Είναι αρκετά σύνηθες να βλέπουμε άτομα που βρίσκονται από μικρή ηλικία σε μακροχρόνιες σχέσεις να χωρίζουν, διότι θέλουν να δοκιμάσουν «κάτι άλλο» και να γνωρίσουν περισσότερα.
Και ενώ η λύση – ο ξεκάθαρος χωρισμός – μπορεί να ακούγεται εύκολη τα πράγματα καμιά φορά είναι πιο περίπλοκα από όσο ακούγονται. Τουλάχιστον αυτό αποδεικνύει το γράμμα μιας κοπέλας στη relationship editor του bustle.com, στο οποίο εκφράζει έναν έντονο προβληματισμό για τη σχέση της.
Το γράμμα
«Μεγάλωσα σε μια συντηρητική οικογένεια και είμαι το μεγαλύτερο παιδί, γι’ αυτό δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να κάνει κάτι που δεν θα ήταν τέλειο. Έφτασα σε σημείο να πείσω τον εαυτό μου ότι είμαι λεσβία, για να κατανικήσω την πραγματική μου επιθυμία: να κάνω σεξ με άντρες, το οποίο θεωρούσα κάτι πολύ ντροπιαστικό.
Αρκετά χρόνια μετά, όταν φοιτούσα στο τελευταίο έτος του πανεπιστημίου, γνώρισα τον τέλειο άντρα (ήμουν 21, εκείνος ήταν 25). Είναι όμορφος, προσεκτικός και με φροντίζει. Από κάθε άποψη, είναι η σωστή επιλογή, οπότε επιτέλους άφησα τον εαυτό μου να κάνει σεξ και το απολάμβανα μαζί του. Τώρα βγαίνουμε για λίγο περισσότερο από ενάμιση χρόνο. Τον πρώτο καιρό της σχέσης μας, ήμασταν ουσιαστικά εξ αποστάσεως, αλλά ήμουν σίγουρη ότι θα παντρευόμασταν κάποια μέρα, οπότε αμέσως μετά το στάδιο «σχέση από μακριά» περάσαμε στη συγκατοίκηση.
Το πρόβλημα είναι ότι από τότε που συγκατοικήσαμε πριν από επτά μήνες, δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι τον χωρισμό. Αυτή είναι η πρώτη μου σχέση, και έτσι δεν ξέρω αν πρόκειται για μια φυσιολογική περίοδο προσαρμογής, αλλά μου προκαλεί πολύ έντονο πόνο. Υπάρχει ένα τεράστιο κομμάτι του εαυτού μου που θέλει να βιώσει πώς είναι να κάνεις σεξ με τουλάχιστον έναν άλλο άντρα και να καταλάβω ποια είμαι ως ανεξάρτητη ενήλικη και ζηλεύω που ο σύντροφός μου είχε εμπειρίες πριν από εμένα. Και υπάρχει ένα ακόμα κομμάτι το οποίο τον αγαπά πάρα πολύ, δεν θέλει να τον πληγώσει και αναρωτιέται αν ποτέ θα βρει κάτι τόσο καλό.
Κάθε φορά που είμαστε μαζί, είναι τέλεια, αλλά με το που φεύγει, όλες οι αγχωτικές σκέψεις επανέρχονται. Έχω κάνει τα πάντα για να προσπαθήσω να το διορθώσω αυτό – ξεκίνησα μια δουλειά που πραγματικά αγαπώ για να δώσω στον εαυτό μου μια ζωή έξω από τη σχέση, πήγα σε ψυχοθεραπεία, ανακοίνωσα στον σύντροφό μου ανοιχτά όσα σκέφτομαι – αλλά και πάλι δεν έχουν εξαφανιστεί αυτές οι σκέψεις. Φοβάμαι τόσο πολύ μήπως κάνω τη λάθος επιλογή, αλλά τόσο το να χωρίσω όσο και το να μείνω μαζί του μου φαίνονται απίστευτα λανθασμένες επιλογές. Ήμουν τόσο ευτυχισμένη στη σχέση μας πριν μετακομίσουμε μαζί. Οπότε το ερώτημα είναι: Να συνεχίσω να το επιμένω; Θα βελτιωθεί αυτό με τον καιρό;».
Η απάντηση της editor
Υπάρχουν χιλιάδες ερωτήματα που πρέπει να προσεγγίσω εδώ πέρα, αλλά η βασική απάντηση είναι ότι δεν υπάρχει λάθος και σωστό στην επιλογή σου. Η ανατροφή σου – και ο κόσμος γενικότερα – σου έχει εμφυσήσει την ιδέα ότι υπάρχουν σωστές και λανθασμένες επιλογές και ότι το δύσκολο μέρος της ζωής θα είναι να κάνεις το σωστό μπροστά σε ένα «δελεαστικό» κακό. Αν, όμως, υπήρχε μια εύκολη, προφανής, ηθικά σωστή επιλογή που εγγυημένα θα σου έφερνε τη μεγαλύτερη μελλοντική ευτυχία, θα την είχες ήδη κάνει. Σε παρακαλώ, εμπιστεύσου τον εαυτό σου ώστε να το μάθεις αυτό.
