Την ημέρα που η Βασιλική Σακκή έδωσε αυτή τη συνέντευξη, η Ιταλία θρηνούσε 793 ανθρώπους από την πανδημία του κορωνοϊού. Μόλις το περασμένο Σάββατο δηλαδή. Ζει στη γειτονική μας χώρα από τα 18 της χρόνια που βρέθηκε για σπουδές στην αρχιτεκτονική και πλέον έχει αποκτήσει δυο κόρες, 3 μηνών και 5 1/2 ετών, με τον Ιταλό σύζυγό της, Andrea Paolucci, ποδοσφαιριστή της ομάδας Virtus Entella. Η Ιταλία είναι η δεύτερη πατρίδα της και το άγχος της για την κατάσταση που επικρατεί μεγαλώνει μέρα με την ημέρα.
Περιγράφοντας την κατάσταση μιας μητέρας που ζει στην πιο βαριά χτυπημένη – από τον κορωνοϊό – ευρωπαϊκή χώρα, στέλνει με τη σειρά της το δικό της μήνυμα στους Έλληνες, μέσα από το marieclaire.gr.
Σε ποια πόλη ζεις και πώς είναι η κατάσταση εκεί;
Ζούμε τον τελευταίο χρόνο στο Chiavari, της Liguria. Σίγουρα δεν επικρατεί η ίδια τραγική κατάσταση με αυτή του Μιλάνου, αλλά θα κριθούν όλα από αυτό το Σαββατοκύριακο. Επειδή ζούμε σε παραθαλάσσιο μέρος και πολλοί έχουν σπίτια εδώ – και κάτοικοι του Μιλάνου – έρχονται στην περιοχή για διακοπές (σ.σ τελικά λόγω των αυστηρών μέτρων, επικράτησε ηρεμία). Όπως είχε γίνει πριν από δυο εβδομάδες, στις 8 κι 9 Μαρτίου, που είχε ζέστη, ενώ είχαν ήδη πει να μείνουμε όλοι στα σπίτια μας, οι παραλίες γέμισαν από κόσμο. Έτσι ήρθαν κι εδώ… Τώρα που έχουν γίνει πιο αυστηρά τα μέτρα, είναι οι κρίσιμες μέρες για να δούμε πώς θα κινηθεί ο κόσμος και τι θα γίνει με τα κρούσματα. Προς το παρόν έχουμε 17 κρούσματα εδώ στο Chiavari και γύρω στα 70 άτομα σε αυστηρή καραντίνα, δηλαδή κόσμο που ήρθε σε επαφή με αυτά τα κρούσματα και που παρακολουθείται από τον δήμο για το αν τηρεί τα μέτρα. Βέβαια το μέρος είναι μικρό, έχει 28.000 περίπου κατοίκους.
Αυτά που μου περιγράφεις, μοιάζουν πολύ με την κατάσταση της Ελλάδας, παρόλο που εκεί είναι πιο κρίσιμα τα πράγματα. Ο κόσμος πηγαίνει στα εξοχικά του και στη θάλασσα…
Ναι, τελευταία μαζεύτηκαν αλλά ήταν έτσι ακριβώς τα πράγματα. Υπάρχουν βέβαια ακόμη εκείνοι που θέλουν ν’ αθλούνται, να πηγαίνουν για ψώνια… Δεν τηρούν αυστηρά τα μέτρα όπως στην Κίνα. Που έβγαινε ένας στις δέκα ημέρες για τα απαραίτητα ή να ψωνίζουν online. Κι εκεί βέβεια υπάρχει πρόβλημα γιατί δεν υπάρχει διαθεσιμότητα. Τουλάχιστον προσπαθούν οι δήμιοι να έχουν αυτό το service οι ηλικιωμένοι τουλάχιστον. Επίσης ακόμη δεν έχουν κλείσει όλες οι δουλειές και οι επιχειρήσεις και γι’ αυτό υπάρχει ακόμη κόσμος έξω. Από σήμερα όμως – μόλις διάβασα τα νέα μέτρα – απαγορεύεται ακόμη και ο περίπατος στην παραλία ή στο ποτάμι, θα επιβάλλεται πρόστιμο πια. Άρα ας ελπίσουμε να το καταλάβουν και οι τελευταίοι. Αν και πολλοί παραπονιούνται πως θέλουν να βγαίνουν εξω, λόγω άσθματος ή άλλων θεμάτων υγείας. Όλοι όμως πρέπει να καταλάβουν ότι μόνο αν μείνουμε μέσα μπορούμε να το σταματήσουμε όλο αυτό.
