Η μάνα, αποξενωμένη από τον άντρα της, έχει εξαρτηθεί από τον γιο της. Η ανύπαντρη αδελφή της που ζει μαζί τους έχει αναλάβει να τους συντηρεί αφού κανείς δεν εργάζεται σε αυτό το σπίτι και εκείνη είναι η μόνη που μπορεί να διαχειριστεί την περιουσία από την κληρονομιά που άφησε ο πλούσιος θείος στις δυο αδερφές.
Όλα δείχνουν ισορροπημένα σε αυτή την οικογένεια.
Η διαβητική μάνα χειραγωγεί μέσω της αρρώστιας της και της κυκλοθυμίας της, η θεία ελέγχει με την εξουσία του χρήματος και την εμμονή της για την τάξη και ο μπαμπάς καλύπτει τη μοναξιά του με μικρές αποδράσεις σε εξωσυζυγικές σχέσεις.
Τι γίνεται όμως όταν ο γιος ερωτεύεται και θέλει να σπάσει τα δεσμά της οικογένειας; Πώς θα το διαχειριστεί αυτό η μάνα που χάνει τον γιο της; Και ο κρυφός έρωτας της θείας για τον άντρα της αδερφής της θα εκδηλωθεί;
Το έργο «Τρομεροί γονείς» του Ζαν Κοκτώ επέστρεψε για τρίτη σεζόν, μετά από δύο χρονιές καλλιτεχνικής και εμπορικής επιτυχίας. Τα μηνύματά του είναι διαχρονικά αλλά η δράση του έχει μεταφερθεί, από το Παρίσι του 1938, όπου γράφτηκε, στην Αθήνα του σήμερα. «Η μεταφορά του κατά την γνώμη μου ήταν αναγκαία ώστε να μπορέσει ο σύγχρονος θεατής να συνομιλήσει με το έργο, να αισθανθεί ότι τον αφορά, και μέσα από τον συμβολισμό του να συνδεθεί με το θέμα του» εξηγεί η Αναστασία Παπαστάθη, η οποία υπογράφει τη σκηνοθεσία, τη μετάφραση και τη δραματουργική επεξεργασία του.
Το έργο «Τρομεροί γονείς» του Ζαν Κοκτώ επέστρεψε για τρίτη σεζόν, μετά από δύο χρονιές καλλιτεχνικής και εμπορικής επιτυχίας. Τα μηνύματά του είναι διαχρονικά αλλά η δράση του έχει μεταφερθεί, από το Παρίσι του 1938, όπου γράφτηκε, στην Αθήνα του σήμερα.
Δεν είναι η πρώτη φορά, βέβαια, που η δημιουργός καταπιάνεται με τις οικογενειακές σχέσεις: «Διανύουμε μια υλιστική εποχή όπου ο άνθρωπος προσδιορίζεται από το “κατέχω” άρα στόχος του είναι η εικόνα του προς τα έξω παραβλέποντας τον εσωτερικό του εαυτό. Στα δικά μου μάτια ένας τέτοιος άνθρωπος είναι τραγικά μόνος. Η μοναξιά του, στην οποία σαφώς έχει συμβάλει και το διαδίκτυο, με οδήγησε στο να ερευνήσω τα ενδογενή αίτια τα οποία σχετίζονται με τον τρόπο που έχει ζήσει και έχει μεγαλώσει ένας άνθρωπος. Έτσι καταλήγουμε στην οικογένεια, που είναι ο μικρόκοσμος της κοινωνίας. Ό,τι συντελείται μέσα σε μια οικογένεια αποτυπώνεται στην κοινωνία. Το θέατρο λειτουργεί σαν μεγεθυντικός φακός. Φωτίζει την παθογένεια, την νοσηρότητα και κυρίως θέτει ερωτήματα. Στο συγκεκριμένο θεματικό πεδίο τα ερωτήματα αυτά είναι γοητευτικά γιατί μπορεί να γίνουν το εφαλτήριο για την εξυγίανση».
«Το θέατρο λειτουργεί σαν μεγεθυντικός φακός. Φωτίζει την παθογένεια, την νοσηρότητα και κυρίως θέτει ερωτήματα. Στο συγκεκριμένο θεματικό πεδίο τα ερωτήματα αυτά είναι γοητευτικά γιατί μπορεί να γίνουν το εφαλτήριο για την εξυγίανση».
Τα τελευταία χρόνια, τουλάχιστον, οι «τρομεροί γονείς» έχουμε αρχίσει να αναθεωρούμε τα πρότυπα συμπεριφοράς που κληρονομήσαμε από τους δικούς μας γονείς. «Νομίζω ότι η αναθεώρηση των προτύπων σχετίζεται με την ανάγκη του ανθρώπου να προσαρμοστεί στις ραγδαίες αλλαγές που συμβαίνουν γύρω του» σχολιάζει. «Το θέμα είναι πολύ μεγάλο και δεν εξαντλείται εύκολα. Για παράδειγμα σήμερα οι γονείς προωθούν την ισότητα των φύλων στην ανατροφή των παιδιών τους, υπάρχει μια προσπάθεια να ακουστούν οι απόψεις των παιδιών και να συζητηθούν θέματα που παλαιότερα ήταν ταμπού. Στον τομέα της εκπαίδευσης οι γονείς προωθούν την επαγγελματική επιτυχία των παιδιών τους, δίνοντας έμφαση στην ανάπτυξη δεξιοτήτων, όμως αυτό επιφορτίζει τα παιδιά με δυσανάλογα αυξημένη εργασία και έτσι ο στόχος της επαγγελματικής επιτυχίας καταλήγει πολλές φορές δυσάρεστος και αγχωτικός.
