επιστήμη σας;
«Η βιολογία είναι η επιστήμη της ζωής, που αυτό από μόνο του την κάνει συναρπαστική. Είναι ο κόμβος όλων των επιστημών, όπως της μηχανικής, της φυσικής και της χημείας. Επίσης με ενδιαφέρει προσωπικά η προσδοκία της συνεχούς ανακάλυψης. Συχνά βγαίνουν νέες τεχνολογίες που καλούμαστε να μάθουμε να χρησιμοποιούμε και να εφαρμόσουμε με σκοπό να κατανοήσουμε τις βιολογικές διεργασίες. Βάζουμε έτσι ένα λιθαράκι στο να γίνει ο πληθυσμός πιο υγιής και ο πλανήτης πιο βιώσιμος. Κάθε μέρα είναι μοναδική, σε κάθε πείραμα έχουμε την αγωνία του απροσδόκητου και κάθε μικρή επιτυχία – που συμβαίνει σπανιότερα από ό,τι θα θέλαμε – γιορτάζεται με ενθουσιασμό».
Έχετε αντιμετωπίσει ποτέ διακρίσεις ως γυναίκα επιστήμονας;
«Υπάρχει μια γκρίζα ζώνη όπου κάποιες συμπεριφορές δεν φαίνεται εύκολα ότι είναι διακρίσεις, αλλά είναι. Στο ακαδημαϊκό σύστημα περιμένει κανείς από τις γυναίκες να αναλάβουν όλες τις “επιπλέον” δραστηριότητες. Οι γιορτές, οι στολισμοί και η οργάνωση σεμιναρίων είναι συχνά κάτι που αυτόματα πέφτει στα χέρια του φύλου μου. Είναι όμως τυλιγμένο σε ένα πακέτο λάμψης: “Αφού είσαι καλή με τα παιδιά, να αναλάβεις τις ξεναγήσεις των μαθητών στα εργαστήρια”, “είσαι τόσο οργανωτική, κράτα τα πρακτικά αν γίνεται”, “έχεις ταλέντο στο να βρίσκεις καλούς σπόνσορες και χρειαζόμαστε κέτερινγκ για το τάδε συνέδριο, μπορείς να το αναλάβεις;”. Νομίζω αυτό είναι και πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί, γιατί έρχεται με επαίνους, έξτρα γραμμές στα βιογραφικά και πιστοποιητικά που στο τέλος μετρούν ελάχιστα έως καθόλου στην πραγματική επαγγελματική εξέλιξη (το ξέρω γιατί άντρες που δε κάνουν τίποτα από αυτά συνεχίζουν κανονικότατα την καριέρα τους)».
«Οι γιορτές, οι στολισμοί και η οργάνωση σεμιναρίων είναι συχνά κάτι που αυτόματα πέφτει στα χέρια του φύλου μου. Είναι όμως τυλιγμένο σε ένα πακέτο λάμψης: “Αφού είσαι καλή με τα παιδιά, να αναλάβεις τις ξεναγήσεις των μαθητών στα εργαστήρια”»
Ποια επιστήμονα-πρότυπο ξεχωρίζετε;
«Θα πω τη Δρα Ποϊράζη – διευθύντρια ερευνών στο ΙΤΕ (dendrites.gr). Έχει εξαιρετικό έργο με συνεχείς διακρίσεις στη νευροβιολογία και έχει ήδη αφήσει το στίγμα της στο πεδίο μελέτης των δενδριτών. Επίσης, επειδή έχω παρακολουθήσει ομιλίες της και είχαμε τη χαρά να την έχουμε και σε δικές μας δράσεις ως καλεσμένη, εκτιμώ το ότι είναι χαρισματική δασκάλα αλλά και άνθρωπος που νοιάζεται να δώσει ουσιαστικές συμβουλές ζωής σε νεότερους ερευνητές».
Ποια είναι, για εσάς, η πιο δυνατή στιγμή τής έως τώρα επιστημονικής διαδρομής σας;
«Η στιγμή που ολοκλήρωσα την εξέταση του διδακτορικού μου. Ήταν το τέλος του κεφαλαίου της οργανωμένης εκπαίδευσης και η είσοδός μου στην κοινότητα των ερευνητών».
Ξεναγήστε μας λίγο στα πρότζεκτ με τα οποία ασχολείστε αυτή την περίοδο.
