Ποτέ μου δεν συμπάθησα τα New Year’s resolutions. Πάντα μου φαίνονταν ως ένα έξτρα καπέλο που καλούμαστε να φορέσουμε – είτε ταιριάζει είτε όχι με τα ρούχα μας. Ενας τρόπος να προσθέσουμε ακόμα περισσότερο στρες στη ζωή μας και περισσότερη απογοήτευση όταν τελικά δεν καταφέρουμε να τα διατηρήσουμε.
Από τότε που μετακόμισα στη μέση ενός σκανδιναβικού δάσους άρχισα να καταλαβαίνω καλύτερα αυτή μου την αντιπάθεια. Οχι, δεν είμαι εγώ παράξενη (σε αυτό το συγκεκριμένο θέμα τουλάχιστον), η μανία της αυτοβελτίωσης άμα τη αλλαγή του χρόνου είναι που πάει κόντρα στη φύση. Είμαστε ακόμα στην καρδιά του χειμώνα: τα δέντρα και τα φυτά κοιμούνται, οι αρκούδες είναι σε χειμερία νάρκη, τα περισσότερα ζώα έχουν έξτρα τρίχωμα και πούπουλα για μόνωση από το κρύο και τρώνε περισσότερες θερμίδες για να επιβιώσουν.
Παρ’ όλα αυτά, οι άνθρωποι ως είδος αποφάσισαν ότι οι ρυθμοί της φύσης δεν τους επηρεάζουν καθόλου και ότι οι πρώτες μέρες του Γενάρη είναι η ιδανική στιγμή να αρχίσουν τρέξιμο, πιλάτες και αποτοξίνωση με πράσινους χυμούς. Συγγνώμη, αλλά όχι. Καθίστε κάτω, πιείτε ένα ζεστό, φάτε μια πάστα.
Η αυτοβελτίωση μπορεί να περιμένει ως την άνοιξη, όταν καλούμαστε να ανθίσουμε.
Από την άλλη, αφήνοντας τους στόχους που αφορούν την εξωτερική μας εμφάνιση στην άκρη για την ώρα, υπάρχουν πάντα τρόποι να βελτιώσουμε τη ζωή μας από τα μέσα προς τα έξω. Οποιονδήποτε μήνα του χρόνου κι αν διαβάζετε τις παρακάτω γραμμές, είθε να είναι ο μήνας που θα εμπνευστείτε να κόψετε κάποιες συνήθειες που ξέρετε πως σας κάνουν κακό ψυχολογικά και σας κρατάνε πίσω. Παραθέτω επτά από αυτές παρακάτω (τα επτά μοντέρνα κακά της μοίρας μας, if you will), αλλά προσθέστε και τις δικές σας στη λίστα:
Το αέναο σκρολάρισμα
Τα smartphones μας κρατούν συνδεδεμένους με τον κόσμο και ενημερωμένους για όσα συμβαίνουν γύρω μας (έξτρα σημαντικό αν ζείτε στη μέση του δάσους όπως εγώ), αλλά δυστυχώς βλάπτουν και σοβαρά την υγεία μας όταν τα χρησιμοποιούμε περισσότερες ώρες απ’ ό,τι είναι ιδανικό. Ειδικοί του Harvard προειδοποιούν για τους κινδύνους του doomscrolling, της τάσης μας δηλαδή να καταναλώνουμε δυσάρεστα ή ανησυχητικά νέα στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, τάση που ξεκίνησε το 2020 με την πανδημία: ναυτία, πονοκέφαλοι, πιάσιμο στο σβέρκο και τους ώμους, δυσκολία στον ύπνο και ανεβασμένη πίεση είναι μόνο μερικά από τα συμπτώματα αυτής της συνήθειάς μας. Περαιτέρω έρευνες μάλιστα δείχνουν ότι οι γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς στο αέναο σκρολάρισμα, με όλα τα προβλήματα που αυτό συνεπάγεται – ειδικά αν πάσχετε από PTSD ή έχετε ιστορικό τραύματος μπορεί να χειροτερέψει πολύ την κατάστασή σας. Ο στόχος, όσος δύσκολος κι αν ακούγεται, είναι να περιορίσετε το σκρολάρισμα ειδικά στην κρεβατοκάμαρα, αμέσως πριν ή μετά τον ύπνο. Αφήστε να περάσει μία ώρα μετά το ξύπνημα προτού αρχίσετε το ημερήσιο προσκύνημα στο Instagram και το TikTok. Τοποθετήστε το κινητό σας μακριά από τον υπολογιστή ή κρατήστε το μέσα στην τσάντα σας, αν μπορείτε, ενώ δουλεύετε. Αποφύγετε να έχετε το κινητό σας στο τραπέζι όταν τρώτε. Αν έχετε τόσο αυτοέλεγχο όσο εγώ (δηλαδή καθόλου), επενδύστε σε μια εφαρμογή όπως το Freedom που μπλοκάρει αυτόματα συγκεκριμένα sites και εφαρμογές στο κινητό σας αν τα έχετε χρησιμοποιήσει ήδη x ώρες μέσα στη μέρα.
