Ακόμα και διεθνή μέσα όπως το BBC απασχολεί τις τελευταίες μέρες το φαινόμενο της ανομβρίας και η απειλή της λειψυδρίας στην Ελλάδα. Η στάθμη της λίμνης του Μόρνου έχει κατεβεί τόσο, ώστε αναδύεται ξανά, σαν τη χαμένη Ατλαντίδα, το χωριό Κάλλιο, που εγκαταλείφθηκε πριν από πάνω από σαράντα χρόνια, όταν κατασκευάστηκε το φράγμα για να καλυφθούν οι ανάγκες της Αθήνας σε νερό.
Είναι η δεύτερη φορά, μετά από μια παρατεταμένη περίοδο ξηρασίας στα 90s, που έρχονται στην επιφάνεια τα ερείπιά του, ξυπνώντας μνήμες σε παλιούς κατοίκους του χωριού και στους απογόνους τους, ανάμεσα στους οποίους είναι ο Γιώργος Ιωσηφίδης. Ο 60χρονος συνταξιούχος είπε στο ειδησεογραφικό πρακτορείο AFP: «Μπορείς να δεις τον πρώτο όροφο από τα ερείπια του διώροφου πατρικού μου… και ακριβώς δίπλα, ό,τι απέμεινε από το σπίτι των ξαδέρφων μου».
Η στάθμη της λίμνης του Μόρνου έχει κατεβεί τόσο, ώστε αναδύεται ξανά, σαν τη χαμένη Ατλαντίδα, το χωριό Κάλλιο, που εγκαταλείφθηκε πριν από πάνω από σαράντα χρόνια, όταν κατασκευάστηκε το φράγμα για να καλυφθούν οι ανάγκες της Αθήνας σε νερό.
Το Κάλλιο είχε 80 περίπου σπίτια, μια εκκλησία και ένα σχολείο. Αποτέλεσε μάλιστα την έμπνευση για τη νουβέλα της Αννίτας Π. Παναρέτου «Καλλίστη: Το χρονικό μιας ανομβρίας» (εκδ. Αλφειός), που περιγράφεται ως εξής: «Όταν φτιάχτηκε το φράγμα, αιχμαλωτίστηκε το νερό και πήρε την Καλλίστη μαζί του. Κράτησε για χρόνια στην υγρή αγκαλιά του τα έργα και τις ιστορίες των ανθρώπων της κι έγιναν όλα ένα τοπίο του βυθού. Οι ίδιοι οι άνθρωποι είχαν μετοικήσει σε νέο τόπο, σε νέο μέλλον. Μόνο ένας αλαφροΐσκιωτος νοσταλγός ήταν βέβαιος πως το βουλιαγμένο χωριό του ζούσε μια άλλη ζωή, σ’ έναν άλλο χρόνο. Εκεί ήθελε να ανήκει. Ίσως επειδή το ήθελε τόσο, ήρθε η ανομβρία. Το νερό ολοένα χαμήλωνε και, σαν να έγινε η βαρύτητα άνωση, αναδύθηκε η Καλλίστη μαλακά στην επιφάνεια κι εκείνος την αναδέχθηκε, καθώς επέστρεφε λίγο λίγο.
»Η δυστοπική εικόνα της ήταν στα μάτια του πάντα καλλίστη, με ένα κάλλος αλλιώτικο, φιλοτεχνημένο από τη στοργική υδάτινη φροντίδα. Πήρε την απόφαση να μείνει μαζί της ζώντας μια πρωτόγνωρη πραγματικότητα και περιμένοντας τη στιγμή που το δικό του μέλλον, μεταλλαγμένο σε βροχή, θα απαιτούσε μια επόμενη απόφαση – την τελευταία».
Δείτε το βίντεο από τη λίμνη του Μόρνου:
