Δύο αδέλφια καταφτάνουν με το φορτηγό τους στη Βλύχα της Ελευσίνας, τη μικρή χερσόνησο που μετατράπηκε σε νεκροταφείο πλοίων, για να πραγματοποιήσουν μια ιδιαίτερη τελετή: να μεταμοσχεύσουν στο σώμα τους μέλη από τα σώματα των γονιών τους και να μεταμορφωθούν σε αυτούς. Μια τελετή με μάρτυρες τους θεατές και τον θεό.
«Πρέπει όλοι να θυμάστε πως ο θεός θα εκνευριστεί εάν καταλάβει ότι ένας άνθρωπος απαξιώνει μια τέτοια τελετή και αν εκνευριστεί ο θεός, τότε όλη αυτή η προσπάθεια θα καταλήξει σε μια αποτυχία. Αν ο θεός εκνευριστεί, εκτός από το ότι η προσπάθεια αυτή θα καταλήξει σε μια αποτυχία, θα τιμωρήσει και όλους εμάς και η τιμωρία αυτή δεν θα είναι μόνο ότι θα καταλήξουμε μετά θάνατον στην κόλαση αλλά και κάτι ακόμα ίσως χειρότερο από αυτό».
Δύο αδέλφια καταφτάνουν με το φορτηγό τους στη Βλύχα της Ελευσίνας, τη μικρή χερσόνησο που μετατράπηκε σε νεκροταφείο πλοίων, για να πραγματοποιήσουν μια ιδιαίτερη τελετή: να μεταμοσχεύσουν στο σώμα τους μέλη από τα σώματα των γονιών τους και να μεταμορφωθούν σε αυτούς. Μια τελετή με μάρτυρες τους θεατές και τον θεό.
Ας προσπαθήσουμε τώρα να φανταστούμε αυτή την ιστορία, γραμμένη από τον Ευθύμη Φιλίππου και σκηνοθετημένη από την Αργυρώ Χιώτη, να παρουσιάζεται σε μια περιοχή γεμάτη με παροπλισμένα σκαριά, κάτω από το φως της δεύτερης Πανσελήνου του φετινού Αυγούστου. Και ερμηνευμένης από την Αγγελική Παπούλια και τον The Boy, με ένα αδιάκοπο πάρε-δώσε λέξεων, κινήσεων, μουσικής, τραγουδιών. Ίσως τότε καταφέρουμε να προσεγγίσουμε κάπως την εμπειρία που περιμένει τους θεατές του «Μυστηρίου 115 ΜΕΓΑΛΑ ΚΑΙ ΜΙΚΡΑ ΠΛΟΙΑ», στις 30 και 31 Αυγούστου, στο πλαίσιο των δράσεων της 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης.
Λίγο πριν από το ανέβασμα της ιδιότυπης αυτής παράστασης, η Αγγελική Παπούλια, συνιδρύτρια της θεατρικής ομάδας Blitz, ηθοποιός, σκηνοθέτιδα και θεατρική συγγραφέας, διακεκριμένη μεταξύ άλλων για τις ερμηνείες της στις ταινίες «Κυνόδοντας» του Γιώργου Λάνθιμου (Βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού από κοινού με τη Μαίρη Τσώνη στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Σαράγεβο) και «Το θαύμα της θάλασσας των Σαργασσών» του Σύλλα Τζουμέρκα (Βραβείο A’ Γυναικείου Ρόλου στα Ίρις), μίλησε στο Marie Claire για το ρόλο της ορφανεμένης κόρης σε αυτή την αλληγορία για τη συμφιλίωση με το θάνατο, με το παρελθόν και τις πληγές του, με την αναπόφευκτη ομοιότητα με τους γονείς μας. Μίλησε επίσης για τη νέα ταινία της, όπου υποδύεται μια καπετάνισσα ανάμεσα σε άντρες, «Ανθρώπινα Λουλούδια της Σάρκας» της Helena Witmann.
