Η Μαρία Ηλιάκη στο Marie Claire: «Δώσε εσύ αγάπη στον εαυτό σου και μην την περιμένεις μονίμως από τους άλλους»

Η Μαρία Ηλιάκη άρχισε να εμφανίζεται στις οθόνες μας σχεδόν λίγο μετά την ενηλικίωσή της και πλέον βρίσκεται σ’ εκείνο το σημείο που έχει βρει τις ισορροπίες της, αφήνοντας τον εαυτό της ν’ ακολουθεί τη ροή των πραγμάτων, μη εκβιάζοντας καταστάσεις. Επιστρέφοντας με την οικογένειά της, μόνιμα πια, από την Ελβετία στην Ελλάδα και λίγο πριν το νέο της τηλεοπτικό βήμα, βάζει τελεία σε εκείνα που τη δυσκόλεψαν και είναι έτοιμη να υποδεχτεί όλα τα ωραία που θα έρθουν στον δρόμο της. «Πρέπει να σε αγαπάς, για να είσαι καλά, εφόσον για εσένα είσαι υπεύθυνη μόνο εσύ», αποκαλύπτει μεταξύ άλλων, για τους τρόπους με τους οποίους φροντίζει τον εαυτό της.

Είσαι η επιτομή αυτού που λένε οι Άγγλοι «η ζωή ξεκινάει στα 40», με πολλές αλλαγές και νέα βήματα. Πώς θα συνόψιζες τη φιλοσοφία ζωής σου πια;

Τα πράγματα έγιναν όταν έπρεπε να γίνουν και όταν ήμουν έτοιμη να γίνουν. Νομίζω ότι δεν θα μπορούσε να έχει γίνει τίποτα διαφορετικά. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα ερωτευόμουν έναν άλλον άνθρωπο εκτός απ’ τον Στέλιο, ότι θα έκανα παιδί με κάποιον άλλο ή ότι τελοσπάντων θα γινόταν κάτι διαφορετικό από το πώς τελικά έγινε στη ζωή μου. Οπότε αυτό το τετριμμένο που ακούμε συνέχεια και από πολλούς, ότι «στη ζωή πρέπει να περιμένεις την κατάλληλη στιγμή και τα πράγματα θα γίνουν όταν πρέπει να γίνουν», είναι κάτι πολύ σωστό. Όλα γίνονται όταν είναι έτοιμα να γίνουν και όχι όταν τα εκβιάζεις. Για παράδειγμα, αναρωτιούνται πολλά κορίτσια: «Γιατί δεν έχω σχέση, πότε θα κάνω;». Όταν αναρωτιέσαι συνέχεια και το ζητάς επίμονα, δεν πρόκειται να συμβεί. Οπότε μπορώ να πω ότι με βάση τις εμπειρίες, η φιλοσοφία ζωής μου είναι αυτή. Τα πράγματα συμβαίνουν όταν είσαι έτοιμη να σου συμβούν. Κι αυτό που λέμε ότι κάποια πράγματα καλώς δεν γίνονται είναι επίσης πολύ κλισέ αλλά και πολύ απελευθερωτικό ταυτόχρονα. Αν αυτό το κάνεις φιλοσοφία ζωής, νομίζω ότι απελευθερώνεσαι τελείως, δε στενοχωριέσαι για τίποτα και απλά ακολουθείς τη ροή.

Αυτό που λέμε ότι κάποια πράγματα καλώς δεν γίνονται, είναι επίσης πολύ κλισέ αλλά και πολύ απελευθερωτικό ταυτόχρονα. Αν αυτό το κάνεις φιλοσοφία ζωής, νομίζω ότι απελευθερώνεσαι τελείως, δε στενοχωριέσαι για τίποτα και απλά ακολουθείς τη ροή.

Στις γυναίκες δυστυχώς υπάρχει και το βιολογικό ρολόι της γονιμότητας που έρχεται κάπως κόντρα με όλα τα παραπάνω.

Όταν λέμε ότι τα πράγματα έρχονται την ώρα που πρέπει να έρθουν, δε σημαίνει ότι κάθομαι, κοιτάζω το ταβάνι και περιμένω. Βρίσκομαι κι εγώ σε δράση και κάνω κάτι γι’ αυτό. Είμαστε σε μια εποχή όπου η επιστήμη έχει προχωρήσει κι εγώ την εμπιστεύομαι πολύ. Οπότε νομίζω πως υπάρχουν πολλοί τρόποι πια να γίνεις μητέρα με ασφάλεια, αν σ’ το επιτρέπει η επιστήμη και μετά τα 40. Η κατάψυξη ωαρίων ή εξωσωματική με δανεικό ωάριο, αλλά ακόμη και η υιοθεσία, είναι πολύ ωραία παραδείγματα εναλλακτικών επιλογών, για το πώς μπορεί να αποκτήσει μια γυναίκα οικογένεια και σε μεγαλύτερη ηλικία.

