Η πολύνεκρη τραγωδία με τους 79 νεκρούς έχει συγκλονίσει την διεθνή κοινότητα αλλά και την ελληνική κοινή γνώμη με την υπηρεσιακή κυβέρνηση να κηρύσσει εθνικό πένθος. Με μία ανάρτηση στο Facebook η γυναίκα η οποία δηλώνει πως ήταν η πρώτη που ενημέρωσε τις ελληνικές και ιταλικές αρχές δίνει πληροφορίες για την κατάσταση στην οποία βρίσκονταν οι μετανάστες πάνω στο πλοίο, το οποίο βυθίστηκε τελικά σε διεθνή ύδατα ανοιχτά τη Πύλου.
Η Ναουάλ Σουφί έγραψε όσα της μετέφεραν οι μετανάστες μέσα από το πλοίο, υλικό το οποίο, όπως τονίζει το δημοσιεύει λέγοντας πως εξουσιοδοτεί τους δημοσιογράφους να το αξιοποιήσουν ως μαρτυρία για τα ρεπορτάζ τους.
«Στις 13 Ιουνίου 2023, τις πρώτες πρωινές ώρες, μετανάστες που επέβαιναν σε σκάφος φορτωμένο με 750 άτομα επικοινώνησαν μαζί μου και μου μίλησαν για την κατάστασή τους. Μετά από πέντε ημέρες ταξιδιού, το νερό είχε τελειώσει, ο καπετάνιος του πλοίου τους είχε εγκαταλείψει στην ανοιχτή θάλασσα και υπήρχαν επίσης έξι πτώματα στο σκάφος. Οι μετανάστες δεν γνώριζαν ακριβώς πού βρίσκονταν, αλλά χάρη στον άμεσο εντοπισμό του τηλεφώνου Turaya, μπόρεσα να μάθω την ακριβή τους θέση και να ειδοποιήσω τις αρμόδιες αρχές», γράφει χαρακτηριστικά.
«Όλη την ώρα με ρωτούσαν τι έπρεπε να κάνουν και τους έλεγα συνεχώς ότι η ελληνική βοήθεια θα ερχόταν. Σε αυτό το τελευταίο τηλεφώνημα, ο άνθρωπος με τον οποίο μιλούσα μου είπε ρητά: “Νιώθω ότι αυτή θα είναι η τελευταία μας νύχτα στη ζωή”», συνέχισε.
«📌 Εξουσιοδοτώ τους δημοσιογράφους που επικοινωνούν μαζί μου αυτές τις ώρες να χρησιμοποιήσουν αυτή τη δήλωση για να καταγράψουν μέρος της δυναμικής των γεγονότων που έλαβαν χώρα χθες.
Στις 13 Ιουνίου 2023, τις πρώτες πρωινές ώρες, μετανάστες που επέβαιναν σε σκάφος φορτωμένο με 750 άτομα επικοινώνησαν μαζί μου και μου μίλησαν για την κατάστασή τους. Μετά από πέντε ημέρες ταξιδιού, το νερό είχε τελειώσει, ο καπετάνιος του πλοίου τους είχε εγκαταλείψει στην ανοιχτή θάλασσα και υπήρχαν επίσης έξι πτώματα στο σκάφος. Οι μετανάστες δεν γνώριζαν ακριβώς πού βρίσκονταν, αλλά χάρη στον άμεσο εντοπισμό του τηλεφώνου Turaya, μπόρεσα να μάθω την ακριβή τους θέση και να ειδοποιήσω τις αρμόδιες αρχές.
Ωστόσο, η κατάσταση περιπλέχθηκε όταν ένα πλοίο πλησίασε το σκάφος, έδεσε σχοινιά σε δύο σημεία του σκάφους και άρχισε να πετάει μπουκάλια με νερό. Οι μετανάστες αισθάνθηκαν μεγάλο κίνδυνο, καθώς φοβόντουσαν ότι τα σχοινιά θα μπορούσαν να προκαλέσουν ανατροπή του πλοίου και ότι η προσπάθεια επί του σκάφους για να πάρουν νερό θα μπορούσαν να προκαλέσουν τη βύθισή της. Για το λόγο αυτό, απομακρύνθηκαν ελαφρώς από το πλοίο για να αποφύγουν ένα ναυάγιο.