Το μέλλον είναι πολύ δύσκολο να προβλεφθεί. Δεν είμαστε καν καλοί στο να ανακαλύψουμε τι μας κάνει χαρούμενους στο σήμερα. Αυτό που πρέπει να θυμάσαι, όμως, είναι πως όποια επιλογή και αν κάνεις μελλοντικά θα είσαι χαρούμενη. Θα υπάρξουν στιγμές που θα κλαις στο κρύο πάτωμα. Ανεξάρτητα από την επιλογή που θα κάνεις, θα βιώσεις χαρά και πόνο. Η ιδέα ότι η εμπειρία ζωής προέρχεται από την ύπαρξη πολλαπλών συντρόφων είναι πολύ λανθασμένη. Ή τουλάχιστον… σαθρή. Συχνά, νιώθουμε ότι η ύπαρξη μιας ποικιλίας ρομαντικών συνευρέσεων είναι το κλειδί για μια πλήρη, ολοκληρωμένη ζωή. Και υποθέτω ότι σε κάποιο επίπεδο, είναι! Σίγουρα! Αλλά το να συνευρεθείς ερωτικά με έναν άλλο άνθρωπο ή και με πολλούς δεν πρόκειται να σε κάνει σοφότερη. Καλά, ίσως η κατάσταση να σας διδάξει κάτι, αλλά η ίδια η στιγμή δεν πρόκειται να είναι πιο ζωτική από οποιαδήποτε άλλη στιγμή.
Δεν χρειάζεται τα νιάτα σου να είναι αφιερωμένα στο κυνήγι άγριων περιπετειών και νέων σχέσεων. Σχεδόν κάθε άτομο που γνωρίζω που μεγάλωσε γρήγορα ή που «έκανε πάντα το σωστό» όταν ήταν παιδί, έχει τώρα εμμονή με το να ξαναζήσει και να ξαναδημιουργήσει τα νιάτα του. Θέλουν να έχουν την ευκαιρία να είναι απερίσκεπτοι, να ξεσαλώνουν, να κάνουν κακές επιλογές. Υπάρχει κάτι οξύτατα οδυνηρό στο να νιώθεις ότι όλοι οι άλλοι τα έκαναν θάλασσα και εσύ όχι.
Υποψιάζομαι ότι αν αφήσεις τον τωρινό σου σύντροφο, όποιες μελλοντικές ρομαντικές εμπειρίες θα έχες είτε θα είναι πολύ άνευρες, είτε άγρια απογοητευτικές , είτε αν είναι πολύ καλές, θα νιώσεις το ίδιο πράγμα με αυτό που βιώνεις τώρα. Το πρόβλημα με το να θέλεις απλώς «περισσότερα» είναι ότι δεν υπάρχει ποτέ τρόπος να εκπληρώσεις την επιθυμία σου.
Νομίζω ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το πρόβλημα να έγκειται περισσότερο στη θλίψη σου για το παρελθόν και λιγότερο στην επιθυμία σου για το μέλλον. Είναι λυπηρό και δύσκολο να αντιμετωπίσεις την ιδέα ότι ίσως η ζωή είναι απλά… αυτή, για πάντα. Αλλά θέλω να σας υπενθυμίσω ότι η ζωή θα αλλάξει και θα είναι σκληρή και φανταστική με τρόπους που δεν μπορείς καν να φανταστείς ακόμα. Η σχέση σας δεν θα είναι πάντα έτσι. Τι άλλο θα μπορούσατε να κάνετε στη ζωή σας που θα σας έφερνε ενθουσιασμό και δεν θα ήταν ρομαντικό ή σεξουαλικό; Πώς μπορείς να επικυρώσεις την επιθυμία για περισσότερες ενήλικες εμπειρίες χωρίς να τον εγκαταλείψεις; Ποιος είναι ο φόβος στο να μείνεις μαζί του;
Αλλά ίσως αυτό δεν έχει να κάνει με την επιθυμία για μια νέα αρχή. Ίσως η χρονική στιγμή της σχέσης σου απλά δεν είναι η κατάλληλη, ακόμα κι αν το άτομο είναι καλό. Δεν χρειάζεται να περιμένεις, συγκεντρώνοντας αποδείξεις ότι είσαι αρκετά δυστυχισμένη για να φύγεις. Μπορείς να φύγεις επειδή κάτι δεν λειτουργεί για σένα αυτή τη στιγμή.
Και μπορεί να σκέφτεσαι: «Τι θα γίνει αν δεν βρω ξανά την αγάπη;». Θα τη βρεις. Δεν ξέρω πώς θα είναι, αλλά θα τη βρεις. Μπορεί, βέβαια, να μετανιώσεις που έφυγες. Το ίδιο θα γίνει και αν μείνεις. Δεν μπορώ να σου εγγυηθώ ότι όλα θα είναι καλύτερα. Μπορεί να είναι και χειρότερα, αλλά δεν μπορείς να το ξέρεις από τώρα.
Η ζωή δεν έχει να κάνει με το να προετοιμάζεις τον εαυτό σου για ένα καλό μέλλον – παρά το ότι κάθε ενήλικας το έκανε να φαίνεται έτσι για τα πρώτα 18 χρόνια της ζωής σου. Το παρόν είναι η ζωή σου. Σου επιτρέπεται να κάνεις επιλογές για τον εαυτό σου στο παρόν, επειδή αυτές λειτουργούν για εσένα αυτή τη στιγμή.
Ξέρω ότι έχω ζυγίσει και τις δύο πλευρές. Δεν είναι και πολύ βοηθητικό! Αλλά ίσως κάτι που είπα έκανε μια μικρή γροθιά μέσα στην καρδιά σου να χαλαρώσει λίγο. Προσπάθησε να μην πάρεις μία απόφαση μόνο επειδή φοβάσαι. Προσπάθησε να συμφιλιωθείς με τον φόβο σου για το μέλλον και τον εαυτό σου και να πράξεις. Και στην τελική, αν όλα τα άλλα αποτύχουν πέταξε ένα κέρμα στον αέρα και άκουσε το ένστικτό σου: Σε ποια πλευρά θέλεις πραγματικά να προσγειωθεί; Αυτή ακολούθησε.