Εσύ πώς βιώνεις τον κόσμο της μητρότητας;

Τρελαίνομαι. Σίγουρα δεν είναι όλα ένα ροζ σύννεφο, οι μητέρες το γνωρίζουν αυτό. Περνάει από πολλά στάδια. Η δική μου εμπειρία ήταν η εξής: Αρχικά έρχεται ένα πλάσμα στη ζωή σου κι αναρωτιέσαι πώς έγινε αυτό. Είναι πολύ μεγάλο το αίσθημα της ευθύνης που νιώθεις, γιατί έχεις έναν άνθρωπο που εξαρτάται ολοκληρωτικά από εσένα και πρέπει να δίνεις το 100% του εαυτού σου σε αυτό. Μετά, σιγά σιγά, φτάνεις σε τέτοιο βαθμό αγάπης γι’ αυτό το πλάσμα, που δεν φανταζόσουν ότι υπήρχε. Σε αυτή τη φάση είμαι εγώ τώρα. Αρχίζει να επικοινωνεί, να με κοιτάει, να με φιλάει και όλα αυτά να τα εννοεί. Περιμένω να δω πού θα με πάει όλο αυτό και πού θα φτάσει. Πόσο πιο έντονα συναισθήματα μπορώ να νιώσω; Μεγαλώνοντας το παιδί, πιστεύω μεγαλώνουν κι αυτά.

Η περίοδος της εγκυμοσύνης πώς ήταν;

Δεν μπορώ να πω πως ήταν ήταν η καλύτερη περίοδος της ζωής μου. Άργησα να συνδεθώ συναισθηματικά με το όλο θέμα. Ήμουν στρατιώτης, κάνοντας σωστά όλα όσα έπρεπε για εννιά μήνες για να είναι το παιδί καλά. Δεν έζησα τις συγκινήσεις που λένε με τo μωρό όταν το έβλεπα σε υπέρηχους ή όταν άκουγα την καρδιά του. Ένιωθα ανακούφιση που ήταν το παιδί καλά. Ακόμη και τη στιγμή της γέννησης της κόρης μου ήμουν σοκαρισμένη και όχι συγκινημένη. Όταν την είδα μπροστά μου τα πρώτα δευτερόλεπτα, μου φάνηκε τεράστια. Αναρωτιόμουν πού ήταν το πλάσμα αυτό και πώς χωρούσε μέσα στην κοιλιά μου. Σκεφτόμουν τέτοια απλά πράγματα. Είχα και δύσκολη εγκυμοσύνη με πολλούς εμετούς, δεν είχα χρόνο να χαρώ τη συγκεκριμένη περίοδο. Μετά τους πρώτους πέντε μήνες της ζωής της ένιωσα έντονα συναισθήματα. Αρχίσαμε να καταλαβαινόμαστε κι εγώ ξεκίνησα να τρελαίνομαι. Η επαφή με το μωρό όταν αρχίζει να καταλαβαίνει, είναι πολύ όμορφη.

Η κατάψυξη ωαρίων ή εξωσωματική με δανεικό ωάριο, αλλά ακόμη και η υιοθεσία, είναι πολύ ωραία παραδείγματα εναλλακτικών επιλογών, για το πώς μπορεί να αποκτήσει μια γυναίκα οικογένεια και σε μεγαλύτερη ηλικία.

Πώς είναι να μεγαλώνεις όμως ένα κορίτσι, σ’ έναν κόσμο που έχει αλλάξει δραματικά; Φοβάσαι;

Δεν μ’ αρέσει να λέω φοβάμαι, γιατί όσες φορές έχω φοβηθεί στη ζωή μου έχω πάει πίσω. Προβληματίζομαι όμως πάρα πολύ έντονα με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου. Για όλα τα παιδιά. Νομίζω και αγόρι να μεγάλωνα, τον ίδιο προβληματισμό θα αισθανόμουν. Έχω μια ελπίδα και θέλω να πιστεύω ότι η δική μας και η επόμενη γενιά βλέπει τα πράγματα λίγο διαφορετικά. Είμαστε πιο υπεύθυνοι και κάνουμε τα πράγματα λίγο διαφορετικά, ώστε τα παιδιά μας να μεγαλώσουν λίγο πιο όμορφα, με περισσότερο σεβασμό στο συνάνθρωπο. Θέλω να το βλέπω έτσι.