Πώς θα περιγράφατε την ηρωίδα που υποδύεστε στο Μυστήριο 115 στην Ελευσίνα;
«Η ηρωίδα του έργου του Ευθύμη Φιλίππου μεταμοσχεύει στο δικό της σώμα όργανα της πεθαμένης μητέρας της και στο σώμα του αδερφού της όργανα του πεθαμένου πατέρα τους. Μπορεί το έναυσμα για όλο αυτό να είναι η ανάγκη της να μην αποχωριστεί ποτέ τους γονείς της. Μπορεί να είναι η προσκόλληση και η εξάρτησή της που την κινητοποιούν. Ίσως να πιστεύει ότι θα διορθώσει χαρακτηριστικά και συμπεριφορές τους αν τα οικειοποιηθεί. Ίσως να θέλει να γίνει μια βελτιωμένη εκδοχή των γονιών της. Μπορεί και όλο αυτό να συμβαίνει επειδή δεν γίνεται αλλιώς. Επειδή μπροστά στην απώλεια προσπαθούμε όλοι να διατηρήσουμε κάτι από αυτό που χάνουμε. Με όποιον τρόπο – ακόμα και με το να κόβουμε μέλη και να τα ράβουμε πάνω μας».
«Δεν θέλουμε να γίνουμε οι γονείς μας, αν και μάλλον είναι κάτι που γινόμαστε αναπόφευκτα» είπατε σε πρόσφατη συνέντευξή σας. Γιατί θεωρείτε προδιαγεγραμμένη αυτή την εξέλιξη;
«Οι γονείς αναπόφευκτα μας κληροδοτούν πολλά στοιχεία τόσο της προσωπικότητάς τους όσο και του γενετικού υλικού τους. Είναι για πολλά χρόνια η βασική και πρωταρχική επιρροή μας. Από ένα σημείο και μετά χρειάζονται συνειδητή προσπάθεια και κριτική σκέψη για να καταφέρουμε να αναγνωρίσουμε την προσωπικότητα μας και να την αναπτύξουμε σύμφωνα με τις δικές μας επιθυμίες. Είναι μια εργασία που δεν τελειώνει ποτέ».
«Οι γονείς είναι για πολλά χρόνια η βασική και πρωταρχική επιρροή μας. Από ένα σημείο και μετά χρειάζονται συνειδητή προσπάθεια και κριτική σκέψη για να καταφέρουμε να αναγνωρίσουμε την προσωπικότητα μας και να την αναπτύξουμε σύμφωνα με τις δικές μας επιθυμίες. Είναι μια εργασία που δεν τελειώνει ποτέ»
Πώς συνδέεται το έργο με την τοποθεσία της Ελευσίνας, πέρα από τη σχέση και των δύο με τον Κάτω Κόσμο;
«Η παράσταση θα παρουσιαστεί στην τοποθεσία Βλύχα της Ελευσίνας στο υπαίθριο νεκροταφείο πλοίων, όπου είναι αγκυροβολημένα και εγκαταλειμμένα εδώ και χρόνια. Όπως τα σώματα των ανθρώπων πεθαίνουν και αποσυντίθενται έτσι και τα σώματα των πλοίων θα αποσυντεθούν κάποτε στο μέλλον. Αφού ίσως κάποια κομμάτια τους –χρήσιμα ακόμα– έχουν αποκολληθεί από αυτά και έχουν τοποθετηθεί σε νεότερα πλοία».
Δεδομένου ότι η γλώσσα του The Boy είναι η μουσική, δυσκολευτήκατε να βρείτε κοινούς κώδικες επικοινωνίας;
«Ο The Boy είναι ένας καλλιτέχνης που θαυμάζω πολύ, έχουμε συνεργαστεί και στο παρελθόν. Αφηγούμαστε μαζί την ιστορία του έργου. Με τα λόγια και τις κινήσεις εγώ, με τη μουσική και τα τραγούδια ο The Boy. Μου αρέσει πολύ που ο ένας συμπληρώνει τη λειτουργία του άλλου, ο ένας παίρνει τη σκυτάλη από τον άλλο και προχωράμε την αφήγηση μέχρι το τέλος. Είναι μια συνεργασία πολύ δημιουργική και εμπνευστική για μένα».
