Αναγκαστικές μεσημεριανές σιέστες σε αθηναϊκά δωμάτια χωρίς κλιματισμό με τραγούδια τζιτζικιών για νανούρισμα. Κατάβρεγμα με τη μάνικα σε χέρια και πόδια, σε αυλές και βεράντες που βράζουν, και κατανάλωση παγωτού κατευθείαν από την οικογενειακή συσκευασία. Νυχτερινές βουτιές σε κολπίσκους της Αττικής που μας δίνουν την αίσθηση ότι μόλις τους ανακαλύψαμε και βόλτες με μηχανή στους άδειους δρόμους της πόλης, με τα μαλλιά μας ακόμα βρεγμένα να ανεμίζουν.
Η νέα ταινία «Μέντιουμ» της Χριστίνας Ιωακειμίδη (η δεύτερή της μεγάλου μήκους μετά το «Χάρισμα»), που βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Γιώργου Συμπάρδη (εκδ. Μεταίχμιο), γοητεύει από το περιτύλιγμα ακόμα, μιας ιστορίας που εκτυλίσσεται στην αυγουστιάτικη Αθήνα, προσκαλώντας μας να πατήσουμε ένα fast forward στον χρόνο και να εκτιναχθούμε τόσο, όσο: δυο μήνες αργότερα.
Η νέα ταινία «Μέντιουμ» της Χριστίνας Ιωακειμίδη γοητεύει από το περιτύλιγμά της ακόμα, μιας ιστορίας που εκτυλίσσεται στην αυγουστιάτικη Αθήνα, προσκαλώντας μας να πατήσουμε ένα fast forward στον χρόνο και να εκτιναχθούμε τόσο, όσο: δυο μήνες αργότερα.
Αλλά όταν ανοίγουμε αυτό το κινηματογραφικό δώρο με τις διεθνές διακρίσεις (βραβείο Cineuropa στο Φεστιβάλ του Σεράγιεβο, βραβείο Καλύτερης Βαλκανικής Ταινίας στο Φεστιβάλ της Σόφιας, τιμητική διάκριση στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Βερολίνου και πέντε υποψηφιότητες στα βραβεία ΙΡΙΣ της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου: Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Ενδυματολογίας, Β’ Γυναικείου Ρόλου, Α’ Γυναικείου Ρόλου), το περιεχόμενο είναι η μεγαλύτερη έκπληξη.
Γιατί μέσα από ατμοσφαιρικές εικόνες, δροσερά ντυμένες με ήχους περιβάλλοντος, αφηγείται κατά βάση μια ιστορία για τον πρώτο έρωτα, την ενηλικίωση, την αναζήτηση της σεξουαλικής μας ταυτότητας αλλά και του ανήκειν, ειδικά αν η οικογένειά μας έχει σκορπιστεί μετά από μια μεγάλη απώλεια. Όπως έχει συμβεί με την κεντρική ηρωίδα, Ελευθερία, η οποία στο μεταίχμιο της ενηλικίωσης, έχοντας χάσει πρόσφατα τη μητέρα της, έρχεται από την επαρχία στην Αθήνα για να επισκεφθεί την μεγάλη της αδερφή, Αλεξάνδρα, την οποία βρίσκει ερωτευμένη και ετοιμόγεννη.
Περιπλανώμενη στο αυγουστιάτικο καμίνι μιας άγνωστης μεγαλούπολης, γνωρίζει το ξύπνημα της σεξουαλικής επιθυμίας στο πρόσωπο του αινιγματικού Άγγελου, ο οποίος την παρασύρει στον εκκεντρικό του κόσμο και στον ριψοκίνδυνο στρόβιλο του πρώτου έρωτα (τον υποδύεται ο Νικολάκης Ζεγκίνογλου, γνωστός από το «Milky Way» και από την «Απόσταση Ανάμεσα στον Ουρανό κι Εμάς», τη βραβευμένη με Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες ταινία του Βασίλη Κεκάτου).
