Θλίψη προκάλεσε πριν από λίγες ημέρες η είδηση για την υγεία της Celine Dion, η οποία ακύρωσε την παγκόσμια περιοδεία της, επειδή -όπως ανακοίνωσε- σε video στα social media, διαγνώστηκε με Σύνδρομο Δύσκαμπτου Ανθρώπου, μία ασθένεια που επηρεάζει έναν άνθρωπο στους ένα εκατομμύριο.
Έκτοτε διάσημοι φίλοι της έχουν εκφράσει τη λύπη και την ανησυχία τους, αφού σύμφωνα με όσα λένε, δεν υπάρχει κάποιος να τη φροντίσει. «Βασιζόταν στον Rene (τον εκλιπόντα σύζυγό της) για τα πάντα», είπε στενός φίλος της οικογένειας. «Ήταν η λυχνία της, φρόντιζε τα πάντα για εκείνη. Η Celine βασίστηκε σε αυτόν για τα πάντα. Τη διαχείριση της, τα οικονομικά της, τη μουσική της παραγωγή και τα πράγματα έχουν πάρει τον κατήφορο από τότε που πέθανε», συνέχισε στο pagesix.com το ίδιο άτομο.
Όπως εξήγησε στη συνέχεια, η τραγουδίστρια δεν έχει κανέναν πλέον για να τη φροντίσει. Μάλιστα, δεν έκανε λόγο μόνο για την υγεία της, αλλά και για τα συμφέροντά της.
«Οι πηγές μου πιστεύουν ότι δεν θα μπορέσει να επιστρέψει στη σκηνή. Μετά την αρχική συζήτηση για τους μυϊκούς σπασμούς που υπέφερε, αρχίσαμε να ακούμε περισσότερα για τη σοβαρότητα της κατάστασης, αλλά η Σελίν είναι ο τύπος του ανθρώπου που δεν θέλει οι άνθρωποι να ανησυχούν άσκοπα. Οι θαυμαστές της έχουν εμμονή με κάθε ανάσα που παίρνει. Κρέμονται από κάθε της λέξη».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ο René Angélil, o οποίος έφυγε από τη ζωή το 2016, έπειτα από πολυετή μάχη με τον καρκίνο ήταν και ο μάνατζερ της τραγουδίστριας. Το ζευγάρι έχει αποκτήσει τρία παιδιά, τα οποία σήμερα είναι 21 και 12 ετών αντίστοιχα, καθώς τα δύο μικρότερα παιδιά του ζευγαριού είναι δίδυμα.
Η τραγουδίστρια, που μετρά πάνω από 30 χρόνια καριέρας, έπειτα από την ανακοίνωση για την υγεία της δεν έχει κάνει κάποια άλλη σχετική ανάρτηση.
Η ζωη με Σύνδρομο Δύσκαμπτου Ανθρωπου
Η Παραολυμπιονίκης Αλεξάνδρα Σταματοπούλου πάσχει από την ίδια ασθένεια και είχε μιλήσει στο Marie Claire και τη δημοσιογράφο Εβίτα Τσιλοχρήστου για το πώς είναι να ζει κανείς με το συγκεκριμένο Σύνδρομο.
«Διαγνώστηκα όταν ήμουν 21 ετών. Το 2011. Οι γιατροί πολλές φορές με παρέπεμπαν αποκλειστικά σε ψυχολόγο, από την παιδική μου ηλικία μάλιστα. Κανένα παιδί δεν θέλει να νιώθει μουδιάσματα, καψίματα ή να πέφτει στη μέση του δρόμου χωρίς να κατανοεί γιατί του συμβαίνει αυτό ή ότι οφείλεται σε αυτοάνοσο. Ηταν πολύ σκληρό για μένα το γεγονός ότι δεν μπορούσαν να βρουν το πρόβλημα και να καταλάβουν το μέγεθός του».