Κατά τη διάρκεια της νύχτας, η κατάσταση στο σκάφος έγινε ακόμη πιο δραματική: οι μετανάστες ήταν μπερδεμένοι και δεν καταλάβαιναν αν επρόκειτο για επιχείρηση διάσωσης ή για έναν τρόπο να θέσουν τη ζωή τους σε ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο. Παρέμεινα σε επαφή μαζί τους μέχρι τις 11 το βράδυ ώρα Ελλάδας, προσπαθώντας να τους καθησυχάσω και να τους βοηθήσω να βρουν μια λύση. Όλη την ώρα με ρωτούσαν τι έπρεπε να κάνουν και τους έλεγα συνεχώς ότι η ελληνική βοήθεια θα ερχόταν.
Σε αυτό το τελευταίο τηλεφώνημα, ο άνθρωπος με τον οποίο μιλούσα μου είπε ρητά: “Νιώθω ότι αυτή θα είναι η τελευταία μας νύχτα στη ζωή”. Όταν οι μετανάστες απομακρύνθηκαν ελαφρώς από το πλοίο, δεν υπήρχε πρόθεση να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την Ιταλία, γιατί δεν θα ήξεραν πώς να πλεύσουν στα ιταλικά ύδατα, καθώς ο πραγματικός καπετάνιος του πλοίου έλειπε και ρωτούσαν συνεχώς τι να κάνουν. Χρειάζονταν οπωσδήποτε βοήθεια στα νερά όπου βρίσκονταν, και αν μου είχαν εκφράσει την πρόθεσή τους να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την Ιταλία, προφανώς θα είχα στείλει ενημέρωση στη Μάλτα, την Ελλάδα και την Ιταλία, αλλά οι μετανάστες δεν είπαν ποτέ κάτι τέτοιο.
Είναι ποτέ δυνατόν η φυγή των μεταναστών από την κατάσταση κινδύνου στην οποία βρίσκονταν να ερμηνεύτηκε από τις ελληνικές αρχές ως φυγή από τη διάσωση; Αυτά είναι ερωτήματα που δεν μπορώ να απαντήσω, αλλά μπορώ να βεβαιώσω ότι αυτοί οι άνθρωποι ζητούσαν πάντα να διασωθούν από οποιαδήποτε χώρα.
Αυτή είναι η τελευταία ακριβής θέση που εστάλη από το τηλέφωνο Turaya και κοινοποιήθηκε στη Μάλτα, την Ελλάδα και την Ιταλία
⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️
Θέση στις 15.10 ώρα Ελλάδας.
Lat N 036 Deg 008’059.660″ Lon E 021 Deg 002’009.749″
Συγκλονιστικές φωτογραφίες: Ο ένας πάνω στον άλλον οι μετανάστες στο πλοίο λίγο πριν βυθιστεί
«Καθ’ όλη τη διάρκεια του απογεύματος και μέχρι τις 11 το βράδυ δεν έκανα τίποτα άλλο από το να καθησυχάζω τους ανθρώπους που τηλεφωνούσαν από το σκάφος, εξηγώντας τους ότι οι αρμόδιες αρχές είχαν τη θέση του σκάφους εδώ και πολλές ώρες και ότι σίγουρα θα έφτανε βοήθεια. Το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν να διαχειριστούν την κατάσταση πανικού που επικρατούσε στο πλοίο».
Εν τω μεταξύ, οι φωτογραφίες που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας από το γεμάτο μετανάστες σκάφος, πριν το ναυάγιο σε διεθνή ύδατα ανοιχτά της Πύλου, συγκλονίζουν.