Λίγες ώρες πριν από την πρεμιέρα του «Μέντιουμ» απόψε, Πέμπτη 23 Μαΐου στις 20.30 στον θερινό κινηματογράφο «Κάρμεν», που θα συνδυαστεί με μια συναυλία της Μάρθας Φριντζήλας, την οποία συναντάμε στην ταινία σε έναν ρόλο-έκπληξη, μιλήσαμε με τη χορεύτρια και πρωτοεμφανιζόμενη ηθοποιό Αγγελική Μπεβεράτου και τη Νατάσα Εξηνταβελώνη, που υποδύονται την Ελευθερία και τη φίλη της Δήμητρα, αντίστοιχα. Και οι δύο εξαιρετικές στους ρόλους τους.
Η αρχή
Αγγελική Μπεβεράτου: «Η Χριστίνα [Ιωακειμίδη] ενδιαφέρθηκε για εμένα από ένα χορευτικό σόλο που είχα κάνει στο Φεστιβάλ Επιδαύρου, το οποίο είχε βιντεοσκοπηθεί και κυκλοφορήσει στο Facebook.
»Η μεγαλύτερη δυσκολία στην πρώτη μου ταινία ήταν το να παίξω, δεν είχα ιδέα τι να κάνω και πώς, ό,τι έκανα το έκανα πάρα πολύ από ένστικτο. Είχα και απίστευτα βοηθητικούς συναδέλφους, που μου έδιναν tips για να διαχειριστώ κάποια πράγματα. Ήταν τεράστιο άγχος για εμένα το πώς θα βγει το αποτέλεσμα αλλά η ομάδα με βοήθησε πάρα πολύ».
«Στο σενάριο βρίσκω πάντα πολύ γοητευτικό το να μιλάει κάποιος για ιστορίες ενηλικίωσης, γιατί είναι ό,τι πιο διαχρονικό, ανθρώπινο και συμπεριληπτικό, όλοι περνάμε από εκεί, όλοι περνάμε από μεταβατικά στάδια στη ζωή μας», Νατάσα Εξηνταβελώνη
Νατάσα Εξηνταβελώνη: «Μου τηλεφώνησε η Χριστίνα, συναντηθήκαμε, και η αλήθεια είναι ότι προτού ακόμα μού στείλει το σενάριο είχαμε μια πολύ γλυκιά και τρυφερή επαφή, η οποία είναι για εμένα πάντα πολύ σημαντική και νομίζω ότι αντικατοπτρίζεται πλήρως και στην ταινία της.
»Συνήθως επιλέγω δουλειές ανάλογα με τους ανθρώπους, όλα τα υπόλοιπα τα θεωρώ λεπτομέρειες. Αλλά και στο σενάριο βρίσκω πάντα πολύ γοητευτικό το να μιλάει κάποιος για ιστορίες ενηλικίωσης, γιατί είναι ό,τι πιο διαχρονικό, ανθρώπινο και συμπεριληπτικό, όλοι περνάμε από εκεί, όλοι περνάμε από μεταβατικά στάδια στη ζωή μας».
Ο χαρακτήρας της Ελευθερίας
Α.Μ.: «Έχει αρκετά από τα δικά μου στοιχεία. Σκέψου ότι όταν είδαν την ταινία οι φίλοι μου μού είπαν ότι παίζω τον εαυτό μου με κάποιες μικροαλλαγές».
Ν.Ε.: «Εγώ αναγνωρίζω μέχρι και σήμερα στοιχεία μου στην Ελευθερία. Βρίσκω πολύ γλυκό το ότι στα μεγάλα ερωτήματα, ας πούμε, του ποιος είμαι, τι κάνω, τι θέλω, η εφηβεία και η αθωότητα που την ορίζει δίνει συνήθως πιο γλυκές απαντήσεις από ό,τι δίνουμε μεταγενέστερα στη ζωή μας. Σε κάποια στιγμή της ταινίας ο Άγγελος ρωτάει την Ελευθερία: “Θέλεις να πάμε μια βόλτα με τη μηχανή;” και προτού προλάβει να πει “τη μηχανή” εκείνη έχει πει “ναι” και έχει πεταχτεί. Αυτό ακόμα το διακρίνω στον εαυτό μου. Νομίζω ότι μόνο η νεότητα και ο έρωτας το κάνει (που η ταινία έχει και τα δύο): να κινητοποιείσαι, να γίνεσαι πιο ελαφρύς και με πιο θετικά πρόσημα».
