Πολλοί έχουμε ονειρευτεί, σε κάποια φάση της ζωής μας, να γυρίσουμε τον κόσμο, πολύ λίγοι όμως έχουμε τολμήσει να κυνηγήσουμε αυτό το όνειρο. Σε αυτή τη μειοψηφία ανήκει και η αρθρογράφος Shannon Ullman, που μετά από δέκα χρόνια σχέσης πήρε τη μεγάλη απόφαση να αφήσει, για δεκατρείς μήνες, το σύντροφό της για να ταξιδέψει σε όλο τον πλανήτη. Πώς άλλαξε η ζωή της και η σχέση της; Αυτή είναι η μαρτυρία της, όπως την περιέγραψε στο yourtango.com
«Δεκατρείς μήνες, τόσο έκανα να ξαναδώ τον φίλο μου. Τον έβλεπα καθημερινά σε μια οθόνη, αλλά ούτε μία φορά δεν έπιασα το χέρι του ή δεν στρίμωξα το πρόσωπό μου σε εκείνο το φιλόξενο μέρος ανάμεσα στο πιγούνι και τον ώμο του.
»Δεν ήταν εύκολο να αφήσω τον Josh. Γνωριστήκαμε στο γυμνάσιο, ερωτευτήκαμε και είμαστε από τότε μαζί. Με τον Josh ήμασταν το αβάσταχτα χαριτωμένο ζευγαράκι που έφτιαχνε μπισκοτόσπιτα τα Χριστούγεννα και σκάλιζε κολοκύθες στο Χάλογουιν.
»Κάναμε road trips στην Αμερική, περάσαμε Σαββατοκύριακα ξεβάφοντας μπλουζάκια, αφήσαμε ερωτικά ραβασάκια ο ένας στο αυτοκίνητο του άλλου. Συγκατοικήσαμε, υιοθετήσαμε δύο γατάκια και γυρίσαμε μαζί την Ευρώπη με ένα σακίδιο στην πλάτη.
«Κάναμε road trips στην Αμερική, περάσαμε Σαββατοκύριακα ξεβάφοντας μπλουζάκια, αφήσαμε ερωτικά ραβασάκια ο ένας στο αυτοκίνητο του άλλου. Συγκατοικήσαμε, υιοθετήσαμε δύο γατάκια και γυρίσαμε μαζί την Ευρώπη με ένα σακίδιο στην πλάτη»
»Ήμασταν αχώριστοι, αλλά μετά από εννέα χρόνια τον αποχωρίστηκα για να ακολουθήσω τα όνειρά μου.
»Η διδασκαλία των αγγλικών στο εξωτερικό ήταν μια ιδέα που μου είχε μπει ενώ διάβαζα ένα βιβλίο και δεν μπορούσα να τη βγάλω από το μυαλό μου. Καθώς περνούσα τις νύχτες μου δουλεύοντας ως σερβιτόρα και ακούγοντας να μου βάζουν τις φωνές γιατί δεν είχα φέρει αρκετά γρήγορα την κέτσαπ, αυτή η ιδέα άρχισε να μου φαίνεται όλο και πιο γοητευτική.
»Ονειρευόμουν να γυρίσω τον κόσμο και η ιδέα της ζωής στο εξωτερικό έμοιαζε ένας ασφαλής τρόπος να κάνω αυτό το όνειρο πραγματικότητα. Έκανα κάποια έρευνα, πήρα ένα πτυχίο διδασκαλίας διαδικτυακά και άρχισα να κάνω αιτήσεις για δουλειά. Άρχισα να περνάω τις μέρες μου περιμένοντας, με αγωνία, μια απάντηση, χαζεύοντας χάρτες, κάνοντας όνειρα για Σαββατοκύριακα στο Σινικό Τείχος και διακοπές στη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία.
»Δεν νομίζω να ξεχάσω ποτέ την ημέρα που έλαβα το mail: “Συγχαρητήρια, θα θέλαμε να σας προσφέρουμε μία θέση διδασκαλίας…”. Δεν πρόλαβα ούτε καν να το διαβάσω μέχρι τέλους. Σχεδόν πέταξα το λάπτοπ μου στο πάτωμα, ουρλιάζοντας και τρέχοντας πέρα δώθε στο σπίτι, χορεύοντας το χορό της νίκης.
»Τα κατάφερα, φώναξα. Κοίταξα τον Josh για να γιορτάσουμε τη νίκη μου και τον είδα να χαμογελάει υποστηρικτικά, αλλά τα μάτια του έδειχναν απογοήτευση και πόνο. Ήταν γεγονός. Τον άφηνα πίσω για να κυνηγήσω μια καριέρα και τα ταξιδιωτικά μου όνειρα.
«Τα κατάφερα, φώναξα. Κοίταξα τον Josh για να γιορτάσουμε τη νίκη μου και τον είδα να χαμογελάει υποστηρικτικά, αλλά τα μάτια του έδειχναν απογοήτευση και πόνο. Ήταν γεγονός. Τον άφηνα πίσω για να κυνηγήσω μια καριέρα και τα ταξιδιωτικά μου όνειρα».