Πότε αρχίσατε να καταλαβαίνετε πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση;
Περίπου πριν από μία εβδομάδα, γιατί όπως είπα πριν από δύο εβδομάδες όλοι ήταν στις παραλίες. Στις 8 Μαρτίου που ο Πρόεδρος ανακοίνωσε κάποια μέτρα και απαγαόρευσε τη μετακίνηση από το Μιλάνο, πολλοί πανικοβλήθηκαν και αντέδρασαν διαφορετικά, παίρνοντας τα τρένα και πηγαίνοντας στη Σικελία ή σε άλλες περιοχές. Υπήρξε ένας πανικός αλλά στην αρχή όλοι έλεγαν ότι μπορεί να τύχει μόνο στους ηλικιωμένους . Τώρα που έχει κρούσματα όλων των ηλικιών, καταλαβαίνουν όλοι τη σοβαρότητα των πραγμάτων. Παιδιά, 30χρονοι, 40χρονοι έχουν αρρωστήσει ακόμη και πεθάνει… Η κατάσταση είναι τραγική με λίγα λόγια.
Πόσο καιρό βρίσκεσαι μέσα στο σπίτι σου;
Εγώ είμαι μια ιδιάζουσα περίπτωση, καθώς τέλη Δεκέμβρη έφερα στον κόσμο το δεύτερο παιδί μου κι εξαιτίας κάποιων άλλων θεμάτων υγείας είμαι μέσα στο σπίτι από τον Ιανουάριο. Θα μπορούσα πλέον να βγω, αλλά εξαιτίας του κορωνοϊού είμαι μέσα και τον τελευταίο μήνα. Φοβάμαι με δυο μικρά παιδιά. Ο φόβος μου ξεκίνησε γύρω στις 28 Φεβρουαρίου. Είναι αρκετός καιρός σε σχέση με άλλους. Ο. σύζυγός μου είναι ποδοσφαιριστής κι ερχόταν συνέχεια σε επαφή με κόσμο που ταξιδεύει. Έτσι προσπαθούσαμε να προσέχουμε διπλά. Όποιος υποτιμάει την κατάσταση και δεν την αντέχει βγαίνει. Είμαι ένα μήνα σε καραντίνα και δεν σκοπεύω να την “σπάσω”. Σκέφτομαι τα παιδιά μου πρώτα απ’ όλους. Έπρεπε να περάσουμε και την δεκαπενθήμερη καραντίνα η οποία τελειώνει αύριο, καθώς βρέθηκε ένα κρούσμα στην ομάδα του συζύγου μου.
Πιστεύεις θ’ αλλάξει κάτι στην συμπεριφορά σας τώρα που τελειώνει η υποχρεωτική σας καραντίνα;
Όχι! Σήμερα είχαμε τα περισσότερα θύματα. Φοβάμαι και προσωπικά μπορώ να το αντέξω. Δεν με ενοχλεί να μην βγαίνω. Έχω την οικογένειά μου, ανοίγω το παράθυρό μου, παίρνω καθαρό αέρα… Δεν θέλω να πάω ούτε για τρέξιμο, ούτε για κάτι άλλο. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν κάποια άλλη στιγμή, στο μέλλον.
Έχεις δυο μικρά παιδιά, 3 μηνών και 5 1/2 ετών. Πόσο δύσκολο είναι να το περνάς όλο αυτό;
Καταλαβαίνω ότι για κάποιους δεν είναι εύκολο αλλά προσωπικά είμαι συνηθισμένη με το να μένω στο σπίτι. Προσπαθώ να τα κρατάω απασχολημένα με παιχνίδια, ζωγραφική κλπ. ειδικά την Κάλλη που είναι μεγαλύτερη. Οι γονείς πάντα βρίσκουν κάτι να κρατήσουν απασχολημένα τα παιδιά τους. Εκείνα έχουν ανάγκη μόνο από το να τους αφιερώνεις χρόνο, άρα με αυτή την κατάσταση τα ίδια δεν έχουν πρόβλημα. Έχουν και τους δυο γονείς στο σπίτι και είναι και πολύ χαρούμενα θα έλεγα. Τα προβλήματα είναι όταν έχεις ραντεβού με γιατρούς, για εκείνα. Η μόνη φορά που βγήκα τελικά από το σπίτι ήταν στις 5 Μαρτίου για ένα εμβόλιο του μωρού. Τα επόμενα όμως τα έχω ακυρώσει, γιατί φοβόμαστε.
Εσένα σου λείπει κάτι από την παλιά καθημερινότητα;
Σίγουρα μου λείπει το να βγω λίγο έξω, να χαλαρώσω, να πάρω καθαρό αέρα. Μια βόλτα στη θάλασσα… Η υγεία όμως είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Όταν όλα περάσουν, θα τα κάνουμε κι αυτά. Προτιμώ να κάνω κάποιες θυσίες τώρα, παρά να βρεθώ στα νοσοκομεία με τα μωρά μου ή με οποιονδήποτε. Το πιο σημαντικό είναι αυτό.
