Αυτό το καλοκαίρι δεν είναι σαν τα άλλα. Ταξίδια, διακοπές, γάμοι και σχέδια για το μέλλον όλα έμειναν κάπως μετέωρα μετά τον κορονοϊό. Θ’ ανοίξουν τα ξενοδοχεία; Θα είναι οκ να είμαστε πάλι στις παραλίες; Θα μπορέσουμε να κάνουμε εκείνο το ταξίδι στο εξωτερικό για το οποίο μαζεύαμε χρήματα όλο το χρόνο ή να υποδεχτούμε τους εκπατρισμένους φίλους και συγγενείς που περιμέναμε όλο το χρόνο να δούμε; Θα έχουμε λεφτά γενικώς να κάνουμε διακοπές, όταν τόσες δουλειές και εισοδήματα ναυάγησαν εξαιτίας της πανδημίας;
Και κάπως έτσι φτάσαμε αρχές Ιουλίου. Και μουδιασμένοι, σιγά σιγά με προσοχή και με τις ξαπλώστρες σε απόσταση, ξαναπηγαίνουμε στις παραλίες και τα ξενοδοχεία (άνοιξαν τελικά). Κι όπως απλώνουμε δειλά δειλά το αντηλιακό, οι γνώριμες ανασφάλειες των προηγούμενων χρόνων αρχίζουν να επιστρέφουν στο κεφάλι μας. Είναι το μαγιό μου αρκετά σέξι; Μήπως παραείναι σέξι; Αν κάτσω στην ξαπλώστρα με τα πόδια λυγισμένα θα φαίνεται λιγότερο η κυτταρίτιδα μου; Αν μαυρίσω αρκετά μήπως θα φαίνονται λιγότερο οι ραγάδες μου; Αν βγάλω τις απαραίτητες beach selfie από αυτή τη γωνία θα φαίνεται πιο φλατ η κοιλιά μου;
Φυσικά, όλες αυτές οι ανασφάλειες κάνουν την εμφάνιση τους ανεξαρτήτως από την αντικειμενική εικόνα του σώματος μας (αν υπάρχει τέτοιο πράγμα). Ανασφάλειες που πηγάζουν από τις εκπομπές, τις σειρές, τις εικόνες στα περιοδικά και τις διαφημίσεις στους δρόμους που βλέπαμε μεγαλώνοντας, με εκείνα τα απρόσιτα τέλεια γυναικεία σώματα που έμοιαζαν φτιαγμένα από ανώτερο γενετικό υλικό από το δικό μας. Ανασφάλειες που επιβεβαιώνονταν κάθε φορά που η κοινωνία γύρω μας, μας υπενθύμιζε πως το να είσαι πιο παχιά από το εκάστοτε κοινωνικό ιδεώδες/την αδύνατη φίλη της παρέας είναι από τα χειρότερα πράγματα που μπορούν να σου συμβούν ως γυναίκα.
Κι αν κατά τύχη είσαι αντικειμενικά (αν υπάρχει τέτοιο πράγμα) παχιά; Αν τελοσπάντων το σώμα σου είναι τόσο πιο πάνω από το μέσο όρο του τί θεωρείται κοινωνικά αποδεκτό ώστε να τραβάς την προσοχή της χοντροφοβικής Ελλάδας; Τότε μαζί με τις παραπάνω ανασφάλειες έχεις να αντιμετωπίσεις και πρακτικά θέματα. Όπως πχ, “θα καταφέρω να κάνω το μπάνιο μου με την ησυχία μου ή θα εμφανιστεί πάλι κάποιος στην ξαπλώστρα μου να μου πει ότι η ύπαρξη μου του χαλάει την αισθητική/ότι θα ήμουν μ**νάρα αν έχανα 20 κιλά και μήπως να πάρω το τηλέφωνο του/ότι αποτελώ κακό παράδειγμά για τα παιδιά του και πρέπει να πάω σπίτι μου;” Χρειάζεται μεγάλη δύναμη χαρακτήρα για να μην αφήσεις όλα αυτά τα παραπάνω να σου κλέψουν και την παραμικρή χαρά του καλοκαιριού και να σε κάνουν να κλειστείς σπίτι σου μέχρι τα πρωτοβρόχια. Ως “αντικειμενικά” παχιά τα περισσότερα από τα 36 χρόνια της ζωής μου, εγώ αυτή τη δύναμη χαρακτήρα δεν την είχα πάντα.
2009 vs. 2020 pic.twitter.com/Fgt8cZSd1P
— honest papi 💯𒊹︎ (@trey_forde) June 24, 2020
Αλλά ξέρεις κάτι; Τα χρόνια περνάνε και τα κοινωνικά ιδεώδη αλλάζουν. Εκεί που μόλις 11 χρόνια πριν σε διαφημίσεις οίκων μόδας όπως ο Calvin Klein βλέπαμε skinny, τέλεια γραμμωμένα και όσο-όσο ηλιοκαμένα σώματα να μας στοιχειώνουν με το unattainability τους, τώρα ολοένα και περισσότερο βλέπουμε πραγματικές γυναίκες. Γυναίκες σαν την trans ακτιβίστρια (πλιζ ας μην αρχίσουμε να τσακωνόμαστε για τα αυτονόητα τώρα, οι trans γυναίκες ΕΙΝΑΙ γυναίκες) Jari Jones, η οποία και γιόρτασε το γεγονός ανοίγοντας σαμπάνιες κάτω από τη ρεκλάμα με το πρόσωπο της. Δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ αν είχα μεγαλώσει βλέποντας περισσότερες τέτοιες εικόνες στα media και γύρω μου, μάλλον θα είχα γλιτώσει πολλά ψυχολογικά και μερικές ασορτί διατροφικές διαταραχές. Μάλλον θα είχα κάνει λιγότερες σχέσεις με άντρες που ήθελαν να με αλλάξουν. Μάλλον θα είχα περάσει πολλά περισσότερα καλοκαίρια στον ήλιο.
Αλλά όσο κι αν αλλάζει η κοινωνία, πάντα θα υπάρχουν οι “μου χαλάς την αισθητική” τύποι εκεί έξω. Και πάντα θα υπάρχουν οι φωνές εκεί μέσα, στο κεφάλι μας, που κριτικάρουν την κάθε μας κίνηση. Σ’ αυτούς τους τύπους και σε αυτές τις φωνές, θέλω να πω: Έλα τώρα, σώπα, σώπα. Είμαστε τυχεροί. Είμαστε ζωντανοί. Επιβιώσαμε μια πανδημία και ο κόσμος δεν έχει καταστραφεί ακόμα. Έχουμε το προνόμιο (εσύ δηλαδή εγώ ζω στη Σουηδία) της γαλάζιας θάλασσας — φέτος μάλιστα χωρίς πολύ κόσμο γύρω. Σε συγχωρώ για τα προηγούμενα καλοκαίρια, αλλά αυτό; Πώς γίνεται να μην αγαπήσεις το σώμα σου αυτό το καλοκαίρι;