«Σκέψου ότι όταν είδαν την ταινία οι φίλοι μου μού είπαν ότι παίζω τον εαυτό μου με κάποιες μικροαλλαγές», Αγγελική Μπεβεράτου
Η φιλία της με τη Δήμητρα
Α.Μ.: «Η Νατάσα Εξηνταβελώνη παίζει τη φίλη της αδερφής της Ελευθερίας, Δήμητρα. Είναι και οι τρεις τους από το ίδιο χωριό, οπότε νιώθω ότι η Δήμητρα έχει κάνει ήδη το βήμα, έχει περπατήσει τον δρόμο αυτό, ώστε η Ελευθερία να μπορέσει να τον δει και να περπατήσει κι αυτή μαζί της».
Ν.Ε.: «Η Ελευθερία νομίζω ότι είναι ένας χαρακτήρας σαν λουλούδι έτοιμο να ανθίσει, να κάνει ένα επόμενο βήμα και να αντιληφθεί τα πράγματα, οπότε όλοι γύρω της λειτουργούν ως αφορμές για να τής ανοιχτεί σιγά σιγά ένας νέος κόσμος. Η Δήμητρα μαγεύεται από την Ελευθερία επειδή με έναν τρόπο συμβολίζει το φρέσκο, το νέο, το αθώο, το αληθινό, και αντιλαμβάνεται από την αρχή πόσο εύθραυστη είναι. Σε μια ατάκα, που κόπηκε στο μοντάζ, της λέει κάτι που βρίσκω πολύ γλυκό για ένα κορίτσι που δεν έχει καταλάβει ακόμα ποια είναι: “Δεν έχεις ιδέα τι είναι αυτό που κάνεις στους ανθρώπους”».
Η εμπειρία της συνεργασίας με νέα πρόσωπα
Ν.Ε.: «Οι μεγάλοι ρόλοι θεωρητικά αναλαμβάνουν μεγαλύτερη ευθύνη σε ό,τι αφορά τον κεντρικό άξονα της ιστορίας. Οι πιο μικροί έχουν άλλη γοητεία, στρώνουν το έδαφος για να ειπωθεί η ιστορία έτσι ώστε να μην “κλωτσάει” τίποτα. Με γοητεύει το να έχω έναν μικρό ρόλο σε μια ταινία γιατί δίνει την αφορμή για έρευνα, για προτάσεις.
»Το ότι εμπιστεύτηκε η Χριστίνα την Αγγελική δείχνει, για μένα, πολύ όμορφα και γλυκά πράγματα: αρχικά, ότι η πρόθεση να εξερευνήσει μονοπάτια αθωότητας, τρυφερότητας, αλήθειας, παιδικότητας σε κάποιες στιγμές, ήταν αυθεντική. Θεωρώ την ερμηνεία της Ελευθερίας φανταστική, σχεδόν μεταφυσική, συνάδει λίγο και με τον τίτλο της ταινίας. Νομίζω ότι κάποια πράγματα λειτουργούν λίγο και με το ένστικτο, με τη χημεία μεταξύ δύο ανθρώπων και η Αγγελική με τη Χριστίνα έχουν απίστευτη χημεία.
«Το ότι εμπιστεύτηκε η Χριστίνα την Αγγελική δείχνει, για μένα, πολύ όμορφα και γλυκά πράγματα: αρχικά, ότι η πρόθεση να εξερευνήσει μονοπάτια αθωότητας, τρυφερότητας, αλήθειας, παιδικότητας σε κάποιες στιγμές, ήταν αυθεντική».
»Έχουμε συνηθίσει να “φοβόμαστε” να δούμε νέα πρόσωπα σε δουλειές, είτε στο θέατρο είτε στον κινηματογράφο, όταν υπάρχει από πίσω ένας εμπορικός στόχος. Εγώ χαίρομαι πάντα όταν ο πρώτος και κυρίαρχος στόχος είναι ο καλλιτεχνικός, όπως συνέβη σε αυτή την ταινία».