»Στη διάρκεια των έξι μηνών που προηγήθηκαν της μετακόμισης, σκεφτήκαμε αυτό που ερχόταν και χαιρόμασταν για την αλλαγή. Κάποιες μέρες, όμως, τις περνούσαμε τυλιγμένοι κάτω από την κουβέρτα και ορκιζόμασταν ότι δεν θα φεύγαμε ποτέ από εκεί.
»Αρχίσαμε να κάνουμε σχέδια, ποτέ δεν αμφιβάλαμε ότι θα συνεχίζαμε να είμαστε μαζί, εξ αποστάσεως, μέχρι να τελειώσει το συμβόλαιό μου και να έρθει και ο Josh μαζί μου στην Κίνα. Αποφάσισε κι εκείνος να ξεσπιτωθεί. Πήρε τις γάτες μας και κάποιους φίλους και μετακόμισε στο Κολοράντο, όπου θα περνούσε, δουλεύοντας και κάνοντας snowboard, το χρόνο που θα μεσολαβούσε.
»Τακτοποίησα τη βίζα μου, ενώ ο Josh έψαχνε online για διαμερίσματα. Μαζέψαμε τα πράγματά μας και κάναμε ένα οδικό ταξίδι μέχρι το Κολοράντο.
»Τον βοήθησα να τακτοποιηθεί στο καινούριο του διαμέρισμα. Ήθελα να δω πώς είναι, για να το κάνω εικόνα όταν θα μιλούσαμε στο τηλέφωνο. Εκείνες οι τελευταίες μέρες στο Κολοράντο ήταν οι χειρότερες.
»Στο τελευταίο μας πρωινό, στο Ντένβερ, κατέρρευσα. Ο σερβιτόρος θα νόμιζε ότι συνέβαινε κάτι. Δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω, ούτε στη διαδρομή για το αεροδρόμιο, ούτε στην τελευταία μας αγκαλιά στο terminal, ούτε τις πέντε φορές που γύρισα να τον κοιτάξω για μία τελευταία φορά.
»Αρκετά με αυτά όμως. Ήταν δύσκολο να αποχωριστούμε ο ένας τον άλλο, αλλά τα συναισθήματα άρχισαν να ξεθυμαίνουν καθώς προσαρμοζόμασταν στην καινούρια μας ζωή.
»Είχαμε πολλά να συζητήσουμε στο τέλος κάθε μέρας, απολαμβάναμε να ακούμε ο ένας τις περιπέτειες του άλλου. Κάποιες μέρες μάς στοίχειωνε η μοναξιά και βάζαμε τα κλάματα, αλλά τις περισσότερες ήμασταν καλά.
«Είχαμε πολλά να συζητήσουμε στο τέλος κάθε μέρας, απολαμβάναμε να ακούμε ο ένας τις περιπέτειες του άλλου. Κάποιες μέρες μάς στοίχειωνε η μοναξιά και βάζαμε τα κλάματα, αλλά τις περισσότερες ήμασταν καλά».
»Η ζωή ήταν όπως ακριβώς την είχα φανταστεί. Αγαπούσα τη δουλειά μου και ό,τι συναντούσα μού φαινόταν ενδιαφέρον. Απέκτησα φίλους από όλο τον κόσμο, έμαθα να μιλάω λίγα κινέζικα και μεταμορφώθηκα από σερβιτόρα και μπαργούμαν σε δασκάλα και freelancer εκπαιδευτικό.
»Επισκέφτηκα κάθε πόλη που σκόπευα να επισκεφτώ και ανακάλυψα πώς να κοινωνικοποιούμαι μόνη.
»Τελικά, ο Josh αγόρασε ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για το Fuzhou και αρχίσαμε να μετράμε αντίστροφα μέχρι την άφιξή του. Οι μήνες πέταξαν και ξαφνικά με έπιασα να κάνω ανασκαφές στην ντουλάπα μου, αναζητώντας τα τέλεια ρούχα που θα φορούσα στην επανασύνδεσή μας. Έκανα διάφορες πρόβες με τα μαλλιά και το μακιγιάζ μου και δεν μπορούσα να πιστέψω πόσο νευρική ένιωθα για έναν άντρα με τον οποίο είχα περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου.
»Είχα παίξει για πάνω από ένα χρόνο, ξανά και ξανά, στο μυαλό μου τη σκηνή. Είχα φανταστεί μια ρομαντική επανασύνδεση, να κοιτάμε ο ένας τον άλλο στα μάτια κλαίγοντας, ενώ αγκαλιαζόμασταν και φιλιόμασταν.
»Η επανασύνδεση ήταν, όντως, μεγάλη στιγμή, αλλά δεν είχε τίποτα από ό,τι είχα φανταστεί. Άργησα να κατεβώ από το λεωφορείο, αφήνοντας το Josh να κόβει βόλτες στο αεροδρόμιο και τον πλησίασα χάλια από τον ιδρώτα και υπερβολικά ξεψυχισμένη από το τρέξιμο για να του δώσω ένα κανονικό φιλί».