Την ανάγκη μας να κρατήσουμε τους πάντες ευχαριστημένους
Ναι, μας μεγάλωσαν να είμαστε ευγενικές, καλοσυνάτες, προσεκτικές, καλές μαθήτριες, εμφανίσιμες, αλλά ταυτόχρονα και καλές νοικοκυρές, καλές υπάλληλοι, να λέμε πάντα «ναι», να μη χαλάμε ποτέ χατίρι, να σκεφτόμαστε πάντα πώς νιώθουν οι άλλοι προτού αναλογιστούμε πώς νιώθουμε εμείς και όλα αυτά τα χαριτωμένα που στην πραγματικότητα στόχο έχουν να διατηρούν το status quo μιας πατριαρχικής κοινωνίας. Ναι, είναι ανθρωπίνως αδύνατο να πετύχετε όλα τα παραπάνω χωρίς να τρελαθείτε ή να το ρίξετε στα βαρβιτουρικά, όπως έκαναν οι νοικοκυρές τις δεκαετίες του ’50-’60 για να αντέξουν. Από την άλλη, καταλαβαίνω ότι ο αποπρογραμματισμός είναι πολύ δύσκολος, οπότε για την υπόλοιπη χρονιά σας προτείνω το εξής: απογοητεύστε κάποιον. Κάποιον που συμπαθείτε. Ισως ακόμα και κάποιον που αγαπάτε. Μην ανησυχείτε, κανείς δεν θα πεθάνει, οι περισσότεροι άνδρες εξασκούν το σπορ χιλιετίες τώρα με συνεχή επιτυχία. Πείτε «όχι» όσο πιο συχνά μπορείτε. Κάνει καλό στην υγεία και εξασφαλίζει πως ο κόσμος θα αρχίσει να εκτιμά περισσότερο τις φορές που λέτε «ναι».
Την ανοχή μας στα σχόλια τρίτων για το βάρος μας (είτε το πήραμε, είτε το χάσαμε)
Μα τον Οζεμπίξ, τον νέο Γαλάτη θεό των τροφικών διαταραχών, η κατάσταση έχει ξεφύγει! Και από τα δύο στρατόπεδα. Μπορεί να είμαι ξεκάθαρα anti-Ozempic και λοιπών GLP-1 σκευασμάτων (αν δεν πάσχετε από διαβήτη και τα χρησιμοποιείτε μόνο για καλλωπιστικούς λόγους), όμως το τι κάνει ο καθένας με το σώμα του δεν θα έπρεπε να είναι open season για καυστικό σχολιασμό. Υπάρχουν άπειροι λόγοι, όχι όλοι ευχάριστοι, για τους οποίους ενδέχεται κάποιος να έχει πάρει ή χάσει βάρος. Ας είναι αυτή η χρονιά που θα μάθουμε όχι μόνο να μη σχολιάζουμε εμείς τα κιλά των άλλων, αλλά και να κόβουμε τον αέρα σε όποιον σχολιάζει τα δικά μας απρόσκλητος. Γενικά, η φράση «το λιγότερο ενδιαφέρον πράγμα πάνω μου είναι το βάρος μου» ας μας γίνει μάντρα.
Την πεποιήθηση πως χρειαζόμαστε το όποιο μαγικό προϊόν για να γίνουμε ομορφότερες
Αν με χωρίσετε εις τα εξ ων συνετέθην, μάλλον θα βρείτε 33% υαλουρονικό οξύ, 33% καφεΐνη και 33% τρίχες γάτας. Τα δύο τελευταία δεν είναι στο χέρι μου, οπότε ας μιλήσουμε για το πρώτο που είναι: από τότε που είδα ένα βιντεάκι στο TikTok για το πώς το υαλουρονικό οξύ στα χείλη μιμείται τα αποτελέσματα του Botox το χρησιμοποιώ 2-3 φορές τη μέρα. Εχω δει διαφορά; Ξεκάθαρα ναι. Είναι αυτή η διαφορά μόνιμη; Ξεκάθαρα όχι. Οπως μας δίδαξε και το «The Substance» με την Ντέμι Μουρ, μαγικά προϊόντα ομορφιάς δεν υπάρχουν. Κάποια λειτουργούν λίγο, στην αρχή, κάποια μας κάνουν να νιώθουμε όμορφα ενώ τα χρησιμοποιούμε, κάποια φροντίζουν το δέρμα μας για λίγο περισσότερο, κάποια απαιτούν διαρκώς θυσίες. Οπως και με την ενυδάτωση, δεν φτάνει να πιείτε μια μέρα μόνο τα οκτώ σας ποτήρια, θέλει κάθε μέρα (και σε αντίθεση με το νερό τα προϊόντα ομορφιάς δεν είναι δωρεάν – κλαψ, λυγμ). Δεν λέω να μη συνεχίσετε να επενδύετε στη ρουτίνα ομορφιάς σας, κάντε το όμως επειδή απολαμβάνετε το ταξίδι, όχι τον προορισμό. Μόνο ένα χαμόγελο μπορεί να σας κάνει ομορφότερη, κανένα οξύ.
