Το γεγονός ότι, παρά το χαμηλό προφίλ της, αναδείχθηκε σε μια από τις πλέον εμβληματικές φωνές της γενιάς της επιβεβαιώνει την ιδιαίτερη καλλιτεχνική ποιότητα της Ελένης Πέτα, που εδώ και δεκαετίες χαράζει τη δική της, αθόρυβη αλλά ενδιαφέρουσα διαδρομή, από τότε που έκανε τα πρώτα της βήματα δίπλα στον Νίκο Παπάζογλου μέχρι τις συνεργασίες της με ορχήστρες όπως η Καμεράτα Φίλων της Μουσικής, η Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, η Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων Δήμου Πατρέων, τα Μουσικά Σύνολα του Δήμου Αθηναίων, αλλά και τις ερμηνείες τραγουδιών που συνδέθηκαν άρρηκτα στη μνήμη των θεατών με δημοφιλείς τηλεοπτικές σειρές, όπως οι «Μαύρο Ρόδο» και «Σασμός».
Φέτος η Ελένη Πέτα επέστρεψε με την παράσταση «Metamorfosis», που μετά τη Μουσική Σκηνή Σφίγγα έρχεται την Τετάρτη 3 Απριλίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Με δύο σολίστες της κιθάρας στο πλευρό της, τους Γιώργο Λιμάκη και Κωνσταντίνο Μητρόπουλο, θα μας ταξιδέψει στον κόσμο και στον χρόνο μεταμορφώνοντας τραγούδια-σταθμούς όπως τα «Λόγια της Σιωπής», «Φιλί στα Πέλαγα», «Una Noche Mas», «Απόδραση Κρυφή», «Συ μου Xάραξες Πορεία», «Άμλετ της Σελήνης», «Νερό στη Βάρκα», «Un Ano de Amor». Λίγο πριν από τη ζωντανή εμφάνισή της, το εσωστρεφές παιδί που εξελίχθηκε μέσα από τη μουσική και το τραγούδι μοιράζεται με το Marie Claire ένα κομμάτι της ζωής της.
Τι σημαίνει ο τίτλος της παράστασης «Metamorfosis»;
«Την Τετάρτη 3 Απριλίου παρουσιάζουμε μια μουσική παράσταση με αγαπημένα τραγούδια, μεταμορφωμένα μέσα από απρόσμενες ενορχηστρώσεις. Προσεγγίζουμε οικεία ακούσματα από το ελληνικό και το διεθνές ρεπερτόριο επανασυστήνοντάς τα με ένα διαφορετικό, ταξιδιάρικο ηχόχρωμα. Η μεταμόρφωση είναι για μένα και τους δύο εξαιρετικούς μουσικούς που με περιβάλλουν, τον Κωνσταντίνο Μητρόπουλο –ιδρυτικό μέλος των Gadjo Dilo– και τον Γιώργο Λιμάκη, μια ωραία πρόκληση, είναι μια αναμέτρηση, αν θέλετε, πώς αναλλοίωτα στον χρόνο ακούσματα μπορούν να μένουν πάντα φρέσκα, όποια “φορεσιά” κι αν τους βάλεις. Αυτό συνοψίζει στην παράστασή μας στο Μέγαρο Μουσικής ο τίτλος και πιστεύω βαθιά ότι η δική μας μουσική πρόταση κουβαλάει τόση αγάπη και σεβασμό που και ο ακροατής θα το εισπράξει».
Πώς προέκυψε η σύμπραξή σας με τον Κωνσταντίνο Μητρόπουλο και τον Γιώργο Λιμάκη σε αυτή τη ζωντανή εμφάνιση; Ποιες ερμηνευτικές προκλήσεις ενέχει για εσάς η συνοδεία από δύο σολίστ της κιθάρας;
«Με τους δυο σπουδαίους αυτούς μουσικούς δεν συμπράττουμε πρώτη φορά. Έχουμε ήδη κάνει εμφανίσεις και θέλουμε και οι τρεις πολύ να συνεχίσουμε – καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα παίζουμε μαζί και το καλοκαίρι, και βλέπουμε από εκεί και πέρα. Προσωπικά, τη συνεργασία αυτή τη νιώθω σαν μια ευτυχή σύμπτωση: συμπέσαμε τρεις μουσικοί με κοινή γλώσσα και κοινή “στράτευση” να υπηρετούμε την τέχνη μας επί της ουσίας, χωρίς θόρυβο και φασαρία. Ήταν και παραμένει κοινός τόπος για εμάς το να παραμερίζουμε τα “εγώ” μας και μαζί, η ομάδα, να εισφέρουμε τον καλύτερο εαυτό και τις δεξιότητές μας ώστε να αφήσουμε τη μουσική και τον λόγο να κυριαρχήσουν. Νιώθω ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα, πιστεύω ότι είμαστε μέσα στον στόχο μας. Το πρόγραμμα που έχουμε ετοιμάσει συγκινεί, ταξιδεύει, ξεσηκώνει, ταρακουνάει, διασκεδάζει εξίσου, κι αυτές είναι ποιότητες που κατ’ εμέ μόνο οι δεμένες ομάδες προσφέρουν».