«Αυτή την εποχή δουλεύω στο πώς, μπλοκάροντας πολυμορφικούς παράγοντες σε περιαγγειακά κύτταρα, μπορούμε να βελτιώσουμε ασθένειες όπως η πνευμονική ίνωση, ενώ συμμετέχω σε ένα μοντέλο μελέτης για την COVID19.
»Παράλληλα, μεγάλο κομμάτι της μέρας μου το αφιερώνω στο πρότζεκτ Greek Women in STEM, Ελληνίδες στις θετικές επιστήμες. Πρόκειται για μια σελίδα που ξεκίνησα για επικοινωνία της επιστήμης και με σκοπό να αναδειχθούν σπουδαίες γυναίκες που έβλεπα στο κύκλο μου. Σήμερα μετράμε 14 μέλη σε επτά χώρες και ένα δίκτυο 70+ μεντόρων σε διάφορους κλάδους των θετικών επιστημών σε δύο ηπείρους. Το ότι όλα τα μέλη μας είναι εξαιρετικές επιστήμονες σε σημαντικά ιδρύματα σε όλο τον κόσμο μάς δίνει τη δυνατότητα να μεταδίδουμε επιστημονικά νέα με τον πιο ακριβή τρόπο. Οι δράσεις επικεντρώνονται σε αρθρογραφία, συνεντεύξεις με επιστήμονες, podcast, δωρεάν πρόγραμμα mentoring και πολλά σεμινάρια. Έχουμε παρουσία σε Instagram, LinkedIn, Twitter, Facebook, ενώ έχουμε δημιουργήσει και την ανοιχτή ομάδα στο slack για απευθείας επικοινωνία των επιστημόνων μεταξύ τους. Στο τέλος κάθε μήνα έχουμε ένα θεματικό online party για να γνωριζόμαστε και να μοιραζόμαστε εμπειρίες, σοφίες και μαθήματα που έχουμε αποκομίσει.
«Μεγάλο κομμάτι της μέρας μου το αφιερώνω στο πρότζεκτ Greek Women in STEM, Ελληνίδες στις θετικές επιστήμες. Πρόκειται για μια σελίδα που ξεκίνησα για επικοινωνία της επιστήμης και με σκοπό να αναδειχθούν σπουδαίες γυναίκες που έβλεπα στο κύκλο μου».
»Μετά τη θεματική “τέχνη στην έρευνα”, αυτόν το μήνα κάνουμε αφιέρωμα στη “συμβουλευτική”. Τρέχουμε μια καμπάνια προώθησης των προφίλ των μεντόρων μας εστιάζοντας στο πώς μπορούν να βοηθήσουν κάποιον που θα τους επιλέξει, άρθρα για το mentoring και podcast με εμπειρίες ατόμων που βοηθήθηκαν από τη συμβουλευτική που προσφέρουμε (δωρεάν και για όλα τα φύλα). Η θεματική θα ολοκληρωθεί με ένα ζωντανό event στις 28 Φεβρουαρίου στις 7 μ.μ. που θα προβληθεί ζωντανά στο κανάλι μας στο YouTube.
»Το μεγαλύτερο event που συνδιοργανώσαμε πέρυσι ήταν το τριήμερο συμπόσιο, μια γιορτή των Ελληνίδων επιστημόνων. Είχαμε καταξιωμένες επιστήμονες ομιλήτριες, ένα κοινό που παρέμεινε στα 1.000 άτομα και τις τρεις μέρες, θεματική καριέρας και ισορροπίας ζωής-εργασίας, αλλά και απονομή βραβείων σε ανερχόμενα ταλέντα στην επιστήμη χάρη στους δωρητές μας. Εύχομαι φέτος να καταφέρουμε να πραγματοποιήσουμε το ετήσιο συμπόσιό μας από κοντά, στην Ελλάδα».
Πανδώρα Σιφνιώτη: «Μου έχει τύχει να βρίσκομαι σε επαγγελματική συνάντηση με άντρες και να μου απευθύνουν το λόγο μόνο για να τους φέρω ένα ποτήρι νερό»
Χημικός μηχανικός, STEM director στη SciCo
Τι σας γοητεύει περισσότερο στην επιστήμη σας;
«Στην επιστήμη του χημικού μηχανικού με σαγηνεύουν και οι δύο συνιστώσες: η χημεία με “εξιτάρει” ως η επιστήμη που εξηγεί τη μαγεία που ζούμε στον κόσμο γύρω μας και η μηχανική ως τρόπος σκέψης, ως η εφαρμογή των γνώσεών μας σε κάθε τομέα: τρόφιμα, φάρμακα, υλικά, καλλυντικά, περιβάλλον, όπου κάθε πρόβλημα έχει την επίλυσή του!
