Το 1972 και το 1973 το γυναικείο κίνημα στις ΗΠΑ μέτρησε τρεις σημαντικές κατακτήσεις, σύμφωνα με άρθρο των New York Times, από τις οποίες σήμερα διατηρεί μόνο τη μία. Η πρώτη ήταν η Τροπολογία Ίσων Δικαιωμάτων, για ισότιμη προστασία των γυναικών απέναντι στο αμερικανικό Σύνταγμα: προτάθηκε για πρώτη φορά το 1923, εγκρίθηκε από τη Γερουσία το 1972, αλλά δεν ψηφίστηκε από αρκετές πολιτείες για να προστεθεί στο Σύνταγμα. Η δεύτερη ήταν η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου Roe v. Wade, η οποία νομιμοποιούσε τις αμβλώσεις αλλά ανατράπηκε πριν από λίγες μέρες, σχεδόν πενήντα χρόνια μετά.
Η τρίτη κατάκτηση είναι ο επονομαζόμενος Τίτλος IX, ένας ομοσπονδιακός νόμος-ορόσημο στην αμερικανική εκπαίδευση, που υπογράφηκε το 1972. Όπως προβλέπει: «Κανένα άτομο στις Ηνωμένες Πολιτείες, βάσει φύλου, δεν πρέπει να αποκλειστεί από τη συμμετοχή, να στερηθεί τα οφέλη ή να υποστεί διακρίσεις σε οποιοδήποτε εκπαιδευτικό πρόγραμμα ή δραστηριότητα που λαμβάνει ομοσπονδιακή οικονομική βοήθεια».
Υπογράφηκε από τον πρόεδρο Richard M. Nixon στις 23 Ιουνίου του 1972, μετά την ομαδική αγωγή στην οποία είχαν προχωρήσει γυναίκες της ανώτατης εκπαίδευσης με αφορμή την απόρριψη της αίτησης μιας καθηγήτριας, της Dr. Bernice Sandler, για μια μόνιμη θέση στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ.
Τελικά όμως η μεγαλύτερη επιτυχία του ήταν η μεγαλύτερη συμπερίληψη των κοριτσιών σε κολεγιακά αθλήματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν από τον Τίτλο ΙΧ οι φοιτήτριες αποτελούσαν μόλις το 15% των κολεγιακών αθλητών, ενώ σήμερα η εκπροσώπησή τους έχει ανέλθει στο 44%.
Η μεγαλύτερη επιτυχία του ήταν η μεγαλύτερη συμπερίληψη των κοριτσιών σε κολεγιακά αθλήματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν από τον Τίτλο ΙΧ οι φοιτήτριες αποτελούσαν μόλις το 15% των κολεγιακών αθλητών, ενώ σήμερα η εκπροσώπησή τους έχει ανέλθει στο 44%.
«Φαίνεται πως η νομοθεσία άλλαξε τη νοοτροπία», σχολιάζει η καθηγήτρια Αθλητικού Μάνατζμεντ Dr. Courtney Flowers. Αναφερόμενη σε γυναίκες οι οποίες μάλιστα είχαν να αντιμετωπίσουν διπλές διακρίσεις, λόγω της φυλής και του φύλου της, πρόσθεσε: «Χάρη στον Τίτλο IX έχουμε μια Serena [Williams], μια Simone Biles».
Θεμελιώτριες του νομοσχεδίου, σύμφωνα με τους New York Times, υπήρξαν δύο πολιτικοί που είχαν υποστεί και οι ίδιες τις συνέπειες των στερεότυπων φύλου: η Edith Green και η Patsy Mink. Η Green είχε ονειρευτεί να γίνει δικηγόρος, αλλά η οικογένειά της την είχε ωθήσει τελικά να ασχοληθεί με τη διδασκαλία. Η Mink είχε υποστεί την απόρριψη από πολλές ιατρικές σχολές ως γυναίκα και Αφροαμερικανίδα.
Οι Green, Mink και άλλοι προοδευτικοί νομοθέτες κατάφεραν να περάσουν το νομοσχέδιο «πολύ διακριτικά και σιωπηρά, ακριβώς επειδή πίστευαν ότι η ιδέα πίσω από αυτό -ότι πρέπει να κατονομάζουμε τις φυλετικές διακρίσεις στην εκπαίδευση- θα εθεωρείτο πολιτικά αμφιλεγόμενη», υποστηρίζει η Dr. Elizabeth A. Sharrow, καθηγήτρια Δημόσιας Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης.
Κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης
Η ευρεία χρήση του Τίτλου ΙΧ δημιούργησε επίσης μια ομπρέλα προστασίας κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης και επίθεσης σε νεαρές αθλήτριες. «Χάρη σε αυτόν, τώρα πια δεν είμαστε αντικείμενα αλλά υποκείμενα», λέει η δικηγόρος Dr. Ann Olivarius, που ειδικεύεται σε τέτοιες υποθέσεις. «Είμαστε ενεργές αφηγήτριες της δικής μας ζωής και ξέρουμε ότι έχουμε το δικό μας σώμα και το χρησιμοποιούμε εμείς». Κατά κάποιον τρόπο, λοιπόν, συνδέεται και με το κίνημα #metoo.
Η ευρεία χρήση του Τίτλου ΙΧ δημιούργησε επίσης μια ομπρέλα προστασίας κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης και επίθεσης σε νεαρές αθλήτριες. «Χάρη σε αυτόν, τώρα πια δεν είμαστε αντικείμενα αλλά υποκείμενα», λέει η δικηγόρος Dr. Ann Olivarius
Μάλιστα πάνω στον Τίτλο ΙΧ η κυβέρνηση Biden έχει ξεκινήσει προσπάθειες, από το 2021, να διευρύνει το συμπεριληπτικό πνεύμα του και σε διεμφυλικές αθλήτριες, δεδομένου ότι δεκαοκτώ πολιτείες μέχρι σήμερα έχουν ενεργοποιήσει νόμους που περιορίζουν τη συμμετοχή τους σε γυναικείες ομάδες.
