Όταν ο Νίκος Μαρνάς και ο Γιώργος Γκιόκας, αμέσως μετά την αποφοίτησή τους από το Θέατρο Τέχνης, επικοινώνησαν με τον Θανάση Τριαρίδη και του ζήτησαν να ανεβάσουν ένα έργο του, εκείνος ήταν επιφυλακτικός λόγω της απειρίας τους. Τελικά, ο θεατρικός συγγραφέας δικαιώθηκε που ενέδωσε στην πρότασή τους: είδε το «Να ξέρετε πως αυτό που ακούτε είναι σφύριγμα τρένου», στο Studio Μαυρομιχάλη, να γίνεται sold-out και να προσθέτει μία ακόμα ημέρα στις εβδομαδιαίες παραστάσεις του.
Και η επιτυχία του δεν μετριέται μόνο στα εισιτήρια που κόβονται, εντυπωσιακά σε κάθε περίπτωση για πρωτοεμφανιζόμενη ομάδα. Ήδη από τη στιγμή που μπαίνεις στη θεατρική αίθουσα, μετά το τρίτο κουδούνι-σήμα συναγερμού, αντικρίζεις μια σκηνή διαμορφωμένη σαν γραφείο δημόσιας υπηρεσίας, με παλιούς υπολογιστές ξεχασμένους στον χρόνο. Ωστόσο από την αρχή καταλαβαίνεις ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως φαίνονται, από τα σκοτεινά σημεία στους διαλόγους, αλλά και από φαινομενικά άσχετες φιγούρες που κάνουν ένα πέρασμα από τη σκηνή, όπως ο υπάλληλος με την κίτρινη ολόσωμη στολή προστασίας από τοξικά υλικά. Σύντομα αντιλαμβάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε έναν δυστοπικό κόσμο, αν και όχι πολύ διαφορετικό από τον δικό μας.
Από τους ήρωες ταυτίζεσαι περισσότερο με τον νέο, ψαρωμένο υπάλληλο, που μόλις έχει βγει από τη σχολή του και πιάνει δουλειά σε αυτή τη μυστηριώδη υπηρεσία: έναν άριστο απόφοιτο με θηριώδη άγνοια και την αθωότητα που τη συνοδεύει. Σιγά σιγά συνειδητοποιείς, μαζί του, ότι βρίσκεστε μπροστά σε ένα τεράστιο σχέδιο μαζικής δολοφονίας και κάλυψής της.
Οι πρωτοεμφανιζόμενοι σκηνοθέτες θα μπορούσαν να κινηθούν εκ του ασφαλούς πάνω στις γραμμές του κειμένου του Θανάση Τριαρίδη, ωστόσο τόλμησαν να καταθέσουν τη δική τους πρόταση καταφέρνοντας να αποφύγουν το στείρο παιχνίδι εντυπώσεων και να αναδείξουν τις πολλαπλές αναγνώσεις του μέσα από μια ρυθμική χορογραφία φωτισμών, σκηνικών, αντικειμένων όπως τα πορτοκάλια και κυρίως ερμηνειών (τις οποίες μοιράζονται με τους Λεωνίδα Μπακάλη και Νίκο Στεργιώτη), όπου οι ήρωες αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στους επιπόλαιους και ανέλπιδους αντιπερισπασμούς της καθημερινότητάς τους και τη βαθιά τραγικότητα των πράξεων στις οποίες γνωρίζουν ότι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, υπήρξαν συνένοχοι.
Μια πληροφορία που βοηθάει στην κατανόηση του έργου είναι ότι ο Θανάσης Τριαρίδης το έγραψε τον Ιούνιο του 2023, λίγες μέρες μετά το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου. Στην παράσταση όπου βρεθήκαμε, όπως κάθε Πέμπτη, ακολούθησε μια συζήτηση: εν προκειμένω, ανάμεσα στον θεατρικό συγγραφέα και τον Ιάσονα Αποστολόπουλο. Ο διασώστης-ακτιβιστής είπε, μεταξύ άλλων, ότι η Μεσόγειος είναι η πλέον πολύνεκρη θάλασσα στον κόσμο και, αναφερόμενος στα pushbacks, υπενθύμισε ότι η διάσωση ναυαγών δεν αποτελεί ακραίο αίτημα αλλά θεμέλιο του Διεθνούς Δικαίου – και κυρίως της ανθρωπιάς μας. Την επόμενη κιόλας μέρα, ένα ναυάγιο ανοιχτά της Ρόδου είχε ως αποτέλεσμα οκτώ νεκρούς, ανάμεσα σε αυτούς τρεις γυναίκες και ένα μικρό παιδί. Οι συνθήκες είναι υπό διερεύνηση.
Δείτε το τρέιλερ:
Info
«Να ξέρετε πως αυτό που ακούτε είναι σφύριγμα τρένου» του Θανάση Τριαρίδη, Studio Μαυρομιχάλη, Μαυρομιχάλη 134, Νεάπολη Εξαρχείων, τηλ. 210 6453330. Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00. Διάρκεια: 70 λεπτά. Τιμές εισιτηρίων: 12 € (γενική είσοδος). Εισιτήρια: www.more.com και τηλεφωνικά στο ταμείο του θέατρου.
Συντελεστές
Κείμενο: Θανάσης Τριαρίδης. Σκηνοθεσία: Νίκος Μαρνάς – Γιώργος Γκιόκας. Σκηνικά – Κοστούμια: Ηρώ Παρδαβέλλα. Μουσική: Οδυσσέας Τσούβαλης. Σχεδιασμός φωτισμού: Κατερίνα Μαρία Σαλταούρα. Φωτογραφίες – video: Φίλιππος Μέμος και Μαρία Μονάντερου. Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιώργος Γκιόκας, Νίκος Μαρνάς, Λεωνίδας Μπακάλης, Νίκος Στεργιώτης. Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη. Παραγωγή: Speak Art Productions AMKE.
