Οι δυο μεγαλύτερες σχέσεις που έκανα στη ζωή μου ήταν σχέσεις εξ αποστάσεως και μάλιστα οι λόγοι ήταν επαγγελματικοί. Και οι δυο πρώην σύντροφοί μου δούλευαν σε διαφορετικές πόλεις από εμένα. Στη μία αναγκάστηκα να κάνω την υποχώρηση και να μετακομίσω εγώ, αφήνοντας τα πάντα πίσω και στην δεύτερη χώρισα ακριβώς επειδή δεν ήθελα να το ξανακάνω, αφού η εμπειρία μου έλεγε ότι δεν θα μου άρεσε στη συνέχεια. Η ουσία με την οποία και θα αρχίσω λοιπόν να απαντώ στο ερώτημα αν η σχέση εξ αποστάσεως μπορεί να λειτουργήσει είναι ναι μεν μπορεί, αλλά όχι για πολύ καιρό. Κάποιος από τους δυο πρέπει αργά ή γρήγορα να μετακομίσει με ότι αυτό συνεπάγεται.
Αρχικά θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι είναι διαφορετικό πράγμα να έχεις μια σχέση από απόσταση στην οποία δεν έχεις συναντήσει καν τον άλλο (μην παραξενεύεστε, τώρα με τα social media και με τις εφαρμογές γνωριμιών, συμβαίνει συχνά δυο άτομα να σχετίζονται μεταξύ τους χωρίς να έχουν ακόμη συναντηθεί από κοντά και η επικοινωνία τους να γίνεται μέσω chat και τηλεφώνου ενώ τις ερωτικές τους στιγμές να τις περνάνε στο skype) και άλλο πράγμα να έχεις γνωρίσει τον άλλο από κοντά και ο ένας να πρέπει να απομακρυνθεί από τον άλλο για κάποιο λόγο που συνήθως είναι οι σπουδές ή η εργασία.Αν λοιπόν μιλάμε για μια γνωριμία που έχει δημιουργηθεί μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή και εξ αρχής γνωρίζεις ότι ο άλλος μένει σε άλλη πόλη ή σε άλλη χώρα τότε είσαι ή πρέπει να είσαι συνειδητοποιημένος. Αν είσαι σε μια σχέση και ξαφνικά ο άλλος πρέπει να αναχωρήσει για αλλού τότε σου έρχεται πιο ξαφνικό, αυτή είναι η βασική διαφορά, γιατί στα υπόλοιπα μοιάζουν.
Οι σχέσεις από απόσταση μειώνουν την τριβή σε επίπεδο υποχρεώσεων και καθημερινότητας. Ναι δε θα βλέπεις τον άλλο κάθε μέρα που θα ξυπνάει κακόκεφος ούτε θα τον αντιμετωπίζεις καθώς έρχεται αρκετά φορτισμένος από τη δουλειά και θα ξεσπάει πιθανόν πάνω σου, επομένως οι διαμάχες σας για ασήμαντα ζητήματα που όμως διογκώνονται μέσα στη σχέση θα είναι λιγότερες. Επίσης θα τον επιθυμείς και θα σου λείπει, ενώ θα αναπολείς συχνά στιγμές που έχετε ζήσει μαζί και θα νιώθεις νοσταλγία.
Από την άλλη, η απουσία του οπωσδήποτε θα γίνεται αισθητή και στα καλά που θα ήθελες να είναι εκεί, ή στα δύσκολα που επίσης θα ήθελες την στήριξή του. Η φυσική παρουσία είναι καλώς ή κακώς αναντικατάστατη και κανένα τεχνολογικό μέσο δε μπορεί να την αντικαταστήσει. Τα μειονεκτήματα και των δυο σας δε θα γίνονται και τόσο αισθητά λόγω της απουσίας συμβίωσης ενώ αντίθετα τα πλεονεκτήματά σας θα δυναμώνουν αφού θα είναι αυτά που θα σας ενώνουν. Αν πχ. εκείνος είναι ακατάστατος δε θα συζείτε για να μαζεύεις τα ρούχα του ενώ αν εκείνος είναι επικοινωνιακός θα απολαμβάνεις τα μακρόσυρτα τηλεφωνήματά του και το βομβαρδισμό των γραπτών του μηνυμάτων τα οποία θα σου δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι είναι εκεί.
