Η Ματίνα Καρύδα είναι ένας από τους ανθρώπους που επιχείρησαν να καταγράψουν όσο το δυνατόν πιο λεπτομερώς την αδιανόητη μέχρι σήμερα τραγωδία στο Μάτι, που μετρά την έκτη επέτειό της. Η συγγραφέας του βιβλίου «Μάτι 23 Ιουλίου 2018», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος, έκανε μια ανάρτηση στην οποία παραθέτει και τη μαρτυρία μιας μητέρας που έχασε στην πυρκαγιά τον γιο της, της Αθηνάς Μουτάφη.
Όπως έγραψε η Ματίνα Καρύδα:
«Στις 23 Ιουλίου 2018 οι άνθρωποι κολυμπούσαν αβοήθητοι από τις 17.30 το απόγευμα έως τις 23.00 το βράδυ που βγήκαν ψαροκάικα και τους μάζεψαν.
»Το Λιμενικό της Ραφήνας, 5 χλμ. μακρύτερα, ενημερώθηκε μέσω Δανίας που κάποιοι τουρίστες ειδοποίησαν το δικό τους 112 αλλά δεν επιχείρησε ποτέ στη διάσωση των ανθρώπων.
»9 άνθρωποι πνίγηκαν κολυμπώντας 7 ώρες.
«9 άνθρωποι πνίγηκαν κολυμπώντας 7 ώρες».
»Περίπου 2000 άνθρωποι περίμεναν τραυματισμένοι και αβοήθητοι στις βραχώδεις ακτές της περιοχής με το θερμικό κύμα να τους καίει.
»Το Λιμενικό που δεν επιχείρησε στη διάσωσή τους δεν είναι κατηγορούμενο στη δίκη, “αυτοαθωώθηκε” με εσωτερικές του διαδικασίες.
»Μαρτυρία Αθηνά Μουτάφη στη δίκη για το Μάτι:
»“Βρισκόμουν στο Μάτι φιλοξενούμενη από μια φίλη μου. Στις 17.00 το απόγευμα ήρθαν τα παιδιά μου από την Αθήνα για να κάνουν λίγες ημέρες διακοπές μαζί μας. Πήγα να τα πάρω από τη Λεωφόρο Μαραθώνος που τα άφησε το λεωφορείο και τα πάντα ήταν ήσυχα, τίποτα ανησυχητικό δε συνέβαινε…
»Ξυπνάμε τα παιδιά και τρέχουμε στη θάλασσα. Μέχρι να μπούμε στη θάλασσα ήταν λες και ανοίξαμε μια πόρτα και βρεθήκαμε στην κόλαση.
»Κάποια στιγμή ο Βίκτωρας μου λέει πως δεν αισθάνεται καλά και πως θα πεθάνει. Μου λέει “παθαίνω κράμπες, δε θα αντέξω”.
»Προσπάθησα να τον ηρεμήσω. Μετά από δυο κύματα απανωτά που μας σκέπασαν, είδα τον Βίκτωρα μπρούμυτα να επιπλέει. Τον γυρίζω ανάσκελα και του μιλάω: “Βίκτωρα! Βίκτωρα!”, αλλά εκείνος δεν απαντούσε. Ήταν μαύρος παντού. Έκανε μαύρο εμετό, από παντού έβγαζε μαύρα υγρά. Στις τρεις ώρες μέσα στη θάλασσα έφυγε το παιδί μου! Τον χειρότερο εφιάλτη που φαντάζεστε εσείς οι γονείς εγώ τον έβλεπα μπροστά μου.
«Μετά από δυο κύματα απανωτά που μας σκέπασαν, είδα τον Βίκτωρα μπρούμυτα να επιπλέει. Τον γυρίζω ανάσκελα και του μιλάω: “Βίκτωρα! Βίκτωρα!”, αλλά εκείνος δεν απαντούσε. Ήταν μαύρος παντού».
»Δεν έχω λόγια να σας περιγράψω εκείνες τις στιγμές. Δεν υπάρχουν λέξεις στο ελληνικό λεξιλόγιο. Τελικά συνεχίσαμε να κολυμπάμε με την κόρη μου. Τον άφησα και έφυγα. Ήθελα να ουρλιάξω! Ήθελα να βουτήξω στη θάλασσα και να πάω να τον φέρω πίσω. Την ψυχή μου άφησα μέσα στη θάλασσα”».
Δείτε τις αναρτήσεις της Μαρίνας Καρύδα – με τη μαρτυρία και για το βιβλίο της για το Μάτι:
