Μετά τη διάγνωση μιας σοβαρής ασθένειας αλλάζει η ζωή όχι μόνο του ανθρώπου που την αντιμετωπίζει αλλά και των γύρω του. Ενώ λοιπόν όλο και περισσότεροι επιζήσαντες και χρόνια νοσούντες μοιράζονται την προσωπική εμπειρία τους, η προσοχή στρέφεται παράλληλα στους οικείους τους και στον τρόπο με τον οποίο εκείνοι υποστηρίζουν τους αγαπημένους τους αλλά και τον εαυτό τους.
Έτσι με αφορμή το εξαιρετικό βιβλίο «Ένα φύλλο που πέφτει – Μια ιστορία για τον πόνο και το πείσμα της ζωής» (εκδ. Αρμός), όπου η ψυχολόγος-ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεύτρια Κατερίνα Μαγγανά αφηγείται την αληθινή ιστορία μιας γυναίκας η οποία στην εφηβεία αντιμετωπίζει τη διάγνωση με αυτοάνοσο και αργότερα με καρκίνο του μαστού (διαβάστε εδώ τη συνέντευξη της συγγραφέως στο Marie Claire), ο IANOS σε συνεργασία με τις εκδόσεις Αρμός και τον Πανελλήνιο Σύλλογο Γυναικών με Καρκίνο Μαστού «Άλμα Zωής» (διαβάστε εδώ ένα αφιέρωμα σε γυναίκες επιστήμονες που πολεμούν τον καρκίνο του μαστού) διοργανώνουν την Πέμπτη 04/05 μια εκδήλωση που δίνει το λόγο στους άντρες ως φροντιστές, συντρόφους και, γενικά, αγαπημένα πρόσωπα των ασθενών με καρκίνο.
Ανάμεσα σε αυτούς είναι και ο δημοσιογράφος Δημήτρης Γιαγτζόγλου, ο οποίος μιλάει στο Marie Claire για την εμπειρία του από την ασθένεια του αγαπημένου του αδερφού, Νίκου, ο οποίος νόσησε στα 31 του και δυστυχώς έφυγε από τη ζωή τέσσερα χρόνια αργότερα, τον Ιούνιο του 2003.
«Δεν είναι, βέβαια, όλοι οι καρκίνοι ίδιοι ούτε έχουμε σήμερα τα ίδια θεραπευτικά όπλα με τότε. Η περίπτωση του αδερφού μου ήταν πολύ δύσκολη. Αλλά παρόλο που ξέραμε από την αρχή την πρόγνωση – και ο αδερφός μου ήξερε τα πάντα, θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι διάβαζε μόνος του τις αξονικές και τις μαγνητικές – μέχρι τελευταία στιγμή πίστευε ότι θα ζήσει. Ήταν και ένας φοβερά περήφανος άνθρωπος, δεν μιζέριασε ποτέ, δεν είπε ποτέ, γιατί σε εμένα.
»Για τέσσερα χρόνια πάτησα παύση στη ζωή μου. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο πέρα από τον αδερφό μου. Έγινε στόχος ζωής να τον βοηθήσω όσο μπορώ. Είναι κάποια χρόνια που δεν θυμάμαι ό,τι έχει να κάνει με εμένα, μόνο τον αδερφό μου και την προσπάθεια που έκανα για εκείνον. Τίποτα άλλο. Όλο εκείνο το διάστημα ήμουν πάρα πολύ δυνατός, και για τον αδερφό μου και για τους γονείς μου, στην ουσία το είχα πάρει όλο πάνω μου. Βέβαια δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τη δύναμη να το αντιμετωπίσουν ως φροντιστές των ασθενών. Καταλαβαίνω κι εκείνους που γονατίζουν.
«Για τέσσερα χρόνια πάτησα παύση στη ζωή μου. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο πέρα από τον αδερφό μου. Έγινε στόχος ζωής να τον βοηθήσω όσο μπορώ. Είναι κάποια χρόνια που δεν θυμάμαι ό,τι έχει να κάνει με εμένα, μόνο τον αδερφό μου και την προσπάθεια που έκανα για εκείνον. Τίποτα άλλο».