Έχασες τη μητέρα σου σε μια κομβική ηλικία. Στην καριέρα σου αναπτυσσόσουν ακόμη, δεν είχες αποκτήσει τη δική σου οικογένεια. Τι σκέψεις προκαλεί αυτή η δύσκολη εμπειρία τώρα που είσαι κι εσύ μητέρα;

Δίχως να το γνωρίζω – επειδή είχαμε μια συγκρουσιακή σχέση – η μητέρα μου ήταν ένας πολύ βασικός πυλώνας στη ζωή μου. Εκτός του ότι ήταν το λιμάνι μου και απευθυνόμουν σ’ εκείνη για ό,τι κι αν συνέβαινε, ήταν και ο άνθρωπος στον οποίο ξεσπούσα. Γιατί εκείνη ήταν πάντα εκεί να με ακούει και να μου τα συγχωρεί όλα. Οπότε περάσαμε πολύ γλυκές αλλά και πολύ δύσκολες στιγμές, ειδικά στην εφηβεία. Όταν χάνεις τη μητέρα σου, αισθάνεσαι ορφάνια. Μια μεγάλη μοναξιά. Αυτό ένιωσα. Θα ήθελα πολύ να είναι εδώ, γιατί αγαπούσε πολύ τα παιδιά. Στο μαιευτήριο τη σκεφτόμουν έντονα, ήθελα να είναι εκεί. Μου λείπει πολύ.

Σχετικά με το αν μ’ επηρεάζει κι αλλιώς τώρα που είμαι μητέρα, ναι, έχω σκεφτεί αρκετές φορές, με φόβο και με τρόμο πώς θα είναι για το παιδί μου αν φύγω εγώ από τη ζωή. Αλλά, όπως είπα, επειδή ο φόβος σε μένα αποτελεί τροχοπέδη, προσπαθώ ν’ αγαπώ όσο γίνεται τον εαυτό μου και να τον προσέχω. Είμαι στρατιώτης σε αυτό. Κάνω τις εξετάσεις μου, κοιτάζω να είμαι καλά, να είμαστε υγιείς εγώ και ο πατέρας της Κατερίνας, για να είμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο κοντά της.

Όταν χάνεις τη μητέρα σου, αισθάνεσαι ορφάνια. Μια μεγάλη μοναξιά.

Η φιλία τι ρόλο παίζει στη ζωή σου;

Είναι πολύ ψηλά στις αξίες μου. Επειδή για εμένα ο φίλος είναι οικογένεια, δύσκολα θα κατατάξω κάποιον σε αυτή τη λίστα. Από τον χώρο έχω λίγους, την πρώτη μου αρχισυντάκτρια, με την οποία ξεκινήσαμε μαζί πολλά χρόνια πριν, και κάνα δυο ακόμη ανθρώπους. Εκτιμώ πολύ κόσμο κι έχω περάσει ωραία στις διάφορες συνεργασίες μου.

Εξαιτίας της φιλίας θα έλεγε κανείς ότι πέρασες και μια πολύ δύσκολη περιπέτεια. (υπήρξε μάρτυρας υπέρ της Έλενας Χριστοπούλου στην υπόθεση με τον Πάνο Καλλίτση)