Για τα γυρίσματα στην καλοκαιρινή Αθήνα
Α.Μ.: «Έγιναν Ιούνιο, κράτησαν έναν μήνα και είχε ζέστη! Γενικά έχω ζήσει την Αθήνα σε όλες τις εποχές της και δεν ήταν κάτι καινούριο για εμένα, έχω περάσει άπειρα καλοκαίρια εδώ κάνοντας προετοιμασία για τον χορό. Και μου αρέσει πολύ η άδεια Αθήνα. Οπότε το να κυκλοφορούμε με μια κάμερα από εδώ και από εκεί στους μισοάδειους δρόμους ήταν η καλύτερή μου. Αν και όποιο βραδινό εξωτερικό πλάνο υπάρχει στην ταινία δεν έχει τραβηχτεί σε πολύ κεντρικούς δρόμους, πέρα από ένα που ξεκινάει από το Θησείο και καταλήγει στην Ομόνοια».
Η αποδοχή της διαφορετικότητας, με αφορμή το «Μέντιουμ»
Α.Μ.: «Έχω πάρα πολλούς κουίρ φίλους και είμαι κι εγώ κουίρ αλλά γενικά κινούμαι σε έναν χώρο όπου είναι πάρα πολύ οκ όλοι με το να είσαι κουίρ και μπαϊσέξουαλ και γκέι και ό,τι θέλεις. Προσωπικά δεν είχα πρόβλημα αποδοχής, αλλά έχω έναν πάρα πολύ καλό φίλο ο οποίος όταν έκανε come out στα 15 του είχε γίνει χαμός – με τους γονείς του, εμείς οι φίλοι του δεν υπήρχε περίπτωση να τον βγάλουμε στην απέξω. Αλλά πλέον έχει πάρα πολύ καλές σχέσεις με τους γονείς του, φυσικά τον αγαπούν πάρα πολύ και τον έχουν αποδεχτεί.
»Νιώθω ότι γίνονται baby steps στο να ξεπεράσουμε τις προκαταλήψεις και τις διακρίσεις προς τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Ίσως θα έπρεπε να αρχίσουν να γίνονται και λίγο πιο μεγάλα βήματα».
«Έχω έναν πάρα πολύ καλό φίλο ο οποίος όταν έκανε come out στα 15 του είχε γίνει χαμός – με τους γονείς του, εμείς οι φίλοι του δεν υπήρχε περίπτωση να τον βγάλουμε στην απέξω», Αγγελική Μπεβεράτου
Ν.Ε.: «Είμαστε σε ένα μεταίχμιο, με τον καιρό συμβαίνουν όλο και περισσότερες νίκες σε ό,τι αφορά την ελευθερία των ανθρώπων να επιτελούν όποιο φύλο θέλουν, παρ’ όλα αυτά πάντα έρχεται ένα συμβάν να μας πάει πολλά βήματα πίσω. Για παράδειγμα, χαίρεσαι λίγο με τα βήματα που γίνονται σε σχέση με τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία μας και μετά έρχονται άλλες πέντε γυναικοκτονίες και λες, κάπου αλλού είμαστε εμείς, κάτι άλλο σκεφτόμαστε ενώ γυναίκες βιάζονται, κακοποιούνται, σκοτώνονται μέσα στα σπίτια τους.
«Χαίρεσαι λίγο με τα βήματα που γίνονται σε σχέση με τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία μας και μετά έρχονται άλλες πέντε γυναικοκτονίες και λες, κάπου αλλού είμαστε εμείς, κάτι άλλο σκεφτόμαστε ενώ γυναίκες βιάζονται, κακοποιούνται, σκοτώνονται μέσα στα σπίτια τους», Νατάσα Εξηνταβελώνη
»Ταυτόχρονα νιώθεις ότι επιτέλους η κοινωνία αρχίζει να ανοίγει στην ιδέα ότι τα πράγματα δεν είναι δυικά, δεν είναι άσπρο ή μαύρο, και την αμέσως επόμενη στιγμή βλέπεις μια επίθεση προς ένα άτομο της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα χωρίς κανέναν λόγο. Οπότε οι αλλαγές δεν γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη, χρειάζονται χρόνο. Θεωρώ ότι η τέχνη μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο στο να ανοίξει η κοινωνία τα μάτια της, με τα βιώματα και την ενσυναίσθηση που παρέχει.