»Μετά το πρώτο του χειρουργείο, στο λαιμό, που κράτησε 13 ώρες, αγοράσαμε ένα φουσκωτό σκάφος και πήγαμε στην Κύθνο, όπου τότε νοικιάζαμε ένα σπίτι όλο το χρόνο. Ακόμα και όταν ήξερα ότι πεθαίνει, όταν είχε πλέον πολύ λίγους μήνες, παρήγγειλα ένα τραπέζι από τη Γαλλία γιατί ήθελα να δει το δώρο που θα του έκανα στο γάμο του – ήταν αρραβωνιασμένος και μέχρι σήμερα αγαπάω πάρα πολύ την αρραβωνιαστικιά του σαν αδερφή μου. Λειτουργούσα σαν να μη σταματάει η ζωή για τον Νίκο. Ή όταν ο αδερφός μου έβγαζε εκνευρισμό από τα σχήματα θεραπειών που έκανε, ήμασταν πάρα πολύ διακριτικοί μαζί του. Τον αγκαλιάζαμε με κάθε τρόπο, αν και νομίζω ότι στην ουσία πάρα πολλοί δίνουν μόνοι τους αυτή τη μάχη, ακόμα κι αν έχουν δίπλα τους ανθρώπους που τους αγαπούν.
»Την επόμενη ημέρα μετά την κηδεία του πήγα στη δουλειά. Ευτυχώς, κάνω μια δουλειά που με βοήθησε πάρα πολύ, γιατί εμείς είμαστε και λίγο ηθοποιοί, δηλαδή όταν βγαίνω να κάνω εκπομπή πρέπει να είμαι χαρούμενος. Είχα και δύο πολύ δυνατούς γονείς: για παράδειγμα δεν είχα να αντιμετωπίσω μια μητέρα που κλείστηκε στο σπίτι, παρόλο που το φέρει μέσα της βαρέως όσα χρόνια κι αν περάσουν.
«Την επόμενη ημέρα μετά την κηδεία του πήγα στη δουλειά. Ευτυχώς, κάνω μια δουλειά που με βοήθησε πάρα πολύ, γιατί εμείς είμαστε και λίγο ηθοποιοί, δηλαδή όταν βγαίνω να κάνω εκπομπή πρέπει να είμαι χαρούμενος. Είχα και δύο πολύ δυνατούς γονείς: για παράδειγμα δεν είχα να αντιμετωπίσω μια μητέρα που κλείστηκε στο σπίτι».
»Μετά από ένα τέτοιο γεγονός είναι εύκολο να νομίσεις ότι η ζωή σού χρωστάει και να φερθείς κάπως αλαζονικά. Εγώ το πέρασα αυτό το στάδιο. Αλλά βρίσκεις τα πατήματά σου. Το καλοκαίρι του 2003 πήρα την άδειά μου και έφυγα για διακοπές με τους φίλους μου – έχω ελάχιστους αλλά ευτυχώς εξαιρετικά καλούς. Όταν έχεις ζήσει μια τέτοια κατάσταση ιεραρχείς κάποια πράγματα. Λες, αξίζει να ζω την κάθε στιγμή. Κακά τα ψέματα, αυτό το ξεχνάμε κάποιες φορές».
Για την εκδήλωση
Ο IANOS και οι εκδόσεις Αρμός, σε συνεργασία με τον Πανελλήνιο Σύλλογο Γυναικών με Καρκίνο Μαστού «Άλμα Zωής», διοργανώνουν συζήτηση με θέμα «Οι άντρες μιλούν για τον καρκίνο του μαστού», στην οποία θίγονται ερωτήματα όπως: Είναι ο καρκίνος του μαστού αποκλειστικώς και μόνο γυναικεία υπόθεση; Τι επιπτώσεις επιφέρει στον σημαντικό άλλο στη ζωή μιας γυναίκας, τον σύντροφο, τον αδελφό, τον πατέρα, ίσως και τον επιστήθιο φίλο; Με αφορμή το βιβλίο της Κατερίνας Μαγγανά με τίτλο «Ένα φύλλο που πέφτει – Μια ιστορία για τον πόνο και το πείσμα της ζωής», τέσσερις άνδρες θα μιλήσουν για τα δικά τους ψυχοσυναισθηματικά βιώματα πάνω σε αυτό.