Δείτε φωτογραφίες:
Σχετικά με τους επιβαίνοντες στο πλοίο, αυτούς που έχουν διασωθεί, αυτούς που έχουν ανασυρθεί νεκροί και τον αριθμό των αγνοούμενων, ο εκπρόσωπος Τύπου του Λιμενικού, Νίκος Αλεξίου είπε την Τετάρτη, 14 Ιουνίου: «Το εξωτερικό τμήμα του πλοίου ήταν γεμάτο με κόσμο, το ίδιο εικάζουμε και για το εσωτερικό. Μιλάμε για αρκετούς ανθρώπους, χωρίς να μπορούμε να δώσουμε όμως ακριβή αριθμό. (…) Αυτό που αντίκρυσαν οι συνάδελφοί μου όταν πήγαν στο σημείο, αποδεικνύει ότι το πλοίο ήταν υπερφορτωμένο, αφού οι άνθρωποι ήταν στιβαγμένοι στο κατάστρωμα. Δεν μπορεί να δοθεί ακριβής αριθμός με ασφάλεια, αλλά σίγουρα το νούμερο είναι πολύ μεγάλο».
Ποια είναι η Nawal Soufi
Η Nawal Soufi είναι Μαροκινοϊταλίδα κοινωνική λειτουργός και ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Έχει επίσης δραστηριοποιηθεί στο μεταναστευτικό και είναι συμπαθής στον παλαιστινιακό αγώνα.
Γεννήθηκε στο Μαρόκο από Μαροκινούς γονείς το 1988, αλλά μόλις λίγες εβδομάδες μετά τη γέννηση μετακόμισαν στην Κατάνια στους πρόποδες της Αίτνας στη Σικελία. Ήταν μόλις δεκατεσσάρων ετών όταν ξεκίνησε την κοινωνική της σταδιοδρομία βοηθώντας Μαροκινούς μετανάστες και Ιταλούς άστεγους να επιβιώσουν στην καθημερινότητά τους. Συνέχισε την κοινωνική της δράση όταν μεγάλωσε.
Πήρε πτυχίο στις πολιτικές επιστήμες και τις διεθνείς σχέσεις, ενώ παράλληλα εργαζόταν με μερική απασχόληση ως διερμηνέας σε δικαστήρια και φυλακές της Σικελίας.
Επηρεάστηκε από τον αγώνα των Παλαιστινίων και την Αραβική Άνοιξη. Τον Δεκέμβριο του 2012 ταξίδεψε στη Συρία και ήταν επικεφαλής μιας ανθρωπιστικής αυτοκινητοπομπής που βοήθησε περίπου 800 οικογένειες εκεί. Προσέφερε τη βοήθειά της για τους Σύρους που προσπαθούσαν να βρουν καταφύγιο στην Ιταλία.
Δραστηριότητες
Η Soufi έγινε γνωστή το 2013, όταν έσωσε μια βάρκα που είχε χαθεί στη Μεσόγειο, με εκατοντάδες Σύρους πρόσφυγες στο πλοίο, οι οποίοι κινδύνευαν να πνιγούν. Έλαβε ένα τηλεφώνημα με αίτημα διάσωσης από έναν από τους μετανάστες.
Βραβεία
Η Soufi έχει κερδίσει πολλά βραβεία για τα ντοκιμαντέρ που γύρισε στη Συρία και τη Λιβύη το 2014. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται τα βραβεία ” Pioneer Woman – Donna di Frontiera ” και “Border Woman” από τους κριτές του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Συνόρων Marzamemi.
Το 2016 η Soufi τιμήθηκε με το βραβείο των Ευρωπαίων πολιτών. Κέρδισε το βραβείο πρωτοβουλίας “τεχνίτες της ελπίδας” το 2017 υπό την προεδρία του εμίρη Mohammed bin Rashid Al Maktoum στο Ντουμπάι μια διάκριση που αποσκοπεί στην προώθηση των αραβικών δεξιοτήτων που εργάζονται για θετική αλλαγή μέσω έργων και πρωτοβουλιών.
Η αξιοσημείωτη πρόθεση μιας νεαρής γυναίκας είναι το θέμα του βιβλίου Nawal, ο άγγελος των προσφύγων, που κυκλοφόρησε το 2015 στην Ιταλία.
πηγή: protothema.gr
