Ενώ παρακολουθώ το «Μικρό Ταρανδάκι» (ελλείψει χρόνου δεν είχα την πολυτέλεια του binge watching και εκκρεμεί το season finale) το ερώτημα που με βασανίζει περισσότερο δεν αφορά τη συμπεριφορά της stalker, «Μάρθας», η οποία ξεκάθαρα υποφέρει από κάποια ψυχική διαταραχή, αλλά το γιατί σε κάθε επεισόδιο το θύμα της, ο «Ντόνι», κάνει ένα τουλάχιστον ακόμα βήμα προς την αυτοκαταστροφή του, καταφεύγοντας σε κινήσεις που, όπως αναγνωρίζει και ο ίδιος, αφήνουν το περιθώριο στη «Μάρθα» να συνεχίσει το εμμονικό της κυνήγι.
Η αληθινή ιστορία στην οποία έχει βασιστεί η υπόθεση της τηλεοπτικής σειράς του Netflix για την οποία αυτές τις μέρες φαίνεται να μιλούν όλοι εγείρει φυσικά ένα πλήθος ερωτημάτων όπως: Γιατί το νομικό σύστημα έχει τόσο αργά αντανακλαστικά απέναντι στο stalking; Γιατί δεν υπάρχει ένα επαρκές σύστημα, όχι μόνο ποινικό αλλά και ψυχικής υγείας, να προστατεύει (από) ανθρώπους ψυχικά διαταραγμένους όπως η «Μάρθα»; Προσπαθώ όμως επίσης να καταλάβω γιατί ένας άντρας που πλησιάζει στα τριάντα και έχει φύγει από το πατρικό του, θεωρητικά ένας υπεύθυνος ενήλικας, διαπράττει το ένα τραγικό λάθος μετά το άλλο.
Σε κάθε επεισόδιο το θύμα της, ο «Ντόνι», κάνει ένα τουλάχιστον ακόμα βήμα προς την αυτοκαταστροφή του, καταφεύγοντας σε κινήσεις που, όπως αναγνωρίζει και ο ίδιος, αφήνουν το περιθώριο στη «Μάρθα» να συνεχίσει το εμμονικό της κυνήγι.
Την απάντηση δίνει ουσιαστικά ο ίδιος, όταν αναφέρεται στο γεγονός ότι η «Μάρθα» τον βλέπει όπως δεν κατάφερε ο ίδιος να δει τον εαυτό του, σαν έναν γοητευτικό, αρρενωπό και πραγματικά αστείο κωμικό, που την κάνει να τρέμει από πόθο και να ξεκαρδίζεται στα γέλια. Κατά κάποιον τρόπο, έστω και με την ψυχικά διαταραγμένη συμπεριφορά της, φαίνεται να γεμίζει για λίγο τη δεξαμενή της αυτοεκτίμησής του.
Την ευαλωτότητα ενός ανθρώπου με χαμηλή αυτοεκτίμηση απέναντι σε άτομα με επικίνδυνη συμπεριφορά τη βλέπουμε πιο ξεκάθαρα και τραγικά μετά τα πρώτα επεισόδια, όταν ξετυλίγεται η παλαιότερη σχέση του «Ντόνι» με έναν πολύ μεγαλύτερό του σεναριογράφο, που τον δελεάζει με κομπλιμέντα για την επαγγελματική αξία του για να καταλήξει στον βιασμό του. Η σεξουαλική κακοποίηση του «Ντόνι», για χρόνια επτασφράγιστο μυστικό που δεν ομολογούσε ούτε στον εαυτό του, τον παγιδεύει σε έναν φαύλο κύκλο καθώς ερμηνεύεται από τον ίδιο ως μια επιβεβαίωση της αναξιότητάς του ενώ, επιπλέον, του πυροδοτεί αμφιβολίες για την αρρενωπότητά του.
Η σεξουαλική κακοποίηση του «Ντόνι», για χρόνια επτασφράγιστο μυστικό που δεν ομολογούσε ούτε στον εαυτό του, τον παγιδεύει σε έναν φαύλο κύκλο καθώς ερμηνεύεται από τον ίδιο ως μια επιβεβαίωση της αναξιότητάς του,
Το «Μικρό Ταρανδάκι» λοιπόν εκπέμπει ένα σήμα κινδύνου: Χωρίς να κάνει victim blaming και χωρίς να προσπαθεί να απαλλάξει τους δράστες από τις ευθύνες τους, δείχνει πόσο ζωτικής σημασίας είναι η καλλιέργεια της αυτοεκτίμησης από πολύ μικρή ηλικία. Μεταξύ άλλων, γιατί μάς θωρακίζει σε μεγάλο βαθμό απέναντι σε άτομα που πατούν στις ανασφάλειές μας για να μας χειριστούν.
