Από το 2011 και έπειτα, κάθε χρόνο η 11η Οκτωβρίου είναι αφιερωμένη σε όλα τα κορίτσια διεθνώς. Οι διακρίσεις και η βία κατά των κοριτσιών σε παγκόσμιο επίπεδο, ώθησαν τον ΟΗΕ στο να ανακηρύξει αυτή την ημέρα Διεθνή Ημέρα Κοριτσιού. Καθιερώθηκε με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στις 19 Δεκεμβρίου 2011 και γιορτάστηκε για πρώτη φορά το 2012.
Με αφορμή αυτή την ημέρα το Marie Claire μίλησε με μαμάδες και κόρες, για το πώς μεγαλώνουν τα κορίτσια σήμερα, τα όνειρα και τους φόβους τους. Ακόμη αναλύουμε τις διαφορές που βίωναν οι μητέρες στην ηλικία που βρίσκονται οι κόρες τους σήμερα.
Η δημοσιογράφος και ιδρύτρια του οργανισμού Women on Top, Στέλλα Κάσδαγλη, μεγαλώνει τις δύο κόρες της στην Αθήνα και δεν κρύβει ότι την αγχώνει ιδιαίτερα το γεγονός του πόσο εύκολο είναι πια να αποσπάμε την προσοχή μας από τις δύσκολες σκέψεις ή τα συναισθήματα, καθώς «δεν είναι εύκολο να προστατεύσεις τα παιδιά από κάτι που δυσκολεύεσαι κι εσύ καμιά φορά να διαχειριστείς στη ζωή σου».
«Με αγχώνει η αλλοιωμένη αντίληψη που καλλιεργούν σε όλες και όλους μας τα social media για το τι σημαίνει φυσιολογικό ανθρώπινο σώμα, αμηχανία στην προσωπική επαφή, αυθόρμητη επικοινωνία, σωματική εγγύτητα. Εμείς μπορεί να έχουμε αυτή τη μυϊκή μνήμη από παλιότερα χρόνια, αλλά τα παιδιά μας σε αρκετές περιπτώσεις δεν την έχουν το ίδιο έντονα. Επίσης με προβληματίζει (και για εμάς και για εκείνα!) το πόσο εύκολο είναι πια να αποσπάμε την προσοχή μας από τις δύσκολες σκέψεις ή τα συναισθήματα -πάλι χάρη σε μια συνεχή πληροφορία από τo ίντερνετ. Δεν είναι εύκολο να προστατεύσεις τα παιδιά από κάτι που δυσκολεύεσαι κι εσύ καμιά φορά να διαχειριστείς στη ζωή σου», μας λέει για ένα από τα μεγαλύτερα άγχη της, αναφορικά με την ανατροφή των δύο παιδιών της.
Όσο για το αν ο τρόπος που η ίδια μεγάλωσε, επηρέασε την ανατροφή που έδωσε στα παιδιά της, λέει: «Νομίζω ότι πάντα κρατάμε κάποιες από τις αρχές με τις οποίες μεγαλώσαμε, και προσπαθούμε να τις αναπαραγάγουμε στη διαπαιδαγώγηση και των δικών μας παιδιών, και παράλληλα πάντα απορρίπτουμε κάποιες και προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να τις αποφύγουμε. Δεν είμαι καθόλου σίγουρη ούτε ότι επιλέγουμε σωστά ποιες να κρατήσουμε και ποιες να απορρίψουμε, ούτε ότι πετυχαίνουμε πάντα τον στόχο, κυρίως επειδή ένα μεγάλο μέρος της διαδικασίας αυτής γίνεται ασυνείδητα -αυτό είναι το μόνο για το οποίο είμαι σίγουρη!».
