Με καμβά την ίδια την καθημερινότητα και πρωταγωνιστές πραγματικούς ανθρώπους, η φωτογραφία σκηνών δρόμου καταγράφει με μοναδικό τρόπο την παλλόμενη καρδιά των πόλεων, ειδικά όταν πίσω -και ενίοτε μπροστά- από το φακό βρίσκονται οι πιο εμβληματικές γυναίκες φωτογράφοι του 20ου αιώνα.
Βίβιαν Μάιερ
Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1926, αλλά πέρασε μέρος της παιδικής της ηλικίας στη Γαλλία και δούλευε ως νταντά στο Σικάγο για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της, κρατώντας πάντα μια κάμερα στο χέρι όταν πήγαινε τα παιδιά εκδρομές – εξ ου και είναι πλέον γνωστή ως «η Μαίρη Πόπινς της φωτογραφίας δρόμου». Το εντυπωσιακό έργο της ανακαλύφθηκε μετά το θάνατο της, όταν συλλέκτες απέκτησαν τις φωτογραφίες της σε πλειστηριασμό στο Σικάγο το 2007, γεγονός που αποτέλεσε και την έμπνευση για το υποψήφιο για Οσκαρ ντοκιμαντέρ «Finding Vivian Maier» (2014). Οι φωτογραφίες της παίζουν συχνά με σκιές και αντικατοπτρισμούς, με τη φιγούρα της φωτογράφου να φαίνεται μέσα από βιτρίνες και καθρέφτες, σαν να κατασκοπεύει ή να πλαισιώνει τα θέματα που απεικονίζει. Η ματιά της έχει συγκριθεί με αυτή της Νταϊάν Αρμπους, ενώ απ’ όσα γνωρίζουμε για την προσωπική της ζωή η φωτογραφία ήταν η μεγάλη της αγάπη. Αφησε πίσω της 100.000 αρνητικά φωτογραφιών, πολλά από τα οποία δεν αναπτύχθηκαν ποτέ όσο ζούσε, κρυμμένα σε βαλίτσες και κουτιά.
Μπερενίς Αμποτ
Γεννημένη στα τέλη του 19ου αιώνα, η Αμποτ σπούδασε Γλυπτική στο Παρίσι και στο Βερολίνο προτού ξεκινήσει την καριέρα της το 1923 ως studio assistant του διάσημου σουρεαλιστή Μαν Ρέι. Επιστρέφοντας στη Νέα Υόρκη το 1929, η φωτογράφος στράφηκε στον ρεαλισμό και το κοινωνικό ντοκιμαντέρ, αποτυπώνοντας τους καταιγιστικούς ρυθμούς με τους οποίους αναπτυσσόταν η πόλη γύρω της.
Το 1930 έγινε μέλος του Federal Art Project για το οποίο συνέχισε τη συλλογή της «Changing New York» (που μετέπειτα έγινε βιβλίο). Αντλώντας έμπνευση από το έργο του Γάλλου φωτογράφου Ουζέν Ατζέ, η Αμποτ πίστευε πως μόνο ο φακός της φωτογραφικής μηχανής μπορούσε να καταγράψει τον γοργά εναλλασσόμενο χαρακτήρα των αστικών τοπίων. Σήμερα, οι φωτογραφίες της βρίσκονται στις συλλογές μουσείων όπως το MoMa στη Νέα Υόρκη και το Getty στο Λος Αντζελες.
Τζιλ Φρίντμαν
Η βραβευμένη φωτογράφος και δημιουργός ντοκιμαντέρ Τζιλ Φρίντμαν (1939-2019) ερωτεύτηκε το φακό σε ηλικία 7 ετών, όταν ανακάλυψε παλιά τεύχη του περιοδικού Life στη σοφίτα. Οι γονείς της τα έκαψαν, αλλά, σύμφωνα με την ίδια, η «ζημιά» είχε γίνει: οι φωτογραφίες, μεταξύ των οποίων ανθρώπων που έτρεχαν να ξεφύγουν από έναν φλεγόμενο αχυρώνα, ξύπνησαν την αγάπη της για την Κοινωνιολογία -που σπούδασε αργότερα- και την παρατήρηση των ανθρώπων σε εμβληματικές στιγμές της ζωής τους.
Αυτοδίδακτη στην τέχνη της, η Φρίντμαν θεωρούσε τη φωτογραφία ως ένα ιδιαίτερο είδος μαγείας που παγώνει τις στιγμές στο χρόνο. Δημοσίευσε 7 βιβλία φωτογραφίας, με πιο διάσημο το Street Cops, που εκδόθηκε το 1981. Η δουλειά της σήμερα βρίσκεται στο Smithsonian και στη New York Public Library, μεταξύ άλλων.
Μάργκαρετ Μπερκ-Γουάιτ
H Μάργκαρετ Μπερκ-Γουάιτ είχε πολλές πρωτιές στην επαγγελματική της ζωή: ήταν η πρώτη ξένη φωτογράφος που της επιτράπηκε να τραβήξει φωτογραφίες της βιομηχανίας στη Σοβιετική Ενωση, η πρώτη γυναίκα φωτογράφος του περιοδικού Life, και η πρώτη γυναίκα πολεμική ανταποκρίτρια στις εμπόλεμες ζώνες κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου τράβηξε και μερικές από τις πρώτες φωτογραφίες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλτ μετά τη νίκη των Συμμάχων.
