Όλες οι συζητήσεις με φίλους για εύκολα, γρήγορα, οικονομικά, απολαυστικά φαγητά ή γλυκά, και για τα καθημερινά και για τα γιορτινά μενού, καταλήγουν αργά ή γρήγορα στις προτάσεις του Άκη Πετρετζίκη. Ο σεφ δεν επαναπαύτηκε ποτέ στην αναγνωρισιμότητά του, αλλά κερδίζει καθημερινά το στοίχημα της σχέσης με το κοινό μέσα από τις συνταγές του, οι οποίες συνοδεύονται από την υπόσχεση της επιτυχίας, ακόμα και στα χέρια ενός μάγειρα με ελάχιστη εμπειρία, χρόνο, χρήματα ή/και υπομονή.
Είναι αναμφίβολα πρακτικό το να πληκτρολογείς στη μηχανή αναζήτησης τα υλικά σου και το όνομα Πετρετζίκης -ή, απλά, Άκης- αλλά τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την ιεροτελεστία του να ανοίγεις ένα βιβλίο μαγειρικής και να ακολουθείς βήμα βήμα τις οδηγίες που έχεις μπροστά σου, ενώ ήδη ονειρεύεσαι τη λαχταριστή δημιουργία της φωτογραφίας να δεσπόζει στην τραπεζαρία σου. Γι’ αυτό, το νέο του εγχείρημα, «Ευκολάκι» (εκδ. Διόπτρα), έγινε η ιδανική αφορμή για μια συζήτηση μαζί του, που ξεκινά από τις μνήμες των παιδικών χρόνων του και φτάνει μέχρι την εμπειρία του ως πατέρας.
Ποιους αναγνώστες είχατε στο μυαλό σας ενώ γράφατε το «Ευκολάκι»;
«Το έφτιαξα έχοντας στο μυαλό μου τον καθένα που θέλει να μπει στην κουζίνα, ασχέτως του τρόπου ζωής του και ασχέτως αν ήδη μαγειρεύει στο σπίτι ή δεν έχει ξαναμαγειρέψει ποτέ. Όλους τους εργαζόμενους που δεν έχουν πολύ ελεύθερο χρόνο, τους νέους και τους φοιτητές που πρέπει να τρώνε αλλά έχουν μικρό budget να διαχειριστούν, τους αρχαρίους που δεν έχουν μαγειρέψει ποτέ ξανά μόνοι το φαγητό τους και θέλουν να αρχίσουν να το κάνουν. Όμως είχα στο μυαλό μου και όσους μαγειρεύουν καιρό στο σπίτι και έχουν εμπειρία, γιατί, ξέρετε, κι αυτοί ψάχνουν πάντα νέες ιδέες και έμπνευση. Οι 120 εύκολες και γρήγορες συνταγές του βιβλίου απευθύνονται, βασικά, σε όλους, γιατί είναι για όλα όσα μας αρέσει να τρώμε και θέλουμε να μάθουμε να μαγειρεύουμε».
«Οι 120 εύκολες και γρήγορες συνταγές του βιβλίου απευθύνονται, βασικά, σε όλους, γιατί είναι για όλα όσα μας αρέσει να τρώμε και θέλουμε να μάθουμε να μαγειρεύουμε».
Πώς ξεκίνησε η δική σας διαδρομή στη μαγειρική; Θα μπορούσατε να ξεχωρίσετε μια αγαπημένη παιδική ανάμνηση, είτε από τη θέση του δοκιμαστή των φαγητών π.χ. της μαμάς ή της γιαγιάς είτε από εκείνη του μικρού επίδοξου σεφ;
«Θυμάμαι με πόσο ενθουσιασμό παρακολουθούσα τον παππού μου να ψήνει κοτόπουλο έξω απ’ το σπίτι. Μ’ άρεσε να τον βλέπω, να μυρίζω τα αρώματα του ψητού και να αισθάνομαι ότι κάπως τον βοηθούσα κι εγώ, έστω με την παρέα που του έκανα. Μετά ήταν η μαμά και οι ζύμες της, τα μοσχομυριστά φαγητά της και η προσήλωσή της όταν τα ετοίμαζε. Έχωνα τα χέρια μου στις ζύμες, γιατί ήταν σαν πλαστελίνες. Αυτές είναι δυο παιδικές αναμνήσεις από τη μαγειρική στο σπίτι μας.
»Αργότερα, στην ενήλικη ζωή μου, όταν αποφάσισα ότι δεν θα μπορούσα να δουλεύω μέσα σ’ ένα γραφείο, άρχισα τα ταξίδια, που μου άρεσαν πολύ αλλά ήταν και ακριβά για την ηλικία μου. Ξεκίνησα, λοιπόν, δουλεύοντας στον κλάδο της εστίασης σε διάφορες περιοχές ανά την Ελλάδα. Αυτό ήταν, κόλλησα».
Στη διάρκεια της πανδημίας είδαμε πολλά φυσικά καταστήματα να κλείνουν ή να στρέφονται στο delivery και τον κόσμο να αναζητά συνταγές στο διαδίκτυο. Πιστεύετε ότι κάποιες αλλαγές που έφερε ήρθαν για να μείνουν;
«Το φαγητό έξω ήταν ανέκαθεν ένας τρόπος διασκέδασης για τον κόσμο. Στην πανδημία, αυτό άλλαξε. Ο κόσμος άρχισε να παραγγέλνει περισσότερο στο σπίτι. Οπότε σχεδόν όλα τα εστιατόρια και οι επιχειρηματίες της εστίασης έβαλαν την επιλογή του delivery. Ακόμα και όταν βγήκαμε από την πανδημία, η συγκεκριμένη συνήθεια παρέμεινε. Ο κόσμος συνεχίζει να τρώει σπίτι και να βγαίνει λιγότερο στα εστιατόρια, στις ταβέρνες, στα μεζεδοπωλεία. Δεν μπορώ να πω ότι μου αρέσει αυτό. Ο βασικός σκοπός ενός εστιατορίου είναι να δένει ανθρώπους γύρω από το τραπέζι κι αυτό μοιραία περιορίστηκε. Δεν ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον, αλλά εύχομαι τα εστιατόρια να ξανακερδίσουν το κοινό που είχαν πριν από την πανδημία».
«Ο βασικός σκοπός ενός εστιατορίου είναι να δένει ανθρώπους γύρω από το τραπέζι κι αυτό μοιραία περιορίστηκε».
Η πατρότητα πώς άλλαξε τον τρόπο που προσεγγίζετε τη μαγειρική; Στο σπίτι μαγειρεύετε συνήθως εσείς ή η σύζυγός σας, για να αποφύγετε το homework;
«Η πατρότητα δεν άλλαξε τον τρόπο που προσεγγίζω τη μαγειρική. Μ’ έβαλε στη διαδικασία να αναρωτηθώ πώς αποκτούν τα παιδιά τις δικές τους γευστικές προτιμήσεις και συνήθειες. Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα είναι ότι τα παιδιά μιμούνται τους γονείς και στο διατροφικό κομμάτι. Δεν γίνεται, για παράδειγμα, να προσπαθήσεις να πείσεις ένα παιδί να φάει μπρόκολο ενώ εσύ δίπλα τρως πιτόγυρο. Οπότε, ό,τι τρως εσύ θα μάθει να τρώει και το παιδί. Στο σπίτι μαγειρεύουμε και εγώ και η γυναίκα μου, γιατί αυτό που θέλουμε να περάσουμε στα παιδιά μας είναι η μαγειρική ως καθημερινή συνήθεια για όλους. Κατά την άποψή μου, δεν διαφέρει καθόλου το να μάθω να μιλάω και να περπατάω από το να μαγειρεύω. Γιατί πρέπει να φάω για να επιβιώσω».
Δεδομένης της εντυπωσιακής απήχησης που έχουν οι λογαριασμοί σας στα social media, ποιες νέες τάσεις ξεχωρίζετε στη σχέση της μαγειρικής με τα ψηφιακά μέσα; Και ποιον ρόλο μπορεί να παίξει ένα τυπωμένο βιβλίο μαγειρικής όπως το «Ευκολάκι» στον σύγχρονο κόσμο, όπου αναζητούμε συνταγές στην Google;
«Τα social media βοηθούν να αναδειχθείς όχι μόνο στη μαγειρική αλλά σε οποιονδήποτε τομέα. Ναι, στην εταιρεία μου μας ενδιαφέρει να τα παρακολουθούμε και να τα αναπτύσσουμε. Αλλά όχι για να κάνουμε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε. Όχι μόνο για να ακολουθούμε τα trends ή για να κυνηγάμε τα likes. Ο σκοπός μας είναι αφενός να περάσουμε τις συνταγές προς τα έξω και να βγουν τα πιάτα μας σε όλα τα τραπέζια, αφετέρου να αφουγκραζόμαστε τι θέλει και τι ζητάει ο κόσμος.
»Όσο για τα τυπωμένα βιβλία μαγειρικής, είναι ένα από τα αγαπημένα μου ετήσια projects, και ο αναγνώστης, παρόλο που κινείται μέσα σ’ έναν ψηφιακό κόσμο, ανταποκρίνεται σ’ αυτά. Ο κόσμος αγοράζει τα βιβλία μας. Σκεφτείτε μόνο ότι ένα βιβλίο μαγειρικής είναι “ζωντανό”. Αλλάζει κάθε φορά που το χρησιμοποιείς, γεμίζει με λαδιές, σάλτσες, αλεύρια και σημειώσεις! Το ξανανοίγεις αργότερα και το αποτύπωμα σάλτσας σε μια σελίδα σού θυμίζει την τέλεια συνταγή που έφτιαξες για τα γενέθλια του γιου σου, για παράδειγμα. Έχει κάτι συναισθηματικό και συλλεκτικό το βιβλίο μαγειρικής».
«Ξανανοίγεις αργότερα ένα βιβλίο μαγειρικής και το αποτύπωμα σάλτσας σε μια σελίδα σού θυμίζει την τέλεια συνταγή που έφτιαξες για τα γενέθλια του γιου σου, για παράδειγμα».
Aν θα έπρεπε να μας προτείνετε ένα μενού για το φετινό γιορτινό τραπέζι, όσο το δυνατόν πιο budget-friendly και γρήγορο, ποιες συνταγές θα επιλέγατε από το «Ευκολάκι»;
«Το λέω συχνά: Το γιορτινό τραπέζι το κάνουν οι άνθρωποι, δηλαδή εμείς. Αρκούν μερικές νόστιμες συνταγές, φτιαγμένες με αγάπη και με μια απλή γιορτινή πινελιά από τη φαντασία μας, για να γεμίσουν τα πιάτα μας και να ζεστάνουν την ατμόσφαιρα. Άρα, χωρίς να χρειαστεί να ξοδέψετε πολλά χρήματα, όλα τα πιάτα που προτείνουμε στο “Ευκολάκι”, μπορούν να παρουσιαστούν υπέροχα σε μια τέτοια περίσταση».
