Καθώς χάζευα στο ίνσταγκραμ τις προάλλες, εν μέσω vintage φορεμάτων, τρίπατων κέικ και γατιών με περίεργα κοστούμια (ναι, είμαι πολύ επιλεκτική στα accounts που ακολουθώ) έπεσα πάνω στο hashtag #saggyboobsmatter. Πρόκειται για ένα hashtag-κίνημα, που σκοπό έχει να απενοχοποιήσει τις γυναίκες που επιλέγουν να βγουν έξω χωρίς σουτιέν, ακόμα κι αν το στήθος τους δεν είναι αυτό που θα λέγαμε “στητό”.
Μετά από πολύ scrolling και ψάξιμο, διαπίστωσα ότι το hashtag δημιουργήθηκε από την 23χρονη blogger Chidera Eggerue πέρυσι, όταν αποφάσισε να ποστάρει μία φωτό από βραδινή έξοδο που είχε επιλέξει να μη φορέσει σουτιέν κάτω από το εφαρμοστό της φόρεμα. Σύμφωνα με την ίδια, ήταν η πρώτη φορά που διαπίστωσε πως το στήθος της χάνει τη μάχη με τη βαρύτητα. Αλλά είχε περάσει τέλεια εκείνο το βράδυ και ένιωθε όμορφη στη φωτό (για φαντάσου θράσος!) οπότε αποφάσισε να δημιουργήσει αυτό το hashtag για να μας θυμίσει “πως μοιάζει το πραγματικό στήθος”. Και ξέρεις κάτι; Καλά έκανε.
Για όλους εμάς που μεγαλώσαμε στα 90s και στα early 00s με εικόνες της Πάμελα Άντερσον να τρέχει στα κύματα με ένα κόκκινο ολόσωμο κι ένα ντεκολτέ που αψηφούσε όλους τους νόμους της νευτώνειας φυσικής, εικόνες σαν αυτές που αντίκρισα σκρολάροντας το #saggyboobsmatter είναι πολύ χρήσιμες. Δεν ξέρω πως έγινε ακριβώς, αλλά με κάποιο τρόπο οι σειρές, οι ταινίες και τα γυναικεία περιοδικά κατάφεραν με τα χρόνια να μας πείσουν πως το “κανονικό” γυναικείο στήθος μοιάζει με δύο στρογγυλές σφαίρες, ανεξαρτήτως μεγέθους. Πως το “πεσμένο” στήθος είναι κάτι που θα σου συμβεί αν γεράσεις, αν γεννήσεις και σε κάθε περίπτωση αν δεν αγοράσεις εκείνες τις 125 προσεκτικά επιλεγμένες κρέμες και σέρουμ με εκχύλισμα κολλαγόνου σαλιγκαριών, που υπόσχονται ένα τέλειο ντεκολτέ. Πως τα στήθη που δεν έχουν υποστεί καμία κοσμητική επέμβαση (π.χ. αύξηση ή έστω ανόρθωση) πρέπει με κάποιο μαγικό τρόπο να δείχνουν ίδια και απαράλλαχτα με τα στήθη που ξόδεψαν χιλιάδες ευρώ και πολύ πόνο για να δείχνουν έτσι. Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός του μαγικού καπιταλισμού (σαν το μαγικό ρεαλισμό, αλλά με λιγότερα happy end και περισσότερα επιτόκια) τότε κι εγώ δεν ξέρω τι είναι.
Και κάπως έτσι, κάθε φορά που κοιταζόμαστε στον καθρέφτη, πιστεύουμε πως κάτι πάει στραβά με τις δικές μας σφαίρες. Σίγουρα δεν είναι απόλυτα στρογγυλές — τώρα που τις ξανακοιτάμε μοιάζουν μάλλον περισσότερο μ’ εκείνα τα σκουλαρίκια σε σχήμα δάκρυ που αγοράσαμε τις προάλλες… Καταραμένη βαρύτητα! Και κάπως έτσι, κάνουμε πάντα σεξ φορώντας το σουτιέν μας, μην τυχόν και μας πάρει χαμπάρι ο παρτενέρ μας και αναφωνήσει σαν άλλος Γαλιλαίος, “και όμως κινείται”. Και κάπως έτσι, το να φορέσουμε ένα στράπλες ή εξώπλατο φόρεμα χωρίς σουτιέν, είναι μια δραστηριότητα που θεωρείται οκ μόνο για όσες από εμάς έχουν cup από Κίρα Νάιτλι και κάτω. Οι υπόλοιπες είμαστε καταδικασμένες εσαεί στην κόλαση της μπανέλας, σωστά;
Ε λοιπόν, όχι. Αν ρίξεις μια ματιά στο #saggyboobsmatter που αυτή τη στιγμή που σου γράφω έχει γύρω στα 15 χιλιάδες ποστ (από γυναίκες σαν εσένα κι εμένα αλλά και μερικές celebrities) θα διαπιστώσεις πως το τί θεωρούμε “κανονικό” στήθος είναι ξεκάθαρα συνδεδεμένο με το τί έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε — γύρω μας και στις απεικονίσεις της pop κουλτούρας. Το “κανονικό” γυναικείο στήθος, ιδίως αν το cup μας ξεπερνάει ένα σεμνό Α-Β cup, μοιάζει περισσότερο με αυτό της Αφροδίτης του Βίλλεντορφ παρά της Αφροδίτης της Μήλου. Αλλά ξέρεις κάτι; Και τα δύο έργα τέχνης είναι.
Γενικά δεν πιστεύω πως τα hashtag έχουν τη δύναμη ν’ αλλάξουν τον κόσμο. Τουλάχιστον όχι από μόνα τους (ακόμα και το #MeToo είχε βοήθεια από τα “παραδοσιακά” media). Αλλά σίγουρα μπορούν να σε βοηθήσουν λιγάκι να διαπιστώσεις πως αυτό που θεωρείς πως συμβαίνει μόνο σε σένα, συμβαίνει και σε χιλιάδες άλλο κόσμο εκεί έξω. Και σιγά σιγά, αν αρκετές από εμάς αρχίσουμε να το πιστεύουμε, όλο και κάποιο περιοδικό θα γράψει γι αυτό. Όλο και κάποια ταινία θα γυριστεί με braless πρωταγωνίστρια. Σιγά σιγά, αν είμαστε τυχερές, θα αρχίσει να θεωρείται οκ να έχει το στήθος μας το σχήμα που του έδωσε η φύση. Αν αντιλαμβάνεσαι κι εσύ την ειρωνεία αυτής της παραγράφου, άσε κάτω τη μπανέλα και ασπάσου το κίνημα #saggyboobsmatter. Όχι, δεν είναι ανάγκη να ποστάρεις: είναι απλά ανάγκη να πιστέψεις πως το σώμα σου είναι οκ όπως είναι. Saggy boobs and all. Αν ήταν στο χέρι μου, θα αντιπρότεινα ως hashtag το #actualbodypartsthatbehavenormallymatter αλλά είναι κομματάκι μεγάλο.
