Το σήριαλ των αμερικανικών εκλογών έχει πλέον τελειώσει (όσο κι αν ο Trump συνεχίζει να τουιτάρει απελπισμένα για το αντίθετο). Νικητής και νέος Πρόεδρος βγήκε ο Joe Biden, ένας μετριοπαθής, ηλικιωμένος λευκός άνδρας που ενδέχεται να ανατρέψει πολλά από τα καταστροφικά μέτρα που πήρε ο Trump τα τελευταία τέσσερα χρόνια (τυχαίο παράδειγμα, έβγαλε την Αμερική από το Paris Accord που παλεύει να μειώσει τους ρύπους άνθρακα ενώ ο πλανήτης κυριολεκτικά καίγεται). Και στο πλευρό αυτού του μετριοπαθή, ηλικιωμένου λευκού άντρα για πρώτη φορά στην ιστορία της Αμερικής, θα είναι μια γυναίκα. Και μάλιστα μαύρη και κόρη μεταναστών. Ως αντιπρόεδρος.
Η Kamala Harris γεννήθηκε στην Καλιφόρνια, με μητέρα από την Ινδία και πατέρα από τη Τζαμάικα. Οι γονείς της δεν ανήκουν στην ίδια κοινωνική ομάδα που ανήκουν οι περισσότεροι μετανάστες που αυτή τη στιγμή ο Τραμπ έχει κλεισμένους σε detention centers ενώ υποτίθεται προσπαθεί να τους απελάσει (αλλά στην πραγματικότητα τους κρατάει σε άθλιες συνθήκες για να κερδίζουν δισεκατομμύρια οι ιδιωτικές φυλακές — δεν υπερβάλλω, δυστυχώς). Η μητέρα της Kamala είναι βιολόγος που έχει βοηθήσει στην έρευνα του καρκίνου του μαστού ενώ ο πατέρας της είναι καθηγητής οικονομικών στο Stanford. Αλλά παρόλα αυτά, ανήκουν σε μια ομάδα ανθρώπων που αν ήταν στο χέρι του Τραμπ δε θα είχαν έρθει ποτέ στην Αμερική. Αυτό και μόνο λέει πολλά. Όπως επίσης και το γεγονός ότι από το 2018, η Kamala προσπαθεί να περάσει ένα νομοσχέδιο που θα μειώσει το ρυθμό με τον οποίο αυξάνονται τα detention centers στην Αμερική και το ρυθμό με τον οποίο όλο και περισσότερα παιδιά καταλήγουν σε κλουβιά.
Τι σε νοιάζει εσένα όλο αυτό όταν η Ελλάδα έχει τα δικά της, σημαντικότατα προβλήματα όσον αφορά το μεταναστευτικό; Είναι απλό: προτιμάς μια υπερδύναμη που την ελέγχει κάποιος που βλέπει όλους του ξένους σαν εχθρούς και βάζει ανθρώπους σε κλουβιά, ή μια υπερδύναμη που έχει πολιτική ανοχής προς τους μετανάστες και ενδιαφέρεται για τις σχέσεις της με άλλες χώρες; Ακόμα και αν ο ρόλος του αντιπροέδρου δεν έχει πραγματική εξουσία (αν έχεις δει έστω κι ένα επεισόδιο Veep καταλαβαίνεις τι λέω) η Kamala Harris είναι ένα σύμβολο. Σύμβολο ότι ένα παιδί μεταναστών, με σκούρο χρώμα δέρματος, μπορεί να καταλήξει στο Λευκό Οίκο. Και σύμβολο ότι μια γυναίκα δε χρειάζεται να είναι η Hillary Clinton ή σαν τη Hillary Clinton για να την αποδεχτούμε σε θέση εξουσίας. Σύμβολο ότι οι γυναίκες και οι άνθρωποι διαφορετικών εθνοτήτων και mixed races δεν είναι πια πολίτες δεύτερης και τρίτης κατηγορίας.
Το είχα πει παλιότερα και θα το ξαναπώ: δεν πιστεύω ότι οι γυναίκες είναι καλύτεροι ηγέτες από τους άντρες. Δεν πιστεύω ότι καμία φυλετική ταυτότητα, γυναίκα ή άντρας, cis ή trans, binary ή non-binary είναι εξ ορισμού καλύτερη από τις υπόλοιπες φυλετικές ταυτότητες. Πιστεύω όμως ακράδαντα ότι το diversity είναι καλό πράγμα. Όσο πιο διαφορετικοί είναι οι άνθρωποι που απαρτίζουν τις κυβερνήσεις των χωρών, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουμε να έχουμε κάποια στιγμή κυβερνήσεις που καλύπτουν τις ανάγκες πολλών διαφορετικών ανθρώπων κι όχι απλά των λευκών cishet ανδρών. H Kamala Harris, ακριβώς όπως και η δική μας Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, είναι ένα σύμβολο.
Και μια καλή αρχή, που ομολογουμένως άργησε αρκετά.
