Ήταν 26 Ιανουαρίου του 1970, όταν η 4χρονη τότε Καλλιόπη Αθανασιάδη, μαζί με 8 συμμαθητές της, κινδύνευσαν να χάσουν τη ζωή τους, αφού το σχολικό λεωφορείο στο οποίο επέβαιναν έπιασε φωτιά. Ευτυχώς, τα παιδιά σώθηκαν έχοντας υποστεί, όμως, σοβαρά εγκαύματα από τη φωτιά. Αυτό δεν ήταν κάτι που θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στη δυναμική Καλλιόπη, η οποία είναι πλέον η Προέδρος της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργών Θώρακος–Καρδίας– Αγγείων και υπεύθυνη του Θωρακοχειρουργικού Τμήματος στον «Ευαγγελισμό». Μάλιστα, από το συγκεκριμένο τμήμα μάς έστειλε ευχές για καλές γιορτές και καλή χρονιά πριν από λίγο καιρό.
Σήμερα, 52 χρόνια μετά το ατύχημα, προτιμά να αφήσει πίσω της τα μνημόσυνα και να μιλήσει, όπως η ίδια γράφει σε ανάρτησή της στο Facebook, για την «ομορφιά» και τη «διαφορετικότητα». Άλλωστε και πριν δύο χρόνια σε αντίστοιχο post είχε ξεκαθαρίσει πως δεν έπεσε ποτέ θύμα bullying για την εμφάνισή της και σε αυτό έπαιξαν μεγάλο ρόλο η μητέρα της και οι φίλοι της.
«Δεν θα ήθελα να κάνω ακόμα ένα μνημόσυνο»
«Δεν θα ήθελα να κάνω ένα ακόμα μνημόσυνο 52 χρόνια αργότερα, θα ήθελα όμως να μιλήσω για την “ΟΜΟΡΦΙΑ” και τη “ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ’, δύο θέματα, πολύ επίκαιρα στις μέρες μας…
Η ομορφιά γενικά είναι το χαρακτηριστικό ενός ατόμου, ενός τόπου, ενός αντικειμένου ή μιας ιδέας που προσφέρει μια αέναη εμπειρία απόλαυσης, ευχαρίστησης, νοήματος και ικανοποίησης», γράφει στην αρχή της ανάρτησής της και συνεχίζει σε άλλο σημείο:
«Πόσο εύκολο είναι να βρούμε μια θέση μέσα στην κοινωνία όταν είμαστε διαφορετικοί από το σύνηθες; Όλοι πάντα θα θέλαμε να ανήκουμε κάπου, να είμαστε αποδεκτοί στα πλαίσια μιας ομάδας. Πόσο εφικτό είναι όμως αυτό, όταν δεν είμαστε ομοιόμορφοι με τους άλλους; Πάντα θα χρειαστεί, η νομίζουμε, οτι θα χρειαστεί να κάνουμε προσαρμογές στην συμπεριφορά και στα πιστεύω μας για να κρυφτούμε ακόμα και εμείς οι ίδιοι από τον πραγματικό εαυτό μας, δηλαδή να “βαφτούμε με άλλα χρώματα” από τον φόβο της απόρριψης.
Και όμως η “ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ” είναι εκείνη που μας φανερώνει την ομορφιά πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, που μας προσφέρει το δώρο της μοναδικότητας.
Ο καθένας από εμάς ξεχωρίζει και ταυτόχρονα αντιλαμβάνεται την έννοια του ανήκειν. Είμαστε όλοι διαφορετικοί και όλοι ίσοι!»
Την ανάρτηση «έντυσε» με πολύ όμορφες φωτογραφίες από το παρελθόν και από το παρόν της:
Διαβάστε το κείμενο που έγραψε
26 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1970! Δεν θα ήθελα να κάνω ένα ακόμα μνημόσυνο 52 χρόνια αργότερα, θα ήθελα όμως να μιλήσω για την «ΟΜΟΡΦΙΑ» και τη «ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ», δύο θέματα, πολύ επίκαιρα στις μέρες μας…
Η ομορφιά γενικά είναι το χαρακτηριστικό ενός ατόμου, ενός τόπου, ενός αντικειμένου ή μιας ιδέας που προσφέρει μια αέναη εμπειρία απόλαυσης, ευχαρίστησης, νοήματος και ικανοποίησης. Η ομορφιά μελετάται ως κλάδος της αισθητικής, της κοινωνιολογίας, της κοινωνικής ψυχολογίας και του πολιτισμού. Ως δημιούργημα του πολιτισμού, έχει εμπορευματοποιηθεί εξαιρετικά με όχι πάντα θετικά αποτελέσματα.
