Το σενάριο είναι, δυστυχώς, οικείο σε πολλές από εμάς: Γνωρίζουμε κάποιον, αρχίζουμε να βγαίνουμε αλλά εκεί που όλα μοιάζουν να εξελίσσονται καλά, εκείνος ξαφνικά ψυχραίνεται: απαντάει λιγότερο συχνά ή πιο τυπικά στα μηνύματά μας ή και εξαφανίζεται τελείως, αφήνοντάς μας να αναρωτιόμαστε τι πήγε λάθος.
Σε νέο άρθρο της, λοιπόν, η Elizabeth Stone, συγγραφέας και σύμβουλος σχέσεων και προσωπικής ανάπτυξης, γράφει για έναν κοινό λόγο που κάνει τους άντρες να βαριούνται και να χάνουν το ενδιαφέρον τους σε μια σχέση που μοιάζει πολλά υποσχόμενη.
«Οι γυναίκες ξέρουμε ακριβώς το λόγο για τον οποίο βαριόμαστε. Οι άντρες λειτουργούν κάπως διαφορετικά. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει λόγος, αλλά ότι δεν τον αντιλαμβάνεται κάποιος τόσο εύκολα.
»Με λίγα λόγια, μπορεί να συμβεί όταν σε μια γυναίκα αρχίζει να αρέσει πραγματικά ένας άντρας, αλλά εκείνος δεν έχει φτάσει ακόμα στο ίδιο σημείο.
»Μπορεί ο άντρας να απολαμβάνει τη σχέση που χτίζεται σιγά σιγά, αλλά να μην είναι ακόμα έτοιμος να περάσει στο στάδιο του μονογαμικού έρωτα.
«Μπορεί ο άντρας να απολαμβάνει τη σχέση που χτίζεται σιγά σιγά, αλλά να μην είναι ακόμα έτοιμος να περάσει στο στάδιο του μονογαμικού έρωτα».
»Ένα κοινό μοτίβο στις σχέσεις πηγαίνει ως εξής: Ένας άντρας και μια γυναίκα αρχίζουν να φλερτάρουν και βγαίνουν μερικά ραντεβού. Όλα καλά μέχρι εδώ. Υπάρχει χημεία και φαίνεται να έχουν κοινά.
»Στην αρχή, και οι δύο είναι πολύ χαλαροί, ακόμα και αν ενδιαφέρονται ο ένας για τον άλλο. Συνεχίζουν να βγαίνουν ραντεβού και αρχίζει να διαφαίνεται μια μονογαμική σχέση στον ορίζοντα.
»Καθώς τα πράγματα μεταξύ τους σοβαρεύουν, ξαφνικά η γυναίκα σκέφτεται ότι ίσως εκείνος να είναι “ο ένας” (μπορεί να μη χρησιμοποιήσει αυτό τον όρο, αλλά βρίσκεται σε αυτό το επίπεδο δέσμευσης).
»Αρχίζει να σκέφτεται ένα κοινό μέλλον τους. Τα όνειρα και ελπίδες της μοιάζουν ξαφνικά να την οδηγούν σε αυτό τον άντρα.
»Αυτή μπορεί να είναι η σχέση που θα αλλάξει τα πάντα. Εκείνη ενθουσιάζεται. Και, ξαφνικά, βρίσκεται σε έναν συναισθηματικό χώρο όπου αρχίζει να αναζητάει τα σημάδια μιας σχέσης ζωής.
«Εκείνη ενθουσιάζεται. Και, ξαφνικά, βρίσκεται σε έναν συναισθηματικό χώρο όπου αρχίζει να αναζητάει τα σημάδια μιας σχέσης ζωής».
»Τα σημάδια ότι εκείνος είναι ο “σωστός”. Ότι κάνει για οικογένεια. Ότι είναι ένα κομμάτι παζλ με το οποίο μπορεί να ταιριάξει… για πάντα.
»Ξαφνικά, είναι σαν να φοράει εκείνος ένα φωτοστέφανο. Τίποτα από ό,τι κάνει δεν είναι λάθος και μπορεί να κάνει, ουσιαστικά, ό,τι θέλει. Κι αυτό κάνει.