«Θα ακουστεί αστείο αλλά μια από τις διαφορές που σκέφτομαι τελευταία ξανά και ξανά είναι πως όταν εμείς θέλαμε να μιλήσουμε με κάποια φίλη ή φίλο μας στο τηλέφωνο, έπρεπε αναγκαστικά να χρησιμοποιήσουμε το σταθερό, πράγμα που σήμαινε ότι στις περισσότερες περιπτώσεις έπρεπε να μιλήσουμε πρώτα ευγενικά με τη μαμά ή τον μπαμπά ή και τη γιαγιά της άλλης οικογένειας πριν φτάσουμε στη φίλη μας. Είμαι πεπεισμένη ότι κάτι τέτοιες αναγκαστικές συναντήσεις, που δεν συμβαίνουν πια στα δικά μας παιδιά, μας εκπαίδευαν πολύ πιο εντατικά σε κοινωνικές δεξιότητες (βλέπε ψιλοκουβέντα) αλλά και στην αναπόφευκτη πραγματικότητα ότι δεν μπορείς πάντα να επιλέγεις κάθε βήμα της διαδρομής προς τον στόχο -πρέπει πότε πότε να κάνεις υπομονή και να συμβιβάζεσαι», σημειώνει για το ποια είναι η πιο εντυπωσιακή διαφορά που παρατηρεί στον τρόπο που μεγάλωσε η ίδια και στον τρόπο που μεγαλώνουν οι κόρες της και συμπληρώνει για την ειδησιογραφία και το πώς αυτή επηρεάζει σήμερα τη νέα γενιά:
«Νομίζω ότι ένα μεγάλο μέρος των παιδιών σήμερα, ειδικά εκείνων που ζουν σε αστικά κέντρα, είναι πολύ λιγότερο εκτεθειμένο στην ειδησεογραφία απ’ ό,τι ήμασταν εμείς. Εμείς ζούσαμε σε οικογένειες που μαζεύονταν συχνά γύρω από την τηλεόραση ή διάβαζαν εφημερίδες που κυκλοφορούσαν ύστερα ανοιχτές σε όλο το σπίτι. Σήμερα η ενημέρωση είναι κάτι πολύ πιο προσωπικό που πρέπει να ψάξουμε στο ίντερνετ, για παράδειγμα, για να μας συμβεί. Τα παιδιά, που λόγω ηλικίας και ερεθισμάτων δεν παίρνουν από μόνα τους την πρωτοβουλία αυτή, αργούν νομίζω πλέον να μπουν σε αυτό που θεωρούμε “επικαιρότητα” έξω από τον στενό κύκλο της καθημερινής τους εμπειρίας. Σε γενικές γραμμές το βλέπω ως έλλειψη αυτό. Από την άλλη, είναι πλέον τόσο διαφορετικός ο τρόπος με τον οποίο τα ΜΜΕ χειρίζονται και μεταδίδουν την πληροφορία, που ίσως, αν τα παιδιά μας ήταν το ίδιο εκτεθειμένα σε αυτήν όσο ήμασταν εμείς το αποτέλεσμα να ήταν αβάσταχτο».
Υπάρχει κάτι που θα έκανε διαφορετικά, αν είχε τη δυνατότητα; «Αν εννοούμε να γυρίσω πίσω τον χρόνο, όχι, δεν νομίζω ότι θα έκανα κάτι διαφορετικά, γιατί θα ήμουν ο ίδιος άνθρωπος και όσο κι αν ονειρευόμαστε το τέλειο μεγάλωμα για τα παιδιά μας, πάντα κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε ως ατελείς γονείς που είμαστε. Έτσι κι αλλιώς, τα παιδιά κυρίως μαθαίνουν απ’ αυτό που κάνουμε, όχι απ’ αυτό που τους λέμε!».
Κάτι το οποίο με φοβίζει αυτήν την περίοδο της ζωής μου είναι το μέλλον μου, το πως θα εξελιχθούν οι δουλειές στο μέλλον, ακόμα και η καθημερινή μας ζωή, πόσο θα διαφέρει από αυτήν που ζούμε τώρα.
Η μεγαλύτερη κόρη της, Στεφανία, βρίσκεται στην εφηβεία. Πώς βλέπει εκείνη τη σχέση με τη μητέρα της, κατά πόσο συμφωνεί μαζί της και ποιες διαφορές θεωρεί ότι υπάρχουν στον τρόπο που μεγάλωσε η μητέρα της συγκριτικά με τον τρόπο που μεγαλώνει εκείνη;
«Η μητέρα μου μού δίνει πάρα πολλές αξίες και με επηρεάζει με περισσότερους από έναν τρόπους. Ως συνιδρύτρια ενός οργανισμού για την επαγγελματική ανάπτυξη των γυναικών και την ισότητα μεταξύ των δυο φύλων, μου έχει διδάξει πώς να διεκδικώ τα δικαιώματα μου, να αλληλοϋποστηρίζομαι με ανθρώπους οι οποίοι μπορεί να έχουν ίδια ή παρόμοια προβλήματα με εμένα, καθώς και να μαθαίνω από τα λάθη μου και τις αποτυχίες μου. Επίσης μου έχει μάθει την αξία της εργατικότητας και το πόσο σημαντικό είναι να μπορώ να μείνω προσηλωμένη στον στόχο μου ώσπου να τον πετύχω.