Από πού αντλεί δύναμη μια γυναίκα 21 ετών που μαθαίνει ότι έχει Σύνδρομο Δύσκαμπτου Ανθρώπου και αναγκάζεται να βάλει το αμαξίδιο στη ζωή της; Πώς ξυπνά εκείνη την ημέρα που το συνειδητοποιεί για πρώτη φορά;
«Αρχικά, επειδή ήμουν για αρκετό διάστημα στο νοσοκομείο, κατανοούσα πού βρισκόμουν και για ποιο λόγο βρισκόμουν εκεί. Πάλευα και για τη ζωή μου, επειδή ήμουν σε μονάδα τεχνητού νεφρού για πλασμαφαιρέσεις. Έλεγα, η ιδανική κατάσταση είναι να φύγω από το κρεβάτι. Για μένα ήταν τεράστιο επίτευγμα ότι μπόρεσα να καθίσω στο αμαξίδιο.
Κατόπιν αναρωτήθηκα πώς θα μπορούσα να σηκωθώ από το αμαξίδιο. Άρχισα να περπατάω με ψηλούς νάρθηκες, κάτι σαν εκείνους με τους οποίους κάνουν ξυλοπόδαρα. Ήθελα να το παλέψω, να νιώσω ότι δεν τα έχω παρατήσει. Εφόσον όμως μου εξήγησαν ότι δεν είναι κακό να είσαι χρήστης αμαξιδίου, αυτό μπήκε στην καθημερινότητά μου και άρχισα να σκέφτομαι ποια πράγματα από αυτά που μου αρέσουν μπορώ να τα κάνω σε καθιστή θέση».
Τι θα συμβούλευε τις γυναίκες με ανάλογο πρόβλημα υγείας;
«Δεν είμαι ικανή να δώσω συμβουλή γιατί κι εγώ κάθε χρόνο ανακαλύπτω κάτι διαφορετικό. Θα τις προέτρεπα, από τις δικές μου εμπειρίες, όταν μπαίνει κάτι καινούριο στη ζωή τους που μοιάζει αρνητικό -μπορεί να μην είναι απαραίτητα το αμαξίδιο- να μην τα παρατάνε. Να μην ακούν τους άλλους όταν τους λένε ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι. Να δοκιμάζουν. Το “δεν μπορώ” δεν υπάρχει. Υπάρχει το “δεν έχω προσπαθήσει”. Οταν δεν έχουμε δοκιμάσει, δεν ξέρουμε τα όριά μας. Εγώ λέω: “Κανείς δεν βάζει στοπ στα όνειρά μου και τα “θέλω” μου”. Μπορούμε να μεγαλουργήσουμε ακόμα κι αν δεν έχουμε τη φυσική κατάσταση που θα θέλαμε».
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη της Αλεξάνδρας Σταματοπούλου εδώ.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το Σύνδρομο του Δύσκαμπτου Ανθρώπου
Το Σύνδρομο του Δύσκαμπτου Ανθρώπου ή Stiff Person Syndrome (SPS) χαρακτηρίζεται από κορμική δυσκαμψία, η οποία επεκτείνεται στα κεντρομελικά σημεία των μυών. Xαρακτηρίζεται από κυμαινόμενη μυϊκή ακαμψία στον κορμό και τα άκρα και από αυξημένη ευαισθησία σε ερεθίσματα όπως ο θόρυβος, η αφή και η συναισθηματική δυσφορία, που μπορεί να προκαλέσει μυϊκό σπασμό. Οι πάσχοντες προσλαμβάνουν λορδωτή ή κυφωσκολιωτική θέση κατά τη βάδιση.
Το σύνδρομο του δύσκαμπτου ατόμου (SPS) επηρεάζει μόνο ένα ή δύο άτομα στο εκατομμύριο και περισσότερο τις γυναίκες. Εμφανίζεται συνήθως στις ηλικίες από 20 έως 50 ετών και σπάνια επηρεάζει τα παιδιά. Αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1956. Τα διαγνωστικά κριτήρια προτάθηκαν τη δεκαετία του 1960 και βελτιώθηκαν δύο δεκαετίες αργότερα. Αν και δεν υπάρχει θεραπεία για την πάθηση, υπάρχουν αγωγές για την επιβράδυνση της εξέλιξης.
