Η Σοφία Μπεκατώρου άναψε τη σπίθα και η συζήτηση πήρε φωτιά, αλλά αν νομίζετε ότι η υπόθεση της σεξουαλικής παρενόχλησης στην Ελλάδα θα εξαντληθεί επειδή μερικά αρπακτικά αυτού του κόσμου ξεσκεπάστηκαν, κάνετε λάθος. Τώρα είναι η στιγμή να συνεχίσουμε να μιλάμε για να διαλύσουμε από τα θεμέλιά του το συστημικό σεξισμό που κρατά πίσω το μισό πληθυσμό μας. Πώς θα το κάνουμε αυτό; Το Marie Claire έθεσε τις ερωτήσεις που πονάνε και 23 άνθρωποι απάντησαν χωρίς περιστροφές, για να διαγνώσουμε όσο πιο καθαρά γίνεται πώς φτάσαμε ως εδώ και πού πρέπει να πάμε στη συνέχεια.
H Σοφία απαντά στο Marie Claire Μαρτίου στο πώς είναι να κάνεις αυτή τη σπουδαία αρχή.
Πώς νιώθεις που έχεις σηκώσει την ελληνική σημαία του #Metoo;
Νιώθω μεγάλη ευθύνη και χαρά που έχουν πάρει την απόφαση πολλοί άνθρωποι να μιλήσουν και να σπάσουν τη σιωπή. Έχουν βοηθήσει τους εαυτούς τους αλλά και πολλούς άλλους ανθρώπους, ώστε ν’ αλλαξει σιγά σιγά η νοοτροπία στην κοινωνία μας και να σταματήσει η θυματοποίηση των ίδιων των θυμάτων και να περάσει η ευθύνη στους δράστες.
Και στο άκουσμα όλων των γυναικών που μίλησαν, λέγοντας πως πήραν θαρρος από εσένα;
Νιώθω κυρίως συγκίνηση, γιατί από τη μία χαίρομαι που μιλάνε από την άλλη στενοχωριέμαι που έχουν βιώσει κι άλλοι άνθρωποι τόσο πόνο. Όμως γνωρίζω πολύ καλά ότι όταν ενώσουμε όλες μαζί τις φωνές μας, δημιουργείται μια κοινωνική αλλαγή ουσιαστικά. Μπορεί να ξεκίνησε κάτι από εμένα, αλλά σίγουρα η φωνή μου δυνάμωσε, εφόσον βγήκαν κι άλλοι πόσοι άνθρωποι να μιλήσουν για τα δικά τους βιώματα.
Περίμενες αυτό το τσουνάμι των καταγγελιών;
Όχι, δεν το περίμενα και λυπάμαι πάρα πολύ που όλοι αυτοί οι άνθρωποι υπέφεραν για τόσο μεγάλο διάστημα. Αυτό αποδεικνύει πόσο έντονος είναι ο φόβος και πόσο μεγάλη η κατάχρηση εξουσίας που υφίστανται τα θύματα. Επίσης το γεγονός ότι πολλές φορές, προέρχονται τα θύματα από την ίδια την οικογένεια είναι επίσης κάτι τραγικό. Κάτι στο οποίο πρέπει να δώσουμε έμφαση είναι το πώς μέσα από την εκπαίδευση και τον τρόπο που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, θα τα προστατεύσουμε. Πρέπει να τα μεγαλώνουμε κάνοντάς τα να αναγνωρίζουν τα όρια και να αρνούνται τη θέση του θύματος.
Ακόμη πολλές γυναίκες αλλά και άνδρες δεν έχουν μιλήσει. Τι θα τους συμβούλευες;
Από τη δική μου εμπειρία, μπορώ να πω ότι δεν βοήθησε το γεγονός ότι το το κράτησα τόσα χρόνια μέσα μου. Εμένα την ίδια με έφθειρε αλλά δεν μπόρεσα να βοηθήσω στο διάστημα που πέρασε κι άλλους ανθρώπους. Γνωρίζω πολύ καλά ότι οι συνέπειες του να μιλήσεις είναι πολλές. Όταν αποφάσισα να μιλήσω, ήμουν διατεθημένη να βιώσω όλες τις συνέπειες είτε ακολουθούσαν να μιλήσουν κι άλλες γυναίκες, είτε όχι. Ωστόσο νομίζω ότι τώρα η κοινωνία μας βρίσκεται σε μια κατάσταση που ακούει περισσότερο και όσο περισσότεροι άνθρωποι εμφανίζονται και μιλάνε, τόσο πιο άμεσες θα είναι και οι αλλαγές που θα γίνουν στο μεταρρυθμιστικό μας σύστημα.
Μπορεί η δική σου υπόθεση να μπήκε στο αρχείο, όμως περιμένεις μια αλλαγή στο νομικό πλαίσιο αντιμετώπισης της σεξουαλικής παρενόχλησης και του βιασμού;
Νομίζω ότι φαίνεται από την ίδια την κοινωνία, ότι αυτή η αλλαγή είναι απαραίτητη. Τόσο το ίδιο το κακούργημα, όσο και το τραύμα που προκαλεί, δεν μπορεί να περιοριστεί στο στενό πλαίσιο ενός χρονικού διαστήματος. Ιδιαίτερα το όριο για την αποπλάνηση, είναι πάρα πολύ μικρό.