Θεωρώ ότι καθώς περνάνε τα χρόνια, ο τρόπος με τον οποίο μεγαλώνουν τα παιδιά αλλάζει, σε μερικές πτυχές προς το καλύτερο, ενώ σε άλλες προς το χειρότερο. Σημαντικό ρόλο στην ζωή μου, όπως και αμέτρητων άλλων παιδιών της γενιάς μου, παίζουν οι ηλεκτρονικές συσκευές (κινητά τηλέφωνα, computers, τηλεοράσεις κλπ.), ενώ στον κόσμο που μεγάλωνε η μαμά μου εκτός από τις λιγοστές τηλεοράσεις στα σπίτια, δεν υπήρχε κάτι το οποίο, οποιαδήποτε ώρα και στιγμή μπορούσε να απασχολήσει τα παιδιά, πράγμα που προφανώς τα ωθούσε να γίνουν πιο δημιουργικά και να περάσουν περισσότερο χρόνο εξερευνώντας τον εαυτό τους και ανακαλύπτοντας τα ταλέντα τους.
Κάτι το οποίο με φοβίζει αυτήν την περίοδο της ζωής μου είναι το μέλλον μου, το πως θα εξελιχθούν οι δουλειές στο μέλλον, ακόμα και η καθημερινή μας ζωή, πόσο θα διαφέρει από αυτήν που ζούμε τώρα. Έχω ακούσει αμέτρητες φορές σε εκπομπές ραδιοφωνικές ή και τηλεοπτικές για το τεράστιο άλμα που έχει γίνει, αλλά και πρόκειται να συνεχίσει να γίνεται στον τομέα της τεχνολογίας. Πολλοί μάλιστα λένε πως σε πενήντα χρόνια θα υπάρχουν πράγματα τα οποία τώρα ούτε να φανταστούμε μπορούμε! Προσωπικά, αν και θεωρώ τις αλλαγές πολύ καλό και ενδιαφέρον πράγμα, φοβάμαι για τις πελώριες μεταβολές που ενδέχεται να γίνουν σταδιακά ή και όχι, όχι μόνο στη δική μου ζωή, αλλά και στη ζωή όλων μας.
Πέρα από την μαμά μου, οι άλλες γυναίκες ή τα κορίτσια που με εμπνέουν είναι πάρα πολλά. Κορίτσια που αντλώ έμπνευση και θα ήθελα να τους μοιάσω είναι οι συγχορωδοί μου από την χορωδία μου. Είναι κορίτσια μεγαλύτερα από εμένα, που έχουν αποδεχθεί τον εαυτό τους και προσπαθούν να γίνουν η καλύτερη εκδοχή του. Επίσης, μεγάλες γυναίκες στη καθημερινότητα μου, όπως η δασκάλα χορού μου, η δασκάλα της χορωδίας και ακόμη μερικοί συγγενείς, όπως η θεία μου και οι γιαγιάδες μου, αποτελούν πρότυπα για εμένα.
Κάτι το οποίο με ελκύει πολύ και ασχολούμαι καθημερινά είναι οι τέχνες, όπως η ζωγραφική, ο χορός και η μουσική. Πιστεύω πως μέσω των τεχνών οι άνθρωποι ανοίγουν τους ορίζοντές τους και αποκτάνε καινοτόμες ιδέες για ένα καλύτερο μέλλον με περισσότερη ελευθερία έκφρασης. Ονειρεύομαι πως με τη βοήθεια των εικαστικών, του τραγουδιού και του χορού μπορώ να περάσω σπουδαία μηνύματα σε παιδιά και μεγάλους για έναν καλύτερο κόσμο, με λιγότερη φτώχεια και περισσότερη ανθρωπιά».
Διαβάστε ακόμα:
Η Έλση, που συμμετέχει σε θεατρικό εργαστήρι με ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, με τη μαμά της, Άννα
Η Χριστίνα είναι περήφανη για την έφηβη κόρη της, Κωνσταντίνα – «Βλέπω ήδη ένα ισορροπημένο κορίτσι»
Η Δωροθέα και η Γκάια Μερκούρη ξεδιπλώνουν την υπέροχη σχέση τους στο Marie Claire
H Μαρίλη Ευφραιμίδη και η έφηβη κόρη της, Τζουλιάνα, μας λένε να παλεύουμε για τους στόχους μας
