Kανένας χωρισμός δεν είναι εύκολος, ακόμη και εκείνος που τον επιθυμούμε. Επίσης κάθε χωρισμός είναι δύσκολος τόσο για εκείνον που αφήνει τον άλλο, όσο και για εκείνον που τον αφήνει ο άλλος. Αυτό όμως που οπωσδήποτε διαφέρει από χωρισμό σε χωρισμό είναι το πόσο οδυνηρός είναι ο καθένας. Εκεί ναι, υπάρχουν διαφορές.
Σύμφωνα λοιπόν με μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Cornell και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Personality and Social Psychology Bulletin, διερευνήθηκαν οι μέθοδοι της απόρριψης σε ένα χωρισμό και διαχωρίστηκαν σε δυο μεγάλες κατηγορίες: Στο χωρισμό για ένα τρίτο πρόσωπο και στο χωρισμό χωρίς να υπάρχει εμπλοκή τρίτου προσώπου.
Από τους 600 συμμετέχοντες οι 4 ερευνητές ζήτησαν να διευκρινίσουν ποιος από αυτούς τους χωρισμούς ήταν για εκείνους ο πιο επώδυνος. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η πλειοψηφία πόνεσε περισσότερο, όταν ο ή η σύντροφός τους τους απέρριψε για κάποιο άλλο πρόσωπο. Αντιθέτως, όταν στους χωρισμούς δεν υπήρχε τρίτο πρόσωπο, η κατάσταση ήταν λιγότερο οδυνηρή.
Ουσιαστικά λοιπόν, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, ανάμεσα στους δυο χωρισμούς δηλαδή τη συγκριτική απόρριψη ( που σημαίνει η σχέση τελείωσε επειδή ένας από τους δυο ερωτεύτηκε κάποιο άλλο άτομο ) και τη μη συγκριτική απόρριψη ( που σημαίνει ότι η σχέση δεν τελειώνει επειδή υπάρχει κάποιο άλλο άτομο ) η συγκριτική πονάει πολύ περισσότερο.