»Από την άλλη, η εκπαίδευση STEM, η οποία με έχει κερδίσει τα τελευταία οκτώ χρόνια, φέρνει μαζί στην εκπαίδευση όλους τους τομείς που αγαπώ και χρησιμοποιώ (Science-Technology-Engineering-Mathematics), δίνοντάς τους νόημα και σημασία στη μαθησιακή διαδικασία και εστιάζοντας στη βιωματική μάθηση και την επίλυση προβλήματος».
Έχετε αντιμετωπίσει ποτέ διακρίσεις ως γυναίκα επιστήμονας;
«Ξεκίνησα να δουλεύω ως χημικός μηχανικός σε μια μεγάλη πολυεθνική στις Βρυξέλλες, όπου τα θέματα διακρίσεων ήταν λυμένα προ δεκαετιών. Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα, η αλήθεια είναι ότι έπαθα ένα πολιτισμικό σοκ. Μου έχει τύχει να βρίσκομαι σε επαγγελματική συνάντηση με άντρες και να μου απευθύνουν το λόγο μόνο για να τους φέρω ένα ποτήρι νερό ή για να προσφέρω κάποιου είδους διοικητική υποστήριξη, υποθέτοντας αυτόματα ότι δεν μπορεί να έχω κάποιον επιστημονικό ή ηγετικό ρόλο στην ομάδα.
«Ξεκίνησα να δουλεύω ως χημικός μηχανικός σε μια μεγάλη πολυεθνική στις Βρυξέλλες, όπου τα θέματα διακρίσεων ήταν λυμένα προ δεκαετιών. Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα, η αλήθεια είναι ότι έπαθα ένα πολιτισμικό σοκ»
»Όταν αποφάσισα να μεταπηδήσω στην εκπαίδευση, δεν αντιμετώπισα πρόβλημα ή προκαταλήψεις λόγω του φύλου μου. Από τη μία θεωρώ ότι έχω υπάρξει τυχερή, από την άλλη όμως είμαι αισιόδοξη και πιστεύω ότι η νεότερη γενιά έχει κάνει πολλά βήματα μπροστά σε αυτό το θέμα, βάζοντας στην άκρη στερεότυπα και προκαταλήψεις.
»Στον αντίποδα, οφείλω να πω ότι η έμφυλη μεροληψία, πέρα από διακρίσεις στον επαγγελματικό τομέα, υπάρχει διάχυτη στην κοινωνία ακόμα: τη συναντάμε στο μπαρ, στο δρόμο κατά την οδήγηση, στο χώρο της τέχνης, στον ακαδημαϊκό χώρο, στον αθλητισμό, σε “παραδοσιακές” οικογένειες… Κατά τη γνώμη μου, το αντίδοτο σε αυτό αλλά και σε κάθε κοινωνικό θέμα είναι η παιδεία, η εκπαίδευση αξιών, που ξεκινάει από το σχολείο και το σπίτι».
Ποια επιστήμονα-πρότυπο ξεχωρίζετε;
«Σε αντίστοιχες ερωτήσεις συνήθως αναφέρω την αγαπημένη Jane Goodall, μια από τις σημαντικότερες επιστήμονες της εποχής μας. Η Jane απέδειξε – με επιστημονικό πια τρόπο και χωρίς να υπάρχουν περιθώρια αμφισβήτησης – για πρώτη φορά πως τα ζώα έχουν συναισθήματα και προσωπικότητες. Η πρωτοποριακή της δουλειά με τους χιμπαντζήδες στην Τανζανία τη δεκαετία του 1960 συμπληρώθηκε με πρακτικές διαφύλαξης, βελτίωσης συνθηκών διαβίωσης και εκπαίδευσης τοπικών πληθυσμών σε αφρικανικές χώρες και αλλού, βάζοντας στο κέντρο της πρακτικής της πάντα την ενσυναίσθηση και την εξύψωση της αξίας τόσο του ανθρώπινου είδους όσο και των ζώων».
