Η Κατερίνα Βρανά δεν χρειάζεται πλέον συστάσεις. Δεν υπάρχει ούτε ένας στα 10.000.000 της Ελλάδας που να μην γνωρίζει την ιστορία της. Η φήμη της μάλιστα έχει περάσει τα σύνορα της χώρας μας πολύ πριν την αγαπήσουμε με αφορμή την περιπέτεια της υγείας της. Μια περιπέτεια που η ίδια, με όπλο το χιούμορ της, κατάφερε να την κάνει χαμόγελο στα χείλη των ανθρώπων και οδηγό αισιοδοξίας. Γιατί η Κατερίνα Βρανά μπορεί να περιγράφει στην τελευταία της παράσταση πώς σχεδόν πέθανε το 2017 στη Μαλαισία αλλά υπερθεματίζει το ότι παραμένει ζωντανή. Εξού και ο τίτλος της παράστασης, που ξεκινά μία mini καλοκαιρινή περιοδεία από τις 25 Αυγούστου, είναι “Staying Alive” (Σχεδόν Πέθανα).
Ο πρώτος σταθμός είναι το Βεάκειο και δεν είναι τυχαία επιλογή. “Για μένα το Βεάκειο είναι το θέατρο όπου ανέβηκα στη σκηνή για πρώτη φορά μετά την αρρώστια μου” λέει η Κατερίνα Βρανά στο Marie Claire εκφράζοντας την ανυπομονησία της για την έναρξη της περιοδείας.
Το καλοκαίρι του 2018, στο συγκεκριμένο θέατρο, πραγματοποιήθηκε το “V for Vrana”, η μεγαλύτερη stand-up παράσταση στην Ελλάδα, με σκοπό τη στήριξή της. Δύο χρόνια μετά, θα ανέβει και πάλι στη σκηνή για να μας χαρίσει γέλιο και συγκίνηση. Με την ίδια ευκολία που τα χάρισε στην ομάδα του Marie Claire που τη συνάντησε, ένα απόγευμα του Αυγούστου, σε ένα καφέ στο Μαρούσι με αφορμή την παρακάτω συνέντευξη.
Μας έκανε να ξεχάσουμε ότι ακόμη αντιμετωπίζει προβλήματα με την κίνηση, την όραση και την ομιλία της. Προσέξαμε μόνο το καλοκαιρινό της outfit που ολοκλήρωσε με ένα ζευγάρι σκουλαρίκια, τον τρόπο που μάζευε τα πλούσια μαλλιά της για να μη σκάει από τη ζέστη, το ζεστό της χαμόγελο που δεν μας αφήνει με τίποτα να πιστέψουμε αυτό που λέει ότι “όταν έχω νεύρα, έχω νεύρα” και τον τρόπο που φλέρταρε με τον Αλέξη, το αγόρι που βρισκόταν πίσω από την κάμερα.
Αυτό που κρατήσαμε στο τέλος της ημέρας ήταν η εξής σκέψη: αν είχαμε στον κόσμο λίγες ακόμα γυναίκες σαν την Κατερίνα Βρανά, θα γινόμασταν περισσότερο ευτυχισμένοι.
“Ο κορωνοϊός δεν με επηρέασε και πάρα πολύ. Δεν είναι ότι έβγαινα με το αμαξίδιο κάθε μέρα και τα έσπαγα, οπότε χαλάρωσα πάρα πολύ με την καραντίνα. Ήταν πάρα πολύ όμορφα. Δεν είχα και φυσικοθεραπείες…” περιγράφει. “Εγώ θεωρούσα ότι άμα είσαι ανάπηρη είναι δώρο του σύμπαντος να κωλοβαρέσεις για την υπόλοιπη ζωή. Δεν είναι έτσι. Το ήξερες ότι οι ανάπηροι άνθρωποι πρέπει να γυμνάζονται πιο πολύ; Εγώ δεν το ήξερα. Δεν μου το είχε πει κανείς. Είμαι έξαλλη” συνεχίζει.
Ολόκληρη τη συζήτησή μας θα την δεις στο βίντεο!
Σκηνοθεσία – Διεύθυνση φωτογραφίας – Μοντάζ: Ξένια Τσιλοχρήστου
Β’ Κάμερα: Αλέξης Ρούμλερ
Συνέντευξη: Άρτεμις Θύμιου
*Ευχαριστούμε το Bookabar στο Μαρούσι για τη φιλοξενία.
