Ο σκιέρ Max Parrot κέρδισε το Χρυσό μετάλλιο στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, τρία χρόνια μετά τη διάγνωσή του με καρκίνο. Έχοντας κερδίσει το ασημένιο μετάλλιο στη χιονοσανίδα τέσσερα χρόνια πριν στην Πιονγιάνγκ, ο 27χρονος αθλητής από τον Καναδά εξασφάλισε το πρώτο του χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο τη Δευτέρα, 07 Φεβρουαρίου.
Η ανώτατη βαθμολογία του έφτασε τους 90,96 βαθμούς αφήνοντας στη δεύτερη τον Κινέζο αθλητή με 88,70 και τον, επίσης, Καναδό συναθλητή του Mark McMorris στην τρίτη. Διαβάστε εδώ την ιστορία της Kamila Valieva που έγραψε ιστορία στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο πατινάζ.
«Ήταν απίθανο. Είμαι πολύ υπερήφανος για το πως κατάφερα να ξεπεράσω τα εμπόδια και έχω ενθουσιαστεί με το σκορ», είπε ο Parrot για τη συμμετοχή του, ενώ δεν ξέχασε να ευχαριστήσει και τους συναθλητές του για την πορεία και τη βοήθειά τους: «Δεν θα τα είχα καταφέρει χωρίς την ομάδα μου να με στηρίζει. Με βοήθησαν πάρα πολύ και είμαι ευγνωμων γι’ αυτό».
H διάγνωση και η μάχη με τον καρκίνο
Ο 27χρονος Καναδός σκιέρ διαγνώστηκε με καρκίνο (Λέμφωμα Hodgkin) το 2018 και χρειάστηκε να υποβληθεί σε 12 συνεδρίες χημειοθεραπείας πριν ανακοινώσει πως απαλάχθηκε από την ασθένεια το 2019.
«Συνέβησαν τόσα πολλά τα τελευταία τρία χρόνια. Την τελευταία φορά που συμμετείχα σε Ολυμπιακούς Αγώνες κέρδισα το ασημένιο μετάλλιο στην Κορέα. Μετά έπρεπε να αντιμετωπίσω τον καρκίνο. Ήταν εφιάλτης. Δεν έχεις παλμό, δεν έχεις ενέργεια, δεν έχεις μύες. Υπήρξαν πολλές δύσκολες στιγμές που ένιωθα σαν λιοντάρι στο κλουβί, επειδή δεν μπορούσα να κάνω αυτό που τόσο αγαπάω, δηλαδή snowboard. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που χρειάστηκε να βάλω στην άκρη τη σανίδα μου. Το snowboard είναι το μόνο πράγμα που γνωρίζω τόσο καλά και ήταν πολύ δύσκολο για εμένα. Το να βρίσκομαι εδώ και να έχω κερδίσει το χρυσό μετάλλιο είναι υπέροχο», δήλωσε μετά τον αγώνα του για την εμπειρία του με τον καρκίνο.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
O Max Parrot είναι ambassador της κοινότητας για τη Λευχαιμία του Καναδά και πρόσφατα πήρε μέρος σε ένα ντοκιμαντέρ, το οποίο εξιστορεί το ταξίδι του με τον καρκίνο. «Είχα μία κάμερα να με κινηματογραφεί 24 ώρες την ημέρα 7 ημέρες την εβδομάδα. Ήταν ένα μεγάλο μυστήριο, επειδή τα γυρίσματα γίνονταν κάθε μέρα, κάθε εβδομάδα, κάθε μήνα και δεν ξέραμε πότε όλο αυτό θα τελειώσει. Από τη στιγμή που έχεις παλέψει με τον καρκίνο πρέπει από την αρχή να χτίσεις τον εαυτό σου, επειδή η χημειοθεραεία επηρέαζει κάθε μυ σου και κατατρώει την ενέργειά σου. Σε φτάνει σε μηδενικό επίπεδο. Οπότε ήταν για εμένα 8 μήνες μάχης με την αρρώστια, αλλά και μάχης με τον εαυτό μου για να καταφέρω να είμαι ξανά σε φόρμα».