»Επίσης η τεχνολογία είναι ένας άλλος παράγοντας που έχει επηρεάσει την οικογενειακή δυναμική. Τα παιδιά αφιερώνουν όλο και περισσότερο χρόνο στο διαδίκτυο ή σε ηλεκτρονικές συσκευές. Αυτή η πραγματικότητα αφενός δίνει την ψευδαίσθηση της αυτονομίας στα παιδιά, αφετέρου δημιουργεί τον φόβο και την έντονη ανησυχία των γονιών, οι οποίοι πολλές φορές δεν μπορούν να διαχειριστούν την εξέλιξη της τεχνολογίας ή δεν την καταλαβαίνουν και οδηγούνται σε ελεγκτική συμπεριφορά και υπερπροστασία των παιδιών.
«Τα παιδιά αφιερώνουν όλο και περισσότερο χρόνο στο διαδίκτυο ή σε ηλεκτρονικές συσκευές. Αυτή η πραγματικότητα αφενός δίνει την ψευδαίσθηση της αυτονομίας στα παιδιά, αφετέρου δημιουργεί τον φόβο και την έντονη ανησυχία των γονιών».
»Αφήνω τελευταίο το θέμα των οικονομικών αλλαγών οι οποίες έχουν επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο ζωής την ελληνικής οικογένειας. Οι περισσότεροι γονείς που εργάζονται σε μια δουλειά αναγκάζονται να αναζητήσουν και δεύτερη και τρίτη προκειμένου να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας. Επομένως οι στόχοι κατευθύνονται προς τα έξω και έτσι χάνεται το εντός, η συνοχή της οικογένειας».
Η παράσταση ανεβαίνει στο Radar, το θέατρο που δημιούργησε η ίδια σε έναν χώρο παλιού συνεργείου στη Δάφνη, μετά τη γέννηση του γιου της και τη μετακόμισή της από τα Εξάρχεια στην περιοχή. «Είχα εντοπίσει ένα σημείο που ήταν εγκαταλειμμένο συνεργείο και κάποια στιγμή αναρτήθηκε ένα ενοικιαστήριο. Έτσι ξεκίνησε η διαδρομή» θυμάται. «Ενεργειακά αισθάνθηκα οικείο τον χώρο από την πρώτη στιγμή. Στη συνέχεια μελετώντας την ιστορία του τόπου ανακάλυψα ότι δεν ήταν τυχαία η αίσθηση οικειότητας. Το θέατρο βρίσκεται στον λόφο του Αγίου Ιωάννη Κυνηγού όπου στην αρχαιότητα υπήρχε, στους πρόποδές του, ο ναός της θεάς Αρτέμιδας. Σε αυτόν το λόφο ανέβηκε ο Αλμπέρ Καμί να δει την Ακρόπολη όταν ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το 1955. Ίσως δεν ήταν τυχαίο το ότι το πρώτο έργο που ανέβασα στο Radar ήταν η “Παρεξήγηση” του Καμί».
Info
«Τρομεροί γονείς» του Ζαν Κοκτώ, Κάθε Παρασκευή & Σάββατο στις 21:00 & Κυριακή στις 19:00, Θέατρο Radar, Πλατεία Αγίου Ιωάννη και Πυθέου 93, Νέος Κόσμος, Αθήνα, απέναντι από τον σταθμό μετρό Άγιος Ιωάννης, τηλ. 210 9769294. Διάρκεια: 90′ (χωρίς διάλειμμα). Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 15€, εκπτωτικό 12€ (Φοιτητές / ΑμΕΑ / Άνεργοι/ Άνω των 65). Τις Παρασκευές γενική είσοδος 12€. Πληροφορίες – κρατήσεις: στο ταμείο του θεάτρου, 210 9769294. Προπώληση: www.more.com
Συντελεστές
Μετάφραση – Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Αναστασία Παπαστάθη. Σκηνικά – Κοστούμια: Κυριακή Πανούτσου. Μουσική επιμέλεια: Πάνος Φορτούνας. Βοηθός σκηνοθέτη: Δημήτρης Τσολάκης. Σχεδιασμός Φωτισμών: Αναστασία Παπαστάθη. Φωτογραφίες/video: Χάρης Γερμανίδης. Επικοινωνία: Αντώνης Κοκολάκης. Web administration: Χρήστος Λουκόπουλος. Art work: Creatures. Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί με σειρά εμφάνισης: Χρήστος Ευθυμίου, Μαρία Μαυροματάκη, Αναστασία Παπαστάθη, Πάνος Κούλης, Ευδοκία Ασπρομάλλη.
Η παράσταση «Τρομεροί Γονείς» πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