Είμαι ένας άνθρωπος πάρα πολύ έντιμος. Το έχω κληρονομήσει από τον πατέρα μου αυτό. Είμαι τίμια και θέλω να λέω πάντα την αλήθεια. Οπότε δε θεωρώ ότι είναι ένα σπουδαίο γεγονός το ότι είπα την αλήθεια που γνωρίζω, για την υπόθεση της φίλης μου Έλενας Χριστοπούλου. Θεώρησα ότι έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω. Όλο το υπόλοιπο όμως που ακολούθησε ήταν πολύ δύσκολο για εμένα. Όταν η άλλη πλευρά αποφάσισε να μου κάνει τελείως άδικα μήνυση για ψευδή κατάθεση, ταλαιπωρήθηκα πολύ. Πέρασα πολύ δύσκολα. τόσο ψυχικά όσο και σωματικά, γιατί ξαφνικά ήρθα αντιμέτωπη με τη δημοσιοποίηση της υπόθεσης την οποία εγώ δεν επέλεξα και ούτε βέβαια επιθυμούσα. Γι’ αυτό τον λόγο δεν μίλησα ποτέ δημόσια για αυτή – ούτε οι υπόλοιπες εμπλεκόμενες – και ας είχα άμεση πρόσβαση στο δημόσιο βήμα λόγω της επαγγελματικής μου ιδιότητας. Ήθελα κι επέλεξα να μιλάω εκεί όπου έκρινα ότι έπρεπε, δηλαδή στη δικαιοσύνη. Η άλλη πλευρά όμως είχε αποφασίσει να μιλάει συνεχώς προς τα έξω κι εμένα αυτό μου δημιουργούσε πολύ μεγάλη πίεση. Σε κάθε εξέλιξη της υπόθεσης γίνονταν δηλώσεις κι εγώ καρδιοχτυπούσα για το τι επρόκειτο ν’ ακούσω. Εντωμεταξύ μόλις είχα γεννήσει, ήμουν σε περίοδο λοχείας, κι ενώ απλά θα μπορούσα να είμαι χαρούμενη και να φροντίζω το παιδί μου, έπρεπε ν’ ασχολούμαι με όλα όσα λέγονταν και γράφονταν νιώθοντας μεγάλη πίεση, γιατί πολλά από τα δημοσιεύματα δεν αποτύπωναν την αλήθεια. Μου έκανε και συνεχίζει να μου κάνει εντύπωση που κάποιοι συνάδελφοι δεν μπήκαν στον κόπο να καλέσουν τηλεφωνικώς ούτε εμένα ούτε τη δικηγόρο μου σχετικά με τις δηλώσεις της άλλης πλευράς. Το ότι έβλεπα το όνομά μου δίπλα στη λέξη κακούργημα μου δημιουργούσε τεράστιο άγχος ενώ ξαναλέω ότι ήταν μια περίοδος που θα έπρεπε να είμαι χαρούμενη.

Έχεις βάλει τελεία στο περιστατικό;

Νομίζω πως μπήκε από την ελληνική δικαιοσύνη με την απόφαση του δικαστηρίου, η οποία ήταν και ξεκάθαρη. Μ’ έκρινε αθώα, οπότε δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερη τελεία από αυτή. Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος, κράτησε αρκετά, αλλά όταν αγχωνόμουν κάπως παραπάνω γιατί ήταν ευαίσθητη για εμένα, βιώνοντας τα συναισθήματα πιο έντονα, σκεπτόμουν πάντα ότι έχω πει την αλήθεια και ότι δεν έχω να φοβάμαι απολύτως τίποτα. Δεν μετάνιωσα ποτέ που μίλησα. Την αλήθεια πρέπει πάντα να τη στηρίζουμε και να μη φοβόμαστε να την πούμε. Θα το ξαναέκανα χωρίς δεύτερη σκέψη.

Τις ισορροπίες σου πώς τις βρίσκεις;

Σίγουρα είμαι πολύ πιο ισορροπημένη απ’ ό,τι στα 25 και στα 30 μου. Μερικές φορές σκέφτομαι τι ωραίο πράγμα που είναι η πείρα στη ζωή και οι εμπειρίες και πόσο τέλεια θα ήταν να γεννιόμασταν απευθείας με αυτές. Θα ήταν τα πράγματα πολύ πιο έυκολα. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχω κάνει κι έχω παρακολουθήσει διάφορα που είναι και αλλά και που δεν είναι της μόδας. Ψυχανάλυση, NLP coaching, ρέικι, έχω διαβάσει πολλά βιβλία ενδυνάμωσης. Νομίζω όμως πως το βασικό είναι, κάνοντας όλα αυτά τα πράγματα, να διαλέξεις τη φιλοσοφία που σου ταιριάζει και να την κάνεις πράξη. Για παράδειγμα, σε τι σε βοηθά το ρέικι; Στο να είσαι στο κέντρο σου και να επικοινωνείς με τον εαυτό σου. Πάρα πολύ ωραίο αυτό στη θεωρία, πώς γίνεται όμως πράξη; Παίρνεις οτιδήποτε σ’ εξυπηρετεί απ’ όλα αυτά και να το κάνεις πράξη στη ζωή σου. Έμαθα λοιπόν ν’ αγαπώ τον εαυτό μου. Πού τι σημαίνει; Γιατί κι αυτό είναι κάπως παρεξηγημένο. Aγαπώ τον εαυτό μου δε σημαίνει ότι κοιτάζω μόνο εκείνον και σκοτίστηκα τι θ’ απογίνουν οι άλλοι. Σημαίνει ότι οτιδήποτε συμβεί σ’ εμένα, θετικό ή αρνητικό, ξεκινάει από εμένα. Το γιατί μου συμβαίνει το ψάχνω σ’ εμένα και όχι στους άλλους. Άρα γι’ αυτό πρέπει να σε αγαπάς, για να είσαι καλά, εφόσον για εσένα είσαι υπεύθυνη μόνο εσύ. Δώσε εσύ αγάπη στον εαυτό σου και μην την περιμένεις μονίμως από τους άλλους. Για εμένα αυτό είναι το κέντρο μου.

