Θυμάσαι την προηγούμενη δεκαετία, τότε που πρωτομπήκαμε όλοι στο Twitter και αναρωτιόμασταν τι στο καλό είναι αυτή η δίεση και πως τη χρησιμοποιούμε; Α, ήσουν πολύ μικρή τότε; Οκ. Θυμάσαι τότε την προηγούμενη πενταετία; Τότε ήταν που πρωτομπήκαμε όλοι στο Instagram και με ενθουσιασμό συνειδητοποιήσαμε πως τα hashtag είναι πλέον τόσο κουλ, που μπορούμε να τα χρησιμοποιούμε στις καθημερινές μας εκφράσεις και σε άρθρα που γράφουμε χωρίς να μας μαλώνει η αρχισυντάκτρια #truestory.
Σήμερα, ξέρουμε πως τα hashtags δεν είναι απλά ένας τρόπος να φτάσει το περιεχόμενο σου στα social media στα feeds περισσότερων χρηστών. Είναι ένας τρόπος να δείξεις στον κόσμο πως βλέπεις τον εαυτό σου. Να δηλώσεις πού ανήκεις και ποια είναι η “ομάδα” σου: στα σπορ, στην πολιτική, στο φεμινισμό, στην τέχνη, στο πως νιώθεις για το Pumpkin Spice Latte και άλλα σημαντικά θέματα για το μοντέρνο χρήστη του ίντερνετ. Όμως οι ομάδες, χρειάζονται πάντα αντιπάλους για να έχουν νόημα ύπαρξης ως ομάδες. Το ίδιο και τα hashtags.
[Να σου θυμίσω πως εξαπλώθηκε το κίνημα του #MeToo με εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο που το χρησιμοποίησαν για να μοιραστούν τη δική τους ιστορία σεξουαλικής παρενόχλησης…και πως το hashtag #NotAllMen δημιουργήθηκε ως “αντίδραση” στο #MeToo από άντρες που ένιωσαν να θίγονται ως φύλο απ’ όλες αυτές τις ιστορίες που βγήκαν στην επιφάνεια, γιατί οι ίδιοι προσωπικά δεν είναι βιαστές. Αλλά αυτό είναι μια άλλη, μεγάλη ιστορία για κάποια άλλη φορά.]
Το τελευταίο hashtag war ξεκίνησε το καλοκαίρι, όταν το #hotgirlsummer άρχισε να εμφανίζεται σε ολοένα και περισσότερες φωτογραφίες γυναικών στις διακοπές τους, οι περισσότερες απ’ αυτές με σώματα που φέρνουν παραδοσιακά σε μοντέλο, με σμιλεμένους κοιλιακούς και μηδέν κυτταρίτιδα. Κάποια στιγμή, η τραγουδίστρια Lizzo, γνωστή υπέρμαχος του body positivity και της ρηξικέλευθης ιδέας του να αγαπάς τον εαυτό σου ασχέτως των κιλών σου, έγραψε στο Twitter ότι μπούχτισε πια με το #hotgirlsummer κι ότι είναι έτοιμη για το #fatgirlfall.
Ναι, η Lizzo αποκάλεσε τον εαυτό της fat. Μη σοκάρεσαι, δεν είναι βρισιά η λέξη, είναι απλώς μια περιγραφή ενός σωματότυπου. Εμείς απλά τη χρησιμοποιούσαμε μέχρι πρόσφατα για να περιγράψουμε το μέγιστο κακό που μπορεί να βρει μια γυναίκα. Όπως και να’χει, το #fatgirlfall άρχισε να παίρνει διαστάσεις στο ίνσταγκραμ ως απάντηση στο #hotgirlsummer. Και όχι γιατί το φθινόπωρο είναι παραδοσιακά η εποχή που παίρνουμε κιλά και φοράμε πουλόβερ.
Πατώντας στο hashtag, βλέπεις φωτογραφίες γυναικών που όχι μόνο δεν έχουν πρόβλημα να αποκαλούν τον εαυτό τους fat, αλλά ίσα ίσα φαίνεται να το διασκεδάζουν. Ό,τι γνώμη κι αν έχεις προσωπικά για το δείκτη της ζυγαριάς σου και συλλογικά για το κίνημα του body positivity (και για το αν “προωθεί την παχυσαρκία” ή απλώς προωθεί την ελευθερία του να είσαι ο εαυτός σου), πάρε ένα λεπτό να σκεφτείς πόσο πολύ έχουμε προχωρήσει ως κοινωνία στον τομέα της αυτοέκφρασης. Πόσο οι “ετικέτες” είναι πια κάτι που διαλέγουμε εμείς…
“Δεν γνωρίζω με τι είδους όπλα θα γίνει ο τρίτος παγκόσμιος, αλλά ο τέταρτος παγκόσμιος θα γίνει με πέτρες και ξύλα.” είχε πει κάποτε ο Άλμπερτ Αϊνστάιν. Δεν ξέρω, Άλμπερτ. Τώρα τελευταία πιστεύω ολοένα και περισσότερο πως ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος ενδέχεται να διεξαχθεί με hashtags. Τουλάχιστον ο πόλεμος με τον εαυτό μας, τις ιδέες που είχαμε κάποτε για το πως “πρέπει” να είναι το σώμα μας, και τις ιδέες που αρχίζουμε να έχουμε τώρα. Όλες τις εποχές, όχι μόνο το φθινόπωρο.