»Πιστεύω ότι μια ταινία που προσεγγίζει, πολύ γλυκά, ζητήματα σεξουαλικότητας, διαφορετικότητας, συμπερίληψης, έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να μετακινήσει έναν άνθρωπο από μια διάλεξη. Bλέποντας το “Μέντιουμ” είπα, εντάξει, ακόμα και ένας ομοφοβικός θεατής να δει αυτή την ταινία ενδεχομένως και να ζοριστεί, παρ’ όλα αυτά μού φαίνεται αδύνατον να μην αναγνωρίσει την ανθρωπιά, τη γλύκα, το νοιάξιμο, πράγματα τα οποία μπορεί να μην έχει ταυτίσει με συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων.
»Κάποιες φορές χρειάζεται να κουνήσεις το δάχτυλο, να μπεις και σε σύγκρουση, αλλά νομίζω ότι ο κόσμος αλλάζει με αγάπη και νοιάξιμο, όχι με μετωπικές συγκρούσεις παντού και όλη την ώρα. Η εποχή της πόλωσης και των αντίπαλων στρατοπέδων που ζούμε μάλλον περισσότερη βία γεννάει παρά άνοιγμα και κατανόηση.
«Νομίζω ότι ο κόσμος αλλάζει με αγάπη και νοιάξιμο, όχι με μετωπικές συγκρούσεις παντού και όλη την ώρα. Η εποχή της πόλωσης και των αντίπαλων στρατοπέδων που ζούμε μάλλον περισσότερη βία γεννάει παρά άνοιγμα και κατανόηση», Νατάσα Εξηνταβελώνη
»Ελπίζω πάντα σε τέτοιες ιστορίες όπως το “Μέντιουμ”. Είναι για μένα το πιο ουσιώδες αυτή σε αυτή τη στιγμή, με δεδομένο το τι συμβαίνει παγκοσμίως, με τόση λογοκρισία, με πολέμους να περνούν στα ψιλά γράμματα, και με μια τόσο δύσκολη ελληνική επικαιρότητα: η τέχνη να επικεντρωθεί σε ιστορίες που αξίζει να ειπωθούν και που μπορεί να μετακινήσουν την κοινωνία. Γιατί δεν βρίσκω πολλούς άλλους τρόπους να συμβεί αυτό».
Μετά το «Μέντιουμ»
Α.Μ.: «Σίγουρα δεν θέλω να αφήσω τον χορό και σίγουρα δεν θέλω να μην ξαναπιάσω την ηθοποιία. Νιώθω επίσης ότι είναι αλληλένδετες τέχνες, ας πούμε και στο θέατρο μετράει πάρα πολύ η κίνηση. Τώρα θα κάνω μια ακόμα ταινία μεγάλου μήκους, της Σοφίας Γεωργοβασίλη. Και μετά βλέπουμε».
Ν.Ε.: «Θα κάνω δώρο στον εαυτό μου ένα καλοκαίρι, αυτό έχει να συμβεί πάνω από δύο τρία χρόνια».
Δείτε το trailer:
Info
«Μέντιουμ», πρεμιέρα στον θερινό κινηματογράφο «Κάρμεν» (Κουσιανόφσκυ και Παπαδά 40, από Κατεχάκη 37-39, Ελληνορώσων, Μετρό Κατεχάκη) την Πέμπτη 23/5 στις 20.30 με συναυλία της Μάρθας Φριντζήλα, παρουσία των συντελεστών. Διανομή: Wierdwave. Τιμή εισιτηρίου (συναυλία και ταινία): 8 ευρώ.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Χριστίνα Ιωακειμίδη. Σενάριο: Χριστίνα Ιωακειμίδη –βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Γιώργου Συμπάρδη (Μεταίχμιο).Ηθοποιοί: Αγγελική Μπεβεράτου, Νικολάκης Ζεγκίνογλου, Κατερίνα Ζησούδη, Νατάσα Εξηνταβελώνη, Κωνσταντίνος Ασπιώτης και η Μάρθα Φριντζήλα. Το «Μέντιουμ», είναι μια παραγωγή της Ekso Productions σε συμπαραγωγή με την Red Carpet. Έχει πραγματοποιηθεί με την υποστήριξη της ΕΡΤ, του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, του Bulgarian National Film Centre και του ΕΚΟΜΕ. Παραγωγοί είναι οι Γιώργος Νούσιας, Λουίζος Ασλανίδης, Χριστίνα Ιωακειμίδη και Veselka Kiryakova.
