Μια σειρά από συζητήσεις για φλέγοντα θέματα εγκαινίασε το Εθνικό Θέατρο με ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα των τελευταίων ετών, τη σειρά καταγγελιών για περιστατικά σεξουαλικής, σωματικής και λεκτικής βίας στο ελληνικό θέατρο, την οποία πυροδότησε το ελληνικό #metoo.
Η πρώτη συζήτηση, με τίτλο «Το ελληνικό θέατρο στην εποχή του #MeToo», πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου στην Κεντρική Σκηνή, στο κτίριο Τσίλλερ. Συμμετείχε ένα πλήθος από καλλιτέχνες: ο σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου Γιάννης Μόσχος, η ηθοποιός, χορογράφος και σκηνοθέτρια Φένια Αποστόλου, η σκηνοθέτιδα Ιώ Βουλγαράκη, ο ηθοποιός και σεναριογράφος Γιώργος Καπουτζίδης, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Ακύλλας Καραζήσης, ο σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου «Προσκήνιο» Δημήτρης Καραντζάς, η τραγουδίστρια και ηθοποιός Ίντρα Κέιν, η ηθοποιός Ρένια Λουιζίδου, ο ηθοποιός και πρόεδρος του Σ.Ε.Η. Σπύρος Μπιμπίλας, η ηθοποιός Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη. Τη συζήτηση συντόνιζε η δραματουργός και σύμβουλος καλλιτεχνικής διεύθυνσης, Σοφία Ευτυχιάδου.
«Θεωρώ ότι είμαστε ακόμα στην αρχή μιας διαδρομής» είπε, μεταξύ άλλων, η Ιώ Βουλγαράκη, προσθέτοντας: «Είναι πολύ νωρίς να μιλήσουμε για περιορισμό των στερεοτύπων. Η πατριαρχία είναι μια συμπαγής κατασκευή αιώνων και είναι αφελές να πιστεύουμε πως κάτι νέο έχει συντελεστεί. Δεν έχουμε έρθει καν αντιμέτωποι με τις γκρίζες ζώνες του προβλήματος. Το μόνο που ίσως έχει αλλάξει είναι πως υπάρχει φόβος από την άλλη πλευρά».
«Δεν έχουμε έρθει καν αντιμέτωποι με τις γκρίζες ζώνες του προβλήματος. Το μόνο που ίσως έχει αλλάξει είναι πως υπάρχει φόβος από την άλλη πλευρά».
«Η σιωπή τόσο καιρό ήταν ύποπτη», σχολίασε, με τη σειρά της, η Ρένια Λουιζίδου. «Κάνουμε ένα επάγγελμα όπου θα έπρεπε να μιλάμε ανοιχτά. Είμαστε στην αρχή ακόμα, θα πάμε μπουσουλώντας, θα γίνουν λάθη, θα υπάρξουν παράπλευρες απώλειες».
«Η κακοποιητική σχέση με τους σκηνοθέτες έφτασε να παίρνει ανεκδοτολογικό χαρακτήρα», επισήμανε ο Ακύλλας Καραζήσης. «Στο μεταξύ, οι ψυχές εξακολουθούν να τσακίζονται, οι ιεραρχίες να μην αμφισβητούνται και να παραμένουν μεγάλα κομμάτια του ελληνικού θεάτρου βουβά απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα».
«Ήρθε η ώρα ν’ αλλάξουμε μοντέλο», πρότεινε ο Γιώργος Καπουτζίδης, ο οποίος συνέχισε λέγοντας ότι «η κακοποίηση δεν μπορεί να είναι μέρος της διαδικασίας και πως δεν πρέπει να δεχόμαστε πως μπορούν να προκύψουν καλές παραστάσεις από κακοποιημένους ανθρώπους».
«Η κακοποίηση δεν μπορεί να είναι μέρος της διαδικασίας και πως δεν πρέπει να δεχόμαστε πως μπορούν να προκύψουν καλές παραστάσεις από κακοποιημένους ανθρώπους».
Μια αξιοσημείωτη εξέλιξη που παρουσιάστηκε είναι η πρόσφατη κατάρτιση Κώδικα Δεοντολογίας στο Εθνικό Θέατρο, που μπορεί να συμβάλει στην καταγγελία τυχόν κακοποιητικών συμπεριφορών. «Όλες οι συμβάσεις πλέον υπάγονται σε αυτόν», διευκρίνισε ο Γιάννης Μόσχος. Τώρα μένει να επεκταθεί σε ολόκληρο το χώρο του θεάτρου αφού, όπως τόνισε ο Σπύρος Μπιμπίλας, οι θεατρικοί παραγωγοί είναι χωρισμένοι σε τρεις διαφορετικές ενώσεις.
