Πολλές φορές πιστεύω πως οι πράξεις συνοδευόμενες από σιωπή, είναι πολύ πιο ισχυρές απέναντι στις πράξεις που γίνονται με φλυαρία, γιατί συνήθως απομένει μόνο αυτή. Κι αυτό που με απογοητεύει είναι να μην πρεσβεύεις, αυτό για το οποίο δείχνεις να μάχεσαι. Στις 2 Οκτωβρίου, στο πρώτο Μarie Claire The Power Trip, της Ελλάδας, η γνώμη μου για τη σιωπή μετριάστηκε. Άκουσα γυναίκες που κάνουν σπουδαίο έργο – η καθεμία στον τομέα της – να μιλούν και ο λόγος τους να έχει αξία γιατί μπορούσε να επηρεάσει και να εμπνεύσει. Να δώσει το έναυσμα που χρειάζεσαι, για εκείνα τα μικρά και τα μεγάλα στη ζωή.
Δεν θα σταθώ στις ομιλίες που ξεχώρισα – άλλωστε με λίγη προσήλωση στο συνέδριο είχες να πάρεις κάτι απ’ όλες – αλλά σε κάποιες σκέψεις που με προβλημάτισαν λίγες ώρες αργότερα και μετά την επιστροφή μου από το απαράμιλλης ομορφιάς ξενοδοχείο, όπου φιλοξένησε το πιο inspo event της χρονιάς, που αφορά όλες μας.
Βλέποντας κάποιες μικρές λεπτομέρειες σε συμπεριφορές γυναικών που συναναστρέφομαι σε καθημερινή βάση (και όχι μόνο), μ’ έκαναν ν΄αναρωτηθώ κατά πόσο τελικά υποστηρίζουμε η μία την άλλη; Κατά πόσο είμαστε διατεθημένες ν’ αφήσουμε στην άκρη την ματαιοδοξία μας και να στηρίξουμε το έργο κάποιας δίχως εμείς να “φανούμε”. Προβληματίστηκα γιατί πολύ συχνά βλέπω ότι ενώ η κοινωνία εξελίσσεται και η κοινωνική κι επαγγελματική θέση της γυναίκας ενισχύεται, η γυναικεία αντιζηλία κυριαρχεί και γίνεται έκδηλη τόσο στο διαπροσωπικό επίπεδο, όσο και στον εργασιακό και κοινωνικό τομέα.
Κατά πόσο είναι εύκολο λοιπόν, να δώσουμε σε μια γυναίκα τον χώρο και τον χρόνο που χρειάζεται για ν’ αποδείξει το έργο της; Ότι μπορεί να τα καταφέρει. Δίχως να κρίνουμε. Δίχως να φθονούμε.
Τα τελευταία χρόνια λειτουργώ έτσι. Περιμένω… Δίνω χρόνο, στους ανθρώπους γενικότερα. Δικαιολογώ συμπεριφορές. Θέλω και “γεμίζω” με το να βοηθάω όπου είναι εφικτό. Δεν με πειράζει αν δεν αντικρίζω το ίδιο. Γιατί ξέρω ποια είμαι και ξέρω πως η καθεμία μας είναι διαφορετική. Η καθεμία μας έχει χαράξει την πορεία της και καμία άλλη δεν μπορεί να κάνει την ίδια διαδρομή, με την ίδια επιτυχία. Αυτό είδα και στις 2 Οκτωβρίου. Πολλές αυθεντικές γυναίκες.
Ελπίζω να μην είναι οι ίδιες που λίγο μετά αμφισβήτησαν τις ικανότητες μιας πολιτικού, επειδή είναι γυναίκα. Να μην είναι εκείνες που σχολίασαν στα social media ένα μοντέλο που δέχτηκε μια πρόταση για το θέατρο. Να μην είναι εκείνες μπορούσαν να βοηθήσουν το νέο εγχείρημα κάποιας άλλης και το απέφυγαν. Ελπίζω να μην είναι εκείνες που μένουν στα λόγια.
Λίγες ημέρες πριν από το Power Trip, η συνάντησή μου με κάποιες από τις ομιλήτριες μ’ έκανε ν’ αναρωτηθώ κι εγώ, από πού αντλώ τη δύναμή μου. Από την αυθεντικότητα και μόνο, είναι η απάντηση. Αυτή με βοηθάει σε όλα. Είμαι σίγουρη λοιπόν ότι όχι, δεν είναι “εκείνες”. Γιατί οι γυναίκες μπορούν πραγματικά να έχουν όμορφες και δυνατές φιλίες, όταν αρχίσουν να βλέπουν και να αντιμετωπίζουν η μία την άλλη ως σύμμαχο και όχι ως εχθρό. Γιατί όλες “εκείνες” προσπάθησαν να δώσουν ξανά ραντεβού ώστε να καταφέρουν κάτι ακόμη μεγαλύτερο, γιατί είναι αυθεντικές και γιατί στο παρακάτω βίντεο, θ’ αντιληφθείς ότι έχω δίκαιο.