Ποια είναι, για εσάς, η πιο δυνατή στιγμή τής έως τώρα επιστημονικής διαδρομής σας;
«Δύο διαφορετικές στιγμές έχουν χαραχτεί ιδιαίτερα στη μνήμη μου:
»Η μία ήταν στα 27 μου στις Βρυξέλλες, όταν βγήκε πατέντα στο όνομά μου. Με την ομάδα μου δημιουργήσαμε ένα απορρυπαντικό ρούχων σε μορφή κάψουλας που αποτελείται από τρία διαφορετικά τμήματα, σχεδιασμός που επέτρεψε να συνδυαστούν συστατικά που μέχρι τότε δεν μπορούσαν να συνυπάρχουν, βελτιώνοντας την απόδοση του προϊόντος. Μετά από τόσα χρόνια, το προϊόν αυτό κυκλοφορεί ακόμα στην παγκόσμια αγορά!
»Η δεύτερη πολύ δυνατή στιγμή μου ήταν στην εκπαίδευση, όπου έτρεξα ένα project νανοτεχνολογίας με παιδιά Ε’ και Στ’ Δημοτικού. Η νανοτεχνολογία αποτελεί τεχνολογία αιχμής, για την οποία η επιστημονική κοινότητα ακόμα μαθαίνει και ανακαλύπτει συνεχώς νέες εφαρμογές. Όταν βλέπεις, λοιπόν, εντεκάχρονα παιδιά να αντιλαμβάνονται το νανόκοσμο, να κατανοούν υποτυπωδώς πώς εφαρμόζεται η νανοτεχνολογία σε πρακτικές εφαρμογές (π.χ. αδιαβροχοποίηση ρούχων) ή στην ιατρική για τη στοχευμένη καταπολέμηση του καρκίνου, να δημιουργούν σχετικό έκθεμα και να το εξηγούν στους γονείς τους και στο ευρύ κοινό, μόνο χαρά, συγκίνηση, περηφάνεια και ελπίδα μπορείς να νιώσεις!».
«Η Jane Goodall, μια από τις σημαντικότερες επιστήμονες της εποχής μας, απέδειξε για πρώτη φορά πως τα ζώα έχουν συναισθήματα και προσωπικότητες».
Ξεναγήστε μας λίγο στα πρότζεκτ με τα οποία ασχολείστε αυτή την περίοδο.
«Στο μη κερδοσκοπικό οργανισμό SciCo έχω τη χαρά να ασχολούμαι με δεκάδες διαφορετικά πρότζεκτ στον τομέα της επικοινωνίας της επιστήμης και της ενδυνάμωσης μαθητών, μαθητριών και εκπαιδευτικών μέσω της STEM εκπαίδευσης. Επιπρόσθετα, δουλεύουμε συχνά με παιδιά και εκπαιδευτικούς που έχουν λιγότερες ευκαιρίες επειδή είναι είτε γεωγραφικά είτε κοινωνικά απομονωμένοι.
»Από τα πρότζεκτ που τρέχουμε με την ομάδα της SciCo θα μπορούσα να ξεχωρίσω τα εξής:
»Α) STEM4Equality (Active Citizen Fund, Ίδρυμα Μποδοσάκη). Στόχος μας μέσα από αυτό το έργο είναι η κατάρριψη των έμφυλων στερεοτύπων μέσω της εκπαίδευσης STEM, ξεκινώντας από την προσχολική ηλικία, όπου δεν έχουν διαμορφωθεί ακόμα ταυτότητες/ προσωπικότητες και τα παιδιά διακατέχονται από μια έντονη και έμφυτη περιέργεια. Σπάμε κοινωνικά κατεστημένα και στερεότυπα όπως ότι “οι κούκλες είναι για τα κορίτσια και τα τουβλάκια κατασκευής για τα αγόρια”.
»Β) EcosySTEM: Γέφυρες Επιστήμης (National Geographic, Πράσινο Ταμείο, Venture Impact Award). Σε αυτό το έργο χρησιμοποιούμε την εκπαίδευση STEM και την επιστήμη ως μια “ουδέτερη γλώσσα” που θα γεφυρώσει το μαθητικό πληθυσμό στα Πομακοχώρια με αυτόν στο κέντρο της Ξάνθης. Οι μαθητές και οι μαθήτριες θα συνεργαστούν με τους εκπαιδευτικούς της περιοχής και την ομάδα της SciCo για να διερευνήσουν τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και το φυσικό περιβάλλον της περιοχής τους, ενώ θα κληθούν να δημιουργήσουν τα δικά τους πρότζεκτ.