»Και σε πολλές περιπτώσεις αυτό σημαίνει ότι απομακρύνεται. Όχι γιατί δεν αντέχει το ενδιαφέρον της (το οποίο, στην πραγματικότητα, μπορεί να τον κολακεύει ελαφρώς) αλλά γιατί εκείνη ζητάει περισσότερη επιβεβαίωση από όση αυτός είναι έτοιμος να της δώσει τη δεδομένη στιγμή.
»Επιβεβαίωση ότι τη βρίσκει ελκυστική. Ότι τη θέλει. Ότι βρίσκονται στην ίδια φάση.
»Αυτή η ανάγκη για επιβεβαίωση (αν και εκείνη δεν του τη ζητάει ξεκάθαρα) σταματάει την εξέλιξη των συναισθημάτων του.
»Η σχέση μπαίνει κάτω από το μικροσκόπιο και εξαφανίζεται όλο το μυστήριο.
«Αυτή η ανάγκη για επιβεβαίωση (αν και εκείνη δεν του τη ζητάει ξεκάθαρα) σταματάει την εξέλιξη των συναισθημάτων του. Η σχέση μπαίνει κάτω από το μικροσκόπιο και εξαφανίζεται όλο το μυστήριο».
»Εκείνος σταματάει να τη φαντασιώνεται και αρχίζει να ξοδεύει συναισθηματική ενέργεια σκεπτόμενος την ανισορροπία στα συναισθήματα του ενός για τον άλλον.
»Εκείνος νιώθει ότι αυτή θέλει κάτι από αυτόν (την παραδοχή ότι βλέπει το μέλλον και ότι είναι φτιαγμένος ο ένας για τον άλλον) και η ανισορροπία ανάμεσα στα συναισθήματά τους γίνεται υπερβολικά μεγάλη.
»Όσο περισσότερη επιβεβαίωση ζητάει εκείνη και όσο περισσότερη ενέργεια διοχετεύει εκείνη στη σχέση, τόσο περισσότερο εκείνος νιώθει το βάρος των συναισθημάτων της.
»Ξαφνικά, σκέφτεται, πωπω, αρέσω πραγματικά σε αυτή τη γυναίκα. Με κολακεύει, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν νιώθω το ίδιο.
»Όταν εκείνος συνειδητοποιεί ότι δεν πετάει στα σύννεφα όπως εκείνη, σε κάθε ραντεβού τους τού γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο.
»Αρχίζει να νιώθει ζορισμένος και απομακρύνεται από αυτήν. Και η κατάσταση κλιμακώνεται καθώς αυτή αισθάνεται την απροθυμία του.
»Αρχίζουν τα αγωνιώδη τηλεφωνήματα στις φίλες της, όπου αναλύει ό,τι κάνει εκείνος.
«Αρχίζει να νιώθει ζορισμένος και απομακρύνεται από αυτήν. Και η κατάσταση κλιμακώνεται καθώς αυτή αισθάνεται την απροθυμία του. Αρχίζουν τα αγωνιώδη τηλεφωνήματα στις φίλες της, όπου αναλύει ό,τι κάνει εκείνος».
»Καθώς δεν θέλει να τον “τρομάξει” δείχνοντας αδιαφορία και ενώ έχει αρχίσει να ανησυχεί ότι έχει κάνει κάτι λάθος, ή ότι υπάρχει άλλη γυναίκα ή και τα δύο, ανταποκρίνεται με όλο και μεγαλύτερο ενθουσιασμό σε οποιαδήποτε επικοινωνία από την πλευρά του.
»Αρχίζει να αναζητά όλο και περισσότερη επιβεβαίωση (από την παραμικρή έκφραση συναισθήματος από εκείνον), πράγμα που τον απωθεί ακόμα περισσότερο.
»Μέχρι που, τελικά, εκείνος καταλήγει να της στέλνει μηνύματα μόνο μέσα στη νύχτα, ή και καθόλου.
»Εκείνος μπορεί να συνεχίζει να απαντά στα μηνύματά της από ευγένεια, καθώς νιώθει ένοχος. Μπορεί να γνωρίσει μια άλλη γυναίκα και να απομακρυνθεί, σταδιακά.
»Τελικά, όπως ξεκίνησε τελειώνει. Και εκείνη απομένει να αναρωτιέται πώς ένας ακόμα άντρας με τόσες “προοπτικές” βαρέθηκε τη σχέση τους και έχασε το ενδιαφέρον του γι’ αυτήν».
