To Blackout Challenge, που πολλοί πιστεύουν ότι βρίσκεται πίσω από το θάνατο του 14χρονου αγοριού από τον Κολωνό, δεν είναι η πρώτη θανάσιμα επικίνδυνη «πρόκληση» που εμφανίστηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Έχουν προηγηθεί εκείνη που προέτρεπε τους χρήστες να καταπιούν ταμπλέτα απορρυπαντικού πλυντηρίου, εκείνη που τους πρότεινε να σταθούν στην άκρη κάποιου γκρεμού, εκείνη που τους έλεγε να πάρουν υπερβολική ποσότητα αντιισταμινικών, ή απλά να αυτοκτονήσουν – η καθεμία με το trademark χαρακτηριστικό της όνομα, που τις κάνει να φαίνονται κάπως πιο ποπ, πιο άκακες και διασκεδαστικές και παιχνιδιάρικες από αυτό που είναι στην πραγματικότητα: επικίνδυνες, ακραίες ανοησίες που μπορούν να επιφέρουν, και σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν επιφέρει, θάνατο.
Το γιατί κάποιος επιλέγει να λάβει μέρος σε μια δοκιμασία πέρα για πέρα ηλίθια που μπορεί να του κοστίζει τη ζωή, είναι ένα ζήτημα που δεν έχει μελετηθεί σε βάθος αν και κάποιοι ειδικοί έχουν καταλήξει ότι διάφοροι παράγοντες παίζουν το ρόλο τους. Η ανάγκη για κοινωνική αποδοχή είναι ο βασικός, που μαζί με την τελείως λάθος εκτίμηση του κινδύνου και την υπεραισιοδοξία ότι τίποτα δεν θα πάει στραβά, δημιουργούν το κοκτέιλ που βλέπουμε αυτές τις ημέρες να πρωταγωνιστεί στις ειδήσεις, με τελευταίο σχετικό τρεντ τα πιτσιρίκια που πηδούν ξαφνικά μπροστά σε κινούμενα οχήματα, πρόθυμα να πάρουν στο λαιμό τους ανυποψίαστους οδηγούς και περαστικούς, προκειμένου να κάνουν φιγούρα στο TikTok.
Τελευταίο σχετικό τρεντ, τα πιτσιρίκια που πηδούν ξαφνικά μπροστά σε κινούμενα οχήματα, πρόθυμα να πάρουν στο λαιμό τους ανυποψίαστους οδηγούς και περαστικούς, προκειμένου να κάνουν φιγούρα στο TikTok.
Το συγκεκριμένο μέσο, με το 25% των χρηστών να είναι ηλικίας 10-19 ετών, έχει αποδειχτεί ιδανικό θερμοκήπιο για τέτοιου είδους «προκλήσεις», όσο κι αν οι υπεύθυνοι προσπαθούν να αποκλείσουν το επικίνδυνο περιεχόμενο. Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα «παιδιά της πανδημίας» είναι κοινωνικά απομονωμένα και γι’ αυτό έχουν περισσότερη ανάγκη να ανήκουν κάπου – και δυστυχώς συχνά αυτό είναι ένα viral challenge που θα τους δώσει αποδοχή σε μια τεράστια δεξαμενή ανθρώπων. Επιπλέον, όταν πρόκειται για εφήβους, ας μην ξεχνάμε ότι το τμήμα του εγκεφάλου που συνδέεται με τη λήψη αποφάσεων δεν έχει αναπτυχθεί ακόμα πλήρως, οπότε δεν έχει νόημα να κρίνονται με τους ίδιους όρους που θα αντιμετωπιζόταν ένας 35χρονος που θα προκαλούσε ασφυξία στον εαυτό του επειδή το κάνουν και οι φίλοι του.
Οι γονείς μπορούν, και πρέπει, να ελέγχουν πιο αυστηρά τη δραστηριότητα των παιδιών τους στα σόσιαλ, αλλά αυτό δυστυχώς είναι πιο εύκολο στα λόγια από ό,τι στην πράξη. Αυτό που πολλοί επαγγελματίες ψυχικής υγείας συμβουλεύουν, είναι πρώτον, να αναγνωρίσουμε ότι το peer pressure υπάρχει, και να βοηθήσουμε τα παιδιά να αναπτύξουν υγιή αίσθηση του ποια είναι και εκτός σόσιαλ, ώστε να μην υποκύπτουν σε ανόητα τρεντς για να κερδίσουν πόντους δημοφιλίας. Και δεύτερον, να προσπαθούμε να ενημερωνόμαστε για τα challenges που κυκλοφορούν στα σόσιαλ των παιδιών, προκειμένου να μπορούμε τουλάχιστον να συζητάμε για τους κινδύνους που περιλαμβάνουν. Ιδανικά, πριν αυτές οι «προκλήσεις» γίνουν τίτλοι πολύ δυσάρεστων ειδήσεων.
