Έφτασα στο μικρό, γραφικό ξενοδοχείο στη Φλωρεντία έπειτα από μια πτήση, τρεις αλλαγές τρένου και μια διαδρομή με ταξί –με άλλα λόγια το αντίθετο της φρεσκάδας. Φορούσα κολάν και ένα πολύ φαρδύ γκρίζο φούτερ που έγραφε μπροστά Wowwwww έχοντας το μεγάλο backpack μου ζωσμένο γύρω από τη μέση μου. Για τα μαλλιά μου ας μη μιλήσουμε καλύτερα.
Δεν είχε όμως την παραμικρή σημασία. Μπήκα στο δωμάτιο που ο (ας τον πούμε) Τζορτζ είχε κρατήσει για να περάσουμε το Σαββατοκύριακο. «Δεν είναι και το Grand Hotel», με είχε νωρίτερα προειδοποιήσει με SMS, «αλλά έχει χαρακτήρα». Είχε δίκιο: η μπανιέρα ήταν με πόδια –το αγαπημένο μου–, η ταπετσαρία δεν ήταν από τις τρομακτικές και ο μεγάλος καθρέφτης με τη βαριά, χρυσή κορνίζα βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το κρεβάτι, που στην πραγματικότητα ήταν δύο μονά ενωμένα. Αλλά δεν πρόλαβα να δω πολλές λεπτομέρειες στο χώρο αφού ο Τζορτζ με ένα πλατύ χαμόγελο μου έβγαλε από την πλάτη το σάκο φιλώντας με στο στόμα. «Είσαι υπέροχη», είπε. «Σαχλαμάρες», απάντησα γελώντας σπρώχνοντάς τον πριν με αρπάξει για να με φιλήσει ξανά, «αλλά το δωμάτιο είναι τέλειο».
Όταν οι υποχρεωτικές αβροφροσύνες και τα «πώς ήταν η πτήση σου» –την οποία είχε βεβαίως πληρώσει– τέλειωσαν με ρώτησε πόσο είχα πληρώσει το ταξί ψάχνοντας το πορτοφόλι του. «Είκοσι ευρώ», απάντησα και μου έδωσε 2.000 δολάρια.
Δεν είναι καινούργιο να μου πληρώνει ο Τζορτζ το ταξί, σχεδόν δύο χρόνια βρισκόμαστε. Όποτε βγαίνουμε δεν με αφήνει ποτέ να φύγω πριν βεβαιωθεί ότι έχω μπει σε ένα φροντισμένο κίτρινο ταξί, γιατί είναι κύριος, κι εγώ δεν τον αφήνω ποτέ να δει πως κατεβαίνω δέκα τετράγωνα πιο κάτω για να μπω στο μετρό, ώστε να κρατήσω τα λεφτά του ταξί για πεντικιούρ, γιατί είμαι κυρία. Παρ’ όλο που η καθαρή αξία του Τζορτζ μετριέται σε εκατομμύρια, όταν πρωτοξεκινήσαμε να βλεπόμαστε ένιωθα περίεργα που έπαιρνα τα χρήματα για το ταξί που θα με πήγαινε σπίτι–πράγμα ιδιαιτέρως παράξενο αν σκεφτεί κανείς τον τρόπο που γνωριστήκαμε: στο seekingarrangement.com.
Άκουσα πρώτη φορά γι’ αυτό το site, που ζευγαρώνει ευκατάστατους ωριμότερους κυρίους και κυρίες –sugar daddies και mommas– με γλυκά μωρά, πριν από τρία χρόνια. Ήμουν 25 χρόνων και αγωνιζόμουν να βρω δουλειά ως ελεύθερη επαγγελματίας έπειτα από δύο προσλήψεις σε θέση αρχάριας στα νεοϋορκέζικα media που είχαν καταχραστεί το χρόνο μου, απομυζήσει τη δημιουργική μου ενέργεια και –μάλλον το σημαντικότερο– δεν είχαν γεμίσει τον τραπεζικό λογαριασμό μου. Ένιωθα το ίδιο ταλαιπωρημένη και από την ερωτική ζωή μου εξαιτίας μιας υπεραστικής σχέσης με ένα φοιτητή της νομικής που δήλωνε πολύ απασχολημένος για να δεσμευτεί ενώ εκτός από εμένα έβγαινε και με μια άλλη. Η ιδέα μιας σχέσης με απόλυτη διαφάνεια που στερούνταν συναισθηματικής εμπλοκής ακουγόταν σαν την ανακούφιση που περίμενα, κάτι μεταβατικό έστω.
