Ρούλα Πισπιρίγκου

Σύμφωνα με τους ίδιους, υπήρχε ανθρώπινος παράγοντας.

“Αυτό που πρέπει να αναζητηθεί είναι η παθογένεια του να μην μπορείς να δεχτείς την κρίση και την απόρριψη…”

Το βρετανικό μέσο αναφέρεται στη Ρούλα Πισπιρίγκου παρουσιάζοντας μια ανατριχιαστική φωτογραφία της 33χρονης με την Τζωρτζίνα.

Ένα κείμενο για τον ρόλο της κοινωνίας σε καταστάσεις όπως αυτή της Πάτρας.

Φτάνοντας στις φυλακές, την αποδοκίμασαν πολίτες που βρίσκονταν στο σημείο.

Η ψυχολόγος και παιδοψυχολόγος, αναλύει τη σκέψη της Ρούλας Πισπιρίγκου, το πένθος που βίωνε η Τζωρτζίνα πριν φύγει από τη ζωή αλλά και πώς πρέπει να μιλάμε στα παιδιά που παρακολουθούν τη συγκεκριμένη υπόθεση.

Αν το κοινωνικό μας ενδιαφέρον είναι τόσο που μας κάνει να πάμε να σπάσουμε τα παράθυρα των κοινωνιοπαθών γειτόνων μας, σίγουρα υπάρχει και τρόπος να παρέμβουμε πιο ουσιαστικά.

Οι δολοφονίες παιδιών είναι πιο συνηθισμένες από όσο θα μπορούσαμε, και θα θέλαμε, να φανταστούμε. Μάλιστα σε ηλικίες κάτω του ενός έτους τα ποσοστά τους ισούνται με τα ποσοστά δολοφονίας ενηλίκων. Και σε πολλές περιπτώσεις, δράστες είναι οι γονείς.

«Το ξέρω αυτό το βλέμμα! Ούτε η Μήδεια το φτάνει! Ποιο μυθιστόρημα να σε χωρέσει πια, ποιο θρίλερ», γράφει σε ανάρτησή της η Χριστίνα Μπογιατζή – Η Τζωρτζίνα τα είχε πει όλα με τις ζωγραφιές της – Είχε κάνει δύο ζωγραφιές, στη μία είχε ζωγραφίσει μία καρδιά και στην άλλη ένα παιδί να κάνει κούνια – Η παιδοψυχολόγος ανέλυσε τα τρομακτικά ευρήματα που προκύπτουν.