»C) OpenScience Hub (Ευρωπαϊκό Έργο Horizon 2020). Τρέχει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στη Λήμνο και αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου ευρωπαϊκού δικτύου που προωθεί την “Ανοικτή Επιστήμη (Open Science)” και τα “Ανοικτά Σχολεία (Open Schooling)”. Στο πλαίσιο αυτό τρία σχολεία στη Λήμνο έχουν την ευκαιρία να συνδεθούν με την τοπική κοινότητα προκειμένου να συνεργαστούν και να ανταλλάξουν ιδέες προς όφελος της κοινωνίας.
»Συμπληρωματικά, τρέχουμε citizen science project σε συνεργασία με σχολεία μικρών νησιών της άγονης γραμμής στις Κυκλάδες, ξεκινάμε ένα νέο πρόγραμμα STEM σε όλη την Αλβανία σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας τους, τρέχουμε πανελλαδικούς διαγωνισμούς STEM, συμμετέχουμε σε ένα πρόγραμμα Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης σε κοινωνικές δομές της Αττικής και διοργανώνουμε φεστιβάλ επιστήμης, με πιο πρόσφατο το πρώτο Aegean Science Festival που έλαβε χώρα στη Λήμνο τον Σεπτέμβριο του 2021».
Πελαγία Αλεξανδρίδου: «Με έχουν ρωτήσει: “Πώς σου φαίνεται που μια γυναίκα σχεδιάζει μπαταρίες;”»
Διπλωματούχος ηλεκτρολόγος μηχανικός και μηχανικός Η/Υ, κάτοχος διπλώματος μεταπτυχιακών σπουδών ΗΜΜΥ (κατεύθυνση Τεχνολογίες Συστημάτων και Δικτύων Επικοινωνιών), υπεύθυνη Μπαταριών Έλξης – Τμήμα Έρευνας και Ανάπτυξης Λιθίου της Sunlight Group
Τι σας γοητεύει περισσότερο στην επιστήμη σας;
«Η επιστήμη του ηλεκτρολόγου μηχανικού και μηχανικού Η/Υ με γοήτευε πάντα, καθώς είναι πολύπλευρη και συνεχώς αναπτυσσόμενη. Ειδικά οι μπαταρίες λιθίου, πάνω στις οποίες εργάζομαι συμμετέχοντας στην ανάπτυξη και δημιουργία τους τα τελευταία έξι χρόνια, παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον, διότι αφενός συνδυάζουν πολλές επιστήμες μαζί (ηλεκτρολόγου, χημικού, μηχανολόγου κ.λπ.), αφετέρου έχουν εφαρμογή τόσο στην καθημερινή ζωή όσο και στη βιομηχανία, με πράσινο αποτύπωμα στο περιβάλλον. Οι μπαταρίες λιθίου για την αποθήκευση ενέργειας παραγόμενης από ανανεώσιμες πηγές μπορούν επίσης να δώσουν λύση σε απομακρυσμένες/δύσβατες περιοχές με δυσκολία σύνδεσης στο δίκτυο».
Έχετε αντιμετωπίσει ποτέ διακρίσεις ως γυναίκα επιστήμονας;
«Φυσικά, τόσο στον ακαδημαϊκό χώρο όσο και στον εργασιακό. Και σε ένα βαθμό συνεχίζω να αντιμετωπίζω. Με έχουν ρωτήσει, για παράδειγμα: “Πώς σου φαίνεται που μια γυναίκα σχεδιάζει μπαταρίες;”. Δυστυχώς, συχνά οι γυναίκες χρειάζεται να εργαστούμε διπλά για να αποδείξουμε τις ικανότητες μας, ειδικά σε τεχνικούς τομείς. Ωστόσο, όσο περνάνε τα χρόνια αυτό φαίνεται να υποχωρεί και οι περιπτώσεις διακρίσεων είναι μεμονωμένες, δεν αποτελούν κανόνα. Νιώθω σίγουρα τυχερή που εργάζομαι σε μια εταιρεία που δίνει ίσες ευκαιρίες και λόγο σε όλους τους εργαζομένους της – ασχέτως φύλου, ηλικίας, εθνικότητας ή οποιουδήποτε άλλου στοιχείου».
