Τα παραμύθια ποτέ δεν τελειώνουν με διαζύγιο. Ούτε με την επωδό «και ’ζησαν αυτοί καλά, αλλά μετά χώρισαν και παντρεύτηκαν άλλους ανθρώπους οπότε έζησαν καλύτερα». Κι όμως, στην εμβληματική εκδοχή της Σταχτοπούτας 2018, της Μέγκαν Μαρκλ δηλαδή -αν μπορεί κανείς να πει Σταχτοπούτα μια πολύ επιτυχημένη επαγγελματία με χιλιάδες φαν-, ο πρίγκιπας βρέθηκε στην προσπάθεια Νο 2. Η μέλλουσα πριγκίπισσα είναι 36 ετών και είχε ήδη δοκιμάσει την τύχη της στο γάμο μερικά χρόνια νωρίτερα, αλλά το happy end γράφεται στη δεύτερή της απόπειρα με τον πολύφερνο Χάρι. Και όλοι είναι ενθουσιασμένοι.
Αυτά είναι προφανώς καλά νέα για μια κοινωνία όπου μέχρι πρόσφατα η λέξη «ζωντοχήρα» ήταν ακόμα σε κυκλοφορία και προσέδιδε στη φέρουσα μια τεράστια κοινωνική καμπούρα, αποκλείοντας φυσικά την πιθανότητα να ξαναπαντρευτεί κάποιον που να μην της ρίχνει 35 χρόνια ώστε να τον γηροκομήσει ή να μην έχει βαρύτατα ψυχολογικά προβλήματα ή να μην τη θέλει για τα χρήματά της ή να μην έχει πέντε χέρια και ουρά. Κάποιον ερωτεύσιμο άνδρα, δηλαδή που, αν ήθελε, θα μπορούσε να παντρευτεί και μια μη διαζευγμένη. Τα διαζύγια, όμως, έχουν αυξητική τάση και πλέον καμία γυναίκα δεν θέλει να μείνει σε μια σχέση όπου είναι δυστυχισμένη με το δέλτα όχι κεφαλαίο, αλλά του Φαλήρου. Ακόμα και στην Ελλάδα, όπου τα παραδοσιακά πλαίσια περί οικογένειας είναι ισχυρά, βρίσκονται στο 34%, γεγονός που σημαίνει ότι χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται μόνοι σε μια ηλικία που παλιότερα θα ήταν εκτός αγοράς. Αυτοί οι νέοι singles μπορεί να μην είναι πλέον πιτσιρίκια, αλλά θα ήταν αστείο να περιμένει κανείς ότι επειδή πήραν ένα διαζύγιο θα αποσύρονταν σε ένα μικρό σπιτάκι στο δάσος περιμένοντας στωικά να πεθάνουν περιτριγυρισμένοι από υπέρβαρες γάτες και τηλεοράσεις που θα παίζουν όλες ταυτόχρονα Netflix. Θα ήταν αστείο να περιμένει κανείς ότι θα ζήσουν παραιτημένοι από τον έρωτα εν ολίγοις. Που πολλές φορές οδηγεί στο γάμο και τους μη αρχάριους.
Πολλές γυναίκες που έχουν χωρίσει δεν θέλουν να ξαναπαντρευτούν για λόγους που είναι τόσοι όσα και τα διαζύγια. Υπάρχουν, ίσως, δύο είδη ανθρώπων όσον αφορά τη σχέση τους απέναντι στο γάμο: αυτοί που τους αρέσει να είναι παντρεμένοι -απολαμβάνουν την κοινή ζωή, την καθημερινότητα, τη συνεχή παρουσία του άλλου δίπλα τους- και αυτοί που δεν τους αρέσει και προτιμούν να είναι τελείως ανεξάρτητοι, να βγαίνουν με τους φίλους τους και να επιστρέφουν σε ένα άδειο σπίτι και την ησυχία τους. Οι τύποι που ανήκουν στην πρώτη κατηγορία είναι εκείνοι που θα θελήσουν να ξαναπαντρευτούν, πιστεύοντας στη δεύτερη ευκαιρία, όχι απαραίτητα επειδή λόγω ρομαντικής επιμονής στην αφέλεια αρνούνται να δουν την πεζή πραγματικότητα, όπου όλα είναι μάταια και στο τέλος πεθαίνεις, αλλά επειδή πραγματικά θέλουν το ευτυχισμένο τέλος τους και δεν έχουν κανένα λόγο να μην το διεκδικήσουν.