Ήξερα ότι το site προωθούσε «αμοιβαία επωφελείς» σχέσεις, όπως μαρτυρούσε και το μότο του, αλλά ήταν αμέσως ξεκάθαρο ότι δεν επρόκειτο για υπηρεσία συνοδών. Οι περισσότεροι από τους χορηγούς –όπως αποκαλούνται οι «μπαμπάδες» και οι «μαμάδες»– έμοιαζε να ψάχνουν κάτι παραπάνω από μια σεξουαλική συνεύρεση («Αναζητώ μια αληθινή επαφή σε σταθερή βάση» ήταν μια φράση που επαναλαμβανόταν διαρκώς). Κι έτσι επιφυλακτικά έφτιαξα ένα προφίλ, επιλέγοντας μια φωτογραφία μου να κωπηλατώ με μπικίνι πάνω σε μια σανίδα σέρφινγκ. Ήταν αρκετά μακρινή για να αναγνωρίζεται το πρόσωπό μου αλλά ενδεικτική του ότι φρόντιζα τον εαυτό μου. Στο κουτάκι που ρωτούσε τι ψάχνω έγραψα «Υπό διαπραγμάτευση».
Το πρώτο ραντεβού που έκλεισα μέσα από το site ήταν φιάσκο. Ο τύπος ήταν αγενής και είχε τα μαλλιά του όρθια αλά Τζίμι Νιούτρον που πρόσθεταν μερικούς πόντους στη μικροσκοπική φιγούρα του. Συναντήθηκα με τον επόμενο κύριο στο ξενοδοχείο Plaza, όπου ένιωθα λες και έκανα μια ωραία συζήτηση με τον παππού μου δεδομένου ότι αυτός ο τύπος ήταν τουλάχιστον δέκα χρόνια μεγαλύτερος από την ηλικία που είχε δηλώσει. Ο υπ’ αριθμόν τρία με πήγε σε ένα κρυφό μπαράκι και ήταν υπέροχα ώσπου τα κατέστρεψε όλα περιγράφοντάς μου όσα αηδιαστικά θα μου έκανε στο κοντινό ξενοδοχείο όπου υπέθετε ότι θα τον συναντούσα σύντομα. (Για την ιστορία, το σεξ δεν είναι δεδομένο –όπως για παράδειγμα με τα ραντεβού μέσω Tinder– και είχα μάθει από άλλα sugar babies ότι κάποιες σχέσεις δεν έφταναν ποτέ μέχρι εκεί, καταλήγοντας περισσότερο μεταξύ καθοδήγησης και οικογενειακής συνεύρεσης)
Αλλά αν και έβγαινα ραντεβού με ελαττωματικούς τύπους μου πέρασε από το μυαλό ότι οι πιο πολλοί από τους σπόνσορες του site είχαν βρει το δρόμο τους. Οι περισσότεροι απ’ όσους συνάντησα ήταν επιτυχημένοι με τον τρόπο τους –διευθύνοντες σύμβουλοι, μεγαλομεσίτες, τραπεζίτες και δικηγόροι. Πολλοί ήταν αυτοδημιούργητοι εκατομμυριούχοι, έξυπνοι επαγγελματίες από τους οποίους μπορούσα να μάθω. Έπρεπε να εκμεταλλευτώ αυτές τις προσβάσεις.
Από τότε που είχα αφήσει τον κόσμο των media είχα ξεκινήσει να γράφω επαγγελματικά και η διπλή ειδικότητά μου στην ιστορία της τέχνης και τη φιλολογία δεν με είχε καθόλου προετοιμάσει για τη μη δημιουργική διάσταση του να τρέξεις τη δική σου επιχείρηση. Αν δεν μπορούσα να βρω κάποιον που να μου άρεσε για να με γεμίζει δώρα ή μετρητά, ίσως θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω το site για να γνωρίσω αυτούς τους μεγιστάνες, να εκμεταλλευτώ το μυαλό τους και να μάθω να στήνω σωστά τη δική μου επιχείρηση ώστε αργότερα να μπορώ να με κακομαθαίνω. Με αυτό κατά νου πρόσθεσα μία ακόμα φράση στην επιλογή τι αναζητώ του προφίλ μου: «Επιχειρηματικό δαιμόνιο και η διάθεση για παράδοση μαθημάτων είναι στα συν».