Σε κάθε περίπτωση, η σχέση από απόσταση δίνει μια ελευθερία στα άτομα να διαχειριστούν το 24ωρο τους χωρίς να υπολογίζουν μέσα το χρόνο τον οποίο πρέπει να αφιερώσουν στο έτερον ήμισι, αφού εκείνο είναι μακριά. Μπορεί και πάλι να αφιερώνει ο ένας χρόνο στον άλλο μέσω κινητού πχ, αλλά σίγουρα είναι πιο ευέλικτα τα πράγματα από το να έπρεπε να συνοδέψει εκείνη στο θέατρο ή αντίστοιχα εκείνη να έπρεπε να πάει μαζί του σε μια έξοδο με συναδέλφους και τις συντρόφους τους.
Θα μιλήσω πάλι επί προσωπικού και θα πω ότι όταν την πρώτη φορά που είχα σχέση από απόσταση ρώτησα τον σύντροφό μου αν εκείνος ήταν διατεθειμένος να έρθει στην Αθήνα όπου ζούσα, σπούδαζα και δούλευα εγώ τότε κι εκείνος μου απάντησε πως οι επιχειρήσεις του είναι στα νησιά, δε γίνεται εκ των πραγμάτων να αφήσει τη δουλειά του επομένως θα έπρεπε να κάνω την υποχώρηση εφόσον το επιθυμώ εγώ. Άφησα λοιπόν πίσω τους φίλους μου, την οικογένειά μου, τη σχολή μου, την καθημερινότητά μου και πήγα σε μια άλλη πόλη στην οποία δε γνώριζα κανέναν, παρά μόνον εκείνον. Όσο συχνά κι αν επισκεπτόμουν την Αθήνα και όσους καινούριους γνωστούς κι αν έκανα στην πόλη που πήγα ποτέ δεν ένιωθα πλήρης και έτσι αποφάσισα να χωρίσω και να επιστρέψω πίσω στην προηγούμενη ζωή μου. Πιθανόν αν η πόλη που πήγαινα έδινε μεγαλύτερες ευκαιρίες από την πρωτεύουσα της Ελλάδας για καριέρα να το είχα σκεφτεί παραπάνω και ίσως έτσι να λειτουργούσε. Όμως πήγα σε ένα μέρος που οι δυνατότητες για επαγγελματική αποκατάσταση ήταν λιγότερες από ότι εκεί που ζούσα πριν. Αυτό που θέλω όμως κυρίως να τονίσω πως είχα αφήσει ουσιαστικά τη δική μου ζωή για να ζήσω τη ζωή κάποιου άλλου.
Τη δεύτερη φορά που βρέθηκα στο ίδιο δίλημα- γιατί την καρδιά δεν την ορίζεις- και πάλι την “πάτησα” με κάποιον που η δουλειά του είχε μεταθέσεις σε διαφορετικές πόλεις της χώρας. ‘Οταν βρέθηκα μπροστά στην απόφαση για το αν θα μετακόμιζα μαζί του ή όχι, θυμήθηκα την προηγούμενη εμπειρία μου και προτίμησα να χωρίσω, πολύ απλά γιατί ήξερα ότι αργά ή γρήγορα θα το μετάνιωνα ξανά.
Οι δυο αυτές σχέσεις μου έμαθαν ότι η σχέση από απόσταση μπορεί να υπάρξει αλλά έχει ημερομηνία λήξης ως σχέση από απόσταση. Κάποια στιγμή πρέπει να γίνει σχέση από κοντά ή να μην υφίσταται πλέον. Δύσκολα μια σχέση από μακριά μπορεί να επιβιώσει για πάντα έτσι. Οι άνθρωποι χρειάζονται την καθημερινότητα όσο κι αν όταν τη βιώνουν γκρινιάζουν ότι τους φθείρει.
