Φαίνεται πως θα ακούμε το όνομά της όλο και συχνότερα μέσα στα επόμενα χρόνια. Η Ελληνοκύπρια πολιτικός και πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης Έμιλυ Γιολίτη είναι ένα πρόσωπο που αξίζει να προσέξουμε: δυναμική, δραστήρια, θαρραλέα αλλά και φωτογενής (ένα χαρακτηριστικό που, καλώς ή κακώς μετράει στη δημόσια αρένα) δεν διστάζει να τοποθετηθεί σε ευαίσθητα ζητήματα, μέσα από τα social media αλλά και τις δημοσιεύσεις της.
Η 45χρονη δικηγόρος, μητέρα δύο παιδιών, αφού σπούδασε Νομική στο Κολέγιο Τρίνιτι του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και έκανε μεταπτυχιακό στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο στη Φλωρεντία, εκπαιδεύτηκε στη Νομική Υπηρεσία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Λουξεμβούργο. Αφού εργάστηκε ως νομική σύμβουλος, έγινε συνέταιρος σε δικηγορικό γραφείο της Κύπρου και συνιδρύτρια του διεθνούς οργανισμού Association Internationale pour la Promotion des Femmes d’ Europe (AIPFE) Κύπρου για την προώθηση των δικαιωμάτων των γυναικών. Το 2020 διορίστηκε Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως αλλά έναν χρόνο μετά υπέβαλε την παραίτησή της, διαχωρίζοντας τη θέση της από την κυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη.
«Αναχρονιστικό Σύνταγμα»
Η ανάρτησή της στο Instagram, για το κυπριακό ζήτημα, είναι ενδεικτικό του μεστού και δυναμικού λόγου της. Η πολιτικός έγραψε:
«Για 47 συναπτά έτη οι εκάστοτε ηγέτες του νησιού μας κάνουν αποτυχημένες προσπάθειες να φτάσουν σε μία συνεννόηση με τους Τουρκοκύπριους ηγέτες και την Τουρκία για μια αποδεκτή μορφή συγκυβέρνησης. Σήμερα, εάν ερωτηθεί μία νεαρή Ελληνοκύπρια ή Τουρκοκύπρια ποιο είναι το ζητούμενο, τι ζητά η κάθε πλευρά, τι θα μας ικανοποιούσε ως αποδεκτό αποτέλεσμα μιας διαπραγμάτευσης το πιθανότερο να μην ξέρει να απαντήσει. Το ίδιο και οι πολιτικοί που έχουν αναγάγει σε επάγγελμα την ξύλινη γλώσσα περιγραφής των ζητούμενων («Κυπριακό πρόβλημα» «διζωνική δικοινοτική») και επανάληψης των αυτονόητων («δίκαιη και βιώσιμη λύση») χωρίς να προτάσσουν, επί της ουσίας, ένα νέο τρόπο προσέγγισης των δεδομένων.
»Επιδίωξη μας θα έπρεπε να είναι να παραδώσουμε στα παιδιά μας ένα κανονικό, δημοκρατικό, ανεξάρτητο κράτος. Ab initio αυτό μάς στερήθηκε με το δοτό Σύνταγμα του 1960 στο οποίο η δημοκρατικότερη αρχή όλων, η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας, καταστρατηγήθηκε. Αντ’ αυτού εγκαθιδρύθηκε η δυαδική αρχή που αποτελεί και την βάση των σημαντικότερων διατάξεων του Συντάγματος, χωρίζοντας τους πολίτες σε δύο κοινότητες: την ελληνική και την τουρκική, διαμοιράζοντας θέσεις βάσει καταγωγής (π.χ. ο πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι πάντα Ελληνοκύπριος και ο αντιπρόεδρος πάντα Τουρκοκύπριος και εκλέγονται αμφότεροι από τις αντίστοιχες κοινότητες τους), και θεσμούς (π.χ. δύο Κοινοτικές Συνελεύσεις, ξεχωριστές πλειοψηφίες). Αντί να μας αφυπνίσει η αποτυχία του Συντάγματος να φέρει τις δύο κοινότητες πιο κοντά, αντιγράψαμε την δυαδική μεθοδολογία του Συντάγματος, στην μετέπειτα επικρατέστερη διαπραγματευτική επιδίωξη, αυτή της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.
»Η επιστροφή στο Σύνταγμα δεν είναι ούτε αυτή λύση επειδή το Σύνταγμα είναι δοτό, δυσλειτουργικό, δυαδικό, άκαμπτο και περιέχει αναχρονιστικές διατάξεις. Η λύση πρέπει να είναι απλή, δημοκρατική, να εκπηγάζει από τις σύγχρονες ανάγκες του λαού, να έχει την έγκριση της πλειοψηφίας και να οδηγεί στην κανονικότητα. Στόχος είναι η Κύπρος να είναι ένα κανονικό, δημοκρατικό, ανεξάρτητο κράτος. Όπου στο τέλος της διαδρομής ο κάθε Κύπριος πολίτης να δικαιούται να εκλεγεί δημοκρατικά σε οποιαδήποτε θέση, είτε Ελληνοκύπριος είτε Τουρκοκύπριος».
Δείτε την ανάρτησή της:
View this post on Instagram