Συμφωνείς ότι ο χώρος των media είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικός;

Είναι; Γιατί έχω ακούσει απίστευτες ιστορίες ίντριγκας και κόντρας και σε πολυεθνικές, σε τράπεζες, σε κομμωτήρια. Νομίζω τελικά όλο αυτό για τον τηλεοπτικό χώρο ή τον χώρο των media γενικότερα, ότι είναι περισσότερο ανταγωνιστικός από άλλους, είναι και λίγο μύθος. Απλά τυχαίνει να βγαίνουν περισσότερο προς τα έξω τα πράγματα και να γίνονται μοιραία γνωστά.

Υπάρχει πάντως μια παραπάνω φιλαρέσκεια στο επάγγελμα γενικά. 

Ναι, φιλαρέσκεια και ματαιοδοξία. Αλλά δεν είναι κακό να θες να βλέπεις τον εαυτό σου στην τηλεόραση ή στα περιοδικά. Ώς εκεί είναι εντάξει. Αν όμως κάποιος θέλει να βλάψει κάποιον για να εξελιχθεί ο ίδιος είναι κατακριτέο και άσχημο. Και ναι, συμβαίνει στην τηλεόραση, αλλά συμβαίνει και σε άλλους επαγγελματικούς χώρους.

Πώς είναι να ζεις με έναν γιατρό; Γενικά με ποιον τρόπο σε στηρίζει ο σύντροφός σου στην καθημερινότητά σου;

Τέλεια είναι η ζωή με γιατρό. Τώρα που το συζητάμε αισθάνομαι μια έξτρα ασφάλεια. Στην εγκυμοσύνη, δε, ήταν τέλεια. Του έκανα ερωτήσεις κάθε πέντε λεπτά. Είχα τον δικό μου γυναικολόγο αλλά ήταν σε συνεργασία με τον Στέλιο, όσο βρισκόταν στην Ελβετία. Ο Στέλιος, φαίνεται κι από τη φυσιογνωμία του νομίζω, είναι πολύ ήρεμη δύναμη. Δείχνει να μην αγχώνεται – μπροστά μου τουλάχιστον – για τίποτα. Είναι πολύ cool, ήρεμος, αυτό που λέμε καλό παιδί. Έχει μια καλή πρόθεση πάντα για όλους. Εγώ όταν αγχώνομαι, αντιδράω περίεργα. Μπορεί να μιλήσω απότομα, να πονέσει το στομάχι μου. Εκείνος με καθησυχάζει, λέγοντάς μου πως όλα θα γίνουν. Είναι πολύ καλός στο να βρίσκει λύσεις. Κι εγώ είμαι, αλλά όταν πελαγώνω «πέφτει μαύρο». Εκείνος είναι πιο ευέλικτος. Είμαι πολύ περήφανη για εκείνον και τον θαυμάζω παρά πολύ. Έχει παλέψει πολύ κι έχει αφοσιωθεί στην επιστήμη του. Δεν είναι και λίγο άλλωστε το να καταφέρεις στα 39 σου να έχεις μια τόσο καλή θέση σε νοσοκομείο της Ελβετίας.

Επιστρέψατε μόνιμα στην Ελλάδα. Τι αφήνεις πίσω στη Ζυρίχη;

Λίγους φίλους που έκανα. Αλλά τους θυμάμαι με πολλή αγάπη, γιατί περάσαμε μαζί πολύ ωραίες στιγμές. Και δύσκολες, γιατί αισθάνθηκα και μοναξιά κάποιες στιγμές. Έτσι βρέθηκα να μιλάω με τρεις ανθρώπους, Έλληνες κυρίως, και κολλήσαμε. Γνωριστήκαμε μέσα από τα social media – είδες τι καλή δουλειά μπορούν να κάνουν κάποιες φορές – και με στήριξαν πολύ. Στην εγκυμοσύνη, στη γέννηση της κόρης μου, στη μετακόμιση. Μιλάμε ακόμη και δε νομίζω πως θα σταματήσουμε ποτέ. Ακόμη θα μου λείψει το φθινόπωρο της Ελβετίας. Είναι πολύ ωραίο με τα πεσμένα φύλλα στους δρόμους και τη χαμηλή θερμοκρασία. Και το καφέ στο Horgen που περνούσα τα περισσότερα πρωινά, κυρίως μόνη μου. Εκεί διάβαζα, σκεφτόμουν, λειτουργούσε κάπως σαν ψυχοθεραπεία.

Related Story

Η Μαρία Ηλιάκη με chic look στους δρόμους της Αθήνας