Για να αφήσεις πίσω σου πράγματα που θα σε κάνουν να νιώθεις περήφανος στο μέλλον, θα πρέπει να έχεις συγκεκριμένη στάση ζωής και να μην προδίδεις τις επιλογές σου. Ο Έκτορας Λιάτσος έχει επιλέξει να κάνει καλό θέατρο και όχι απλά θέατρο. Προτιμά να κάνει άλλες δουλειές για να ζήσει από το να παίξει σε μια παράσταση που δεν θέλει. Τελειώνοντας τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης ήξερε τι του ταιριάζει και κινήθηκε σε αυτή την κατεύθυνση. Μέχρι σήμερα, έχει στο βιογραφικό του τον Γυάλινο Κόσμο του Δημήτρη Καραντζά, τον Μεγάλο Δαμαστή του Δημήτρη Παπαιωάννου και τις Όρνιθες του Νίκου Καραθάνου.
Φέτος, παρωταγωνιστεί στο Περιμένοντας τον Γκοντό, το έργο του Ιρλανδού Νομπελίστα Σάμιουλ Μπέκετ στο θέατρο Χώρος. Λίγο πριν ολοκληρωθούν οι παραστάσεις, στις 29 Οκτωβρίου, μοιράζεται με το το Marie Claire τις σκέψεις του.
Είχες την τύχη να παίζεις σε ωραίες δουλειές ή ήταν μεθοδευμένες επιλογές;
Ήταν ένας συνδυασμός. Όταν βγήκα απ’ τη σχολή, δεν είχα την επιλογή, αλλά ήξερα αρκετά καθαρά τι με τραβάει και τι όχι. Με τον καιρό, κατάλαβα τι πρέπει να θυσιάζω για την επιλογή αυτή και άρχισα να το κάνω.
Όταν ολοκληρώνεις μια δουλειά έχεις πάντα μια επόμενη στα σκαριά;
Συνήθως έχω.
Αν όχι, αυτό σου δημιουργεί την αίσθηση της ανασφάλειας;
Mου δημιουργείται αίσθηση ανασφάλειας, ειδικά πιο παλιά, αλλά προσπαθώ να την αποβάλλω και να μην γίνεται κριτήριο επιλογής. Δεν είναι εύκολο, ειδικά όταν τα πάντα γύρω μας μάς σπρώχνουν σε μια ανάγκη για επιτυχία και αναγνώριση. Προσωπικά, νιώθω πλέον πιο ήρεμος, όταν δεν ξέρω τι θα έρθει.
Για να επιβιώσει ένας νέος ηθοποιός πρέπει να κάνει κι άλλες δουλειές;
Νομίζω σπάνια μπορεί ένας νέος ηθοποιός να ζει απ’ τη δουλειά του. Εκτός αν λιώσει. Γίνεται, φυσικά, να κάνει διπλές πρόβες, γυρίσματα, διαφημίσεις κ.λπ., αλλά αυτο για μένα κοστίζει στην απόδοση και μπερδεύει την ουσία και τη χαρά της δουλειάς. Εγώ έχω κάνει άσχετες δουλειές για να επιβιώσω και να μην ξοδεύομαι σε θεατρικές δουλειές που δεν θέλω. Είναι καθαρά θέμα επιλογής και στάσης.
Για σένα το θέατρο είναι μονόδρομος ή θα έβλεπες θετικά και την τηλεόραση;
Όλα δουλειά είναι. Φυσικά, θα έκανα και τηλεόραση. Απλώς, στην τηλεόραση είναι πολλοί οι παράγοντες που κρίνουν τη συνεργασία και το αποτέλεσμα, και δύσκολα θα έβρισκα κάτι να το απολαμβάνω. Στο θέατρο το συναντώ πιο συχνά.
Έχοντας ζήσει αλλά και μετέπειτα δουλέψει στο εξωτερικό, περνάει από το μυαλό σου να φύγεις από την Ελλάδα;
Ναι, πολύ συχνά. Θα ήθελα να δουλεψω στο εξωτερικό, αν όχι για πάντα, σίγουρα για κάποια χρόνια.
Τι κατά τη γνώμη σου αξίζει στη ζωή μας την αναμονή;
Δε νομίζω ότι μπορούμε να ορίσουμε εμείς το τι αξίζει στη ζωή μας αναμονή. Απ’ τη στιγμή που γεννιόμαστε, αναμένουμε τον θάνατο. Κάποιες φορές απλά το ξεχνάμε ή το παραβλέπουμε. Είναι φορές που σκέφτομαι ότι κάποιοι είναι στην αναμονή, για να γεννηθούν και να ζήσουν. Και αυτό κάπως μαλακώνει την ανησυχία της ύπαρξής μου.
Υπάρχει κάτι που περιμένεις με ανυπομονησία να έρθει στο μέλλον σου;
Όχι, δεν περιμένω τίποτα απ’ το μέλλον.
Παίζοντας έργα σαν αυτό του Μπέκετ, μπαίνεις σε διαδικασία και μιας εσωτερικής αναζήτησης;
Πάντοτε στα έργα μπαίνω σε μια τέτοια διαδικασία. Είναι αναπόφευκτο. Ευτυχώς κάποια στιγμή βγαίνω απ’ αυτήν.
Τι κρατάς από αυτή την παράσταση;
Κατ’ αρχάς, είναι η πρώτη φορά που ασχολήθηκα με το θέατρο μάσκας και σίγουρα θα ήθελα να το ξανακάνω. Απο κει και πέρα, κάθε φορά που ολοκληρώνεται μια παράσταση, είμαι για κάποιο καιρό μουδιασμένος. Τι θα κρατήσω, εντέλει, θα το δείξει σιγά σιγά ο χρόνος.