Γεννημένη στη Νέα Υόρκη το 1904, ξεκίνησε την καριέρα της ως φωτογράφος εργοστασίων και ουρανοξυστών (μία από τις διάσημες φωτογραφίες της είναι η ίδια σκαρφαλωμένη στον 61ο όροφο του Κτιρίου Κράισλερ το 1934), αλλά η μετέπειτα καριέρα της την οδήγησε από τη Δαμασκό, όπου φωτογράφισε Βεδουίνους, ως την Ινδία, όπου απαθανάτισε τον Μαχάτμα Γκάντι λίγο πριν από τη δολοφονία του, και από τις εμπόλεμες ζώνες της Κορέας ως τα βουνά της Καλιφόρνιας. Της απονεμήθηκε το US Camera Achievement Award το 1963 και το Honor Roll Award από την American Society of Magazine Photographers το 1964.
Εβελιν Χόφερ
Η «πιο διάσημη άγνωστη φωτογράφος», σύμφωνα με τους New York Times, η Εβελιν Χόφερ γεννήθηκε στο Μάρμπουργκ της Γερμανίας το 1922 και έδωσε τη δική της σφραγίδα στο street photography, αποτυπώνοντας τόσο ασπρόμαυρα όσο και έγχρωμα πορτρέτα στο Λονδίνο, στην Ουαλία, στη Νέα Υόρκη και την Ουάσινγκτον, μεταξύ άλλων. Τα θέματά της στρέφονται συχνά στις εντάσεις ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις, αλλά και στις δυνατότητες και τους περιορισμούς της ανθρώπινης κατάστασης – ο φακός της έχει απαθανατίσει από σερβιτόρες στο Λονδίνο και νεκροθάφτες στο Δουβλίνο μέχρι κυβερνητικούς αντιπροσώπους στην Ουάσινγκτον. Το έργο της έχει χαρακτηριστεί «τρυφερά ανθρώπινο» και έχει επηρεάσει μετέπειτα φωτογράφους όπως οι Τόμας Στρουτ, Τζόελ Στέρνφελντ, Ανταμ Μπάρτος, Ρίνεκε Ντάικστρα, Τζούντιθ Τζόι Ρος και Αλεξ Σοθ.
Εστερ Μπάμπλι
Η Εστερ Μπάμπλι δούλεψε ως φωτογράφος για την αμερικάνικη Vogue και το περιοδικό Life, προτού μετακομίσει στην Ουάσινγκτον, όπου ασχολήθηκε με μικροφίλμ ως μέλος των National Archives. Tο πάθος της με τη φωτογραφία ξεκίνησε από την παιδική της ηλικία, όταν, ως μαθήτρια ακόμα, φωτογράφιζε τους συμμαθητές της και πουλούσε τις φωτογραφίες τους στους γονείς τους για έξτρα χαρτζιλίκι. Ηταν μόλις 21 ετών όταν ο Ρόι Στράικερ την προσέλαβε ως βοηθό στον σκοτεινό θάλαμο της φωτογραφικής μονάδας του Γραφείου Πληροφοριών Πολέμου (OWI) στην Ουάσινγκτον. Οι φωτογραφίες της αποτυπώνουν το ευρύτερο φάσμα της ανθρώπινης εμπειρίας, περιλαμβάνοντας δημόσιες και ιδιωτικές στιγμές σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Εκτός από τα παιδιά, η Μπάμπλι λάτρευε να φωτογραφίζει ζώα, και η Σίμπα, το πολυαγαπημένο της σκυλί Δαλματίας, φιγουράρει σε πολλές από τις φωτογραφίες της.
Ντοροθέα Λανγκ
H Αμερικανίδα φωτογράφος ντοκιμαντέρ και φωτορεπόρτερ Ντοροθέα Λανγκ έχει τραβήξει τις πιο χαρακτηριστικές και αναγνωρίσιμες φωτογραφίες από την εποχή της Μεγάλης Υφεσης του ’29, αποτυπώνοντας τη βιοπάλη των καθημερινών ανθρώπων που ξαφνικά βρέθηκαν άνεργοι ή στο δρόμο. H Λανγκ υπέφερε από πολιομυελίτιδα ως παιδί, κάτι που της άφησε μόνιμο πρόβλημα στο ένα πόδι και επηρέασε το πώς έβλεπε η ίδια τον κόσμο. Αφού σπούδασε Φωτογραφία στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, εργάστηκε για τη Farm Security Administration, φωτογραφίζοντας αγρότες σε όλη τη χώρα, κάτι που οδήγησε στην ιστορική της φωτογραφία «Mητέρα Μετανάστρια», όπου απεικόνισε μια 32χρονη μητέρα που δούλευε σε φάρμα στην Καλιφόρνια μαζί με τα 7 παιδιά της, επιβιώνοντας με παγωμένα λαχανικά. Η φωτογραφία βρίσκεται σήμερα στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, ενώ το 1941 η Λανγκ έγινε η πρώτη γυναίκα που έλαβε Υποτροφία από το Γκουγκενχάιμ.
Μέλος της φωτογραφικής ομάδας του Life από το 1954, η Λανγκ ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο και προετοίμασε μια έκθεση-ρετροσπεκτίβα στο MoMa, η οποία δυστυχώς ολοκληρώθηκε μετά το θάνατό της από καρκίνο, το 1966.