Η έννοια του «όμορφου» συχνά περιλαμβάνει και την περίπτωση, όπου μια ύπαρξη βρίσκεται σε πλήρη ισορροπία και αρμονία με την φύση, κατάσταση, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αισθήματα έλξης και συναισθηματικής ευημερίας.
Επειδή όμως, είναι μια υποκειμενική εμπειρία, συχνά λέγεται, οτι η «Η ομορφιά είναι στο μάτι του θεατή». Ωστόσο, στην πιο βαθυστόχαστή της έννοια, η ομορφιά μπορεί να δημιουργεί μια περίοπτη εμπειρία θετικής αντανάκλασης γύρω από το νόημα της ύπαρξης κάθε ατόμου. Υποκείμενο δε της ομορφιάς είναι οτιδήποτε συνηχεί με την προσωπική ολοκλήρωση. Ο Πλάτωνας θεωρούσε την ομορφιά ως την Ιδέα (Μορφή) πάνω από όλες τις άλλες Ιδέες, ο δε Αριστοτέλης είδε μια σχέση μεταξύ της ωραιότητας (το καλόν) και της αρετής, υποστηρίζοντας οτι «η Αρετή στοχεύει στην ομορφιά».
Στη ρομαντική περίοδο, ο Edmund Burke δημιούργησε μια διάκριση ανάμεσα στην ομορφιά με την κλασσική της έννοια και το μεγαλείο. Ο 20ος αιώνας είδε μια αυξανόμενη απόρριψη της ομορφιάς από καλλιτέχνες και φιλοσόφους, με αποκορύφωμα την αντι-αισθητική του μεταμοντερνισμού. Αυτό, παρά το γεγονός, οτι η ομορφιά αποτέλεσε κεντρικό μέλημα μιας από τις κύριες επιρροές του μεταμοντερνισμού, του Friedrich Nietzsche, ο οποίος ισχυρίστηκε, oτι η Θέληση για Δύναμή ήταν η Θέληση για Ομορφιά.
Μετά την απόρριψη της ομορφιάς από το μεταμοντερνισμό, οι στοχαστές επέστρεψαν στην ομορφιά ως σημαντική αξία. Ο Αμερικανός αναλυτικός φιλόσοφος Guy Sircello πρότεινε τη Νέα Θεωρία της Ομορφιάς ως μια προσπάθεια να επαναβεβαιώσει το καθεστώς της ομορφιάς ως μια σημαντική φιλοσοφική ιδέα.
Η Elaine Scarry υποστηρίζει επίσης ότι η ομορφιά σχετίζεται με τη δικαιοσύνη. Ο χαρακτηρισμός ενός ανθρώπου ως όμορφου, είτε σε ατομικό επίπεδο είτε κατά κοινή ομολογία, βασίζεται συχνά και σε κάποιο συνδυασμό εσωτερικής ομορφιάς, η οποία συμπεριλαμβάνει ψυχολογικούς παράγοντες όπως προσωπικότητα, ευφυΐα, χάρη, κοινωνικότητα, γοητεία, ηθική ακεραιότητα, αρμονία και κομψότητα και εξωτερικής ομορφιάς, η οποία περιλαμβάνει φυσικούς σωματικούς παράγοντες, όπως η υγεία, η νεότητα, η σεξουαλικότητα, η συμμετρία, η κοινοφιλία και η χροιά της επιδερμίδας του προσώπου.
Τα ιδανικά της ομορφιάς μπορούν να οδηγήσουν σε ρατσιστική καταπίεση. Για παράδειγμα, μία κοινή ιδέα στον Αμερικανικό πολιτισμό και τρόπο ζωής ήταν η πεποίθηση, οτι τα σκουρόχρωμα χαρακτηριστικά είναι λιγότερο ελκυστικά ή επιθυμητά από τα ανοιχτόχρωμα (ρατσισμός). Η πολιτισμική κινητοποίηση «Το μαύρο είναι όμορφο» στόχευε στο να διαλύσει αυτήν την αντίληψη.
Η Fatima Lodhi, μια νεαρή υποστηρίκτρια της ποικιλομορφίας και του αντιχρωματισμού από το Πακιστάν, ισχυρίζεται, οτι «η ομορφιά έρχεται σε όλα τα σχήματα, τις αποχρώσεις και τα μεγέθη».
Η εσωτερική ομορφιά είναι η έννοια που χρησιμοποιείται για να περιγράψουμε την θετική πλευρά ενός ανθρώπου ή αντικειμένου. Αξίες, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται και η ευγένεια, η ευαισθησία, η τρυφερότητα ή η συμπόνια, η δημιουργικότητα και η ευφυΐα, λέγεται, οτι μπορούν να κάνουν τον άνθρωπο που τις κατέχει επιθυμητό από την αρχαιότητα.
