Η υπόθεση του «Είμαστε Πάτσι» μπορεί να μας φανεί γνώριμη. Ειδικά μετά την πανδημία, που πολλοί ειδικοί έχουν επισημάνει ότι επιβάρυνε τις γυναίκες με ακόμα μεγαλύτερο φόρτο οικιακής και οικογενειακής εργασίας. Μια εργαζόμενη μητέρα μεγαλώνει μόνη τα δύο παιδιά της, την Τζίνα και τον Μάρκο. Ζωηρά, ανοιχτόμυαλα και ανεξάρτητα, συνεισφέρουν στις εργασίες του νοικοκυριού χωρίς διαχωρισμούς φύλου. Μέχρι που στην οικογένειά τους μπαίνει ένας νέος «μπαμπάς», παραδοσιακός άντρας, ο οποίος διεκδικεί τον τίτλο του αφέντη του σπιτιού. Όμως η Τζίνα και ο Μάρκος, αποφασισμένοι να μην αφήσουν να περάσει το νέο καθεστώς, κάνουν την εξέγερσή τους.
Το γεγονός ότι το κείμενο του Volker Ludwig, στο οποίο βασίστηκε η παράσταση, γράφτηκε πριν από ακριβώς πενήντα χρόνια (1972) αλλά παραμένει απόλυτα επίκαιρο προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα: θαυμασμό για την ιδιοφυΐα του συγγραφέα του και ταυτόχρονα απογοήτευση για τη μικρή πρόοδο που έχει σημειωθεί, μέσα σε μισό αιώνα, στην έμφυλη ισότητα και τα στερεότυπα. Σε κάθε περίπτωση, είναι ένας λόγος να βάλουμε στην ατζέντα με τις οικογενειακές εξόδους μας το ανέβασμά του στο Σύγχρονο Θέατρο, από τη Συντεχνία του Γέλιου σε σκηνοθεσία Βασίλη Κουκαλάνι.
Το κοινό πρέπει να είναι προετοιμασμένο για έναν ασταμάτητο βομβαρδισμό, επί 90 λεπτά, από ατάκες που δίνουν τροφή για γέλιο και προβληματισμό, σε μια παράσταση την οποία απολαμβάνουν εξίσου τα παιδιά (απευθύνεται σε ηλικίες από 6 ετών) και οι μεγάλοι. Με άλλα λόγια, αν έχετε παρακολουθήσει και άλλες διασκευές έργων του Ludwig από τη Συντεχνία του Γέλιου («Μια Γιορτή στου Νουριάν», «Πιο δυνατός κι από τον Σούπερμαν», «Μορμόλης») το «Είμαστε Πάτσι» θα επιβεβαιώσει ότι κάθε πρόταση αυτής της θεατρικής ομάδας αποτελεί εγγύηση.
Στην εποχή που συζητάμε ακόμα για το ποιος «πρέπει» να πλύνει τα πιάτα στο σπίτι ή να μαγειρέψει, ενώ το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα μένει προσκολλημένο σε μια παρωχημένη αντίληψη διδακτέας ύλης και διδασκαλίας, το «Είμαστε Πάτσι» θα έπρεπε να αρχίσει να διδάσκεται στα σχολεία.
Στην εποχή που συζητάμε ακόμα για το ποιος «πρέπει» να πλύνει τα πιάτα στο σπίτι ή να μαγειρέψει, ενώ το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα μένει προσκολλημένο σε μια παρωχημένη αντίληψη διδακτέας ύλης και διδασκαλίας, το «Είμαστε Πάτσι» θα έπρεπε να αρχίσει να διδάσκεται στα σχολεία. Μέχρι τότε, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε, ως γονείς ή ως εκπαιδευτικοί, είναι να κλείσουμε εισιτήριο για την επόμενη παράσταση, για να παρακολουθήσουμε επί σκηνής «μια ιστορία που θα επιχειρήσει να πιάσει από το σβέρκο την πατριαρχία και τις έμφυλες διακρίσεις», όπως σχολιάζει και ο σκηνοθέτης, Βασίλης Κουκαλάνι, προσθέτοντας:
«Το ευτύχημα στην περίπτωση της ομάδας μας είναι ότι μπορούμε να στραφούμε με πλήρη συνείδηση στο παραδοσιακό υλικό του θεάτρου Grips και του φίλου μας Volker Ludwig που, όπως πάντα, εναποθέτει το ξεμπρόστιασμα και τη λύση των πιο “αδιέξοδων” και φαινομενικά “σύνθετων” κοινωνικών αντιφάσεων στις αυθόρμητες αφελείς “παιδικές” ερωτήσεις που διέπονται από τα στοιχεία της πρωτογενούς λογικής και της κυριολεκτικής, αντικειμενικής απορίας των παιδιών».
Info
«Είμαστε Πάτσι», κάθε Κυριακή στις 11:30 και καθημερινές για σχολεία. Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45, Γκάζι (ΜΕΤΡΟ Κεραμεικός), τηλ.: 210 3464380, Προπώληση εισιτηρίων: www.viva.gr, syntexniageliou.gr, ταμείο θεάτρου. Οργάνωση παραστάσεων για σχολεία, τηλέφωνα: 210 6644250, 6943 236032, 6978 068699
Συντελεστές
Κείμενο: Volker Ludwig. Διασκευή: Συντεχνία του Γέλιου. Σκηνοθεσία: Βασίλης Κουκαλάνι. Σκηνικά-Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα. Τραγούδια: Άννη Θεοχάρη, ΧΑΡΑ Γιαννούλα. Μουσική Επιμέλεια/Ενορχήστρωση: Κώστας Νικολόπουλος. Επιμέλεια Κίνησης: Μαργαρίτα Τρίκκα. Συνεργάτης Σκηνοθεσίας: Ιωάννα Λιούτσια. Σχεδιασμός Φωτισμού: Γιώργος Αγιαννίτης. Εικαστική επιμέλεια: 2yolk Branding & Design Agency. Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη. Υπεύθυνη Παραγωγής: Δέσποινα Πετρίδου. Βοηθός Παραγωγής: Λιάνα Γαβριήλ. Θεατροπαιδαγωγοί: Δέσποινα Μιτσιάλη, Ιωάννα Λιούτσια. Διανομή: Μικές Γλύκας, Βασιλική Διαλυνά, Μαριέλα Δουμπού, Φώτης Λαζάρου, Χριστίνα Μαριάνου, Αντώνης Χρήστου