«Δυστυχώς, συχνά οι γυναίκες χρειάζεται να εργαστούμε διπλά για να αποδείξουμε τις ικανότητες μας, ειδικά σε τεχνικούς τομείς. Ωστόσο, όσο περνάνε τα χρόνια αυτό φαίνεται να υποχωρεί και οι περιπτώσεις διακρίσεων είναι μεμονωμένες, δεν αποτελούν κανόνα».
Ποια επιστήμονα-πρότυπο ξεχωρίζετε;
«Θαυμάζω όλες τις γυναίκες και όλους τους ανθρώπους που, ενώ έχουν μειωμένες ή περιορισμένες ευκαιρίες, διαπρέπουν στον επιστημονικό και όχι μόνο τομέα. Αν πρέπει να ξεχωρίσω μία γυναίκα επιστήμονα ως πρότυπο, ίσως θα έλεγα τη Δρα Cynthia Breazeal, αναπληρώτρια καθηγήτρια των Μ.Μ.Ε. στο MIT, όπου ίδρυσε και διευθύνει την ομάδα των προσωπικών ρομπότ. Με το έργο της καινοτομεί και πρωτοπορεί, αναδεικνύοντας τις ανθρωπιστικές εφαρμογές της τεχνολογίας. Ένα παράδειγμα; Ρομπότ που διευκολύνουν την καθημερινή ζωή ατόμων με αναπηρία ή ηλικιωμένων».
Ποια είναι, για εσάς, η πιο δυνατή στιγμή τής έως τώρα επιστημονικής διαδρομής σας;
«Ίσως η πιο δυνατή και σημαντική στιγμή μετά τον ακαδημαϊκό βίο ήταν όταν χτίστηκε το νέο μας τμήμα, το Τμήμα Έρευνας και Ανάπτυξης Λιθίου, του οποίου αποτελώ μέλος από την πρώτη σχεδόν στιγμή, και στείλαμε στους πελάτες μας τις πρώτες μπαταρίες λιθίου για βιομηχανικά οχήματα. Η ομάδα τότε ήταν πάρα πολύ μικρή, κάτω από δέκα άτομα, και η χαρά της δημιουργίας μεγάλη. Σήμερα, το τμήμα έχει πάνω από 170 άτομα παραγωγής και μηχανικούς έρευνας και ανάπτυξης. Αυτό μάς δίνει μεγάλη χαρά και ελπίδα για το μέλλον – ειδικά σε όσες και όσους ήμασταν εδώ από την αρχή».
«Η Δρ. Cynthia Breazeal στο MIT ίδρυσε και διευθύνει την ομάδα των προσωπικών ρομπότ. Με το έργο της αναδεικνύει τις ανθρωπιστικές εφαρμογές της τεχνολογίας. Ένα παράδειγμα; Ρομπότ που διευκολύνουν την καθημερινή ζωή ατόμων με αναπηρία ή ηλικιωμένων».
Ξεναγήστε μας λίγο στα πρότζεκτ με τα οποία ασχολείστε αυτή την περίοδο.
«Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι με την ανάπτυξη μπαταριών λιθίου για βιομηχανικά οχήματα, περονοφόρα για παράδειγμα. Είμαι υπεύθυνη για την τεχνική διαχείριση ανάπτυξης όλων των εξαρτημάτων της μπαταρίας. Δουλεύουμε σε ομάδες με μηχανικούς διαφόρων ειδικοτήτων, ηλικιών και εθνικοτήτων. Αυτό κάνει τη δουλειά μας ακόμη πιο ενδιαφέρουσα. Η ανάπτυξη της ηλεκτροκίνησης είναι ραγδαία. Έχουμε όλοι πολύ πάθος για αυτό που κάνουμε και προσπαθούμε κάθε μέρα να φέρουμε καινοτόμες λύσεις. Η έρευνα και ανάπτυξη και η καινοτομία στην Ελλάδα παρουσιάζουν δυσκολίες. Η Sunlight Group, ωστόσο, είναι μια εξωστρεφής και διεθνής εταιρεία, οπότε σίγουρα οι αποστάσεις μειώνονται και μπορούμε να νιώθουμε μέρος των διεθνών εξελίξεων για την τεχνολογική ανάπτυξη των μπαταριών, ανταγωνιζόμενοι τις μεγαλύτερες εταιρείες του τομέα στον κόσμο».
