Μπορεί να μην ήρθε στην Ελλάδα, αλλά στη δεκαετία του 2010 ήταν αγαπημένο ανάμεσα στις νέες γυναίκες και τα κορίτσια στις ΗΠΑ. Ωστόσο ένα ρεπορτάζ της Kate Taylor στο Business Insider και στη συνέχεια ένα νέο ντοκιμαντέρ του HBΟ με τίτλο «Brandy Hellville & the Cult of Fast Fashion» και σε σκηνοθεσία της οσκαρικής Eva Orner έφερε στο φως τις κακοποιητικές πρακτικές που εφάρμοζε το fast fashion brand Brandy Melville.
Πρακτικές φυλετικού ρατσισμού, χοντροφοβίας, ακόμα και σεξουαλικών επιθέσεων σύμφωνα με τις καταγγελίες που παρουσιάζονται, οι οποίες οδηγούν στον Ιταλό Stephan Marsan, που μέχρι σήμερα παραμένει CEO της εταιρείας.
Όπως μεταφέρει και το The Cut, οι λευκές και λεπτές υπάλληλοι επιλέγονταν για να εργαστούν ως πωλήτριες ενώ οποιαδήποτε άλλη δεν πληρούσε αυτά τα κριτήρια τοποθετείτο σε αφανείς θέσεις, για παράδειγμα στις αποθήκες. Μια πρώην υπάλληλος υποστήριξε ότι απολύθηκε επειδή δεν ανταποκρινόταν στα πρότυπα ομορφιάς που είχε θέσει η ανώτερη διοίκηση από την Ιταλία.
Στην αρχή κάθε βάρδιας οι εργαζόμενες ήταν υποχρεωμένες να στέλνουν ολόσωμες φωτογραφίες στον Marsan και τον βοηθό του οι οποίες, σύμφωνα με μια μαρτυρία πρώην υπαλλήλου, αποθηκεύονταν σε έναν φάκελο. Μια άλλη καταγγελία λέει ότι από κάποιες εργαζόμενες ζητήθηκε να αρχίσουν να στέλνουν φωτογραφίες από το στήθος και τα πόδια τους. Αν ο Marsan δεν ήταν ικανοποιημένος από κάποια εικόνα, ζητούσε την απόλυση της υπαλλήλου.
Στην αρχή κάθε βάρδιας οι εργαζόμενες ήταν υποχρεωμένες να στέλνουν ολόσωμες φωτογραφίες στον Marsan και τον βοηθό του οι οποίες, σύμφωνα με μια μαρτυρία πρώην υπαλλήλου, αποθηκεύονταν σε έναν φάκελο. Μια άλλη καταγγελία λέει ότι από κάποιες εργαζόμενες ζητήθηκε να αρχίσουν να στέλνουν φωτογραφίες από το στήθος και τα πόδια τους.
Οι ιστορίες πλησιάζουν τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας: Λέγεται ότι ο Marsan είχε ζητήσει από τις υπαλλήλους να φωτογραφίζουν πελάτισσες κατά την αποχώρησή τους και να το στέλνουν και δικές τους φωτογραφίες. Σε όσες θεωρούσε αρκετά όμορφες, έκανε επαγγελματική πρόταση.
Όχι αναπάντεχα μετά από όλα αυτά, η Kate Taylor διαπίστωσε και μια καταγγελία για σεξουαλική επίθεση σε 21χρονη υπάλληλο που αναζητούσε στέγη και στην οποία ο Marsan πρότεινε να τη φιλοξενήσει σε ένα διαμέρισμα. Εκεί εμφανίστηκε ένας άντρας μέσης ηλικίας, βγήκαν για ποτό μαζί και το επόμενο πρωί η υπάλληλος ξύπνησε γυμνή στο διαμέρισμα, χωρίς να θυμάται τίποτα από τη βραδιά.
Οι μαρτυρίες γίνονται σχεδόν γκροτέσκες όταν αναφέρονται στο ομαδικό τσατ της εταιρείας, όπου μιλούν για ανταλλαγή ρατσιστικών, αντισημιτικών και μισογυνικών «αστείων» ενώ ένας πρώην ιδιοκτήτης καταστήματος σχολιάζει ότι κάποτε ο Marsan ανέβασε μια φωτογραφία του μεταμφιεσμένος με στολή του Χίτλερ.
