Τους ανθρώπους που “πιάνουν” τα χέρια τους πολύ τους θαυμάζω. Είτε πρόκειται για ανθρώπους που φτιάχνουν κάτι χρήσιμο (που πολλές φορές δεν είναι όμορφο), είτε για ανθρώπους που δημιουργούν κάτι όμορφο (και ενίοτε αχρείαστο). Η Αριέττα Θεοδώρου πάντως, καταφέρνει να τα συνδυάσει και τα δύο. Jazz singer, makeup instructor, vintage blogger και γενικώς ταλαντούχο πλάσμα, η Αριέττα ράβει τα δικά της ρούχα εδώ και χρόνια αλλά τώρα με την καραντίνα είχε παραπάνω χρόνο να αναπτύξει τις δεξιότητες της στη ραπτική. Και ξέρεις κάτι; Τελικά το να ράβει κανείς τα δικά του ρούχα δεν είναι τόσο δύσκολο. Ίσως γι’ αυτό ολοένα και περισσότερος κόσμος το τολμάει παγκοσμίως…
Ένα από τα πρώτα φορέματα που έραψε η Αριέττα
M.C.: Ασχολείσαι με το vintage στυλ αρκετά χρόνια πλέον. Ποια είναι τα μεγαλύτερα challenges που έχεις αντιμετωπίσει ακολουθώντας αυτό το είδος styling στην Ελλάδα;
Α. Θ.: Το μεγαλύτερο challenge είναι να βρεις ρούχα και αξεσουάρ, είτε αυθεντικά vintage ή reproduction. Θέλω το στυλ μου (‘40s-early ‘60s) να είναι όσο πιο αυθεντικό γίνεται, αλλά κάποιες φορές κάνω mix and match με πιο μοντέρνα στοιχεία. Όσο ζούσα στο Λονδίνο, ήταν πολύ πιο εύκολο. Στην Ελλάδα πρέπει να είσαι πολύ τυχερή για να σου χαρίσουν κανένα φόρεμα από τα 50s ή να πετύχεις καποια boutique με vintage inspired ρούχα… Και βέβαια το πιο δυσκολο απ´ολα είναι τα παπούτσια! Γύρισα άπειρα μαγαζιά ψάχνοντας παπουτσάκια λιγο πιο θηλυκά, στρογγυλεμένα και με λεπτό τακούνι, χωρίς φιάπα… Τελικά αναγκάστηκα να παραγγείλω online από τα αγαπημένα μου αγγλικα vintage reproduction brands.
M.C.: Τι σε ενέπνευσε να αρχίσεις να ράβεις τα δικά σου ρούχα;
Α. Θ.: Το γεγονός ότι δεν έβρισκα τα ρούχα που θέλω. Είναι τωρα περίπου δύο χρόνια που άρχισα να ασχολούμαι. Έκανα κάποια μαθήματα ραπτικής, για να μάθω τα βασικά και μετά άρχισα να ράβω με πατρόν, αλλά μέσα στην καραντίνα μου ξύπνησε το sewing mojo και πλέον ράβω πολύ συχνά. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν είχα υφάσματα και δεν μπορούσα να προμηθευτώ από κάπου, εφόσον όλα τα μαγαζιά ήταν κλειστά. Αλλά έφτιαξα ένα φόρεμα από ένα vintage σεντόνι και ομολογώ πως έγινε πάρα πολύ ωραίο. Το όνειρο μου είναι, κάποια στιγμή, να φτιάχνω ρούχα παρόμοια με αυτα που βλέπω στις αγαπημένες μου ταινίες του ’50-’60!