Ομιλητές: Δημήτρης Γιαγτζόγλου, δημοσιογράφος. Γιώργος Καραμίχος, ηθοποιός. Ιωάννης Μεταξάς, σύντροφος γυναίκας με εμπειρία καρκίνου μαστού. Κωνσταντίνος Σπύρου, σύντροφος γυναίκας με εμπειρία καρκίνου μαστού. Την εκδήλωση συντονίζει η Μαρία Ρώτα, ψυχολόγος.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στον ΙΑΝΟ της Αθήνας, Σταδίου 24 και θα προβάλλεται ζωντανά στο κανάλι Youtube και στη σελίδα Facebook του ΙΑΝΟΥ.
Για το βιβλίο
«Θέλω να γράψεις την ιστορία μου». Με τη φράση αυτή της Κλειώς ξεκίνησε την άνοιξη της πρώτης σκληρής καραντίνας μας η δημιουργική πορεία του παρόντος βιβλίου. Μια πορεία από τις πληγές και τον πόνο του σώματος ώς τις συναισθηματικές και ψυχικές σιωπές που ζητούν την άδεια να μιληθούν. Αφήγηση περιπετειώδης, συγκινητική και κάποιες φορές συγκλονιστική όπως η διαδρομή ζωής της νέας αυτής γυναίκας. Θυμόμαστε, αφηγούμαστε, για να επεξεργαστούμε ξανά και ξανά τα τραύματά μας, να αναλογιζόμαστε ποιοι είμαστε, τι νόημα δώσαμε ή θέλαμε να δώσουμε σε όσα ζήσαμε. Σε όσα ζούμε. Η περιγραφή της Κλειώς στο τέλος για εκείνο το φύλλο που πέφτει μας κάνει ένα δώρο ενάντια στην καταστροφικότητα γιατί μας θυμίζει τι έχει πραγματικά σημασία. Και πως αξίζει να είμαστε ζωντανοί και παρόντες για να το βιώνουμε και να το μοιραζόμαστε, με τους άλλους μα και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Ένα βιβλίο για τη δύναμη που νιώθουμε πως χάνουμε, τη δύναμη που έχουμε κρυμμένη, τη δύναμη που μπορούμε να ξαναβρούμε. Μια ιστορία αληθινή, σύγχρονη. Για τον πόνο και το πείσμα της ζωής.
«Θέλω να γράψεις την ιστορία μου». Με τη φράση αυτή της Κλειώς ξεκίνησε την άνοιξη της πρώτης σκληρής καραντίνας μας η δημιουργική πορεία του παρόντος βιβλίου. Μια πορεία από τις πληγές και τον πόνο του σώματος ώς τις συναισθηματικές και ψυχικές σιωπές που ζητούν την άδεια να μιληθούν.
Για την Κατερίνα Μαγγανά
Η Αικατερίνη Μαγγανά είναι ψυχολόγος MSc, ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεύτρια, συγγραφέας. Είναι μέλος και διδάσκουσα αναλύτρια του Ελληνικού Εκπαιδευτικού Ινστιτούτου Αναλυτικής Θεραπείας Ομάδας και Οικογένειας. Συνεργάζεται με το Ίδρυμα Θεοχαράκη ως εισηγήτρια διαλέξεων ψυχολογικού περιεχομένου. Έχει σχεδιάσει και παραδώσει σεμινάρια ψυχολογίας σε λύκεια στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Ιδρύματος Αικ. Λασκαρίδη με θεματικές το άγχος και τις εξαρτήσεις. Έχει επίσης συνεργαστεί με το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης και τον Ελληνικό Κόσμο. Έχει παρουσιάσει επιστημονικές εργασίες της στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Από το 2003 ως το 2017 συνεργάστηκε με μηνιαίο ένθετο της εφημερίδας Έθνος, με άρθρα για θέματα ψυχολογίας κυρίως παιδιού και οικογένειας. Έχει συνεργαστεί με τον εικαστικό Γιώργο Λάππα στο βιβλίο «Maqams of Blood and Maqams of Milk». Το 2013 έλαβε το βραβείο κοινού για το θεατρικό της έργο «Έφη. Από το Ευτυχία» (καλύτερο νεοελληνικό έργο, θεατρικά βραβεία περιοδικού Αθηνοράματος). Από τις εκδόσεις Αρμός κυκλοφορούν τα βιβλία της: «Ένα Φύλλο που Πέφτει. Μια ιστορία για τον πόνο και το πείσμα της ζωής», «Όταν η ψυχή διαταράσσει το σώμα» και «Έφη. Από το Ευτυχία».