Τι ξεχωρίσατε στην πρωτόγνωρη συνθήκη των γυρισμάτων της νέας σας ταινίας, «Ανθρώπινα Λουλούδια της Σάρκας»;
«Ήταν μια πολύ σημαντική εμπειρία σε διαφορετικά επίπεδα: Η συνύπαρξη με τόσους ανθρώπους σε ένα καράβι για πολλές μέρες, η εναλλαγή των στοιχείων της φύσης, η θάλασσα που διαρκώς μας εξέπληττε, τα μέρη που επισκεφθήκαμε, η Μασσαλία, η Κορσική, το Μαρόκο».
«Ήταν μια πολύ σημαντική εμπειρία σε διαφορετικά επίπεδα: Η συνύπαρξη με τόσους ανθρώπους σε ένα καράβι για πολλές μέρες, η εναλλαγή των στοιχείων της φύσης, η θάλασσα που διαρκώς μας εξέπληττε, τα μέρη που επισκεφθήκαμε, η Μασσαλία, η Κορσική, το Μαρόκο».
Στα «Ανθρώπινα Λουλούδια της Σάρκας» υποδύεστε μια καπετάνισσα σε αντρικό πλήρωμα. Αγγίζει, κατά κάποιον τρόπο, αυτός ο χαρακτήρας τα σύγχρονα γυναικεία αιτήματα;
«Η σκηνοθέτης Helena Witmann έχει μια σπάνια ικανότητα να δημιουργεί ένα ιδιαίτερο σύμπαν στις ταινίες της, στο οποίο όλοι συν-δημιουργούν και συν-αφηγούνται. Η γυναίκα που υποδύομαι έχει καταγωγές μυθιστορηματικές και φυσικά ανατρέπει τα γνωστά πρότυπα, αφού ταξιδεύει ασταμάτητα και εξερευνά σε ένα καράβι με αντρικό πλήρωμα».
Info
«ΜΥΣΤΗΡΙΟ 115 Μεγάλα και Μικρά Πλοία», 30 & 31 Αυγούστου, ΒΛΥΧΑ – Νεκροταφείο Πλοίων. Σημείο προσέλευσης: Πάρκινγκ Παλαιού Ελαιουργείου Ελευσίνας | Η πρόσβαση στη Βλύχα θα πραγματοποιείται αποκλειστικά με λεωφορεία από το πάρκινγκ προς τη Βλύχα. Ώρα προσέλευσης: 19:30-20:00 | Ώρα έναρξης: 20:30. Τιμές εισιτηρίων: 12€ γενική είσοδος, 5€ φοιτητικό, 65+, άνεργοι, ΑμεΑ & συνοδοί. Προπώληση εδώ. Η παράσταση είναι προσβάσιμη σε ΑμεΑ. Κατάλληλη για θεατές άνω των 15 ετών. 2023eleusis.eu
Ταυτότητα έργου
ΚΕΙΜΕΝΟ: Ευθύμης Φιλίππου. ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Αργυρώ Χιώτη. ΜΟΥΣΙΚΗ: The Boy. ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΦΩΤΙΣΜΩΝ: Τάσος Παλαιορούτας. ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Άγγελος Μέντης. ΒΟΗΘΟΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΔOΣ: Νεφέλη Γιώτη, Αγγελίνα Λεοντή. ΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: VASISTAS / Μαρία Δούρου. ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Αγγελική Παπούλια, The Boy. ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΟΙ: Τζωρτζίνα Χρυσκιώτη, Δημήτρης Κολλιός
Μια παραγωγή της 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αισχύλεια.