«Μεταμορφώνουμε όλα τα τραγούδια μέσα από τον μαγικό ήχο των δύο σπουδαίων κιθαριστών και, σε μια εποχή “παλαβή” και πάρα πολύ απαιτητική, προσφέρουμε ένα αναγκαίο time-out, περίπου δύο ώρες ψυχαγωγίας αλλά και διασκέδασης»
Με ποια κριτήρια επιλέξατε τα τραγούδια που ερμηνεύετε στη «Metamorfosis»; Ποιο νήμα τα συνδέει;
«Είτε προέρχονται από τη δισκογραφία μου είτε όχι, είναι όλα τραγούδια που αγαπώ και θέλω να μοιραστώ με το κοινό. Είναι τραγούδια που δεν ακούμε πια στο ραδιόφωνο και μας έχουν λείψει. Είναι όμως παράλληλα και τραγούδια που κρύβουν μια ιδιαίτερη θεατρικότητα, στοιχείο το οποίο προσωπικά με παρακινεί πάντα. Το πρόγραμμα έχει στηθεί με τρόπο ώστε οι στίχοι να συνομιλούν μεταξύ τους, το πιο ισχυρό πάντως νήμα που τα συνδέει είναι το νέο ηχόχρωμα που προτείνουμε. Μεταμορφώνουμε όλα τα τραγούδια μέσα από τον μαγικό ήχο των δύο σπουδαίων κιθαριστών και, σε μια εποχή “παλαβή” και πάρα πολύ απαιτητική, προσφέρουμε ένα αναγκαίο time-out, περίπου δύο ώρες ψυχαγωγίας αλλά και διασκέδασης».
Η διαδρομή ζωής στο τραγούδι ήταν ένα όνειρο που είχατε αγκαλιάσει ανοιχτά από μικρή ή σας φαινόταν τόσο ακραίο ώστε δεν τολμούσατε καν να το ομολογήσετε στον εαυτό σας;
«Όχι, ομολογουμένως ήταν ακραίο όλο αυτό για εμένα, πολύ μακριά από την ιδιοσυγκρασία μου. Ήμουν πάντα πολύ εσωστρεφής, από παιδί “κρυβόμουν” κι αυτό λίγο-πολύ συνεχίζεται ακόμα και τώρα. Τόσα χρόνια μετά, και ακόμα δεν έχω συμφιλιωθεί πλήρως με την ιδέα του να προβάλλομαι, κάθε, μα κάθε φορά που καλούμαι να το κάνω δεν σας κρύβω ότι με ζορίζει. Ασφαλώς, επιλέγοντας τελικά αυτόν τον δρόμο, χρειάστηκε να κάνω πολλές υπερβάσεις σε αυτό το κομμάτι, με αποτέλεσμα να έχω εξασκηθεί πια κάπως. Θέλω να πω ότι η πορεία μου στο τραγούδι τελικά με εξέλιξε και ως άνθρωπο, αναμετρήθηκα με τον χαρακτήρα μου και μου είπα πολύ χρήσιμα “ξεκόλλα”».
Έχετε πει σε προηγούμενη συνέντευξη ότι οι γονείς σας ήταν αρνητικοί στο να ασχοληθείτε επαγγελματικά με το τραγούδι. Τι σας βοήθησε τελικά να υπερβείτε τις γονεϊκές προσδοκίες και να χαράξετε το δικό σας μονοπάτι;
«Νομίζω ήταν μια δημιουργική πρόσκληση, ένας συνδυασμός παραγόντων. Η πίστη πως αν δούλευα πολύ θα τα κατάφερνα, και σίγουρα ένα πείσμα όταν άκουσα τον πατέρα μου να μου λέει πως θα έπρεπε να τα παρατήσω γιατί πίστευε ότι δεν είχα επαρκή προσόντα για να τραγουδήσω επαγγελματικά. “Από πείσμα και τρέλα”, που λέει και το τραγούδι, κάπως μπήκα λοιπόν σε έναν δρόμο, κι από εκεί και πέρα τα σκηνοθέτησε όλα η ίδια η ζωή».
«Ήμουν πάντα πολύ εσωστρεφής, από παιδί “κρυβόμουν” κι αυτό λίγο-πολύ συνεχίζεται ακόμα και τώρα. Τόσα χρόνια μετά, και ακόμα δεν έχω συμφιλιωθεί πλήρως με την ιδέα του να προβάλλομαι, κάθε, μα κάθε φορά που καλούμαι να το κάνω δεν σας κρύβω ότι με ζορίζει».
