Σε ηλικια 78 ετών, έπειτα από μάχη με τον καρκίνο, έφυγε από τη ζωή ηθοποιός Μίνα Αδαμάκη, την οποία αγαπήσαμε μέσα από ρόλους της, όπως της Ειρήνης Χαρίτου, στην τηλεοπτική σειρά «Τρεις Χάριτες» που προβαλλόνταν από το 1989 έως το 1992 μέσα από τη συχνότητα του Mega Channel.
Η Μίνα Αδαμάκη είχε γεννηθεί στο Βόλο στις 17 Ιουλίου του 1944 και ήταν απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν (1966) και σε νεανική ηλικία σπούδασε κουκλοθέατρο και παντομίμα στο Λονδίνο.
Η πρώτη της εμφάνιση έγινε στο θέατρο, ως μαθήτρια ακόμα, με το Θέατρο Τέχνης, στο έργο «Η δολοφονία του Ζαν – Πωλ Μαρά». Είχε παίξει σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές και ταινίες, ενώ είχε ιδρύσει τον θίασο «Θεατρική Συντεχνία» και υπήρξε ιδρυτικό μέλος της «Ελεύθερης Σκηνής».
Η τελευταία θεατρική της εμφάνιση έγινε στη «Φαίδρα» σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Καρατζά το 2021, ενώ νωρίτερα συμμετείχε στη “Μήδεια” του Μποστ στο Θέατρο Θησείον τη σεζόν 2019-2020 σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη. Τη σεζόν 2018-2019 πήρε μέρος στον «Ερωτευμένο Σαίξπηρ» σε σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα στο Θέατρο Κέντρο Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος. Μαζί του είχε συνεργαστεί ξανά στο έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Η Αυλή των Θαυμάτων» (2011-2012) και στο «Ψύλλοι στ’ αυτιά» (2013-2014).
Την είδηση του θανάτου της έκανε γνωστή μέσω της σελίδας του στο Facebook o πρόεδρος του ΣΕΗ, -Σπύρος Μπιμπίλας, ταυτόχρονα με εκείνη ενός άλλου σπουδαίου ηθοποιού, του Κώστα Μπάση:
«Με μεγάλη θλίψη σχεδόν ταυτόχρονα μαθαμε ότι έφυγαν από κοντά μας δύο σπουδαίοι αξιαγαπητοι συνάδελφοι μας … Η γλυκεια μας Μινα Αδαμάκη που τόσα πρόσφερε στο Θέατρο ,την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, η) τόσο αγαπητή μας από την απίστευτη φιγούρα από την Τρεις Χάριτες και ο Κώστας Μπάσης, ο πρώτος Ερωτοκριτος του Ευαγγελάτου, ο ηθοποιός που κοσμησε το Κρατικό θέατρο Βορείου Ελλάδος για πολλά χρόνια… Ανεξίτηλη θα μείνετε στην μνήμη μας αγαπημένοι μου.. Καλό ταξίδι».
Σε συνεντευξή της στη LIFO είχε πει για το πώς ξεκίνησε να ασχολείται με την υποκριτική: «Η πρώτη παράσταση που είδα ήταν του Θεάτρου Τέχνης, σε καλοκαιρινή του περιοδεία. Η αδελφή μου είχε μπλέξει με κάποιους διανοούμενους και καθώς τους ακολουθούσα σε κάποιες εξόδους τους, πήγα να δω θέατρο, ενώ δεν είχα ιδέα περί τίνος επρόκειτο. Έπαιζαν κωμικά μονόπρακτα του Τσέχοφ. Τρελάθηκα! Ενώ απ’ όλες τις πλευρές ήμουν πολύ πρωτόβγαλτη, ήταν ένα ευχάριστο σοκ, καταρχάς γιατί γέλαγα αλλά και επειδή ήταν πολύ ωραία παράσταση, χωρίς να έχει κάτι φανταχτερό. Πήγα σπίτι, έβαλα τα σεντόνια και άρχισα να παίζω. Το επανέλαβα και στη Μακρυνίτσα, όπου είχαμε μια σκάλα τρίπατη και εκεί αναπαριστούσα ό,τι είχα δει. Τότε ήμουν δεκατεσσάρων χρονών και έκτοτε, κάθε καλοκαίρι που ερχόταν ο Κουν στον Βόλο, καθώς θεωρούνταν θεατρική πιάτσα, πήγαινα και τον έβλεπα. Έτσι άρχισε να διαμορφώνεται το γούστο μου».
