Μια συνταξιούχος αγρότισσα από το Μεσολόγγι, η Αθηνά Παπαχρήστου, προχώρησε σε μια ιδιαίτερα συγκινητική και ουσιαστική χειρονομία, να δωρίσει ένα υπερσύγχρονο ασθενοφόρο στον τομέα ΕΚΑΒ Μεσολογγίου, το οποίο ήδη ετέθη σε επιχειρησιακή ετοιμότητα.
Από την εμπειρία της γνώριζε πόσο σημαντικό θα ήταν ένα τέτοιο όχημα καθώς όταν χρειάστηκε πολλές φορές η διακομιδή της στο νοσοκομείο της Πάτρας, συνήθως δεν υπήρχε διαθέσιμο. Η δωρεά της δεν ήταν αυτονόητη: το αγόρασε με το κομπόδεμά της μετά από πολλές δεκαετίες εργασίας.
«Χρειάστηκε πολλές φορές η διακομιδή μου στο νοσοκομείο της Πάτρας. Συνήθως δεν υπήρχε διαθέσιμο ασθενοφόρο και μια φορά που υπήρξε αυτό έπαθε βλάβη στη γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου και μετακινήθηκα με ΤΑΞΙ. Έτσι αποφάσισα να αγοράσω ένα ασθενοφόρο και να το διαθέσω στο νοσοκομείο για να καλύπτει τις ανάγκες των συμπολιτών μου» δήλωσε με αφοπλιστική ειλικρίνεια.
«Χρειάστηκε πολλές φορές η διακομιδή μου στο νοσοκομείο της Πάτρας. Συνήθως δεν υπήρχε διαθέσιμο ασθενοφόρο και μια φορά που υπήρξε αυτό έπαθε βλάβη στη γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου και μετακινήθηκα με ΤΑΞΙ».
Η κυρία Παπαχρήστου δώρισε το ασθενοφόρο υπό τον όρο ότι θα καλύπτει αποκλειστικά τις ανάγκες του νοσοκομείου Μεσολογγίου. Ο δεύτερος όρος που έθεσε χαριτολογώντας είναι όταν το συγκεκριμένο ασθενοφόρο διέρχεται έξω από το σπίτι της, να χτυπά τη σειρήνα!
Η δωρεά δεν έγινε σε μία ημέρα. Η συνταξιούχος αγρότισσα προσέγγισε τη διοικήτρια του νοσοκομείου πριν περίπου ενάμισι χρόνο, όταν της ανακοίνωσε την απόφασή της. «Θέλω να σας αγοράσω ένα νοσοκομειακό!» της είπε, όπως έγραψε στο Facebook η Μαρία Σκαρμούτσου, εργαζόμενη του νοσοκομείου που παρακολούθησε όλη τη διαδικασία.
Μιλώντας για «το παράδειγμα που πρέπει να δίνουμε στα παιδιά μας όταν μας ρωτάνε “τι σημαίνει μεγαλείο ψυχής;”», η κυρία Σκαρμούτσου αναφέρθηκε στη συγκίνηση που βίωνε η ίδια, αλλά και η διοικήτρια Ελένη Φιλιπποπούλου, σε κάθε επίσκεψη της Αθηνάς Παπαχρήστου.
«Μια ψυχούλα ατόφια, που τα μάτια της δάκρυζαν όποτε μιλούσε για τα 12 χρόνια που έτρεχε με την ασθένεια του άντρα της με τα ασθενοφόρα».
«Μια ψυχούλα ατόφια, που τα μάτια της δάκρυζαν όποτε μιλούσε για τα 12 χρόνια που έτρεχε με την ασθένεια του άντρα της με τα ασθενοφόρα», γράφει.
«Το έχω υποσχεθεί στον άντρα μου που έφυγε»
Η κυρία Παπαχρήστου ήταν ξεκάθαρη στο στόχο της και στο όνειρό της. Άλλωστε θεωρούσε ότι η δωρεά του νοσοκομείου ήταν μια ηθική της δέσμευση. «Το έχω υποσχεθεί στον άντρα μου που έφυγε. Θέλω να μπορούν να έχουν οι Μεσολογγίτες ένα ασθενοφόρο που να είναι πάντα εδώ και να βοηθάει τους ταλαίπωρους και τους φτωχούς», είχε πει.
Το όνειρό της έγινε πραγματικότητα. Αλλά είχε έναν φόβο: να προλάβει να δει τη δωρεά της και να είναι υγιής. «Μαρία μου, να έρθει γρήγορα, να ‘μαι ζωντανή να το δω», έλεγε, με την εργαζόμενη να της υπόσχεται ότι όλα θα γίνουν. «Θα βάλεις τα καλά σου και θα έρθεις να βγάλουμε φωτογραφία!», της έλεγε, όπως κι έγινε.