Την τάση μας να νιώθουμε ενοχές όποτε ξεκουραζόμαστε
Πάει συνήθως πακέτο με τη Συνήθεια Νο2, την ανάγκη μας να κρατάμε τους πάντες ευχαριστημένους. Και εξίσου αποφασιστικά πρέπει να την κόψουμε. Μην κοιτάτε που εγώ που σας γράφω αυτές τις γραμμές έχω να πάω διακοπές από το 2010. Ναι, μπορεί να πήρα συνολικά τρεισήμισι μέρες ρεπό όλο το 2024, αλλά ξέρω πολύ καλά πως αυτό δεν είναι υγιές και δεν μπορεί να συνεχιστεί – έχω τις ημικρανίες για να το αποδείξω. Αν το καλοσκεφτείτε, αυτή η τάση να μην παίρνουμε ποτέ ανάσα γιατί έχουμε τόσα πολλά, σημαντικά tasks να ολοκληρώσουμε, πέρα από ένα υπέροχο τρικ του ύστερου καπιταλισμού (το διαρκές άγχος ότι δεν παράγουμε αρκετά είναι καταπληκτική κινητήρια δύναμη για να μένει το σύστημα σε λειτουργία 24/7) κρύβει κι έναν κάποιο ναρκισσισμό. Εκτός κι αν δουλεύετε σε κάποιο νοσοκομείο και σώζετε ανθρώπινες ή γατίσιες/σκυλίσιες ζωές, πιθανότατα η δουλειά σας δεν είναι τόσο σημαντική ώστε να καταρρεύσει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα αν δεν δουλέψετε μια μέρα. Ετσι δεν είναι, Δανάη;
Την τάση μας να συγκρίνουμε τα επιτεύγματα και τη ζωή μας με αυτά των άλλων
Ιδίως άλλων γυναικών. Γενικά η τάση να αντιμετωπίζουμε τις άλλες γυναίκες ως αντιπάλους και τη ζωή ως έναν διαγωνισμό όπου πρέπει διαρκώς να προσπαθούμε να νικήσουμε δεν είναι καινούρια και ξέρουμε πολύ καλά από πού πηγάζει – αλλά έχω ήδη γράψει πολλές φορές σε αυτό το άρθρο τις λέξεις «πατριαρχία» και «καπιταλισμός», μία ακόμα και θα μου βάλουν πρόστιμο. Η κάθε γυναίκα δίνει μάχες στην καθημερινότητά της (είτε έχει παιδιά είτε όχι, είτε έχει την τέλεια καριέρα, την τέλεια σχέση και την τέλεια γκαρνταρόμπα είτε όχι), μάχες για τις οποίες δεν θα μάθουμε ποτέ. Και οι περισσότεροι από εμάς δημοσιοποιούμε μόνο τις νίκες και τους θριάμβους, τις αποτυχίες τις κρατάμε για τον εαυτό μας. Ας είναι η φετινή χρονιά αυτή που θα κρατήσουμε τα μάτια μας στη δική μας κόλλα χαρτί, στη δική μας ζωή, ώστε να την κάνουμε όσο γεμάτη γίνεται.
Την ιδέα πως είμαστε πια «πολύ μεγάλες» για το οτιδήποτε
Φορέστε εκείνο το μίνι, το πολύχρωμο καλσόν, τα αστεία σκουλαρίκια. Βάψτε τα μαλλιά σας ροζ, μοβ, πράσινα, μπλε, ή αφήστε τα στο φυσικό τους γκρι. Βάλτε το κραγιόν, το άρωμα, τα γυαλιά ηλίου (ή ΟΚ, πρεσβυωπίας) που τραβάνε την προσοχή. Δοκιμάστε εκείνο το κοκτέιλ, το γλυκό, το σπορ. Πηγαίντε στη συναυλία, στο πάρτυ, στο ταξίδι. Πετάξτε στα σκουπίδια την ιδέα πως από μια ηλικία και μετά οι γυναίκες καλό θα είναι να εξαφανίζονται στο background. Και το σημαντικότερο: φορέστε τα παπούτσια που σας κάνουν κέφι, είτε έχουν τακούνια είτε όχι, και με βήματα γεμάτα αυτοπεποίθηση απομακρυνθείτε από όποιον προσπαθεί να σας πείσει για το αντίθετο.
