Μπορεί οι ιστορίες μυστηρίου της Agatha Christie να μαγεύουν μέχρι σήμερα τους αναγνώστες, αλλά η πιο συναρπαστική, αναμφίβολα, είναι η δική της, αληθινή ιστορία, της μυστηριώδους εξαφάνισής της για έντεκα μέρες. Τώρα το National Geographic παρουσιάζει τις τέσσερις πιο δημοφιλείς θεωρίες που επιχειρούν να την εξηγήσουν – από την πιο πιθανή έως την πιο εξωφρενική.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ήταν στις 3 Δεκεμβρίου του 1926 όταν η κορυφαία συγγραφέας, 36 ετών τότε, πήρε μια μικρή βαλίτσα, το δίπλωμα οδήγησής της, μια φωτογραφία της κόρης της και μερικά χρήματα, μπήκε στο αυτοκίνητό της και εξαφανίστηκε μέσα στη νύχτα.
Την επόμενη ημέρα το αυτοκίνητό της βρέθηκε άδειο και εγκαταλειμμένο, με τη βαλίτσα και τη γούνα της μέσα και τα φώτα ακόμα αναμμένα. Η τεράστια έρευνα που ξεκίνησε για τον εντοπισμό της αποδείχθηκε άκαρπη, παρόλο που έφτασε μέχρι τους τίτλους των ειδήσεων και παρόλο που περίπου 15.000 εθελοντές σάρωσαν την αγγλική ύπαιθρο.
Η τεράστια έρευνα που ξεκίνησε για τον εντοπισμό της αποδείχθηκε άκαρπη, παρόλο που έφτασε μέχρι τους τίτλους των ειδήσεων και παρόλο που περίπου 15.000 εθελοντές σάρωσαν την αγγλική ύπαιθρο.
Τελικά, βρέθηκε στις 15 Δεκεμβρίου, 350 χλμ. μακριά, σε ένα ξενοδοχείο (Swan Hydropathic Hotel), να διαβάζει μια εφημερίδα που είχε στο πρωτοσέλιδο την εξαφάνισή της. Φαινόταν να έχει χάσει τη μνήμη της: Όταν πήγε να την παραλάβει ο σύζυγός της, αναγνώρισε το πρόσωπό του αλλά δεν έδειχνε να θυμάται ποιος ακριβώς ήταν. Αλλά κάπου εδώ σταματούν τα γεγονότα και αρχίζουν οι εικασίες.
Θεωρία Νο1: Ήθελε να εκδικηθεί τον σύζυγό της
Παρόλο που ο πρώτος σύζυγός της, Archibald Christie, με τον οποίο ήταν τότε παντρεμένοι 12 χρόνια και είχαν την 7χρονη Rosalind, είχε ισχυριστεί στην αστυνομία ότι ο γάμος τους ήταν ευτυχισμένος, οι αρχές παρατήρησαν ότι δεν έστεκαν κάποια σημεία στα λεγόμενά του – τους είχε πει, για παράδειγμα, ότι η σύζυγός του του είχε αφήσει σημείωμα, που αφού εκείνος το είχε διαβάσει, το είχε καταστρέψει.
«Παρέλειψε» επίσης να τους αναφέρει ότι εκείνες τις μέρες είχε βρεθεί σε ένα πάρτι της ερωμένης του, Nancy Neele, που έμελλε να γίνει η επόμενη γυναίκα του. Όπως αποδείχθηκε, η Agatha γνώριζε για τη σχέση τους, μάλιστα την ημέρα πριν από την εξαφάνισή της είχαν κάνει έναν μεγάλο καβγά.
Εκείνες τις μέρες ο σύζυγός της είχε βρεθεί σε ένα πάρτι της ερωμένης του, Nancy Neele, που έμελλε να γίνει η επόμενη γυναίκα του. Όπως αποδείχθηκε, η Agatha γνώριζε για τη σχέση τους, μάλιστα την ημέρα πριν από την εξαφάνισή της είχαν κάνει έναν μεγάλο καβγά.
Θεωρία Νο2: Αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει
Η χρονιά της εξαφάνισής της ήταν δύσκολη για τη συγγραφέα. Η μητέρα της είχε πεθάνει, η κολλητή της φίλη, Charlotte, είχε φύγει και ο σύζυγός της ήταν κάθε άλλο παρά υποστηρικτικός. «Για πρώτη φορά στη ζωή μου ήμουν πραγματικά άρρωστη» θα έλεγε αργότερα στη βιογραφία της, παραθέτοντας συμπτώματα όπως το συχνό κλάμα, τα προβλήματα μνήμης και η αϋπνία της. Σε ένα γράμμα προς την καλύτερή της φίλη το βράδυ της εξαφάνισης, μοιραζόταν μαζί της την ανάγκη της «να ξεφύγω από εδώ». Αργότερα, σε μια συνέντευξή της στην Daily Mail θα έλεγε για εκείνη την περίοδο: «Ένιωθα ότι δεν πήγαινε άλλο. Έφυγα από το σπίτι με τεράστια ένταση και την πρόθεση να κάνω κάτι απελπισμένο». Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχουν στοιχεία ότι αποπειράθηκε να δώσει τέλος στη ζωή της στη διάρκεια της εξαφάνισής της.
Σε μια συνέντευξή της στην Daily Mail θα έλεγε για εκείνη την περίοδο: «Ένιωθα ότι δεν πήγαινε άλλο. Έφυγα από το σπίτι με τεράστια ένταση και την πρόθεση να κάνω κάτι απελπισμένο».
Θεωρία Νο3: Υπέφερε από μια σπάνια μορφή αμνησίας
Όταν έκανε check-in στο ξενοδοχείο όπου εντοπίστηκε, το ψευδώνυμο που χρησιμοποίησε ήταν εκείνο της ερωμένης του συζύγου της. Ίσως αποτελούσε μια ξεκάθαρη αναφορά στην απιστία του, ίσως και μια παράλογη πράξη που επιβεβαιώνει ότι, όντως, υπέφερε από αμνηστία. Άλλωστε μελέτες συνδέουν τα ψυχικά τραύματα με παροδική τουλάχιστον απώλεια μνήμης. Είναι αρκετά σύνηθες όσοι υποφέρουν από αυτήν να εξαφανίζονται και να περιπλανιούνται άσκοπα, όπως φαίνεται να έκανε η συγγραφέας.
Θεωρία Νο4: Ήταν ένα κόλπο δημοσιότητας
Την περίοδο της εξαφάνισής της ναι μεν γνώριζε κάποια επιτυχία ως συγγραφέας, αλλά δεν είχε εξελιχθεί ακόμα στο αστέρι του βεληνεκούς που γνωρίζουμε. Είχε μάλιστα μόλις κυκλοφορήσει το έκτο μυθιστόρημά της, «The Murder of Roger Ackroyd», που χρειαζόταν τη δική του προώθηση. Μια ακόμα δημοφιλής θεωρία λοιπόν λέει ότι είχε ενορχηστρώσει η ίδια την εξαφάνισή της για να απογειώσει τη φήμη της. Σε κάθε περίπτωση, αυτό ακριβώς συνέβη: Στη διάρκεια εκείνων των ημερών οι πωλήσεις των βιβλίων της διπλασιάστηκαν ενώ μετά την επιστροφή της υπέγραψε ένα συμβόλαιο για ακόμα έξι βιβλία.