Οι φίλοι σου από άλλες πόλεις της Ιταλίας που πλήττονται περισσότερο από τον κορωνοϊό, τι σου λένε;
Οι περισσότεροι φίλοι μου, που είναι στο Μιλάνο και δεν αναγκάζονται να πηγαίνουν για δουλειά, είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους. Η κατάσταση είναι πολύ χάλια κι εκεί και στο Bergamo. Δεν υπάρχει χώρος πια στα νοσοκομεία. Πραγματικά δεν ξέρω πού θα πάει αυτή η κατάσταση και πότε θα τελειώσει. Κι εδώ από την ομάδα του Andrea, κάθε εβδομάδα έρχεται ανακοίνωση “σε πέντε ημέρες ξεκινάνε οι προπονήσεις”, μετά ξανάρχεται μήνυμα ότι ακυρώνονται. Είναι μετέωρη η κατάσταση. Τώρα είναι κρίσιμες ημέρες. Να δούμε και πόσο θ΄αυξηθεί ο αριθμός των κρουσμάτων, γιατί πριν από λίγες ημέρες πολύ κόσμος πήγε από τον βορρά στο νότο. Τώρα θα καταλάβουμε πόσο θα μεγαλώσει -αν μεγαλώσει- η καμπύλη των κρουσμάτων. Προς το παρόν υπάρχει μόνο αβεβαιότητα. Ζούμε μέρα με την ημέρα.
Νιώθεις εγκλωβισμένη τώρα που δεν μπορείς να έρθεις στη χώρα μας, στους γονείς σου κι αντίστοιχα εκείνοι σε εσένα;
Ναι. Έχουμε ακυρώσει τα πάντα. Ούτε μπορώ να έθρω στην οικογένειά μου, ούτε εκείνη σ’ εμένα. Και είναι κάτι που συνηθίζουμε. Όμως νιώθω ότι τους προστατεύω και πως έτσι δεν υπάρχει κίνδυνος. Αυτή είναι η σωστή αντιμετώπιση για να το ξεπεράσουμε και μακάρι να το έκαναν όλοι. Όσα λιγότερα άτομα είναι μέσα σ’ ένα σπίτι, τόσο καλύτερα. Μόνο έτσι μπορεί να ελαττωθεί ο αριθμός των κρουσμάτων. Ο κόσμος υποτιμάει την κατάσταση. Και στην ομάδα του συζύγου μου, υπήρξε ένα κρούσμα και όλοι είναι σε καραντίνα, φοβισμένοι.
Με την οικονομία τι γίνεται εκεί;
Σίγουρα η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Κι εδώ ανακοινώθηκαν κάποια επιδόματα, όπως και στην Ελλάδα, αλλά 600 και 800 ευρώ όταν τρέχουν ενοίκια κλπ. τι να σου κάνουν; Δύσκολα τα πράγματα. Ακόμη και στη δουλειά του συζύγου μου για παράδειγμα, αν ακυρωθούν όλα τα πρωταθλήματα ποδοσφαίρου δεν θα είναι εύκολα τα πράγματα. Όμως εμείς ως πολίτες δεν πρέπει να σκεφτόμαστε όλα αυτά, αλλά να ακούμε στις οδηγίες για να ξεμπερδεύουμε. Ξέρω ότι για κάποιους είναι πολύ δύσκολα, αλλά αν είμαστε υγιείς θα τα φτιάξουμε όλα.
Η Ιταλία είναι “πιο μπροστά” από την χώρα μας σε όλο αυτό. Στους Έλληνες τι συμβουλή δίνεις;
Να μην υποτιμούν καθόλου την κατάσταση! Κι εμείς, όπως στην Ελλάδα θέλουμε να πηγαίνουμε τις βόλτες μας… Κι εκεί έχει και πιο ωραίο καιρό γενικά, αλλά αυτό που πρέπει να σκέφτονται είναι οι ελάχιστες θέσεις στις μονάδες εντατικής θερπαείας. Εδώ ζούμε πραγματικά ένα δράμα. Όσο μπορείτε να μην έρχεστε σ’ επαφή με τους γονείς σας, με τους παππούδες σας. Ο κόσμος εδώ υποτίμησε την κατάσταση κι εξαπλώθηκε ο ιός απότομα. Μέσα σε μια εβδομάδα υπήρξαν χιλιάδες κρούσματα. Αν μπορέσετε να ελαττώσετε τον ρυθμό, θα προλαβαίνουν να νοησλεύονται όσοι αρρωσταίνουν. Τα νοσοκομεία του βορρά αυτή τη στιγμή είναι γεμάτα κι από νέους κι από ηλικιωμένους. Δεν υπάρχουν άλλες θέσεις. Κάποιους δεν τους δέχονται καν και πολλοί πεθαίνουν στα σπίτια τους, μόνοι τους.
Μπορεί να στείλουν κάποιο γιατρό στο σπίτι αν καλέσεις κι έχεις συμπτώματα, όμως δεν υπάρχει χώρος στα νοσοκομεία. Κι επειδή μπορεί να πάθεις ξαφνικά μια αναπνευστική κρίση, μπορεί να πεθάνεις στο σπίτι σου. Ούτε ασθενοφόρα υπάρχουν. Δεν προλαβαίνουν να πάνε καν στο νοσοκομείο κάποιοι ασθενείς. Τουλάχιστον ας γλυτώσουμε αυτό στην Ελλάδα. Μείνετε μέσα για το καλό σας.