Φυσικά, αυτό που είναι δεύτερη προσπάθεια στην ευτυχία για κάποιους, για άλλους είναι απλώς (άλλο) ένα τεράστιο λάθος, όπως συμβαίνει άλλωστε με κάθε υποκειμενική, τελείως προσωπική απόφαση. Ενας αποτυχημένος γάμος δεν είναι κάτι που κάποιος γράφει με χρυσά γράμματα στο βιογραφικό του. Είναι αυτό που είναι αλλά δεν χρειάζεται να γίνει και σιδερένια μπάλα δεμένη στο πόδι. Στην πραγματικότητα, εφόσον πρόκειται για μια νέα σχέση, δεν πρόκειται καν για δεύτερη προσπάθεια – δεδομένου ότι μετά το διαζύγιο κάποιος έχει ωριμάσει, ξέρει ποια λάθη να μην επαναλάβει και πώς να φροντίσει τη σχέση του. Και δεδομένου βέβαια ότι ο δεύτερος γάμος δεν είναι με όποιον βρεις μπροστά σου επειδή έμαθες ότι ο πρώην άντρας σου παντρεύεται και θέλεις να τον εκδικηθείς συνδέοντας τη ζωή σου με κάποιον που όσο σε νοιάζει θα μπορούσε κάλλιστα να είναι φτιαγμένος από παπιέ μασέ.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που κάποιες γυναίκες βρίσκουν την ευτυχία στο δεύτερο γάμο τους. Σύμφωνα με αρκετούς σχετικούς συμβούλους, αλλά και γυναίκες που σήμερα είναι ευτυχισμένες με το νέο τους σύζυγο, στο δεύτερο γάμο γνωρίζεις τι θες από ένα σύντροφο ή τουλάχιστον δεν υπάρχει διάθεση διαπραγμάτευσης για όσα δεν θες. Θεωρητικά τουλάχιστον, στο δεύτερο γάμο της μια γυναίκα που στον πρώτο της έπρεπε να συμβιβάζεται με κάτι εξωφρενικά εκνευριστικό γι’ αυτή, όπως έναν σύζυγο που ξόδευε το 80% του χρόνου του και του οικογενειακού μπάτζετ για τον εαυτό του, δεν πρόκειται να το κάνει κυρίως επειδή θα φροντίσει ο νέος της σύζυγος να μην είναι εγωιστικό καθίκι. Ναι, το ζητούμενο είναι να μπεις στο νέο γάμο με ενθουσιασμό αλλά και με μια μίνιμουμ ωριμότητα. Αυτός είναι ο παράγοντας-κλειδί που δίνει μερικούς άσους στο μανίκι της έμπειρης νύφης. Τη δεύτερη φορά που παντρεύεται μια γυναίκα έχει για παράδειγμα την εμπειρία να μην προσπαθήσει να αλλάξει το σύζυγό της, διότι όποιος το επιχείρησε γνωρίζει ότι είναι πιο μάταιο και από το να απαιτείς από ένα χταπόδι να φορέσει πουκάμισο. Θα τον επιλέξει έτσι ώστε να της κάνει με τις αρχικές του ρυθμίσεις και ομοίως δεν θα προσπαθήσει να γίνει κάτι άλλο μετά την απομάκρυνση από το Δημαρχείο. Γενικότερα, στο δεύτερο γάμο οι προσδοκίες κινούνται σε ένα πιο ρεαλιστικό επίπεδο και όχι στο πλαίσιο μεταξύ Avatar και Barbie Μαγικό Βασίλειο, που επικρατεί πολλές φορές την πρώτη φορά που παντρεύεται κάποιος και περιμένει, για παράδειγμα, μονίμως ρομαντισμό, πρωινό στο κρεβάτι, λουλούδια, παντελή απουσία πρακτικών προβλημάτων και ιπτάμενους μονόκερους – και απογοητεύεται οικτρά όταν όλα αυτά δεν υπάρχουν. Επίσης, είναι σημαντικό ότι τις περισσότερες τουλάχιστον φορές, στο δεύτερο γάμο, ο γάμος ως τελετή και τοτέμ δεν είναι ο τελικός στόχος, όπως συμβαίνει συχνά στον πρώτο, καθώς κοινωνία και οικογένεια φροντίζουν να μονοδρομούν τις γυναίκες (και τους άντρες σε άλλο, πολύ πιο άκακο επίπεδο) προς αυτή την κατεύθυνση από την ηλικία όπου είναι ακόμα κουκίδες στον υπέρηχο.
Το αν ο δεύτερος γάμος είναι στατιστικά πιο ευτυχισμένος από τον πρώτο λίγη σημασία έχει. Ερευνα στη Μεγάλη Βρετανία έδειξε ότι το 31% των δεύτερων γάμων καταλήγουν σε διαζύγιο έναντι 45% των πρώτων, αλλά στις ΗΠΑ οι προβλέψεις είναι αντίθετες και όχι ευοίωνες για το υπαρξιακό makeover που σε ένα βαθμό υπόσχεται ένας νέος γάμος. Δεν μπορείς, όμως, να ζήσεις λαμβάνοντας υπόψη μόνο τις στατιστικές – αν ήταν έτσι, στα γενέθλιά μας, που έχουμε 7% περισσότερες πιθανότητες να εγκαταλείψουμε τα εγκόσμια από κάθε άλλη μέρα του έτους, θα μέναμε τρομοκρατημένοι κάτω από το πάπλωμα σπρώχνοντας τις ώρες μέχρι να περάσει ο θανάσιμος κίνδυνος. Ευτυχώς για όλους, η στατιστική δεν είναι νομοτέλεια. Υπάρχουν ευτυχισμένοι πρώτοι γάμοι; Ασφαλώς, όπως υπάρχουν και πολλοί δεύτεροι ή τρίτοι. Το ευτυχισμένο τέλος, άλλωστε, όπως και η αισιοδοξία, δεν έχει deadline.
