Στην επικαιρότητα του Χόλιγουντ υπάρχουν πολλά πράγματα που κατά καιρούς αδυνατώ να καταλάβω. Τι κάνει ο Bradley Cooper με αυτή την κιθάρα στα χέρια, ας πούμε. Ή γιατί δεν είναι ο Έζρα Μίλερ εξώφυλλο σε κάθε περιοδικό που κυκλοφορεί. Αυτό που πραγματικά με ξεπερνάει όμως, είναι ένα δυστυχώς διαχρονικό trend: γιατί επιμένουμε, εμείς οι δημοσιογράφοι, να γράφουμε άρθρα στα οποία οι stars γένους θηλυκού είναι εξ’ ορισμού έτοιμες να βγάλουν η μία τα μάτια της άλλης;
Πρόσφατο παράδειγμα: ο Channing Tatum, ζωή και κοιλιακούς να’χει το παλικάρι, έκανε εδώ και μερικές εβδομάδες τη σχέση του “Instagram Official” (θυμάμαι ακόμα την εποχή που τα αγόρια μας γνώριζαν στους φίλους τους πριν μας γνωρίσουν στους followers τους) με την Jessie J. Αν δε θυμάσαι ποια είναι η Jessie J, βάλε ν’ ακούσεις μερικά από τα εθιστικά hit της όπως το Price Tag και το Flashlight. Υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να πει και να γράψει κάποιος για την Jessie J, όπως το ότι τραγούδησε στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών του Λονδίνου, το ότι είναι ανοιχτά bisexual και vocal φεμινίστρια, ή το οτι ξύρισε τα μαλλιά της on air κατά τη διάρκεια του Red Nose Day 2013 για να μαζέψει χρήματα για παιδιά που είχαν ανάγκη. Τα άρθρα που κυκλοφόρησαν όμως για τη σχέση της με τον Channing Tatum δεν εστίασαν σε τίποτα απ’ όλα αυτά: απλά έβαλαν τη φωτό της δίπλα στη φωτό της Jenna Dewan, πρώην γυναίκας του Tatum, λέγοντας πόσο μοιάζουν μεταξύ τους (έχουν και οι δύο σκουρόχρωμα μαλλιά, ανοιχτόχρωμα μάτια και δύο χρωμοσώματα ΧΧ, σοκαριστικό). Δεν έμειναν φυσικά στην όποια ομοιότητα: η ουσία των άρθρων ήταν να αποφανθούν “ποια είναι η πιο όμορφη” κι αν ο Channing έκανε trade up ή trade down.
Ξέρω τι θα μου πεις. Στην Ελλάδα του σήμερα, έχουμε περίπου 5μιση χιλιάδες πιο σοβαρά προβλήματα από τη Τζέσυ και τη Τζένα και τη Τζέσικα και όλα τα φουγάρα του Τζέλα Δέλτα. Δε διαφωνώ καθόλου. Στην εποχή που ζούμε όμως, την εποχή του #MeToo και του #TimesUp, ο εσωτερικευμένος μισογυνισμός είναι ένας από τους πιο ύπουλους εχθρούς — κυρίως γιατί δε μπορούμε να του φορέσουμε το πρόσωπο κάποιου άλλου και να τον στήσουμε στον τοίχο, γκουχ, Τζόνι Ντεπ. Για να πολεμήσουμε τον εσωτερικευμένο μισογυνισμό, πρέπει να κοιτάξουμε μέσα μας: το πως βλέπουμε πρώτα τον εαυτό μας και μετά τις άλλες γυναίκες. Ιδίως τις όμορφες γυναίκες.
Το πατριαρχικό παραμυθάκι οτι μια όμορφη γυναίκα αποτελεί απειλή, οτι αν δεν προσέξουμε μπορεί να μας “κλέψει” τα κεκτημένα μας (μετάφραση: τον άντρα, τη δόξα, το τελευταίο φόρεμα σε έκπτωση) επειδή χαμογέλασε πιο σαγηνευτικά, είχε μεγαλύτερο ντεκολτέ ή thigh gap από εμάς ή φόρεσε τις σωστές γόβες, πρέπει επιτέλους να αντικατασταθεί από νέες ιστορίες. Από ιστορίες γυναικών που στηρίζουν και σέβονται η μία την άλλη. Θέλω επιτέλους να δω αυτές τις ιστορίες να γίνονται viral και clickbait. Το ίδιο θέλει και η Jessie J, που έγραψε ένα μακροσκελές ποστ εξηγώντας πως οι συγκρίσεις μεταξύ γυναικών κάνουν κακό μόνο στις γυναίκες. Το ίδιο θέλει και η Jenna, που απάντησε “Amen Jessie! Yes!!!! Women for women all the way”. Το ίδιο, ελπίζω, θέλεις κι εσύ.