Αν λοιπόν είστε σε μια σχέση από απόσταση κι αυτό ξέρετε ότι είναι για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, καλό είναι να το προσπαθήσετε και να εστιάσετε σε άλλα πράγματα που αφορούν στη σχέση και όχι στα χιλιόμετρα, αφού αυτά αργά ή γρήγορα θα εκμηδενιστούν. Αν όμως είστε σε μια σχέση από απόσταση και δεν ξέρετε κατά πόσον αυτά θα πάψουν να σας χωρίζουν μελλοντικά, τότε σκεφτείτε το ποιος θα κάνει και αν θα μπορέσει να κάνει το βήμα προς τον άλλο αφήνοντας πίσω την πόλη του.
Αν είστε σε μια long distance relationship κυρίως μπορεί να σας απασχολούν θέματα εμπιστοσύνης με το σύντροφό σας. Θα μπορούσαμε όμως να πούμε ότι αυτό είναι ένα πρόβλημα που θα το αντιμετωπίζατε και με μια σχέση από κοντά. Απλώς στην εξ αποστάσεως ίσως να θέλει λιγότερο ταλέντο κάποιος να κρυφτεί και περισσότερο κάποιος για να ανακαλύψει μια παράλληλη επαφή. Μην θεωρείτε όμως ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στη σχέση. Οπωσδήποτε μεγαλύτερα προβλήματα είναι ότι είστε δυο άτομα που εξελίσσονται μαζί μεν, χώρια δε, ότι συναντιέστε που και που και περνάτε μόνο ποιοτικό χρόνο χωρίς να μαθαίνετε ο ένας τις ¨αναποδιές¨του άλλου κάτι που στη μεταγενέστερη συμβίωση μπορεί να σας δημιουργήσει μεγαλύτερο αδιέξοδο.
Θυμάμαι ότι μετά από τρία χρόνια σχέσης από απόσταση, ο τότε σύντροφός μου, μου δήλωσε ότι ” Όλοι οι συνάδελφοί μου ζουν μαζί με τις συντρόφους τους, κάποια στιγμή δε νομίζεις ότι πρέπει να κάνουμε κι εμείς αυτό το βήμα;” ” Nα το κάνουμε” απάντησα, ” Ποιός από τους δυο πρέπει να θυσιάσει τα πάντα για τον άλλον;” συνέχισα. ¨Εγώ δε μπορώ λόγω της φύσης του επαγγέλματός μου να πάω οπουδήποτε, εσύ είσαι πιο ευέλικτη” αποκρίθηκε. “Όχι, δεν είμαι πιο ευέλικτη. Έχω τη δουλειά μου που τη λατρεύω, το σπίτι μου, την οικογένειά μου, τους φίλους μου και την καθημερινή μου ρουτίνα που τα αγαπάω όλα πάρα πολύ. Και μπορεί τώρα, εσένα να σε αγαπάω περισσότερο από όλα αυτά γιατί τα έχω δεδομένα, αργότερα όμως που θα τα χάσω, δε θα θέλω να σε κατηγορήσω ότι μου τα στέρησες και να πάψω να σε αγαπώ.”
Και ασχέτως που δε μπορούσε όπως ισχυρίστηκε ο ίδιος, και να μπορούσε, και να έκανε εκείνος την υποχώρηση, δεν είμαι και τόσο σίγουρη ότι θα λειτουργούσε κι από πλευράς του. Μάλλον απλά ο καθένας μας ήθελε και το μαζί και τη ζωή του, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό, απλά η σχέση μας ήταν καλή μόνο ως long distance relationship και όχι σαν κάτι διαφορετικό. Αυτό μας βόλευε.
Μερικές σχέσεις είναι στο κάρμα τους να είναι long distance relationships και πρέπει να τις απολαύσει κανείς γι αυτό που μπορούν να του προσφέρουν αφού δε μπορούν να γίνουν κάτι άλλο. Κάποιες άλλες, μπορεί να αλλάξουν και να λειτουργήσουν εξίσου καλά και από κοντά. Το συμπέρασμα μάλλον είναι ότι δεν είναι η σχέση σα σχέση από μόνη της που το ορίζει αυτό, αλλά τα άτομα. Πόσα είναι διατεθειμένα να θυσιάσουν ο ένας για τον άλλον και τελικά τι φωτιά έχει ανάψει μεταξύ τους, γιατί , η απόσταση είναι σαν τον άνεμο στις μακρινές σχέσεις: Σβήνει τα μικρά αισθήματα και φουντώνει τα μεγάλα.