Το self made φόρεμα της Αριέττας στη φωτό ήταν vintage σεντόνι στην προηγούμενη ζωή του
M.C.: Ποιά είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που έχεις συναντήσει μέχρι στιγμής κατά τη δημιουργία ενός ρούχου; Πώς την ξεπέρασες;
Α. Θ.: Καθετί που δεν έχεις ξανακάνει είναι μία πρόκληση. Ευτυχώς όμως υπάρχει πολλή πληροφόρηση στο Ίντερνετ. Αν κολλήσω και δεν ξέρω πως να κάνω κάτι θα το ψάξω στο YouTube και κατά πάσα πιθανότητα θα βρω κάποιο βίντεο που να δίνει οδηγίες. Εχω αυτοσχεδιάσει κιολας αρκετές φορές, ευτυχώς με επιτυχία!
M.C.: Είναι τελικά πιο οικονομικό το να ράβει κανείς μόνος του ένα φόρεμα;
Α.Θ.: Είναι σίγουρα πιο οικονομικό. Καταρχήν με ένα πατρόν μπορείς να ράψεις πολλές φορές το ίδιο ρούχο ή και να κάνεις συνδυασμούς σε πατρόν και να φτιάξεις διαφορετικά. Υπάρχουν άπειρες επιλογές σε υφάσματα, οπότε μπορεί κανείς να δώσει από λίγα έως αρκετά χρήματα ανάλογα το ρούχο που θέλει να φτιάξει. Δεν είναι μόνο οικονομικό το θέμα όμως. Το κυριότερο είναι η ικανοποίηση του να φοράς κάτι που το έφτιαξες μονη σου και μάλιστα sur mesure!
Η pencil φούστα της Αριέττας κυριολεκτικά της ταιριάζει γάντι (αφού την έφτιαξε μόνη της)
M.C.: Αλήθεια, που βρίσκεις τα πατρόν; Και από που ψωνίζεις υφάσματα;
Α. Θ.: Τα πατρόν τα παίρνω από το εξωτερικό, αλλά ειναι αρκετά οικονομικά. Υπάρχουν κάποιες εταιρείες που φτιάχνουν remake από παλιά πατρόν (Mc Call, Simplicity), τα οποία είναι πολύ πιο εύκολο να τα ακολουθήσεις. Υπάρχουν βέβαια και τα αυθεντικά vintage πατρόν που μπορούμε να βρούμε στο Etsy, αλλα θεωρώ πως χρειάζεται αρκετή εμπειρία για να τα καταλάβεις. Τα περισσότερα πατρόν μου ομως τα παίρνω απο την Gretchen Hirsch (Gertie), η οποία ειδικεύεται στα vintage reproduction και έχει βγάλει βιβλία με μεμονωμένα πατρόν που είναι το ένα πιο όμορφο από το άλλο! Όσο για υφάσματα, ψάχνω τα παραδοσιακά μαγαζάκια στον Πειραιά και την Αθήνα που και μεγάλη ποικιλία έχουν και καλές τιμές.
M.C.: Τί θα συμβούλευες κάποια που σκέφτεται να ξεκινήσει να ράβει μόνη της;
Α. Θ.: Θα την συμβούλευα να το τολμήσει. Καλό είναι να ξεκινήσει κανείς με μερικά μαθήματα ραπτικής, γιατί σε βοηθούν να καταλάβεις κάποια βασικά πράγματα, ώστε να μπορείς να δουλέψεις με πατρόν. Στο εξωτερικό είναι μεγάλη η κοινότητα που ασχολείται με την ραπτική. Σίγουρα προτείνω την Gertie που εκτός από υπέροχα πατρόν, έχει και πολλά εκπαιδευτικά βίντεο στο YouTube. Για tutorials ραπτικής επίσης καλό είναι αυτό το κανάλι όπως και αυτή η κοπέλα . Και η Evelyn Wood που είναι δασκάλα ραπτικής . Γενικά πολλές γυναίκες μικρές και μεγάλες ράβουν μόνες τους τα ρούχα τους. Κι εγώ πριν ξεκινήσω μου φαινόταν βουνό, αλλά τελικά δεν είναι τόσο δύσκολο.
H International Sewing Starlet Gertie μοιράζεται συχνά patterns στο Ινσταγκραμ
