Τα όρια που θέτουμε στις σχέσεις μας είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες τόσο για την επιτυχία τους, όσο και για την ψυχική μας υγεία. Είτε πρόκειται για επαγγελματικές είτε για προσωπικές σχέσεις πρέπει να γινόμαστε ξεκάθαρες με τα θέλω και τα πρέπει μας τόσο στον εαυτό μας όσο και στους άλλους.
Τι γίνεται όμως όταν οι άλλοι δεν είναι μόνο οι σύντροφοί μας ή οι συνάδελφοί μας, με τους οποίους έχουμε μια οικειότητα και καθημερινή τριβή, αλλά κοντινοί συγγενείς τους ή ακόμα και παιδιά τους;
Μία γυναίκα γράφει για τον προβληματισμό της σχετικά με τον γιο του συντρόφου της, ο οποίος φιλοξενείται στο σπίτι τους, αλλά δεν έχει κανένα ενδιαφέρον, είναι απαθής απέναντι σε όλα και, όπως τον χαρακτηρίζει η ίδια, «τεμπέλης», με αποτέλεσμα να χαλάει το δικό της πρόγραμμα όταν βρίσκεται στο σπίτι με τον σύντροφό της.
Παραδέχεται πως ο νεαρός χρειάζεται ενθάρρυνση, αλλά η ίδια φοβάται πως αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί επ’ αόριστον και όλο αυτό θα έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο στη σεξουαλική ζωή με τον σύντροφό της.
Η εξομολόγηση
«Ως επί το πλείστον, ο σύντροφός μου και εγώ έχουμε μια υπέροχη και αγαπημένη σχέση. Συνηθίζαμε να είμαστε πολύ πιο ενεργοί σεξουαλικά και εγώ είχα πολλή όρεξη, αλλά αυτές τις μέρες απλά δεν έχω τον χρόνο ή την ενέργεια. Έχουμε ένα μικρό παιδί και είμαι θετός γονιός για τα τρία ενήλικα παιδιά του.
Αν ζούσαμε μόνοι μας, θα είχαμε το σπίτι περισσότερο για εμάς και πιθανώς θα κάναμε πιο πονηρό και περισσότερο σεξ, αλλά το να ζει μαζί μας ο 18χρονος γιος του με σκοτώνει.
Έφυγα από μια συγκατοίκηση πριν από χρόνια επειδή είχα ξεπεράσει αυτό το στάδιο για τα καλά.
Τώρα, πρέπει να μοιραστώ το σπίτι, για το οποίο δούλεψα τόσο σκληρά, με έναν 18χρονο που δεν τον νοιάζει τίποτα και δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον γενικά.
Ο σύντροφός μου θέλει να τον διευκολύνει, αλλά νομίζω ότι η έλλειψη φιλοδοξίας του γιου του δείχνει ότι είναι τεμπέλης και κακομαθημένος και φοβάμαι ότι θα καταλήξει να ζει μαζί μας πολύ περισσότερο απ’ όσο θέλω.
Έχω δουλέψει σκληρά για να φτάσω στο σημείο να μπορώ να απολαμβάνω τη ζωή μου και να κάνω ό,τι θέλω με τους δικούς μου όρους. Μπορεί να ακούγομαι κακομαθημένη, αλλά ο σύντροφός μου και εγώ κάναμε καταπληκτικό σεξ μέχρι που ο γιος του άρχισε να τριγυρνάει στο σπίτι όλη μέρα, κάθε μέρα».
Η απάντηση της ειδικού
Η ψυχοθεραπέυτρια Pamela Stephenson Connolly, μέσα από τη στήλη της στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Guardian, απαντά:
«Έχετε κάθε δικαίωμα να θέσετε όρια για να δημιουργήσετε μια πιο ευχάριστη κατάσταση διαβίωσης για τον εαυτό σας.
Πρέπει να κάνετε μια ειλικρινή –αλλά προσεκτική και με αγάπη– συζήτηση με τον σύντροφό σας και να του πείτε πώς αισθάνεστε. Κάντε το αυτό χωρίς να επιρρίπτετε πολλές ευθύνες στον 18χρονο, αλλά ταυτόχρονα εκφράστε την πεποίθησή σας πως πρέπει να τον ενθαρρύνετε να κάνει κάτι με τη ζωή του.
Σπάνια είναι χρήσιμο για οποιονδήποτε να υποστηρίζει την τεμπελιά – βοηθήστε με ευγένεια τον σύντροφό σας να δει ότι η ανεξαρτησία του γιου του αξίζει να ενθαρρυνθεί».