Τότε ήταν που γνώρισα τον Τζορτζ. Ψηλός και γεροδεμένος, είναι σαρανταπεντάρης και το μόνο που μαρτυρά την ηλικία του είναι οι ρυτίδες έκφρασης γύρω από τα μάτια του. Πρόκειται για έναν πολυάσχολο και τολμηρό καπιταλιστή και έτυχε να γνωριστούμε τη βραδιά που η επιχείρησή μου βρισκόταν σε σημαντική κρίση. Γνωρίζοντάς με ελάχιστα, εφόρμησε με θάρρος βοηθώντας με να βρω τρόπο να βελτιώσω την επιχείρησή μου ώστε να μένω σε επαφή με νέους πελάτες και έκτοτε εξακολουθεί να εφορμά όποτε έχω απορίες. Βάσει της παράδοσης των sugar babies υποθέτει κανείς ότι ο Τζορτζ με βοηθάει με τα επαγγελματικά μου μέσω του μπλοκ επιταγών του και πως κι εγώ αδημονώ να πάρω τα λεφτά του αλλά δεν του επέτρεψα ποτέ να επενδύσει στην επιχείρησή μου. Αντιθέτως είναι εδώ για να διαχειριστεί προβλήματα και απορίες, να επευφημήσει τα επιτεύγματά μου και να μοιραστεί μαζί μου επιτυχίες και αποτυχίες σε όλη τη διαδρομή. Και η γενναιοδωρία του (μου έχει προσφέρει χρήματα για να πληρώσω το νοίκι και τους λογαριασμούς μου, αν και προς το παρόν δεν τα έχω δεχτεί) είναι σαν ένα μόνιμο δίχτυ ασφαλείας που μου δίνει το κουράγιο και την πνευματική ενέργεια να εστιάσω στο χτίσιμο της επιχείρησής μου. Όταν ο Τζορτζ λέει πως είναι περήφανος για ό,τι έχω φτιάξει, μπορώ να πω πως είναι επίσης περήφανος που με βοήθησε να τα καταφέρω.
Φυσικά, υπάρχουν και άλλοι λόγοι που μου αρέσει να είμαι μαζί του. Το πρώτο μας φιλί, στο δεύτερο ραντεβού, έκανε τα πόδια μου να τρέμουν. Μεσολάβησαν τρία ακόμα ραντεβού πριν έρθουμε πιο κοντά. Νομίζω πως το ότι γνωριστήκαμε μέσω του site μας έκανε και τους δύο να θέλουμε να γίνουν τα πράγματα σωστά –να βεβαιωθούμε ότι υπήρχε πραγματική επαφή μεταξύ μας πριν μας αποσπάσουν καταπληκτικές βραδιές και, όπως αποδείχτηκε, φανταστικό σεξ.
Αυτό τον καιρό βρισκόμαστε μια-δυο φορές το μήνα και επικοινωνούμε λίγο συχνότερα. Δεν υπάρχει αποκλειστικότητα αλλά ούτε και ζήλια ή πικρία. Και οι δυο διατηρούμε την ανεξαρτησία μας ξέροντας ότι κάποιος μας προσέχει και πως ένα αξιόλογο ραντεβού ή ένα ζεστό κορμί βρίσκεται μόλις ένα γραπτό μήνυμα μακριά.
Ξέρω τι σκέφτεστε: ναι, αυτός ο άνδρας με πήγε στη Φλωρεντία και μου έδωσε περισσότερα μετρητά απ’ όσα έχω δει μαζεμένα. Και, ναι, με έχει βγάλει κάνα-δυο φορές για να ξεφαντώσω στα μαγαζιά και μου έχει κάνει κάποια καλά δώρα. Όμως, επίσης, με έχει συστήσει σε δικηγόρους και λογιστές, έχει διαβάσει συμβόλαια που έμοιαζαν ασυνάρτητα και μου έχει δώσει συμβουλές για τα επόμενα βήματα στην καριέρα μου. Και δεν ντρέπομαι που έχω αυτό το είδος των απολαβών.
Εν τέλει θέλω να αποκατασταθώ με κάποιον πιο κοντά στην ηλικία μου που θα έχει το χρόνο και την ενέργεια να με συναντάει σε πιο σταθερή βάση. Μάλιστα, έχω ένα ραντεβού μέσω του OkCupid την άλλη εβδομάδα, όπου μάλλον θα σαχλαμαρίσουμε με κάνα-δυο μπίρες. Αλλά αυτήν τη στιγμή είμαι ικανοποιημένη. Έχω μια σχέση με τον Τζορτζ όπου ο καθένας δίνει όσα μπορεί –και αν μου έμαθε κάτι για τις επιχειρήσεις είναι πως αυτό που έχουμε είναι λίγο-πολύ ο ορισμός του καλού deal.
