Δύο οικογένειες, μια Ελλήνων και μια μεταναστών, κάνουν διακοπές σε γειτονικές σκηνές στο ίδιο κάμπινγκ. Και παρόλο που ο Έλληνας πάτερ φαμίλιας είναι γεμάτος προκαταλήψεις απέναντι στους «ξένους», είναι τα παιδιά, όπως συμβαίνει συχνά και στην πραγματική ζωή, που αρχίζουν να χτίζουν μια γέφυρα ανάμεσα στις διαφορετικές κουλτούρες που βρέθηκαν να μοιράζονται το ίδιο κομμάτι γης.
Μπορεί να έχει περάσει κοντά μισός αιώνας από τότε που γράφτηκε το έργο του Volker Ludwig «Μια γιορτή στου Νουριάν» και μία δεκαετία από τότε που έκανε πρεμιέρα στη χώρα μας, στο Θέατρο Πορεία, αλλά τα μηνύματά του -για τις διακρίσεις και τα στερεότυπα απέναντι στο «διαφορετικό» και την πολιτισμική συμφιλίωση- είναι σήμερα πιο επίκαιρα από ποτέ. Ή όπως σχολίασε ο θεατρικός συγγραφέας: «Το φυλετικό μίσος και οι προκαταλήψεις μοιάζει να κερδίζουν έδαφος παντού, παράλληλα όμως φαίνεται πως υπάρχουν άνθρωποι που τα καταπολεμούν με πολυμήχανα μέσα, με φαντασία, χιούμορ και ζεστή καρδιά και αυτό μου δίνει κουράγιο και ελπίδα». Να σημειώσουμε ότι το έργο παίχτηκε για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του ’70 από το Θέατρο Grips του Βερολίνου και είχε τίτλο «Μια Γιορτή στου Παπαδάκη». Στη γερμανική εκδοχή, η οικογένεια των μεταναστών ήταν Έλληνες.
Οι ήρωες της διπλανής πόρτας
Η Συντεχνία του Γέλιου ανέλαβε να την ανεβάσει ξανά, ανανεωμένη, σε μετάφραση, διασκευή και σκηνοθεσία Βασίλη Κουκαλάνι, στο Σύγχρονο Θέατρο αλλά και σε «μεταφερόμενη μορφή» σε σχολεία. Το πιο ακριβές βέβαια θα ήταν να πούμε ότι δεν πρόκειται για παιδική παράσταση, αλλά απευθύνεται σε όλη την οικογένεια, σε θεατές κάθε ηλικίας, οι οποίοι θα γελάσουν με την καρδιά τους με το ευφυές, καυστικό χιούμορ και θα αποκομίσουν, αβίαστα, μαθήματα ζωής χωρίς τον κακώς εννοούμενο διδακτισμό.
Το έργο παίχτηκε για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του ’70 από το Θέατρο Grips του Βερολίνου και είχε τίτλο «Μια Γιορτή στου Παπαδάκη». Στη γερμανική εκδοχή, η οικογένεια των μεταναστών ήταν Έλληνες.
Στους χαρακτήρες της παράστασης αναγνωρίζουμε ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Τον φοβισμένο και προκατειλημμένο Έλληνα «νοικοκυραίο», κυριευμένο από κλισέ όπως «Οι μετανάστες είναι βρόμικοι/κλέφτες/επικίνδυνοι». Το παιδί που έχει διαποτιστεί από τα πιστεύω του πατέρα του. Το παιδί που είναι πιο ανοιχτό στην αποδοχή του «διαφορετικού» και που ανοίγει νέους δρόμους για όλους. Τους μετανάστες που υποφέρουν από τα στερεότυπα, αλλά είναι έτοιμοι να διαβούν τη γέφυρα συμφιλίωσης, αρκεί να τους δοθεί αυτή η ευκαιρία.
Εξαιρετική και η πρωτοβουλία της Συντεχνίας να κάνει την παράσταση καθολικά προσβάσιμη, σε συνεργασία με την Κίνηση Αναπήρων Καλλιτεχνών, με ταυτόχρονη διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα, Ακουστική περιγραφή και υπέρτιτλους για Κωφές/ους. Μια χειρονομία που ταιριάζει απόλυτα στα μηνύματά της και που, σε κάθε περίπτωση, θα ήταν καλό θα ακολουθήσουν ως παράδειγμα και άλλες θεατρικές παραγωγές.
Δείτε φωτογραφίες του θιάσου:
Δείτε ένα παλαιότερο βίντεο με το τραγούδι της παράστασης από τους Active Member:
Info
Κάθε Κυριακή 11:30, Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45, Γκάζι (Δίπλα στο ΜΕΤΡΟ Κεραμεικός), τηλ. 210 3464380, www.sychronotheatro.gr. Προπώληση εισιτηρίων: viva.gr