Η ομορφιά είναι κάτι περισσότερο από μια οπτική εμπειρία. Το αληθινό κάλλος έχει την ικανότητα να εξυψώνει το μυαλό και το πνεύμα, να εμπνέει τους ανθρώπους και να φέρνει ελπίδα. Φαινομενικά, φαίνεται να είναι διαφορετική για τον καθένα μας. Στην πραγματικότητα, όμως, γνωρίζουμε την αληθινή γοητεία από τον εσωτερικό κόσμο ενός ανθρώπου γενικότερα. Μπορούμε κάλλιστα να το αισθανθούμε. Αποπνέει χάρη, άνεση, ζεστασιά και αλήθεια. Μου θυμίζει, μάλιστα, κάτι που είχε γράψει η αείμνηστη Helen Keller «Τα πιο όμορφα πράγματα στον κόσμο δεν μπορούμε να τα δούμε, ούτε να τα αγγίξουμε, πρέπει να τα αισθανθούμε με την καρδιά».
Πόσο εύκολο είναι να βρούμε μια θέση μέσα στην κοινωνία όταν είμαστε διαφορετικοί από το σύνηθες; Όλοι πάντα θα θέλαμε να ανήκουμε κάπου, να είμαστε αποδεκτοί στα πλαίσια μιας ομάδας. Πόσο εφικτό είναι όμως αυτό, όταν δεν είμαστε ομοιόμορφοι με τους άλλους; Πάντα θα χρειαστεί, η νομίζουμε, οτι θα χρειαστεί να κάνουμε προσαρμογές στην συμπεριφορά και στα πιστεύω μας για να κρυφτούμε ακόμα και εμείς οι ίδιοι από τον πραγματικό εαυτό μας, δηλαδή να “βαφτούμε με άλλα χρώματα” από τον φόβο της απόρριψης.
Και όμως η «ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ» είναι εκείνη που μας φανερώνει την ομορφιά πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, που μας προσφέρει το δώρο της μοναδικότητας. Ο καθένας από εμάς ξεχωρίζει και ταυτόχρονα αντιλαμβάνεται την έννοια του ανήκειν. Είμαστε όλοι διαφορετικοί και όλοι ίσοι!
Το νόημα της ζωής αρκετές είναι οι φορές, που συνδέεται με αυτή την ποικιλία γύρω μας και μέσα μας. Άλλωστε ο κόσμος θα ήταν ένα αδιανόητα ανιαρό μέρος, αν αποχωριζόμασταν όλες αυτές τις διαφορές που μας κάνουν αυτό που είμαστε . Η ζωή είναι γεμάτη χρώματα αρμονικά δεμένα. Έτσι και ο εσωτερικός μας κόσμος μπορεί να αποτυπωθεί ποικιλόμορφα. Η φύση μας χαρίζει απλόχερα εκατοντάδες ξεχωριστά χαρίσματα και ικανότητες!
Ολοι μας πρέπει να αντιληφθούμε, οτι η Διαφορετικότητα δεν αποτελεί μία νέα συνθήκη αλλά αντίθετα μία παγιωμένη πραγματικότητα. Η μοναδική όψη του κάθε ιδιαίτερου χαρακτηριστικού, που έχει ο καθένας από εμάς, είναι το δώρο που μας ανήκει. Είναι λοιπόν θεμιτό, να αναγνωρίσουμε όσο πιο σύντομα μπορούμε, οτι ο σεβασμός προς κάθε τι διαφορετικό είναι υποχρέωση όλων μας. Σεβόμενοι το διαφορετικό, μόνο έτσι οδεύουμε προς μία πιο ανθρώπινη και ευτυχισμένη κοινωνία. Όπως υποστήριξε ο Nietzsche, στο βάθος, κάθε άνθρωπος γνωρίζει πως είναι μοναδικός και μόνο μια φορά πάνω στη γη. Και ποτέ μια τέτοια θαυμαστά αρμονική συνύφανση αντιθέσεων δεν πρόκειται να υφανθεί για δεύτερη φορά.
MHN ΞΕΧΝΑΤΕ!!!!
• «Η ομορφιά ξεκινά από τη στιγμή που θα αποφασίσεις να είσαι ο εαυτόs σου!». Coco Chanel
• «Δεν υπάρχουν μη όμορφες γυναίκες: υπάρχουν μόνο γυναίκες, που δεν ξέρουν οτι είναι όμορφες.» Vivian Lee.
