Το πρωί της 22ης Φεβρουαρίου του 2012, στην Αργεντινή, ο 20χρονος Lucas Menghini Rey επιβιβάστηκε στο τρένο αλλά δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του. Ήταν ένα από τα 51 θύματα του σιδηροδρομικού δυστυχήματος της Αργεντινής «Once», που έχει ανατριχιαστικές ομοιότητες με τα Τέμπη – και γιατί, όπως κι εδώ, συνέβη μετά το τριήμερο του καρναβαλιού. «Once» σημαίνει έντεκα στα ισπανικά και τόσα είναι τα χρόνια που έχουν περάσει από τότε.
Ωστόσο μέσα στη δεκαετία που ακολούθησε η μητέρα του Lucas, María Luján Rey, διοχέτευσε το πένθος της στον αγώνα κατά της διαφθοράς. Η 54χρονη σήμερα γυναίκα έγινε βουλευτής και -όπως γράφει και ο Βαγγέλης Βλάχος, αδερφός του Βάιου Βλάχου, ενός νέου άντρα που, σαν τον Lucas, εθεωρείτο αγνοούμενος για τρεις μέρες μετά το δυστύχημα στα Τέμπη μέχρι να ταυτοποιηθεί η σορός του-, σήμερα παλεύει για δικαιοσύνη. Μετέτρεψε την αδιανόητη οδύνη της σε πηγή δύναμης και έγινε σύμβολο του αγώνα κατά της διαφθοράς και κατά οποιασδήποτε παθογένειας μπορεί να κλέψει τη ζωή ακόμα και από ανθρώπους που βρίσκονται στην αρχή της.
View this post on Instagram
«Μπείτε στη θέση μου»
Η María Luján Rey εργαζόταν ως καθηγήτρια Γεωγραφίας στη δημόσια εκπαίδευση μέχρι την ημέρα που άλλαξε για πάντα τη ζωή της. Αφού η φωτογραφία του γιου της αποσύρθηκε από εκείνες των αγνοούμενων του δυστυχήματος και επιβεβαιώθηκαν οι χειρότεροι φόβοι της, ήταν το δικό της πρόσωπο που αναδείχθηκε σε σύμβολο των συγγενών των θυμάτων και όλων όσοι ζητούσαν να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Το 2015 κυκλοφόρησε το αυτοβιογραφικό βιβλίο της «Desde mis zapatos» («Μπείτε στη θέση μου»), ενώ το 2017 ήταν ανάμεσα στους ανθρώπους που προώθησαν το νομοσχέδιο Proteccion a las Victimas de Delitos, για την προστασία και την υποστήριξη θυμάτων οποιασδήποτε εγκληματικής ενέργειας. Εγκληματική ενέργεια θεωρούσε και το σιδηροδρομικό δυστύχημα η María Luján Rey, η οποία δήλωνε ότι «ο γιος μου έχασε τη ζωή του εξαιτίας της διαφθοράς». Το 2019 εξελέγη βουλευτής, δεύτερη σε ψήφους, με την παράταξη Juntos por el Cambio.
Αφού η φωτογραφία του γιου της αποσύρθηκε από εκείνες των αγνοούμενων του δυστυχήματος και επιβεβαιώθηκαν οι χειρότεροι φόβοι της, ήταν το δικό της πρόσωπο που αναδείχθηκε σε σύμβολο των συγγενών των θυμάτων και όλων όσοι ζητούσαν να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Ένα αφιέρωμα της «La Nacion» εξηγεί ότι κινητήριος δύναμη της συγγραφής του βιβλίου της υπήρξε η επιθυμία ο εγγονός της, γιος του Luca, να μάθει μια μέρα όλη την αλήθεια για το θάνατο του πατέρα του, αλλά και ο δικός της πόθος της για ένα είδος κάθαρσης. Θέλησε, επίσης, μέσα από την ιστορία της να ευαισθητοποιήσει το αναγνωστικό κοινό, ώστε να υποστηρίξει τους συγγενείς των θυμάτων.
Για την οικογένειά της, οι συνέπειες του θανάτου του Luca δεν ήταν όλες οι προφανείς: Η μικρότερη κόρη της, για παράδειγμα, Lara, εγκατέλειψε τα όνειρά της να πάει για σπουδές στην πρωτεύουσα, καθώς μετά το δυστύχημα φοβόταν να ταξιδέψει.
View this post on Instagram
«Δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει να θάβεις το γιο σου»
Στο εδώλιο του κατηγορουμένου για την τραγωδία στην Αργεντινή βρέθηκαν 29 άτομα: μεταξύ άλλων, αξιωματούχοι της δημόσιας διοίκησης, πρώην στελέχη της σιδηροδρομικής εταιρείας, και ο μηχανοδηγός. «Οι υπεύθυνοι έχουν ανθρώπινη όψη μόνο και μόνο γιατί η απουσία ανθρωπιάς δεν είναι ορατή διά γυμνού οφθαλμού» έγραψε η María Luján Rey στο βιβλίο της, προσθέτοντας: «Ο γιος μου έχασε τη ζωή του εξαιτίας της κρατικής διαφθοράς. Ανακάλυψα κερδοσκόπους, μικροπρεπείς, αλλά και ανθρώπους αφοσιωμένους στην αλήθεια. Σε όσους μού επιτίθενται, απαντώ ότι δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει να θάβεις το γιο σου».
«Ανακάλυψα κερδοσκόπους, μικροπρεπείς, αλλά και ανθρώπους αφοσιωμένους στην αλήθεια. Σε όσους μού επιτίθενται, απαντώ ότι δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει να θάβεις το γιο σου».
Τρία χρόνια μετά το «Once», από τους 28 κατηγορούμενους κρίθηκαν ένοχοι και καταδικάστηκαν οι 21. Στους περισσότερους επιβλήθηκαν ποινές φυλάκισης τεσσάρων έως οκτώ χρόνων. «Μια ιστορική απόφαση» την είχε χαρακτηρίσει, τότε, η María Luján Rey. Τώρα υποστηρίζει τον Βαγγέλη Βλάχο, στο νέο, δικό του αγώνα να δικαιωθεί, με κάποιον, ο αδερφός του μετά τον πρόωρο θάνατό του στο χρονικό ενός ακόμα προαναγγελθέντος, όπως φαίνεται, δυστυχήματος.