Πώς συναντήθηκε, στα πρώτα σας βήματα, ο δρόμος σας με εκείνον του Νίκου Παπάζογλου; Ποια ξεχωρίζετε ως τη σημαντικότερη επιρροή του στην εξέλιξή σας;
«Σπούδαζα στο Κρατικό Ωδείο στη Θεσσαλονίκη όταν ένας εξαιρετικός μουσικός, ο Κυριάκος Γκουβέντας, με πλησίασε για να μου προτείνει να συμμετέχω ως μουσικός στην ορχήστρα του Νίκου Παπάζογλου. Τόσο απλά! Ο Νίκος με εμπιστεύτηκε κι έτσι βρέθηκα σε μια ορχήστρα που απαρτιζόταν από σπουδαίους μουσικούς, όπως ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος και η Ευανθία Ρεμπούτσικα! Ήταν μεγάλη τιμή για μένα αυτό το ξεκίνημα σε έναν χώρο που απείχε βέβαια πολύ από αυτόν της κλασικής μουσικής όπου βρισκόμουν μέχρι τότε. Χωρίς την αγάπη που περιέβαλλε αυτόν τον χώρο ο Νίκος Παπάζογλου δεν ξέρω αν θα είχα κινητοποιηθεί ποτέ να ανακαλύψω την αληθινή ομορφιά του».
Η φωνή σας έχει ντύσει και διάφορες τηλεοπτικές σειρές μέσα στα χρόνια, από τα τραγούδια τίτλων που ερμηνεύετε. Τι σας δίνουν ως καλλιτέχνη αυτές οι συνεργασίες πέρα από επιπλέον αναγνωρισιμότητα;
«Το κύριο είναι ότι είχα την τιμή, χάρη σε αυτές τις συνεργασίες, να ντύσω με τη φωνή μου πολύ όμορφα τραγούδια, που εκεί είναι η ουσία. Σίγουρα σήμερα, που οι δισκογραφικές εταιρείες δεν έχουν την πρότερη ισχύ τους και οι playlists στα ραδιόφωνα είναι πολύ σφιχτές, η τηλεόραση βοηθάει το τραγούδι να φτάνει άμεσα στο κοινό, να αναγνωρίζεται και να αγαπιέται, το οποίο είναι στόχος κάθε έργου τέχνης, οπότε με την τηλεόραση “κόβεις δρόμο”. Καλλιτεχνικά, προσωπικά κέρδισα συνεργασίες και φίλους ζωής μέσα από αυτές τις δουλειές, κι είμαι αληθινά ευγνώμων γι’ αυτό».
Σε προηγούμενη συνέντευξη έχετε μιλήσει και για την περιπέτεια υγείας του γιου σας. Από την εμπειρία σας αυτές οι δοκιμασίες πώς μπορεί να μας αλλάξουν ως ανθρώπους αλλά και καλλιτέχνες;
«Αυτές οι τραγικά δύσκολες καταστάσεις σε αλλάζουν καταλυτικά. Επαναπροσδιορίζεις πολύ βίαια τι είναι σημαντικό στη ζωή. Προσωπικά, βέβαια, επειδή έχω τραυματιστεί πολύ και στο παρελθόν με την απώλεια του αδερφού μου, είχα πάντα προτεραιότητα την υγεία και την ασφάλεια των δικών μου ανθρώπων. Κι όσο γι’ αυτό που λένε, ότι οι δυσκολίες σε κάνουν πιο δυνατό, θα τολμήσω να πω πως η εμπειρία μου μου διδάσκει πως μάλλον το αντίθετο ισχύει».
«Προσωπικά, βέβαια, επειδή έχω τραυματιστεί πολύ και στο παρελθόν με την απώλεια του αδερφού μου, είχα πάντα προτεραιότητα την υγεία και την ασφάλεια των δικών μου ανθρώπων. Κι όσο γι’ αυτό που λένε, ότι οι δυσκολίες σε κάνουν πιο δυνατό, θα τολμήσω να πω πως η εμπειρία μου μου διδάσκει πως μάλλον το αντίθετο ισχύει»
Αν θα έπρεπε να επιλέξετε έναν στίχο αγαπημένου σας τραγουδιού για να περιγράψετε τη ζωή σας μέχρι σήμερα, ποιος θα ήταν; Έστω και από ένα τραγούδι που δεν έχετε ερμηνεύσει εσείς αλλά το αγαπάτε.
«Θα διάλεγα τους στίχους από ένα δικό μου τραγούδι που είχε γράψει για μένα ο αείμνηστος Τάσος Βουγιατζής σε μουσική του Σόλωνα Αποστολάκη με τίτλο “Ισόγειο”: “Ήθελα πάντα, από παιδί, αυτήν την ψεύτικη ζωή να την αλλάξω. Σ’ ένα ισόγειο, κρυφά, έψαχνα μέσα μου φτερά για να πετάξω”».
Info
«Metamorfosis», Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Μουσική Βιβλιοθήκη, Αίθουσα Διδασκαλίας του Συλλόγου «Οι Φίλοι της Μουσικής», Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, Αθήνα, Τετάρτη 3 Απριλίου, Ώρα έναρξης: 20.30. Προπώληση εισιτηρίων: ticketservices.gr
